27 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Και μετά το αφιέρωμα στο θέατρο για παιδιά που ανέλαβε η ειδική επί του θέματος Μαρία Σούμπερτ, συνεχίζουμε με τους ενήλικες, αν κι εμείς στο Θεαθήναι γιορτάζουμε το θέατρο  - χωρίς ηλικιακά ή άλλα όρια -κάθε μέρα, παρουσιάζοντας και προσπαθώντας να βρεθούμε σε όσες περισσότερες παραστάσεις μπορούμε (και θέλουμε...).

Ειδικά για σήμερα ετοιμάσαμε ένα πολύ ξεχωριστό αφιέρωμα στην πιο ζωντανή, άμεση, εφήμερη, ενδιαφέρουσα, διαδραστική και συνάμα συναρπαστική τέχνη, το θέατρο. Ζητήσαμε λοιπόν από αγαπημένους καλλιτέχνες, να μοιραστούν μαζί μας τις σκέψεις τους για το τι σημαίνει για τους ίδιους. η ίδια η έννοια της θεατρικής δημιουργίας.

Τους ευχαριστούμε όλους για την άμεση ανταπόκριση και τον πολύτιμο χρόνο τους & τους αφήνουμε να σας ταξιδέψουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο στη μαγεία του θεάτρου...

Το ζήτημα της διαρκούς φυσικής παρουσίας ως αναγκαίας ή μη συνθήκης για την διατήρηση του ερωτικού πάθους παραμένει βασανιστικά ανεπίλυτο και υποθέτω πως έτσι θα μείνει όσο υπάρχουν ποιητές, συγγραφείς και φυσικά ερωτευμένοι. Η λαϊκή σοφία εν προκειμένω δεν βοηθά στο να δοθεί απάντηση, τροφοδοτώντας μας με αντιφατικές απόψεις (βλέπε «η αγάπη μεγαλώνει με την απόσταση» vs. «μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται»). Ποτάμια μελάνης έχουν χυθεί σχετικά με το θέμα, με την Σάρα του «Τέλους μιας σχέσης» να ψελλίζει το αλησμόνητο «δεν χρειάζεται να σε έχω για να σε αγαπώ» στον Μπέντριξ την ώρα που τον εγκαταλείπει δια παντός και τον Ουμπέρτο Εκο να υποστηρίζει πως «Η απουσία είναι για την αγάπη ό,τι είναι ο άνεμος για τη φωτιά: σβήνει τη μικρή φλόγα, αλλά δυναμώνει τη μεγάλη». Υποθέτω πως, όπως μπροστά σε μια απολαυστικά φορτωμένη βιβλιοθήκη, μπορείς απλά να τραβήξεις από το ράφι όποιο βιβλίο σου κάνει κέφι την δεδομένη βραδιά, επιφυλασσόμενος του δικαιώματός σου να αλλάξεις γνώμη την επόμενη και να δοκιμάσεις κάποιο άλλο.