|
|
 της Μαρίας Σούμπερτ Είχα γνωρίσει κάποτε έναν σκύλο και μια γάτα που συγκατοικούσαν και είχαν συνάψει συμμορία. Στόχος τους ήταν η γάτα να διευκολύνει το σκύλο –που ήταν και πολύ λιχούδης- να φάει όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούσε. Αυτό σήμαινε πως η γάτα ανέβαινε στους πάγκους και του έριχνε το φαγητό που εκείνος δεν έφτανε. Ήταν ξεκαρδιστικοί.
Όπως και ο Αρσέν και η Φαντομά. Ένα σκύλος και μια γάτα. Ένας σκύλος παγκ και μια γάτα… –για τη γάτα ζητώ τη συγνώμη σας, δεν γνωρίζω από ράτσες, παρ’ ότι η συγκεκριμένη κυρία φαίνεται να είναι από τζάκι. Μαζί έχουν ανοίξει το «Γραφείο Ιδιωτικότατων Ερευνών» και ερευνούν μυστήρια που συμβαίνουν στη γειτονιά. Να, όπως η εμφάνιση ενός αδέσποτου σκύλου, τον οποίο η Φαντομά βρίσκει κούκλο και ο οποίος μαζί με άλλα αδέσποτα έχει συστήσει μια ροκ μπάντα και παίζουν στον σταθμό των τρένων. Εκεί τους την πέφτει η αντίπαλη μπάντα –περισσότερο της ραπ και τραπ κουλτούρας- και τα πράγματα θα είχαν γίνει πολύ δύσκολα, αν δεν τους έβγαζε όλους από τη δύσκολη θέση ο Αρσέν. Γιατί εκτός από σούπερ ντετέκτιβ, είναι και εξαιρετικός ράπερ. Ο Κυριάκος Αθανασιάδης και η Κίκα Τσιλιγγερίδου γράφουν το τρίτο βιβλίο των απίθανων ηρώων Αρσέν και Φαντομά, όπου το παράλογο προχωράει μαζί με το χιουμοριστικό και το αξιαγάπητο. Χτίζοντας μια κοινωνία πολύ ανθρώπινη παρ’ ότι αποτελείται από ζώα και μάλιστα ζώα της πόλης –κατοικίδια και μη- οι δύο συγγραφείς προσεγγίζουν τους πρωταγωνιστές τους, αλλά και όλους όσους συναντούν μέσα στην μέρα τους με μια διάθεση ανθρωποκεντρική. ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΦΥΛΕΣ» ΤΗΣ ΝΙΝΑ ΡΕΙΝ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΤΑΚΗ ΤΖΑΜΑΡΓΙΑ31/1/2020
 της Λίλας Παπαπάσχου Οι «Φυλές» το πολυβραβευμένο έργο της Νίνα Ρέιν, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Θέατρο Σταθμός, σε μετάφραση Έρις Κύργια και σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, γνωρίζοντας για δεύτερη χρονιά τεράστια επιτυχία – και όχι άδικα.
Από γραφής του, το έργο της βρετανίδας συγγραφέα διακρίνεται για την πολυσημία του, την εμβάθυνση στον ψυχισμό & τις σχέσεις των ηρώων, το ιδιαίτερο, φλεγματικό χιούμορ του, που αμβλύνει τις πιο σκληρές και αιχμηρές πτυχές του κειμένου, αλλά και τη διάθεση να ανοίξει έναν ουσιαστικό διάλογο με το θεατή γύρω από θεμελιώδη ζητήματα όπως η αναπηρία ως ζώσα κατάσταση, το «ανήκειν», ο κοινωνικός αποκλεισμός, η επικοινωνία και η ενσυναίσθηση, ειδικά σε μια εποχή όπως η δική μας που βρίθει αμετροέπειας και χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας και αποδοχής της διαφορετικότητας του άλλου, στρέφοντας στην ουσία τον καθρέφτη προς το κοινό και θέτοντας εμμέσως πλην σαφώς το ερώτημα…εσείς σε ποια «φυλή» πιστεύετε πως – ή θα θέλατε να - ανήκετε; Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς έχοντας στη διάθεσή του μερικούς από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς των ημερών μας -και στην πρώτη αλλά και στην τωρινή διανομή – μεταχειρίστηκε έντεχνα τη λειτουργική μετάφραση της Έρις Κύργια, κορυφώνοντας σταδιακά την πλοκή του έργου. Στην αρχή συστήνοντάς μας τα μέλη μίας δυσλειτουργικής οικογένειας (αναρωτιέμαι αν υπάρχουν μη δυσλειτουργικές οικογένειες, κοινωνίες, κράτη κλπ…) και στη συνέχεια εστιάζοντας στον κωφό Μπίλι/Μάνος Καρατζογιάννης, που μόλις έχει επιστρέψει από τις σπουδές του στο πατρικό του και προσπαθεί να επαν-ενταχθεί στους κόλπους μιας οικογένειας που ανέκαθεν τον αντιμετώπιζε ως ακούοντα, ο ταλαντούχος δημιουργός έδωσε από την αρχή το στίγμα μιας παράστασης που θέλει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, μιλώντας με παρρησία για θέματα ταμπού. ΤΟ ΝΕΟ ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΠΟΛΗΣ «ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΈΒΕΡΤ» ΆΝΟΙΞΕ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΟΥ31/1/2020
 της Μαρίας Σούμπερτ Ο Πάρης θέλει να παίξει τη δική του μουσική, η Χρύσα θέλει να κόψει ότι πέσει στα χέρια της και το μαύρο πρόβατο πρέπει να αποδεχτεί την διαφορετικότητά του – ο βοσκός πιστεύει στην αξία του, το τσοπανόσκυλο όμως όχι. Τρία νέα βιβλιαράκια από τις εκδόσεις Αιώρα που συνδυάζουν την πρώτη ανάγνωση –ή ακρόαση ακόμα- με την ζωγραφική, αφού οι ασπρόμαυρες εικόνες καλούν το παιδί να τις ζωγραφίσει.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Αν ένα παιδί τολμήσει να ακουμπήσει μαρκαδόρο, ξυλομπογιά ή άλλο χρώμα σε ένα βιβλίο, αμέσως βάζουμε τις φωνές. Κυρίως όταν η εικονογράφηση αρέσει και σε εμάς τους γονείς, ή έστω και για θέματα σωστής συμπεριφοράς. Όταν λοιπόν ένας εκδοτικός προτείνει ένα βιβλίο να ζωγραφιστεί –να το κάνει το παιδί δικό του, να σχετιστεί με αυτό- τότε κάτι δείχνει να πηγαίνει καλά. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΣΟΥΜΠΕΡΤ «ΠΡΙΝ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ» 31/1/2020 ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟΝ30/1/2020
 του Χρήστου Σούτου Ο τίτλος περιγράφει, με τον πιο περιεκτικό ίσως τρόπο, την πορεία του Γιώργου Κοτανίδη στον χώρο της Τέχνης. Πως είπατε; Γράψτε λάθος. Περιγράφει την στάση ζωής του, την παρουσία και παρεμβατικότητα του στα κοινωνικά ζητήματα. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για τον Γιώργο Κοτανίδη βάζοντας μια ταμπέλα, έναν χαρακτηρισμό ή μια ιδιότητα. Ο εκλιπών με ότι και αν ασχολήθηκε, το έκανε με πάθος, αφοσίωση και αγάπη. Ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας σημάδεψε με το έργο του και την καλλιτεχνική του δημιουργία μια ολόκληρη εποχή. Πέρα απ' όλα αυτά όμως, ήταν ένας αληθινός αγωνιστής, ένας εραστής της ζωής. Αριστερός, αλλά ανένταχτος κομματικά, έζησε πάντα με γνώμονα την προσφορά στην κοινωνία και τη διάθεση να δηλώνει παρών στους αγώνες. Αρνήθηκε να εξαργυρώσει, αντίθετα με άλλους, την δράση του με πολιτικές καριέρες και οφίτσια. Ο ίδιος είχε δηλώσει πως τον στιγμάτισε η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, την οποία βίωσε από πρώτο χέρι. Αγωνίστηκε εναντίον την Δικτατορίας, όπου και φυλακίστηκε, ενώ πήρε μέρος και στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Ο Γιώργος Κοτανίδης δεν πρόδωσε ποτέ τα πιστεύω του, πάλευε με όλους τους τρόπους και από κάθε μετερίζι όπου βρισκόταν για την Δημοκρατία και παρέμεινε ένας αυθεντικός καλλιτέχνης και άνθρωπος. Ασυμβίβαστος με μια φυσιογνωμία που εξέπεμπε ευγένεια και αγάπη σε κάθε βήμα του, παρέμεινε ενεργός μέχρι το τέλος. Το να παραθέσεις τα βιογραφικά στοιχεία μιας τόσο μεγάλης προσωπικότητας είναι το πλέον εύκολο. Πολλές φορές είναι ίσως και λίγο βαρετό ή να πούμε πιο σωστά τετριμμένο. Άλλωστε είναι κάτι που μπορεί να βρει κανείς κάνοντας μια απλή έρευνα στον κόσμο του διαδικτύου. Ο Γιώργος Κοτανίδης ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένας μεγάλος ηθοποιός, ένας σημαντικός σκηνοθέτης ή ένας σπουδαίος συγγραφέας. Ήταν ένας άνθρωπος που άλλαξε τα δεδομένα στον χώρο του, που δημιούργησε νέες τάσεις, που δεν δίστασε να τα βάλει με το σύστημα, που άνοιξε δρόμους. Ήταν με λίγα λόγια μια προσωπικότητα Bigger than Life... Καλό ταξίδι...   της Μαρίας Σούμπερτ Τι κάνουν η μαμά και ο μπαμπάς τη νύχτα;
Πιθανές απαντήσεις: - Βλέπουν τηλεόραση και παιδικά μέχρι τα ξημερώματα τρώγοντας ποπ κορν και πατατάκια. - Πάνε κρυφά στην κουζίνα και τρώνε κρυφά όλα τα γλυκά και τα παγωτά. - Παρτάρουν ξέφρενα μέχρι τα ξημερώματα. - Γίνονται τέρατα και να πάνε στη χώρα των δράκων. - Φροντίζουν άλλα παιδάκια - ή κάνουν παιδάκια. - Κάνουν μαγικά και τελετουργίες για να είναι φρόνιμη η Σοφία. Προσωπικά κάποια από αυτά τα έχω κάνει κι εγώ όταν κοιμάται η κόρη μου. Δυστυχώς δεν έχω λιώσει όσο θα ήθελα στον καναπέ να δω ταινία –αφενός γιατί κοιμάται αργά, αφετέρου γιατί μην έχοντας νετφλιξ ή άλλο συνδρομητικό, πρέπει να βολευτώ με τη συμβατική τηλεόραση που τις περισσότερες φορές παίζει μπούρδες. Επίσης, έχω πάει κρυφά να φάω γλυκό –που της έχω απαγορεύσει νωρίτερα να φάει –το ξέρω, σε ψυχολόγους θα τα πληρώσει το παιδί μου στο μέλλον. Δεν έχω προσευχηθεί να γίνει άλλη, ούτε έχω ταξιδέψει στη χώρα των δράκων –εκτός κι αν μετράει το ροχαλητό μου μόλις πέσω ξερή το κρεβάτι. Τι γεννά όμως αυτή την ερώτηση στο παιδί και γιατί θέλει να κοιμάται με τους γονείς; ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ &…ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ! Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΠΕΡΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΈΜΗ ΣΙΝΗ & ΆΓΓΕΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΥ28/1/2020
 της Μαρίας Σούμπερτ Πρέπει να ήμασταν δέκα χρονών περίπου, όταν με τη αδερφή μου και την φίλη μας, είχαμε φύγει ένα απόγευμα από το σπίτι για να παίξουμε στις αλάνες. Ήταν η δεκαετία του ’80 που πηγαινοερχόμασταν με τα πόδια στο σχολείο, που αν απομακρυνόμασταν ένα οικοδομικό τετράγωνο δε χαλούσε και ο κόσμος. Όσο για απαγωγή, ούτε λόγος.
Σήμερα, βέβαια, στην ίδια περιοχή, αν δεν έχεις κλείσει τα δεκαπέντε δεν κυκλοφορείς πια άνετα στο δρόμο. Τα αυτοκίνητα τριπλασιάστηκαν και τρέχουν σαν τρελοί οι οδηγοί τους, ενώ κανείς δεν κάνει καλοπροαίρετες σκέψεις πια για εκείνο τον άγνωστο που βλέπει στην γωνία του δρόμου. Ίσως ούτε τότε, στα δικά μας παιδικά χρόνια, να έκανε κανείς καλοπροαίρετες σκέψεις, και απλώς να μην μας ένοιαζε εμάς ως παιδιά. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω με άλλο τρόπο το ότι ένα απόγευμα φτάσαμε μέχρι την εγκαταλειμμένη βίλα του Καμπά, πηδήξαμε το φράχτη –αφού η καγκελόπορτα ήταν κλειδωμένη- της πάνω από εκατό χρόνια βίλας και μπήκαμε μέσα. Στο μεταξύ ένας γείτονας που μας είδε στο μπαλκόνι μας απείλησε με μια καραμπίνα να φύγουμε αλλιώς… Κάποια χρόνια μετά στις αποθήκες που βρίσκονται δίπλα στη βίλα ανακαλύφθηκε η δράση των σατανιστών της Κάντζας. Διαβάζοντας λοιπόν τη νέα περιπέτεια του μικρού Κοπέρνικου και της παρέας του στον Πύργο με τα Μυστικά, αυτόματα η σκέψη μου πήγε στα δικά μου παιδικά χρόνια και τις δικές μου εμπειρίες. Προσπάθησα να φανταστώ την χιονισμένη βίλα απομακρυσμένη από τον οικισμό, τα παιδιά να μπαίνουν μέσα για να εμποδίσουν τη συμμορία των Πιλάφηδων να αποκτήσει τον τυχερό καθρέφτη και εντελώς από τύχη όχι απλώς να βρίσκουν τον καθρέφτη, αλλά και να τη γλιτώνουν από τις κακοτοπιές. Ο Άγγελος Αγγέλου και η Έμη Σίνη γράφουν ένα βιβλίο για όλα τα παράτολμα που κάποτε κάναμε ως παιδιά, και που σήμερα τα περισσότερα παιδιά καλούνται να ζήσουν μέσα από τις ιστορίες, τις ταινίες, τα βιβλία και –δυστυχώς- τα βιντεοπαιχνίδια. Δεν θα σας πω αν καλώς κάναμε όταν ήμασταν μικρές αυτή την εξερεύνηση. Θα σας πω όμως πως επιβιώσαμε και πως έχουμε να το θυμόμαστε και να το αφηγούμαστε. Ίσως να ήταν προτιμότερο να το έχουμε διαβάσει. Σίγουρα όμως καλύτερα που το ζήσαμε μια φορά παρά να το παίζαμε σε βιντεοπαιχνίδι με τις ώρες. Γιατί στο βιντεοπαιχνίδι αγνοείς τον κίνδυνο πολύ περισσότερο, απ’ ότι στην πραγματική ζωή. Η απορία του τι πραγματικά σκεφτόμασταν τότε, με οδήγησε να ψάξω τον Κοπέρνικο και την παρέα του και να τους κάνω μερικές ερωτήσεις. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
November 2021
|
