ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΚΟΣ. ΣΟΥΠΕΡ ΜΠΑΜΠΑΣ.

της Μαρίας Σούμπερτ

Αυτό είναι το σύνθημα της ταινίας κινουμένων σχεδίων «Εγώ απαισιότατος», που κυκλοφόρησε το 2010 και από τότε «γεννάει» από ένα πετυχημένο sequel κάθε δύο περίπου χρόνια. Ο ήρωας Γκρου είναι σούπερ κακός. Το σπίτι του είναι σούπερ κακό και παράφωνο μέσα στην ομοιόμορφη γειτονιά των αμερικανικών προαστίων. Εκείνος δεν είναι αμερικανός. Με προφορά που θυμίζει χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, ο ηθοποιός που δίνει τη φωνή του στον Γκρου, ο Steve Carrell κατέληξε σε ένα μίγμα ανατολικοευρωπαϊκό και ισπανικό μαζί, με έντονα βαλκανικά στοιχεία. Το τι θα έλεγε ένας κοινωνιολόγος για αυτό και τα στερεότυπα του Hollywood για τους παγκόσμιους κακούς θα ήταν ένα ενδιαφέρον μεγάλο θέμα, αλλά δεν θα το ανοίξουμε εδώ. Θα κρατήσουμε μόνο πως η ανατολικοευρωπαία –λίγο Ισπανίδα – λίγο Βαλκάνια μητέρα τον απορρίπτει. Κάθε φορά που θέλει να της παρουσιάσει το νέο του σχέδιο, εκείνη τον απορρίπτει. Είτε ξεκινάει ως παιδί να ονειρεύεται πως θα γίνει αστροναύτης και θα πάει στο φεγγάρι, είτε μεγαλώνοντας, ποτέ δεν θα είναι αρκετά καλός.

Και πράγματι το μεγάλο σχέδιο που θα βάλει σε εφαρμογή στην πρώτη ταινία της σειράς, είναι να κλέψει το φεγγάρι, αφού το συρρικνώσει και να ζητήσει μετά λύτρα για να το επιστρέψει στη θέση του. Ανταγωνιστής του σε αυτή την βρώμικη ιστορία είναι ένας φύτουκλας κακός, που έδωσε στον εαυτό του το σούπερ κακό όνομα Βέκτορ, γιος του τραπεζίτη που μοιράζει τα σούπερ κακά δάνεια. Βοηθοί του στα σούπερ εγκλήματα είναι τα αξιολάτρευτα μίνιονς, τα πλασματάκια που κανείς δεν καταλαβαίνει τι λένε, αλλά γουστάρουν να παίζουν, να χορεύουν, να καλοπερνάνε –που συμπεριφέρονται παρορμητικά και πολύ συχνά σαν μικρά ανορίωτα παιδιά. 

Ναι, οκ, καταλάβαμε το σούπερ κακός. Το σούπερ μπαμπάς που κολλάει; Κολλάει, και μάλιστα εκεί που το κινούμενο σχέδιο αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον και πολυδιάστατο. Γιατί η ζωή και τα σχέδια του Γκρου θα συναντηθούν με τις τρεις μικρές αδερφές, την Μάργκο, την Ήντιθ και την Άγκνες, οι οποίες για λόγους που δεν έχουν σημασία καταλήγουν στις δημόσιες υπηρεσίες ανατροφής ανηλίκων και φυσικά ψάχνουν για γονείς. Ο σούπερ κακός λοιπόν θα γίνει ο σούπερ στόχος των κοριτσιών. Ο Γκρου θα τις χρησιμοποιήσει για να πλησιάσει τον Βέκτορ και εκείνες θα τον χρησιμοποιήσουν για να μην επιστρέψουν στο φρικτό ίδρυμα. 

Από αυτή τη συνάντηση όμως θα προκύψει η σούπερ έκρηξη. Γιατί ο Γκρου θα αρχίσει να συμπαθεί τα κορίτσια, εκείνα θα τον αγαπήσουν, μέχρι που στο τέλος κανείς δεν μπορεί να ζήσει μακριά από τον άλλο. Γιατί όπως τα κορίτσια, έτσι και ο Γκρου ξέρει τι θα πει απόρριψη και περιθωριοποίηση. 

Η ταινία «Εγώ, ο απαισιότατος» δεν ηθικοποιεί το θέμα της εγκληματικότητας. Είναι άλλωστε τέτοια τα «εγκλήματα» που διαπράττονται, που η ηθική δεν προλαβαίνει καν να τα διαχειριστεί. Επιτρέποντας στους θεατές της, ενήλικους και ανήλικους, να ταυτιστούν με το σούπερ έγκλημα και χωρίς το στερεότυπο του «καλού πολίτη», η ταινία μιλάει για το δικαίωμα στην οικογένεια και την αγάπη. 

Γιατί μόνο όταν γίνει μπαμπάς ο Γκρου, όταν συμπεριφερθεί ως τέτοιος, μόνο τότε θα τον αναγνωρίσει και θα τον αποδεχτεί και η δική του μητέρα. 
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Εγώ, ο απαισιότατος
2010
Σκηνοθεσία: Pierre Coffin, Chris Renaud
Παραγωγή: Universal Pictures, Illumination Entertainment
Κυκλοφορεί σε dvd και blue ray