|
|
 της Μαρίας Σούμπερτ Το αγαπημένο θέμα των πανελληνίων εξετάσεων και των φροντιστηρίων τους δεν είναι άλλο από την ανθρωπιστική παιδεία ενάντια την τεχνοκρατική εκπαίδευση. Αυτό το θυμάμαι από το μακρινό 1997 όταν το μοναδικό μάθημα που πέρασα στις πανελλήνιες την πρώτη χρονιά ήταν η έκθεση. Γιατί κάνοντας φροντιστήριο στην έκθεση ήδη από την Β’ Λυκείου είχα μάθει όχι πώς να εκφράζομαι και να στηρίζω τα επιχειρήματά μου, όχι βέβαια. Είχα μάθει τα πέντε δέκα πράγματα που όταν τα ακούνε οι διορθωτές λένε «μπράβο, το παιδί διάβασε». Με λίγα λόγια είχα μάθει τι ήθελαν να διαβάσουν και αυτό έγραψα.  της Γεωργίας Τσούρου Από τη μία μέρα στην άλλη η πόλη γέμισε πάλι με ανθρώπους. Η ευεργετική μοναξιά του δεκαπενταύγουστου και το αυτοκίνητο που περνάει μονοκοντυλιά τα φανάρια της Μεσογείων γίνονται παρελθόν μαζί με τις πετσέτες και τα μαγιό και περιμένουν – καλά να είμαστε – το επόμενο καλοκαίρι. Τώρα πάλι έχει μετρό και στρίμωγμα, ουρές στην τράπεζα και βλέμματα πίσω από ανεβασμένα τζάμια πλάι - πλάι στην κίνηση. Το αυτί, που συνήθισε στον ήχο της σιωπής και στον τζίτζικα, εκπαιδεύεται πάλι να λαθρακούει ιστορίες μοιρασμένες μέσα από κινητά τηλέφωνα στο τρόλεϊ και στο διπλανό τραπέζι του καφέ.  της Μαρίας Σούμπερτ Πολλά μικρά ζώα είναι οι ήρωες της Νίκης Σελίμη «Πες μου Οδυσσέα» σε εικονογράφηση Έρσης Σπαθοπούλου. Μικρά ζώα, με μεγάλες απορίες και μεγάλα όνειρα, μικρά ζώα που αναρωτιούνται πώς είναι να μεγαλώνει κανείς. Και τι σημαίνει φυσικά να μεγαλώνει κανείς.  της Μαρίας Σούμπερτ Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που από τη φύση τους είναι έννοιες απαράδεκτες για τα παιδιά. Οι μπάμιες, τα εμβόλια, οι φακές και ο αρακάς, το κουνουπίδι, ο γιατρός, το νοσοκομείο. Και ενώ τα απαγορευμένα φαγώσιμα συνήθως λειτουργούν αποτρεπτικά λόγω της εικόνας ή της υφής τους, ο γιατρός και το νοσοκομείο τείνουν να συνδέονται είτε με «τρομακτικά» γεγονότα, όπως τα εμβόλια, είτε με καταστάσεις μεγάλης έντασης και φόβου, όπως τα νοσοκομεία.  της Λίλας Παπαπάσχου Μετά από την πρώτη μας άκρως ενδιαφέρουσα - ομαδική - συνέντευξη με τους συντελεστές της παράστασης "ΝΕΦΕΛΕΣ", είχα τη χαρά να συναντηθώ ξανά με τη Νατάσα Σφενδυλάκη - τετ α τετ αυτήν τη φορά - με αφορμή την παράσταση "ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΕΣ", η οποία συνεχίζει ακάθεκτη την επιτυχημένη καλοκαιρινή περιοδεία της. Η Νατάσα Σφενδυλάκη είναι μια νέα και πολλά υποσχόμενη ηθοποιός, που τα τελευταία χρόνια με συνέπεια, σοβαρότητα και σταθερά βήματα σημειώνει μία εντυπωσιακή καλλιτεχνική πορεία και μετράει ήδη πολλές και σημαντικές συνεργασίες με μερικούς από τους πιο καταξιωμένους σκηνοθέτες, ηθοποιούς κλπ., χαρίζοντας στο κοινό ολοκληρωμένες και μεστές ερμηνείες, που διέπονται από μία σπάνια εκφραστική αλήθεια και αμεσότητα.  της Μαρίας Σούμπερτ Αν η εικόνα που έχουμε για τους πειρατές μοιάζει με το Τζάκ Σπάροου/ Τζόνι Ντεπ, καλά θα κάνουμε να το ξανασκεφτούμε. Την εποχή που άνθιζε η πειρατεία στην Καραϊβική, την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας –και της γαλλικής, της βελγικής, της ολλανδικής και πάει λέγοντας- την εποχή εκείνη, οι πειρατές ήταν οι παρίες των πολιτισμένων κοινωνιών. Αλήτες της θάλασσας, με έναν νόμο βάναυσο και εκδικητικό τον οποίο ακολουθούσαν μόνο εκείνοι, σκότωναν, βίαζαν και πλατσικολογούσαν όποτε είχαν την ευκαιρία. Ήταν βρώμικοι, τα δόντια τους ήταν μαύρα ή έλειπαν, βρωμούσαν και τα ρούχα τους έζεχναν. Έπιναν ατελείωτες ποσότητες αλκοόλ και έπασχαν όλοι από ασθένειες της κακής διατροφής. Με λίγα λόγια ήταν μια φρίκη. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
November 2021
|
