|
|
 γράφει η Μαρία Σούμπερτ To 1993 o Steven Spielberg έβγαλε την πρώτη ταινία του Jurassic Park και θυμάμαι πως είχε γίνει χαμός. Τα εφέ, οι δεινόσαυροι, η αγωνία, τα παιδιά ως πρωταγωνιστές –αυτή δεν ήταν μια απλή ταινία επιβίωσης ή καταστροφής. Αυτή ήταν μια ταινία που έμελλε να δημιουργήσει μια ολόκληρη σειρά. Επηρεασμένη πιθανά από τον Ιάπωνα Godzilla του 1954, αλλά και τον ντόρο που εκείνη είχε προκαλέσει –μα τι παθαίνουμε οι άνθρωποι όταν ερχόμαστε έστω και με τη φαντασία μας αντιμέτωποι με τέρατα και πλάσματα που μας υπερβαίνουν; Είναι η αρχετυπική μας μάχη ενάντια στα στοιχεία της φύσης; Είναι το ένστικτο της επιβίωσης που ενεργοποιείται; Είναι η συνειδητοποίηση του πόσο πραγματικά μικροί είμαστε στη φύση (κι ας κάνουμε τεράστια ζημιά); Δεν ξέρω τι είναι. Είναι όμως γεγονός πως μια ταινία ή μια σειρά με δεινόσαυρους είναι σχεδόν πάντα εγγυημένη επιτυχία. Καλά, όχι πάντα.
0 Comments
 γράφει η Μαρία Σούμπερτ Βασισμένη στο ομώνυμο graphic novel, η ταινία «I kill giants» μας περιγράφει τις μυστικές αποστολές της Barbara Thorson, η οποία βάζει παγίδες στο δάσος, προετοιμάζει ξόρκια και ετοιμάζεται για μια μεγάλη μάχη. Το έφηβο κορίτσι με τη στέκα με τα κουνελοαυτιά έχει αναλάβει την ευθύνη να μην επιτρέψει στους γίγαντες να μπουν στην μικρή τους πόλη, επηρεασμένη από την αγάπη της για το RPG παιχνίδι, Dungeons & Dragons, αλλά και την αγάπη της για έναν παλιό παίχτη του μπέιζμπολ, τον Harry Coveleski. Όταν όμως η Barbara συναντήσει την Sophia που μόλις έφτασε από την Αγγλία, θα αρχίσει να μοιράζεται τα σχέδιά της και την αποστολή της.
 της Μαρίας Σούμπερτ Βασισμένη με έναν αρκετά αφαιρετικό τρόπο στην ταινία Dumbo του 1941, η ομώνυμη ταινία του Tim Barton κυκλοφορεί ήδη στις κινηματογραφικές ταινίες. Όπως και στην «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», ο goth σκηνοθέτης βάζει την δική του πινελιά αλλάζοντας την αρχική ιστορία και προσθέτοντας στο σκηνικό του τσίρκου τον «ανθρώπινο παράγοντα». Στην διασκευή του Barton ο μικρός ελέφαντας με τα μεγάλα αυτιά είναι μεν ο πρωταγωνιστής, δεν θα κατάφερνε όμως τίποτα αν δεν είχε την βοήθεια και την στήριξη δύο μικρών παιδιών και του πατέρα τους.
 της Μαρίας Σούμπερτ Περισσότερα από δέκα χρόνια χρειάστηκε ο Τιμ Μπάρτον για να ολοκληρώσει την ταινία του «Νεκρή νύφη», η οποία κυκλοφόρησε το 2005 και βασίστηκε σε έναν παλιό εβραϊκό μύθο. Σύμφωνα με το μύθο που είναι καταγεγραμμένος στο κείμενο του Shivhei ha-Ari του 17ου αιώνα, ένας νέος ρίχνει καταλάθος το δαχτυλίδι των γάμων του στο δάχτυλο ενός πτώματος, ενώ προβάρει τους γαμήλιους όρκους του. Το πτώμα ξυπνάει και τον θεωρεί σύζυγό του. Ο νεαρός τρέχει στον τοπικό ραβίνο ο οποίος ακυρώνει το γάμο δηλώνοντας πως κανείς νεκρός δεν μπορεί να παντρευτεί κάποιον ζωντανό και έτσι το πτώμα εξαφανίζεται.
Τον μύθο αυτό διασκεύασε το Τιμ Μπάρτον φτιάχνοντας την απόλυτη ταινία για τη ζωή, το θάνατο και την αφοσίωση, αλλά και για το φόβο μπροστά στις μεγάλες αποφάσεις, την ενηλικίωση και το «στοίχειωμα» σε όσα ποτέ δεν κατορθώνουμε.  της Μαρίας Σούμπερτ Ο Καρλ Φρέντρικσεν είναι ηλικιωμένος. Και στριμμένος. Γεμάτος ζάρες, χοντρά γυαλιά και μοιάζει με το Ζάχο Χατζηφωτίου. Τι δουλειά έχει λοιπόν σε μια ταινία κινουμένων σχεδίων για παιδιά;
Η ταινία «Ψηλά στον ουρανό» ξεκινά με το πένθος του Καρλ Φρέντρικσεν που έχει χάσει την γυναίκα του, την Έλλη. Έχει κλειστεί στο σπίτι του, κινείται δύσκολα και έχει απομονωθεί. Τόσο πολύ που είναι ο τελευταίος εναπομείναν σε μια γειτονιά όπου όλα τα παλιά σπιτάκια έχουν παραδοθεί στην οικοδομική μανία των ουρανοξυστών. Τι κρατάει όμως τον Καρλ τόσο δεμένο με το σπίτι; Η ηλικία του; Οι αναμνήσεις της ζωής του με τη γυναίκα του; Μοιάζει σαν η Έλλη να έχει απορροφηθεί από το σπίτι, το σπίτι γίνεται η Έλλη και δεν μπορεί να απομακρυνθεί από αυτό.  της Μαρίας Σούμπερτ Χριστούγεννα ξεκινά η ταινία «Η Λαίδη και ο Αλήτης» της Disney, όταν ο Τζον Ντίαρ κάνει δώρο στην Γλύκα, τη γυναίκα του, τη Λαίδη. Το όμορφο κόκερ σπάνιελ θα μεγαλώσει μέσα στην μεγαλοαστική οικογένεια και θα τα έχει όλα. Όλα; Ναι, μέχρι που κάποια στιγμή θα αποκτήσει και ανταγωνισμό στο πρόσωπο του μωρού της οικογένειας. Η ταινία που κυκλοφόρησε το 1955 και περιλαμβάνει το υπέροχο τραγούδι «Είμαστε Σιαμαίες» που τραγουδούν οι δίδυμες –σιαμαίες- γάτες, είναι αφιερωμένη στα σκυλιά και σε όσους τα αγαπούν. Σε ένα πρώτο επίπεδο πραγματεύεται τον έρωτα ανάμεσα σε ένα σκυλί ράτσας και έναν κόπρο, ο οποίος είναι μαγκάκος, μόρτης και αλήτης, εξ ου και το όνομά του.  της Μαρίας Σούμπερτ Τοποθετημένη στα 1880, η γαλλοκαναδική παραγωγή της ταινίας «Η Μπαλαρίνα και ο μικρός Εφευρέτης» αφηγείται τα όνειρα δύο παιδιών που μεγαλώνουν σε ένα ορφανοτροφείο στη Βρετάνη. Αφού καταφέρουν να αποδράσουν τα δύο παιδιά φτάνουν στο Παρίσι και εκεί θα κληθούν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Ο Βίκτορ θα μπει βοηθός στο εργαστήριο του Γκουστάφ Άιφελ και η Φελίσια θα βρει τρόπο να τρυπώσει στην Όπερα του Παρισιού, αλλά και να πάρει τη θέση της Καμίλ, του πλουσιοκόριτσου που μπαίνει στη σχολή επειδή ο διευθυντής τρώει καλό φαγητό στο εστιατόριο της μητέρας της.  της Μαρίας Σούμπερτ Από τις 31 Οκτώβρη μέχρι και τις 2 Νοέμβρη γιορτάζουν στο Μεξικό, αλλά και σε όλες τις χώρες όπου ανθεί η μεξικανική κοινότητα, την Ημέρα των Νεκρών (Día de Muertos), μια γιορτή που έρχεται από τα βάθη των αιώνων, από τις παραδόσεις των Αζτέκων και βρήκε τρόπο να συνενωθεί με την καθολική γιορτή των Αγίων Πάντων –το γνωστό σε όλους μας Χάλοουιν, που τα τελευταία χρόνια έχει κάνει δυναμική εμφάνιση και στην Ελλάδα. Η γιορτή που από το 2008 έχει μπει στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO αφορά στη συγκέντρωση της οικογένειας και του οικείου περιβάλλοντος γύρω από τους νεκρούς κάθε οικογένειας, με στόχο να προσευχηθούν για το ταξίδι της ψυχής τους, αλλά και να τους θυμούνται.  της Μαρίας Σούμπερτ Φρέσκια η νέα ταινία «Ο Μαγεμένος Πρίγκιπας» και καλοκαιρινή, αφού προβλήθηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε. Και πράγματι έρχεται να καλύψει ένα κενό στα κλασικά παραμύθια όπου ένας πρίγκιπας –Φίλιππος τις περισσότερες φορές- καλείται να σώσει την πριγκίπισσα – ηρωίδα και με ένα φιλί να της χαρίσει την ζωή και την ελευθερία. Και φυσικά μετά να την παντρευτεί.  της Μαρίας Σούμεπρτ Η Disney έχει παράδοση στις διασκευές κλασικών έργων και παραμυθιών. Οι περισσότερες από τις εμπορικές της επιτυχίες βασίζονται σε ένα προϋπάρχον έργο, μια λαϊκή παράδοση ή ένα μύθο. Σε αυτή την περίπτωση καταπιάστηκε με τον Βίκτορα Ουγκό και την Παναγία των Παρισίων, αλλάζοντας κατά πολύ το αρχικό κείμενο. Πολλοί που θέλησαν να ασκήσουν κριτική, το έκαναν με αυτή ακριβώς την δικαιολογία –αλλά η λογική της διασκευής δεν είναι να ΜΗΝ είναι ίδιο με το αρχικό;  της Μαρίας Σούμπερτ Αυτό είναι το σύνθημα της ταινίας κινουμένων σχεδίων «Εγώ απαισιότατος», που κυκλοφόρησε το 2010 και από τότε «γεννάει» από ένα πετυχημένο sequel κάθε δύο περίπου χρόνια. Ο ήρωας Γκρου είναι σούπερ κακός. Το σπίτι του είναι σούπερ κακό και παράφωνο μέσα στην ομοιόμορφη γειτονιά των αμερικανικών προαστίων. Εκείνος δεν είναι αμερικανός. Με προφορά που θυμίζει χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, ο ηθοποιός που δίνει τη φωνή του στον Γκρου, ο Steve Carrell κατέληξε σε ένα μίγμα ανατολικοευρωπαϊκό και ισπανικό μαζί, με έντονα βαλκανικά στοιχεία. Το τι θα έλεγε ένας κοινωνιολόγος για αυτό και τα στερεότυπα του Hollywood για τους παγκόσμιους κακούς θα ήταν ένα ενδιαφέρον μεγάλο θέμα, αλλά δεν θα το ανοίξουμε εδώ. Θα κρατήσουμε μόνο πως η ανατολικοευρωπαία –λίγο Ισπανίδα – λίγο Βαλκάνια μητέρα τον απορρίπτει. Κάθε φορά που θέλει να της παρουσιάσει το νέο του σχέδιο, εκείνη τον απορρίπτει. Είτε ξεκινάει ως παιδί να ονειρεύεται πως θα γίνει αστροναύτης και θα πάει στο φεγγάρι, είτε μεγαλώνοντας, ποτέ δεν θα είναι αρκετά καλός. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
August 2022
|
