 της Λίλας Παπαπάσχου «Στέλλα Κοιμήσου». Μετά από δύο πολύ επιτυχημένες θεατρικές περιόδους στο Εθνικό Θέατρο, η θρυλική πλέον παράσταση προστέθηκε στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και παρουσιάζεται από το φθινόπωρο του 2018 στο θέατρο Τζένη Καρέζη, για να μας ξυπνήσει και πάλι από το λήθαργο του «καπιταλιστικού εφησυχασμού» μας, συνεχίζοντας τη θριαμβευτική πορεία της και γεμίζοντας ασφυκτικά (ακόμα και ανήμερα της 25ης Μαρτίου που την είδαμε εμείς ) τη νέα της θεατρική στέγη.
Ο γνωστός -και πάντα αιρετικός - κινηματογραφιστής Γιάννης Οικονομίδης, έρχεται ξανά σε επαφή με το θέατρο (το 2006 είχε αναθέσει στην ομάδα 90οC τη διασκευή και τη μεταφορά στο θέατρο της ταινίας του «Σπιρτόκουτο», που την αμέσως επόμενη περίοδο βραβεύτηκε με βραβείο κοινού στην κατηγορία «νεοελληνικού έργου») γράφοντας και σκηνοθετώντας μια παράσταση γροθιά στο στομάχι που δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, παρουσιάζοντας μια πραγματικότητα που ενώ φαινομενικά μοιάζει πολύ μακρινή από την καθημερινότητά του μέσου Έλληνα, τηρουμένων των αναλογιών αγγίζει τους πιο μύχιους φόβους μας και τα πιο ταπεινά ένστικτα μας, βάζοντας μας στα άδυτα ενός κόσμου διεφθαρμένου ως το κόκαλο και υποταγμένου στην πιο νοσηρή εκδοχή της εξουσίας και του άκρατου υλισμού, εκεί που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.  της Μαρίας Σούμπερτ «Τα λόγια είναι περιττά» τραγουδούσαν η Μαρινέλλα με τον Βοσκόπουλο, στην περίπτωση όμως του Φραντζ Κλάφτα τα λόγια είναι μια υπερτιμημένη μπούρδα –για αυτό και ανακαλύπτει το υπέρτατο δημιούργημα στο λευκό βιβλίο. Ένα βιβλίο που αποστερημένο των άχρηστων λέξεων συμπυκνώνει όλη την σοφία και φιλοσοφία του κόσμου. Γι’ αυτό και γίνεται ανάρπαστο.
Είναι γεγονός πως ως κοινό –και δη ως αναγνωστικό κοινό- αναζητούμε την καινοτομία και την φιλοσοφικότητα στο έργο ενός συγγραφέα. Όταν λοιπόν εμφανίζεται μια προσωπικότητα τόσο τεράστια όσο ο Φραντζ Κλάφτα, δεν θα μπορούσαμε να μην του ζητήσουμε μια συνέντευξη.  της Νίκης Ράπτη Το συγκλονιστικό έργο του Χάρολντ Πίντερ «Ένας ανεπαίσθητος πόνος» παρουσιάζεται στο Θέατρο Μπιπ, σε σκηνοθεσία της Χριστίνας Χριστοφή.
Το έργο προοριζόταν αρχικά για το ραδιόφωνο, (πρωτότυπος τίτλος: A slight ache), γράφτηκε το 1958 και υπήρξε το τέταρτο για τον συγγραφέα. Με πλήθος από αρετές και φιλοσοφικά ερωτήματα, σε σχέση με την ύπαρξη και το βαθύτερο νόημα της, o μεγάλος δραματουργός έχτισε έναν κόσμο γύρω από την απλότητα και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Τη συνύπαρξη.  του Χρήστου Γκόντζου Η δεύτερη συμφωνία του S.Racmaninoff σε Μι ελλάσονα op.27 γράφτηκε στην Δρέσδη κατά τις χειμερινές παραμονές του στην πόλη που ξεκίνησαν το 1906.
Στο παρόν κείμενο θα μιλήσουμε για το πρώτο μέρος της συμφωνίας αυτής, προσπαθώντας να περιγράψουμε με ποιητικό τρόπο όπως αρμόζει σε ένα τέτοιο έργο , και περιληπτικά περί αυτού μιλώντας, την γιγαντιαία σύλληψη αυτού του αριστουργήματος της κλασσικής μουσικής.  της Μαρίας Σούμπερτ Η κόρη μου θέλει να της πάρω χαμστεράκι. Και σκυλάκι. Και γατάκι. Τα Χριστούγεννα μου ζήτησε γουρούνι. Ή άλογο. Ή αγελάδα. Προς το παρόν την βγάζει με τα λούτρινα ζωάκια της, παρ’ ότι συνεχώς προσπαθεί να με πείσει να εισάγουμε και άλλο ένα ζωντανό πλάσμα στην οικογένεια.
Έτσι και ο ήρωας της ιστορίας μας. Έχει πάει να αναζητήσει το ιδανικό του κατοικίδιο. Αλλά μάλλον έχει μπερδέψει τα μέρη, γιατί η περίεργη αυτή κυρία που ακούει στο όνομα Μις Τήρια του προτείνει συνεχώς πλάσματα που δεν τον αντιπροσωπεύουν. Κράκεν και Πήγασοι και Ιππόκαμποι και Χίμαιρες και Φοίνικες και Γκόλεμ και ένα σωρό ακόμα απίθανα μυστήρια και μαγικά πλάσματα της παγκόσμιας μυθολογίας και λαϊκής παράδοσης. Ο ήρωάς μας όμως δεν ικανοποιείται. Πώς να παίξει με τον Κέρβερο και την Ύδρα; Αφού το ένα κεφάλι θα χαϊδεύει και τα άλλα θα πάνε να τον φάνε. Αλλά και με την Νέσυ, το τέρας του Λοχ Νες, τι να κάνει; Μούσκεμα θα τον κάνει συνεχώς. Ο Πήγασος θα τον ζαλίζει και το Γκόλεμ ίσως τον λιώσει. ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ» (ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ) ΣΤΟ ΜΠΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΔΙΔΟΤΟΥ28/3/2019
ΣΟΦΟΚΛΗ «ΑΝΤΙΓΟΝΗ» ΣΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ & ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΣΑΒΒΑ ΣΤΡΟΥΜΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΆΤΤΙΣ28/3/2019
«Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ» ΤΟΥ ΆΡΘΟΥΡ ΣΝΙΤΣΛΕΡ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΘΩΜΑ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ28/3/2019
 επιμέλεια αφιερώματος Λίλα Παπαπάσχου & Νίκη Ράπτη 27 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Και μετά το αφιέρωμα στο θέατρο για παιδιά που ανέλαβε η ειδική επί του θέματος Μαρία Σούμπερτ, συνεχίζουμε με τους ενήλικες, αν κι εμείς στο Θεαθήναι γιορτάζουμε το θέατρο - χωρίς ηλικιακά ή άλλα όρια -κάθε μέρα, παρουσιάζοντας και προσπαθώντας να βρεθούμε σε όσες περισσότερες παραστάσεις μπορούμε (και θέλουμε...).
Ειδικά για σήμερα ετοιμάσαμε ένα πολύ ξεχωριστό αφιέρωμα στην πιο ζωντανή, άμεση, εφήμερη, ενδιαφέρουσα, διαδραστική και συνάμα συναρπαστική τέχνη, το θέατρο. Ζητήσαμε λοιπόν από αγαπημένους καλλιτέχνες, να μοιραστούν μαζί μας τις σκέψεις τους για το τι σημαίνει για τους ίδιους. η ίδια η έννοια της θεατρικής δημιουργίας. Τους ευχαριστούμε όλους για την άμεση ανταπόκριση και τον πολύτιμο χρόνο τους & τους αφήνουμε να σας ταξιδέψουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο στη μαγεία του θεάτρου...  της Μαρίας Σούμπερτ Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου ζητήσαμε από δημιουργούς που δραστηριοποιούνται στο χώρο του παιδικού θεάτρου να μας μιλήσουν για αυτό, για τη σημασία του και την επίδραση που πιστεύουν πως έχει επάνω στα παιδιά. Για την ανάγκη να υπηρετήσουν την ιστορία που θα επιλέξουν να πουν και πόσο θα αλληλεπιδράσει αυτή με τους μικρούς θεατές. Για την πολιτική σκοπιά του παιδικού θεάτρου, όταν κατά τη διάρκεια του θεάτρου οι θεατές αντιδρούν και ζητούν αλλαγές και δίνουν συμβουλές. Για την ενεργητική συμμετοχή των πολύ μικρών παιδιών στις παραστάσεις είτε μέσω θεατρικού παιχνιδιού στο τέλος, είτε με διάδραση κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Το παιδικό θέατρο καταρχήν μαθαίνει στα παιδιά να παρακολουθούν. Και να ακούνε. Τους δίνει εικόνες και ευκαιρίες να νιώσουν συναισθήματα που ίσως στην καθημερινότητά τους δεν υπάρχουν –ναι, προφανώς και τα άσχημα συναισθήματα που τόσο φοβόμαστε και τόσο προσπαθούμε να αποκρύψουμε από τα παιδιά μας αφήνοντάς τα τελείως απροετοίμαστα για την ύπαρξη και τον τρόπο που θα τα επηρεάσουν. Και αν είπα αρκετά για το πώς μπορεί να επηρεάσει το παιδικό θέατρο τα παιδιά, ας μιλήσω και για εμένα. Έχοντας δει πολλές παραστάσεις ενήλικου θεάτρου ως θεατρολόγος και δραματοθεραπεύτρια, και έχοντας κουραστεί από πολλές φόρμες που έβλεπα να επαναλαμβάνονται, βρήκα στο παιδικό θέατρο το χρώμα, τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και την ανατρεπτικότητα που τόσα χρόνια αναζητούσα. Γιατί αν το ψάξετε καλά, θα βρείτε ανάμεσα σε πολλές παραστάσεις «εύκολου» θεάτρου, και εκείνες τις δέκα είκοσι παραστάσεις που θα σας αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεστε.  του Χρήστου Γκόντζου Τραγούδια σε περίπου δέκα γλώσσες κλήθηκε να ερμηνεύσει η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου στην μουσική σκηνή του Ηalf Νοte με την ορχήστρα Mobile για δύο μόνο παραστάσεις. Φιλική συμμετοχή: Φωτεινή Δάρρα.
Τραγούδια από την Μικρά Ασία, την Σαρδηνία, την Τουρκία, Σεφαραδίτικα, φάντο της Πορτογαλίας, προσευχή του Λιβάνου, μεσαιωνικό της νότιας Γαλλίας, από το Ισραήλ και φυσικά την Ελλάδα και πολλές άλλες περιοχές της μεσογείου ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου.  της Μαρίας Σούμπερτ Τζακόμινους Σταν Μάρλοου Λιούις Γκενσμπορό ήταν το όνομά του. Κι ας ήταν μικρούλης αυτός. Και χνουδωτός.
Οι γονείς του τον φώναζαν απλώς Ζακομινούς. Για να μικρύνουν ίσως τις προσδοκίες και τις υποχρεώσεις που φέρει ένα τόσο βαρύγδουπο όνομα. Δεν ήταν κάτι ξεχωριστό ο Ζακομινούς. Αν όμως γεννιόταν σε άλλη οικογένεια, θα ήταν διαφορετικός. Θα μπορούσε να είναι ακόμα και εσύ. Ή εσύ θα μπορούσες να έχεις γεννηθεί Ζακομινούς. Τι μπέρδεμα! ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΧΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» ΤΟΥ HECTOR MALOT23/3/2019
 της Μαρίας Σούμπερτ Πάντα είχα μια αδυναμία σε περίεργους ρόλους, λίγο τσαλακωμένους. Χοντρές νοσοκόμες με ένα φρύδι, ανάπηρες γριές με μια τεράστια κρεατοελιά στο πιγούνι, η τρελή του χωριού –ίσως επειδή οι ρόλοι αυτοί βγαίνουν από την ευκολία της μίμησης του εαυτού και αναγκάζουν τον ηθοποιό όχι απλώς να υποδυθεί κάτι που δεν είναι, αλλά να το νιώσει κιόλας. Αυτό στα σοβαρά. Εντελώς μεταξύ μας όμως, την τρελή νοσοκόμα είχα παίξει κάποτε σε μια παράσταση των φοιτητών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, με ένα υπέροχο μαύρο φρύδι, μουστάκι και μια υπέροχη κρεατοελιά στη μύτη. Τότε, στα παλιά εκείνα χρόνια, όπου μαζί με την Αθανασία Καλογιάννη και τον Κωνσταντίνο Θάνο περνούσαμε ίσως τις καλύτερες στιγμές των φοιτητικών μας χρόνων, μέσα στη δημιουργικότητα και τον θεατρικό πειραματισμό.
Και μπορεί να πήραμε διαφορετικούς δρόμους, όταν όμως συναντάς παλιούς φίλους και βλέπεις τη δουλειά τους –όταν μάλιστα έχεις την ξεκάθαρη αίσθηση της εξέλιξης της Αθανασίας Καλογιάννη σκηνοθετικά σε σύγκριση με τις «Μικρές Κυρίες» της περσινής περιόδου, τότε μόνο περήφανη μπορείς να είσαι.  της Γεωργίας Τσούρου Το ζήτημα της διαρκούς φυσικής παρουσίας ως αναγκαίας ή μη συνθήκης για την διατήρηση του ερωτικού πάθους παραμένει βασανιστικά ανεπίλυτο και υποθέτω πως έτσι θα μείνει όσο υπάρχουν ποιητές, συγγραφείς και φυσικά ερωτευμένοι. Η λαϊκή σοφία εν προκειμένω δεν βοηθά στο να δοθεί απάντηση, τροφοδοτώντας μας με αντιφατικές απόψεις (βλέπε «η αγάπη μεγαλώνει με την απόσταση» vs. «μάτια που δεν βλέπονται, γρήγορα λησμονιούνται»). Ποτάμια μελάνης έχουν χυθεί σχετικά με το θέμα, με την Σάρα του «Τέλους μιας σχέσης» να ψελλίζει το αλησμόνητο «δεν χρειάζεται να σε έχω για να σε αγαπώ» στον Μπέντριξ την ώρα που τον εγκαταλείπει δια παντός και τον Ουμπέρτο Εκο να υποστηρίζει πως «Η απουσία είναι για την αγάπη ό,τι είναι ο άνεμος για τη φωτιά: σβήνει τη μικρή φλόγα, αλλά δυναμώνει τη μεγάλη». Υποθέτω πως, όπως μπροστά σε μια απολαυστικά φορτωμένη βιβλιοθήκη, μπορείς απλά να τραβήξεις από το ράφι όποιο βιβλίο σου κάνει κέφι την δεδομένη βραδιά, επιφυλασσόμενος του δικαιώματός σου να αλλάξεις γνώμη την επόμενη και να δοκιμάσεις κάποιο άλλο.
|
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
September 2022
|
