ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

26/3/2019

επιμέλεια αφιερώματος
Λίλα Παπαπάσχου & Νίκη Ράπτη

27 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Και μετά το αφιέρωμα στο θέατρο για παιδιά που ανέλαβε η ειδική επί του θέματος Μαρία Σούμπερτ, συνεχίζουμε με τους ενήλικες, αν κι εμείς στο Θεαθήναι γιορτάζουμε το θέατρο - χωρίς ηλικιακά ή άλλα όρια -κάθε μέρα, παρουσιάζοντας και προσπαθώντας να βρεθούμε σε όσες περισσότερες παραστάσεις μπορούμε (και θέλουμε...).

Ειδικά για σήμερα ετοιμάσαμε ένα πολύ ξεχωριστό αφιέρωμα στην πιο ζωντανή, άμεση, εφήμερη, ενδιαφέρουσα, διαδραστική και συνάμα συναρπαστική τέχνη, το θέατρο. Ζητήσαμε λοιπόν από αγαπημένους καλλιτέχνες, να μοιραστούν μαζί μας τις σκέψεις τους για το τι σημαίνει για τους ίδιους. η ίδια η έννοια της θεατρικής δημιουργίας.

Τους ευχαριστούμε όλους για την άμεση ανταπόκριση και τον πολύτιμο χρόνο τους & τους αφήνουμε να σας ταξιδέψουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο στη μαγεία του θεάτρου...

Στέλιος Μάινας
Ηθοποιός

Η τέχνη του να είσαι θεατής του εαυτού σου και των άλλων. Ομολογουμένως το θέατρο για τους λειτουργούς του υποκρύπτει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ναρκισσισμού, που όμως οφείλεις να το κρατάς σε ανεκτά και λειτουργικά επίπεδα, διαφορετικά γίνεται καταστροφικό για τη δημιουργικότητά σου, αλλά και για την ευθυκρισία σου, πράγματα άκρως απαραίτητα για την τέχνη του ηθοποιού. Για μένα λοιπόν το θέατρο είναι ο χώρος όπου μοιράζομαι κοινές ιστορίες με τους θεατές,, όντας ο ίδιος θεατής του εαυτού μου.

Κάτια Σπερελάκη
Ηθοποιός

Θέατρο: μαγεία, ανασφάλεια (οικονομική και υπαρξιακή), δημιουργικότητα, λάμψη (συνήθως απατηλή), μεταμόρφωση, αναμονή (στο τηλέφωνο περιμένοντας να χτυπήσει, στα παρασκήνια για να βγεις στη σκηνή πάντα με την ίδια αγωνία αλλά και ανυπομονησία), ναρκισσισμός, απόρριψη, συνεργασία, ανταγωνισμός, ρόλοι, ερμηνείες, πολυπλοκότητα, επικοινωνία....αυτά και άλλα πολλά. Ένα επάγγελμα σαν όλα τα άλλα; Όπως το πάρει κανείς.

Γιώργος Νανούρης
Ηθοποιός – Σκηνοθέτης

«Ζούμε καλά σ’ αυτό το απόμακρο νεκροταφείο. Στους ευάερους τάφους κάνουμε πρόβες ξαπλωμένοι ενώ φυσάει από παντού ζωή και μας γεμίζει νιάτα. Όταν τελειώνει η πρόβα σηκωνόμαστε γεμάτοι αισιοδοξία και δύναμη. Αύριο πάλι. Οι πρόβες συνεχίζονται επ’ αόριστον και μας μικραίνουν σιγά σιγά ξαναγυρίζουμε στη γέννησή μας και παραδινόμαστε ετοιμοθάνατα νεογέννητα γεμάτα σφρίγος. Ζούμε καλά σ’ αυτό το απόμερο νεκροταφείο. Ποτέ σας δεν θα μάθετε πώς μεγαλώνει ένας άνθρωπος σε βρέφος που δεν κλαίει».
Γιάννης Βαρβερης

Τσιμάρας Τζανάτος
Συγγραφέας - Ηθοποιός

Το Θέατρο είναι η μόνη μας δυνατότητα να μετατρέπουμε την «στιγμιαία» μας φύση, σε «εβαπορέ» διαρκείας.

Πέρης Μιχαηλίδης
Ηθοποιός – Σκηνοθέτης

Η τέχνη και ειδικά το θέατρο προτείνεται ως το μόνο καταφύγιο για ρημαγμένα συναισθήματα και ζωές.

Ιωσήφ Ιωσηφίδης
Ηθοποιός/Ομάδα GUFF

Το θέατρο είναι το πιο όμορφο και διασκεδαστικό παιχνίδι και όπως όλα τα παιχνίδια πρέπει να γίνεται με φοβερή προσήλωση, σοβαρότητα και χαρά. .Αγαπάμε το θέατρο γιατί μας δίνει άλλοθι να εξερευνούμε τα όριά μας και τις πολλαπλές πτυχές που έχει η οντότητα άνθρωπος. Θέλουμε να επικοινωνούμε.. Το έχουμε ανάγκη. Ευχαριστούμε θέατρο.

Γιάννης Νταλιάνης
Ηθοποιός

Στο θέατρο δεν υπάρχουν σύνορα. Η βία, ο ρατσισμός, η χυδαιότηταμπορεί να είναι η κριτική της βίας, του ρατσισμού, της χυδαιότητας. Ο έρωτας μπορεί να διαρκεί για πάντα. Τα φαντάσματα αληθινά. Οι νεκροί δίπλα - δίπλα με τους ζωντανούς. Ο τόπος οπουδήποτε κι ο χρόνος οποτεδήποτε.. Το θέατρο μπορεί μερικές φορές να μας δώσει πίσω εκείνη την χαμένη ευκαιρία... Ας το προσέχουμε λοιπόν λιγάκι! Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Καρόλου Κουν «Κάνουμε ( και βλέπουμε) Θέατρο για την ψυχή μας.» Σήμερα βέβαια Παγκόσμια Ημέρα του Θεάτρου το θέατρο εξακολουθεί να πλήττεται στη γείτονα Τουρκία από τον Ερντογάν με μαζική απαγόρευση. Οπότε πρέπει να προσθέσω :"κάνουμε Θέατρο για την Ελευθερία!"

Μαριλίτα Λαμπροπούλου
Ηθοποιός – Σκηνοθέτις

Το θέατρο υπάρχει. Διαμέσου των αιώνων και των τόπων. Συνεχίζει. Αλλάζει. Παραμένει. Σε σκηνές παλιές ή υπερσύγχρονες, ανοιχτές ή κλειστές, ιταλικές ή ισόπεδες, σε χώρους χωρίς σκηνή, στο δρόμο, στον καταυλισμό, στον δυτικό κόσμο ή στον τρίτο κόσμο, στο σαλόνι ή στην βιομηχανική ερημιά, με τους θεατές απέναντι ή γύρω ή να κοιτάζονται, στο σκοτάδι ή στο φως, το θέατρο εξελίσσεται. Αφηγείται. Ανακατεύει υλικά. Ασκεί το σώμα, την ψυχή, τη μορφή, τις ιδέες, θέτει διλήμματα, ανοίγει διάλογο, συνδέει τον ήχο με την όψη, μαγεύει. Κινηματογραφείται, αναμεταδίδεται, σχολιάζεται. Όμως ο τόπος του είναι πραγματικός. Συναθροίζει. Μια ομάδα ανθρώπων γίνεται κοινό. Κοινότητα. Ο τόπος του είναι ταυτόχρονα και τοπολογικός. Ανοίγοντας χώρο στη διάσταση του μύθου, πέρα από τον κατακερματισμό και τα σκόρπια νοήματα της καθημερινότητας. Είναι η μεταφορά της ανάγκης μας για ολότητα.

Βίβιαν Κοντομάρη
Ηθοποιός

Θέατρο. Αφουγκράζομαι ,αισθάνομαι , κινούμαι ,μιλώ. Θέατρο. Θεατής και υποκριτής. Θέατρο, αγωγός ενέργειας. Θέατρο. Αγωγή της ψυχής. Θέατρο, εγγενής λειτουργία. Θέατρο. Συλλογικό αποτέλεσμα, μοναχικός δρόμος. Θέατρο. Αγκαλιάζοντας τον εαυτό σου και τον κόσμο.

Έλενα Αρβανίτη
Ηθοποιός

Το Θέατρο είναι μια μεγάλη πανάρχαια αγκαλιά που κρατάει μέσα της με προσοχή, τον ζωντανό άνθρωπο.
Με όλες του τις αισθήσεις σε εγρήγορση και τη δυνατότητά του να βιώνει συλλογικά.
Στην εποχή των χιλιάδων πληροφοριών και του επιφανειακού γίγνεσθαι, το θέατρο μας προσφέρει τουλάχιστον το χρόνο και τον τρόπο να δημιουργήσουμε την πιο ουσιαστική σχέση. Αυτή με τον εαυτό μας. Διανύοντας μια προσωπική διαδρομή από το έργο, το μύθο, στη ζωή μας. Ακολουθώντας την αλήθεια του προσωπικού μας βιώματος. Μια άσκηση αποδοχής.
Ας κάνουμε θέατρο που πάει στα βαθιά, που έχει στο επίκεντρο αυτόν τον ζωντανό άνθρωπο, ένα θέατρο που αναμετριέται με το σήμερα περισσότερο μέσα από το πείραμα και λιγότερο μέσ’ από το πείραγμα.
Που να μας ενώνει με παγκόσμιες χαρές και λύπες...βασικά που να μας ενώνει.

Δημήτρης Καρατζιάς
Ηθοποιός – Σκηνοθέτης/Πολυχώρος VAULT

Υπάρχουν παραστάσεις που είδα πολλά χρόνια πριν και ακόμη κουβαλάω μέσα μου. Υπήρξαν ήρωες που γέλασα ή συγκινήθηκα μαζί τους. Που ταυτίστηκα ή απέρριψα. Πράξεις και συμπεριφορές που βρήκα σε μένα και καθόλου δεν μου άρεσαν. Ή τις ζήλεψα και τις υιοθέτησα. Ιστορίες που άκουσα πάνω σε μια σκηνή ενός θεάτρου, ατάκες, ερμηνείες, που μου άλλαξαν τη ζωή. Την οπτική μου σε πολλά πράγματα. Που έχουν βελτιώσει τις σχέσεις μου με την οικογένεια μου, τους γονείς, τους φίλους, τους συνανθρώπους μου. Τον τρόπο που αντιμετωπίζω πλέον πράγματα, ανθρώπους, καταστάσεις. Ε, λοιπόν, τέτοιο θέατρο θα ήθελα να κάνω. Ένα “θέατρο” που να μπορεί να συγκινεί, να προβληματίζει και να μένει για καιρό στην ψυχή, στην καρδιά και στο μυαλό του κάθε θεατή.

Μάνος Αντωνιάδης
Μουσικός – Συνθέτης/Πολυχώρος VAULT

Θέατρο σημαίνει παιδεία και πολιτισμός! Σημαίνει παιχνίδι δημιουργικότητας, τέχνη, εξέλιξη. Σημαίνει λόγος, μουσική, κίνηση, φως, σκηνή… Παραμύθι και πραγματικότητα. Ένα κάτοπτρο που καθρεφτίζει χαρακτήρες, ιστορίες και καταστάσεις, κάποιες φορές ρεαλιστικά και κάποιες άλλες με επιλεγμένη παραμόρφωση.

Περικλής Μοσχολιδάκης
Ηθοποιός - Συγγραφέας - Σκηνοθέτης

Ζώντας τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου μέσα στο Θέατρο, είναι φυσικό να νοιώθω πως είναι, ίσως, το ακριβότερο κομμάτι μου, ο φυσικός μου χώρος, το οξυγόνο της ύπαρξης μου. Υπάρχω στο Θέατρο, κινούμενος κυκλικά, σε μια αέναη κίνηση, ως δερβίσης που στροβιλίζεται, με το ένα χέρι να κοιτά τον ουρανό και το άλλο στραμμένο προς τη Γη. Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας, το Θέατρο μου.

Μάγδα Κατσιπάνου
Ηθοποιός

Για εμένα το θέατρο είναι ένας δεύτερος κόσμος. Ένας κόσμος διαφορετικός από αυτόν που ζω, ένας κόσμος που σε κάνει να ξεχνάς το χρόνο, τις ώρες, τα λεπτά, τα μέσα σου και τα έξω σου και ως δια μαγείας, να μεταμορφώνεσαι σε κάτι άλλο ,τελείως διαφορετικό ή και ίδιο με εσένα. Στον παραμυθένιο αυτό κόσμο του θεάτρου, έρχεσαι σε άμεση επαφή και επικοινωνία με τον εαυτό σου, τον ανακαλύπτεις, τον εξελίσσεις, τον μισείς, τον αγαπάς, τον αποδέχεσαι. Ένας παραμυθένιος κόσμος, που έχει όλους τους ήρωες που απαιτεί ένα παραμύθι, τους καλούς και τους κακούς, τις νεράιδες, τους δράκους, τους ιππότες, τις μάγισσες κ.τ.λ., αλλά αυτό το παραμύθι, δεν θες με τίποτε να τελειώσει. Και αν κάποια στιγμή κλείσει η αυλαία, αναζητάς αρειμανίως το επόμενο.

Ευγενία Αποστόλου
Ηθοποιός

Μέσα σε έναν κόσμο παραλόγου, σε έναν κόσμο χωριστικότητας, ανισοτήτων, αποξένωσης και αυταπάτης, το Θέατρο. Ένας τόπος θέασης. Συνάντηση. Τελετουργία. Εκεί που βλέπω. Εκεί που μπορώ να δω, να ονειρευτώ, να ταξιδέψω. Μέσα και κάτω από το φως. Παρατηρώ. Μέσα και έξω. Λαμβάνω. Αντιλαμβάνομαι. Αποκαλύπτω. Ανακαλύπτω. Μεταμορφώνω. Μεταμορφώνομαι.

Μαρία Καρακίτσου
Ηθοποιός

Ερωτεύτηκα το θέατρο γιατί με έκανε να βλέπω τον κόσμο πιο καθαρά. Επειδή τα μηνύματα των καιρών είναι περίεργα και ανησυχητικά ,εύχομαι να συνεχίσουμε να έχουμε την ελευθερία να μετουσιώνουμε το βλέμμα μας πάνω στη ζωή και στον κόσμο σε θεατρική πράξη και τη δύναμη να υπερασπιζόμαστε το υπέροχο αυτό δικαίωμα απέναντι σε όποιον το αμφισβητεί.

Κωνσταντίνος Μπιμπής
Ηθοποιός - Σκηνοθέτης/Θέατρο Άλφα.Ιδέα

Το θέατρο. Η σωτηρία μου και η βαθιά μου παγίδα. Το κενό και οι πληγές μου. Η μοναδική μου πατρίδα. Οι λέξεις και τα γκρεμίσματα τους. Οι λέξεις και τα φιλιά τους και τα χάδια τους. Μονό με θραύσματα μπορώ προς το παρόν να μιλήσω γι αυτόν τον ερωτά μου. Τον μεγάλο μου έρωτα. Το θέατρο. Οι συμπαίκτες μου. Μόνο οι συμπαίκτες μου. Οι άνθρωποι. Το θέατρο είναι οι άνθρωποι και τα μάτια τους. Είναι οι άλλοι. Οι φίλοι μου. Όχι εγώ. Θέατρο για μένα είναι μια σύγκρουση που τη θέλω και την αναζητώ. Η πρόσκρουση στις ψυχές των άλλων. Του κόσμου. Θέατρο για μένα είναι μόνο κάτι προσωπικό. Κάτι που ριζώνει και ξεριζώνει. Οι νεκροί μου. Πάντοτε παίζω απ τις απώλειες και για αυτές. Γι αυτούς που λείπουν και θα λείπουν πάντα.

Λίλα Μπακλέση
Ηθοποιός

Πρόβες, διαφωνίες, μελέτη, δοκιμές γέλια, καφέδες, φαγητά σε ταπεράκια, μαραθώνιες συζητήσεις σε μπαρ, παρατήρηση περαστικών. Πως να ζει άραγε αυτός ο άνθρωπος; Αγαπάει; Αγαπιέται; Γυρνάει σε ένα γεμάτο σπίτι; Νιώθει μόνος’ Τι να σκέφτεται; Γρήγορο βάδισμα, προετοιμασία χείλη που κάνουν τρίλιες, κορμί που τεντώνεται. Και έρχεται η στιγμή. Η στιγμή εκείνη. Που τα βήματα και οι φωνές κοπάζουν. Που γίνεσαι ο παραμυθάς. Με το κορμί, το μυαλό και τη φωνή σου, λες μια ιστορία. Την ιστορία κάποιων άλλων που θα μπορούσε να είναι όμως και η δική σου ιστορία, όλων μας η ιστορία.
Ήρθαμε πιο κοντά; Καταφέραμε έστω και για λίγο να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου; Να τον νιώσουμε; Να αισθανθούμε λιγότερο μόνοι μέσα στο πολύβουο πλήθος; Να βγούμε για λίγο από τον μικρόκοσμό μας και να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που μας κρατάει σε απόσταση, τι είναι αυτό που μας φοβίζει; Το θέατρο νικά τον φόβο. Αν το αφήσουμε. Αν το τολμήσουμε.

Μαρία Χάνου
Ηθοποιός

Μία σιωπηλή συμφωνία μεταξύ ηθοποιών και θεατών πως ό,τι δουν απόψε είναι ψέμα. Οι μεν, με τη χαρά μικρού παιδιού, παίζουν στη σκηνή με άλλες ταυτότητες, άλλες φωνές, άλλες κορμοστασιές και υποστηρίζουν με όλη τους την ύπαρξη την αλήθεια αυτού του ψέματος. Οι δε, με την ίδια χαρά, περιμένουν με αγωνία να πειστούν για την αλήθεια του ίδιου ψέματος και αν όλα πάνε καλά, για λίγες μαγικές ώρες, κοινό και ηθοποιοί, πιστεύουν ένα ψέμα, σαν να ήταν η ίδια τους η ζωή.

Άρτεμις Γρύμπλα
Ηθοποιός - Σκηνοθέτις

Παγκόσμια ημέρα του πιο γλυκού βασάνου, της πιο εθιστικής ταλαιπωρίας.
Θέατρο για μένα είναι όταν σε βρίσκει η τρέλα του συναντιούνται όλοι μαζί οι άνθρωποι, και παλεύουν να φτιάξουν μια φανταστική σκάλα, για να κόψουν ένα ρόδο αληθινό. Όταν φτιάχνουν ή γκρεμίζουν κοινωνίες ιδανικές, κόσμους φανταστικούς, καταραμένες αγάπες, ήρωες και παραμύθια σε μία αέναη αναζήτηση κάθαρσης και λύτρωσης της ύπαρξης. Όταν όλοι μαζί λένε ψέματα ο ένας στον άλλο, και στο κοινό, κι όλοι το ξέρουν, κι αναζητούν λέγοντας τα, πού βρίσκεται στ’ αλήθεια, η αλήθεια. Ένας τόπος συνάντησης, παρηγοριάς και βασάνου, όπου ευτυχείς ν’ αλλάζεις οικογένεια συχνά, ν’ αγαπάς, ν’ αγαπιέσαι, να μαλώνεις, να γελάς, να κλαις, να πονάς, να γιατρεύεσαι και φτου ξανά κι απ την αρχή.

Διαμαντής Αδαμαντίδης
Ηθοποιός

Να διαβάζω το κείμενο και να ακούω την μουσική του. Να έρχομαι αντιμέτωπος με τις μεγάλες ιδέες του, να προσπαθώ να τις καταλάβω και αν πω ότι το έκανα να το ξεχάσω κατευθείαν. Να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να παραδέχομαι ότι δεν ξέρω τίποτα, νιώθοντας όλο και πιο ελεύθερος. Να στρέφω το βλέμμα μου όταν είμαι πάνω στη σκηνή και να ακουμπάει στο βλέμμα των συναδέλφων μου. Να έχω κοινό βήμα, κοινό ήχο, κοινό στόχο. Να δημιουργώ αυτή τη “συνομωσία” με τους υπόλοιπους, προσπαθώντας να πω την ιστορία. Να είμαι εγώ για την ομάδα και η ομάδα για εμένα. Να ξέρω ή να μην ξέρω καν, ότι μετά την παράσταση, έστω κι ένας άνθρωπος πήρε μαζί του κάτι που του είπα. Να ακούω, να παρατηρώ, να συν-διαλέγομαι, να συν-κινώ και να συν-κινούμαι.
Αυτά μου δίνει το θέατρο, αυτά του δίνω κι εγώ στο βαθμό που μου αναλογεί.

Κωνσταντίνος Δέδες
Συγγραφέας – Σκηνοθέτης

ΘΕΑΤΡΟ ΕΙΝΑΙ....Θέατρο είναι μια παρέα ανθρώπων που στις συναντήσεις τους πίνουνε πάντοτε λικέρ μανταρίνι και ακουμπώντας ο ένας στον ώμο του άλλου βρίσκουν τον τρόπο να πουν ένα παραμύθι γεμάτο αλήθειες. Κι όταν κάποτε η αυλαία ανοίξει, κοντοσταθούν οι περαστικοί κι αγαπήσουν τον τρόπο και το παραμύθι, όταν γίνουν κι αυτοί κομμάτι της παρέας, τότε και μόνο τότε είναι θέατρο.

Γιώργος Σταυριανός
Ηθοποιός

Τι είναι θέατρο για μένα; Σκοτάδι. Φως. Και ένα πλοίο ξεκινά προς άγνωστα βάθη που κανείς δε γνωρίζει. Έως ότου να έρθει το αντάμωμα. Σε ένα νησί. Και το μυστικό θα αποκαλυφθεί. Μέθεξη μετά. Λύτρωση στο τέλος;

Φώτης Μακρής
Ηθοποιός- Σκηνοθέτης

«Όπως αργεί τ' ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι, έτσι αργούν κ' οι λέξεις να ακονιστούν σε λόγο. Στο μεταξύ όσο δουλεύεις στον τροχό, πρόσεχε μην παρασυρθείς, μην ξιπαστείς απ' τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων. Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.»
(Ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου με τίτλο «Το μαχαίρι»)

Αυτό είναι το θέατρο... απόλυτη αφοσίωση στον σκοπό σου.

Χριστίνα Χριστοφή
Σκηνοθέτης- Συγγραφέας - Ηθοποιός

Τι είναι για μένα το θέατρο; Επικοινωνία, συγχρονικότητα, υπερβατική εμπειρία, συμπυκνωμένη ύπαρξη, άσκηση ταπεινότητας και γενναιοδωρίας, ακροβασία.

Φαίδρα Σούτου
Χορεύτρια – Περφόρμερ - Χορογράφος

Η απελευθερώτρια ιδιότητα της τέχνης ... όπως λέει ο Μπρέχτ, διάβαζα. Αναρωτιόμουν τι είναι / πως είναι ο κόσμος του θεάτρου. Η μαγεία να ενθαρρύνει τη φρίκη της κατανόησης μέσα από έναν κόσμο που γεμίζει χαρά όταν αλλάζει την πραγματικότητα σου / μου / του. Έναν κόσμο άλλοτε μαγικά υποβλητικό, άλλοτε ορθολογιστικό και διαφωτιστικό που πότε η ονειρώδης ενόραση πότε η επιθυμία, φέρνουν αντιμέτωπο το Εγώ με το ολόκληρο. Ένας κόσμος απαραίτητος για να γίνεται ο άνθρωπος ικανός να γνωρίζει και να αλλάζει τον κόσμο. Ο κόσμος του θεάτρου.

Πέννυ Μηλιά
Συγγραφέας - Ηθοποιός

«Όλοι μας λαβωμένοι από την πραγματικότητα... όλοι μας παρηγορημένοι απ' το όνειρο»

Το Θέατρο για μένα είναι κορυφαία Τέχνη γιατί φέρει από την φύση του πολλές τέχνες μαζί: την Ποίηση, την τέχνη του λόγου, τον Χορό και την κίνηση, τη Μουσική και το τραγούδι, την Ζωγραφική, τα σκηνικά και τα κουστούμια και την Φωτογραφία, τον φωτισμό. Μα πάνω από όλα γιατί εμπεριέχει από την μήτρα του το υπερβατικό και την τελετουργία, που μπορούν να σε υψώσουν πάνω και έξω από την πραγματικότητα, πιο μέσα και πιο κοντά στο όνειρο...

Σοφία Παπούλια
Συγγραφέας

Το θέατρο είναι ένα ταξίδι κατάδυσης μέσα στις ψυχές και μία ζωντανή σχέση επικοινωνίας ιδεών.

Χρύσα Καψούλη
Ηθοποιός – Σκηνοθέτις

Τι είναι θέατρο; Είναι δημιουργία. Ένας κενός χώρος, άχρονος, χωρίς όρια, που δεν είναι όμως νεκρός. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή έρχεται μια δόνηση. Αυτή η ίδια δόνηση που έδωσε ώθηση για να ξεκινήσει η δημιουργία των πάντων, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου. Τότε ακριβώς άρχισε να υπάρχει και η ουσία του θεάτρου - η κωμωδία, η τραγωδία, ο Σαίξπηρ, ο Μολιέρος, ο Γκαίτε, ο Ίψεν, ο Στρίντμπεργκ, η Σάρα Κέην. Το θέατρο είναι ένα εργαλείο για να κατανοήσουμε την ύπαρξη μας. Και όταν σκέφτομαι την ημέρα του θεάτρου, σκέφτομαι οτι το θέατρο είναι η απουσία του μίσους, του ρατσισμού και της βίας κάθε είδους. Γι’ αυτό «Τόπο στο Θέατρο». Και κλείνω με την φράση του Μπέκετ «Ω τι ωραία ημέρα! Αυτή είναι πράγματι μια ωραία ημέρα.»

Βίλυ Σωτηροπούλου
Συγγραφέας - Ηθοποιός

Αφύπνιση και.. Μονοπάτι προς τα μυστικά της ζωής, αφόρητη περιέργεια ενός παιδιού, λιτότητα και βουλιμία, εσωστρέφεια και ξεφάντωμα, κούραση και ξεκούραση, φτώχια και πολυτέλεια. Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που πάντα έχει κι άλλο όνειρο και… Αφύπνιση…

Δώρα Τσόγια
Συγγραφέας

Θέατρο είναι λέξεις, εικόνες, σχέσεις, διάλογος, μουσικές, σιωπές, όνειρα, φόβοι, αναμνήσεις, ελπίδες. Θέατρο είναι η αλήθεια των ανθρώπων συμπυκνωμένη.

Στέφανος Παπαδημητρίου
Συγγραφέας

Προσπαθώ να μην ξεχνάω πως το θέατρο ξεκίνησε σαν μια τελετουργία. Γιατί δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς πως γίνεται, κάθε φορά που βρίσκομαι σε μια καλή παράσταση, να μην αμφισβητώ ούτε στιγμή αυτό που συμβαίνει πάνω στην σκηνή, όσο απίθανο και να είναι, και να το δέχομαι σαν μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Από αυτή την άποψη το θέατρο παραμένει ένα πραγματικό μυστήριο.

Ελένη Κωστοπούλου
Συγγραφέας

Το θέατρο είναι μια πράξη φυγής από την πραγματικότητα, που με τα δικά του μέσα έρχεται να κατασκευάσει και να εντάξει τον θεατή σε μια άλλη πραγματικότητα, πολλές φορές πιο σκληρή και πιο προβληματική από τη μη κατασκευασμένη. Θέτει ερωτήματα, βάζει κάτω από το μικροσκόπιο τους ανθρώπους, τις μεταξύ τους σχέσεις και αποπειράται να ερμηνεύσει τον κόσμο, με στόχο την -όποια- αντίδραση του κοινού.

Θεώνη Δέδε
Συγγραφέας

Το θέατρο για μένα είναι στιγμές, ταξίδι, αγάπη, καρουζέλ, παράθυρο, χρόνος, μαγεία, μαλλί της γριάς, δροσερό φιλί, φως, αγάπη. Χθες. Σήμερα. Αύριο.

Τάσος Κορκός
Ηθοποιός

«... και μπορώ ακόμα να γράφω ποιήματα (καμιά φορά), αυτό μην το ξεχνάς, ακόμα κι όταν δεν αποδίδουν, είναι καλύτερα απ' το να περιμένω τον θάνατο και το πετρέλαιο και να σκοτώνω γαλοπούλες και να περιμένω τον κόσμο να πάρει μπρος.» (Bukowski)

Γιάννης Μπακογεώργος
Ηθοποιός - Σκηνοθέτης

Μετά το τέλος μιας ομιλίας της Πάτσι Ρόντενμπεργκ, μιας μεγάλης καθηγήτριας υποκριτικής και συγκεκριμένα λόγου/φωνής, την πλησίασε ένας άντρας. Εκείνος της είπε ότι δεν του αρέσει το θέατρο. Της είπε ότι είχε πάει μια φορά με τη γυναίκα του στο θέατρο και είχε δει τις Τρωάδες. Δεν του άρεσε η ηθοποιός που έπαιζε την Ανδρομάχη και συγκεκριμένα η φωνή της, όταν της έφεραν το νεκρό μωρό της. Το είχε βρει υπερβολικό, ψεύτικο. Δεν του άρεσε αυτή η ηθοποιός. Μετά από χρόνια ένας αστυνόμος του είπε ότι σκότωσαν την κόρη του. Τότε έβγαλε και εκείνος την ίδια φωνή με εκείνη την ηθοποιό. Οι ηθοποιοί στο θέατρο είναι κάτι παραπάνω από απλοί άνθρωποι που υποκρίνονται ότι είναι κάτι άλλο φορώντας όμορφα ρούχα. Είναι ένας καθρέφτης της ζωής μας και του κόσμου που ζούμε. Οι ηθοποιοί βιώνουν στιγμή με στιγμή στο σανίδι. Ζουν και αναζητούν εμπειρίες επί σκηνής που μερικές φορές κανένας δεν θέλει να περάσει. Μεταμορφώνονται και μαζί με αυτούς και το κοινό πάει κάπου αλλού. Ο θεατής συμβιβάζεται μέσα σε ένα κλειστό χώρο που μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα παλάτι η οτιδήποτε άλλο χρειάζεται για τις συνθήκες του έργου. Το θέατρο είναι ένα ζωντανό ψέμα που κάθε βράδυ γεννιέται και πεθαίνει μπροστά στα μάτια του κοινού. Μέσα από αυτό το «ψέμα» που κατά ένα μαγικό τρόπο είναι τόσο αληθινό, βλέπουμε από τα μάτια των χαρακτήρων ζωές και συναισθήματα που μας ενώνουν. Πρέπει να ελπίζουμε βλέποντας το Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Σαίξπηρ, ακόμα και αν ξέρουμε το τέλος της ιστορίας. Αυτή η ζωντανή εμπειρία που ποτέ δεν είναι ακριβώς η ίδια κάνει το θέατρο από ένα απλό ψέμα μαγεία. Και κάτι που όποιος έρχεται σε επαφή με αυτό τον κάνει να το ερωτευθεί για πάντα.

Γιώργος Κατσιφής
Συγγραφέας - Σκηνοθέτης