της Λίλας Παπαπάσχου «Στέλλα Κοιμήσου». Μετά από δύο πολύ επιτυχημένες θεατρικές περιόδους στο Εθνικό Θέατρο, η θρυλική πλέον παράσταση προστέθηκε στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και παρουσιάζεται από το φθινόπωρο του 2018 στο θέατρο Τζένη Καρέζη, για να μας ξυπνήσει και πάλι από το λήθαργο του «καπιταλιστικού εφησυχασμού» μας, συνεχίζοντας τη θριαμβευτική πορεία της και γεμίζοντας ασφυκτικά (ακόμα και ανήμερα της 25ης Μαρτίου που την είδαμε εμείς ) τη νέα της θεατρική στέγη. Ο γνωστός -και πάντα αιρετικός - κινηματογραφιστής Γιάννης Οικονομίδης, έρχεται ξανά σε επαφή με το θέατρο (το 2006 είχε αναθέσει στην ομάδα 90οC τη διασκευή και τη μεταφορά στο θέατρο της ταινίας του «Σπιρτόκουτο», που την αμέσως επόμενη περίοδο βραβεύτηκε με βραβείο κοινού στην κατηγορία «νεοελληνικού έργου») γράφοντας και σκηνοθετώντας μια παράσταση γροθιά στο στομάχι που δεν διστάζει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, παρουσιάζοντας μια πραγματικότητα που ενώ φαινομενικά μοιάζει πολύ μακρινή από την καθημερινότητά του μέσου Έλληνα, τηρουμένων των αναλογιών αγγίζει τους πιο μύχιους φόβους μας και τα πιο ταπεινά ένστικτα μας, βάζοντας μας στα άδυτα ενός κόσμου διεφθαρμένου ως το κόκαλο και υποταγμένου στην πιο νοσηρή εκδοχή της εξουσίας και του άκρατου υλισμού, εκεί που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Σίγουρα κάτι σάπιο υπάρχει στο «βασίλειο» του Αντώνη Γερακάρη/Στάθης Σταμουλάκατος, το οποίο και αντιλαμβανόμαστε πριν καν δούμε τον ίδιο, γνωρίζοντας σταδιακά τα μέλη της «δυσλειτουργικής» οικογένειας του, τα οποία υποδύθηκαν με ανατριχιαστική αμεσότητα, αστείρευτη ενέργεια και άλλη τόση ερμηνευτική δύναμη οι απόλυτα ταυτισμένοι με τους ρόλους τους;: Αντώνης Ιορδάνου, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Μάγια Κώνστα, Καλιρρόη Μυριαγκού, Γιάννης Νιάρρος, Θάνος Περιστέρης και Έλλη Τρίγγου. Νοσηρές διαπροσωπικές σχέσεις, ναρκωτικά, αλκοολισμός, ηθική σήψη, μοναξιά, συναισθηματικός εκβιασμός, έλλειψη παιδείας και πραγματικών αξιών, κουκουλωμένα κάτω από την επίφαση του πλούτου, της γκαγκστερικής επιβολής και ενός αμφιλεγόμενου στάτους που παλεύει να «ξεπλυθεί», όπως το μαύρο χρήμα από τις παράνομες δραστηριότητες του «νονού» Γερακάρη. Άνθρωποι δορυφόροι που κινούνται γύρω από έναν πανίσχυρο πατέρα – Κρόνο, ο οποίος δεν διστάζει να καταπιεί τα παιδιά του, αν αυτό απαιτεί η κοινωνική του ανέλιξη και η πολυπόθητη είσοδος στην πολιτική (ή οτιδήποτε άλλο επιθυμεί...). Περιμένοντας τον Αντώνη Γερακάρη...εν βρασμώ ψυχής... Η μεγαλύτερη κόρη του Αντώνη Γερακάρη όμως, η Στέλλα/Ιωάννα Κολλιοπούλου ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της οικογένειας. Τολμάει να διατυπώσει το θέλω της, δυνατά και καθαρά, το οποίο όμως για κακή της τύχη έρχεται σε πλήρη σύγκρουση με τα συμφέροντα του πατέρα της, αλλά και της υπόλοιπης οικογένειας (ή έστω κάποιων από τα μέλη της) που δεν φαίνεται να κατανοεί το ρομαντικό της μανιφέστο. Μπροστά στο αναφαίρετο και στις μέρες μας αυτονόητο - ή μήπως όχι;- δικαίωμα μίας ενήλικης γυναίκας να αποφασίζει η ίδια για τη ζωή της, υψώνεται ένα πελώριο αναχρονιστικό τείχος που κόβει τη θέα προς την ευτυχία. Γύρω από την ερωτευμένη και επαναστατημένη γυναίκα που ξαφνικά συνειδητοποιεί με τρόμο και αποτροπιασμό, σε τι σπίτι γεννήθηκε και ποιοι την μεγάλωσαν, εξίσου αποπροσανατολισμένοι άνθρωποι αγωνιούν για τον αντίκτυπο που θα έχει η απόφασή της να μην παντρευτεί τελικά το γόνο της πανίσχυρης πολιτικής οικογένειας, όπως ορίζει η ανίερη συμφωνία που έκανε με τον πατέρα της. Ο Γιάννης Οικονομίδης γράφει και σκηνοθετεί το πρώτο του έργο για το θέατρο (το κείμενο επιμελήθηκε ο Βαγγέλης Μουρίκης) με τη δημιουργική συμμετοχή των ηθοποιών της παράστασης, έτσι όπως προέκυψε κατά τη διάρκεια των προβών. Κάθε παράσταση είναι ξεχωριστή, καθώς οι διάλογοι διαμορφώνονται σε μεγάλο βαθμό ζωντανά στη σκηνή, με βάση ένα συγκεκριμένο σενάριο. Ελεγχόμενος αυτοσχεδιασμός σε συνδυασμό με γερές δόσεις μαύρου χιούμορ και νατουραλιστικές ερμηνείες στα όρια του «ριάλιτι», συνθέτουν ένα κωμικοτραγικό σκηνικό αποτέλεσμα, που ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες και τα κίνητρά τους, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια σε μία τραγική κορύφωση. Ποια θα είναι όμως αυτή; Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος αυτής της ιστορίας, παρόλο που όσα διαδραματίζονται όλο και κάτι μας θυμίζουν. Η ευφυέστατη σκηνοθετική προσέγγιση του εμπνευσμένου δημιουργού, διαρκώς μας παραπλανεί, κάνοντας μας να γελάμε εκεί που κανονικά θα έπρεπε να κλαίμε και να ελπίζουμε σε ένα...θαύμα, ακόμα και όταν όλα προοιωνίζουν το χειρότερο. Ιωάννα Κολλιοπούλου και Έλλη Τρίγγου, μεγαλύτερη και μικρότερη αδερφή της οικογένειας Γερακάρη αντίστοιχα, που εκπροσωπούν δύο εντελώς διαφορετικές κοσμοθεωρίες... «Στραπατσαρισμένοι» άνθρωποι, επιμελώς ατημέλητοι και χωρίς καμία στυλιστική γκλαμουριά χάρη στις υπαινικτικές ενδυματολογικές επιλογές της Γιούλας Ζωιοπούλου, περιμένουν με αγωνία, εγκλωβισμένοι σαν τα ποντίκια στο μεγαλοαστικό μεν, αλλά καθόλα μπανάλ σαλόνι που δημιούργησε η Ιουλία Σταυρίδου (πιθανότατα για να τονίσει ότι παρόμοιες ιστορίες συμβαίνουν σε διάφορα νεοπλουτίστικα ή μη «σαλόνια» στην Ελλάδα και τον κόσμο) τον ντυμένο στην τρίχα πατέρα – δυνάστη να τους δώσει τη χαριστική βολή. Κι όμως ακόμα και κάτω από αυτές τις ακραίες συνθήκες «τρομοκρατίας» οι διαφορές στους χαρακτήρες εμφανείς. Η σύζυγος Ελένη Γερακάρη/Καλλιρρόη Μυριαγκού και ο μοναχογιός της οικογένειας Γιώργος Γερακάρης/Γιάννης Νιάρρος ως τα πιο ευαίσθητα και υγιή μέσα στην αρρώστια τους μέλη της οικογένειας, αναζητούν στο αλκοόλ και τις ουσίες διέξοδο από μια πραγματικότητα που τους συνθλίβει. Στην αντίπερα όχθη, κυνικοί και πλήρως υποταγμένοι στο «αφεντικό», η αδερφή του Βάσω/Μάγια Κώνστα και ο σύζυγος της – δικηγόρος – Τάκης/Αντώνης Ιορδάνου, αλλά και η μικρότερη κόρη της οικογένειας Ανθή Γερακάρη/Έλλη Τρίγγου. Στον κλειστό οικογενειακό κύκλο των Γερακάρηδων θα έρθει να προστεθεί – σηκωτός στην κυρολεξία – ο «απαγορευμένος» έρωτας της Στέλλας και τηλεοπτικός αστέρας, Μάριος Αγγελής/Θάνος Περιστέρης, που μοιάζει σαστισμένος από τις εξελίξεις και ταύτόχρονα ανίδεος για το που ακριβώς έχει οδηγηθεί ως...πρόβατο προς σφαγή. Όλα είναι έτοιμα για την εντυπωσιακή είσοδο του απόλυτου κυρίαρχου του παιχνιδιού. Ο Αντώνης Γερακάρης, στον οποίο ο υποκριτικός ογκόλιθος Στάθης Σταμουλακάτος προσέδωσε διαστάσεις τραγικού ήρωα μέσα από μια καταιγιστική, σαρωτική, σπαρακτική ερμηνεία, εισέρχεται στη σκηνή σχεδόν αθόρυβα, για να εκραγεί στη συνέχεια σαν ωρολογιακή βόμβα και εν τέλει να καταβυθιστεί στην προσωπική του κόλαση - με το σκηνικό και τους υποβλητικούς φωτισμούς του Bασίλη Κλωτσοτήρα να συνεπικουρούν - τραβώντας μαζί του όσους δεν έχουν το σθένος να αντισταθούν. Η Στέλλα άραγε...πόσο θα αντέξει να αντιστέκεται; Ο Στάθης Σταμουλακάτος κάνει δική του τη σκηνή του Θεάτρου Τζένη Καρέζη δείχνοντας μας το "πρόσωπο του τέρατος", που δυστυχώς συνηθίσαμε να κοιτάζουμε κατάματα χωρίς καν να αναγνωριζούμε ότι πρόκειται για...τέρας... Για την ερμηνεία τους στην παράσταση τιμήθηκαν η Ιωάννα Κολλιοπούλου/Στέλλα με το βραβείο Μελίνα Μερκούρη και ο Γιάννης Νιάρρος/Γιώργος με το βραβείο Δημήτρης Χορν, αντίστοιχα. Καθόλου άδικα γιατί πρόκειται για δύο εντυπωσιακά ταλαντούχους ηθοποιούς που διαπρέπουν στους συγκεκριμένους ρόλους και σίγουρα θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Παρόλα αυτά, θεωρώ πως στην συγκεκριμένη παράσταση όλοι οι ηθοποιοί, με προεξέχοντα τον Στάθη Σταμουλακάτο, είναι άξιοι τιμητικής διάκρισης, κυρίως γιατί λειτούργησαν τόσο αποτελεσματικά μεταξύ τους δημιουργώντας απίστευτες εντάσεις και απειλητικές σιωπές, διατηρώντας αμείωτο τον εσωτερικό ρυθμό της παράστασης και παρασύροντας τους θεατές στη δίνη μιας ακόμα ιστορίας καθημερινής τρέλας, από αυτές που πάντα μας σοκάρουν μεν, αλλά στο τέλος της μέρας μας αφήνουν αδιάφορους, αφού έχουν ήδη αντικατασταθεί από μία ακόμα πιο φριχτή είδηση. Ίσως αυτό να είναι και το πιο αιχμηρό σχόλιο της παράστασης. Η δική μας απάθεια, υποκρισία και παραίτηση μπροστά στο εκάστοτε «κακό» που συντελείται απροκάλυπα μπροστά μας και δεν διαφέρει και πολύ από αυτό που αναπαριστά στο έργο του ο Γιάννης Οικονομίδης. Από την Στέλλα Βιολάντη (που γράφτηκε από τον Γρηγόρη Ξενόπουλο το 1901 ως διήγημα με τίτλο «Έρως Εσταυρωμένος» και το 1909 ο ίδιος ο συγγραφέας διασκεύασε σε θεατρικό έργο) και τη Ζάκυνθο της δεκαετίας του 1880, όπου ο αυταρχικός πατέρας-φαμίλιας έχοντας δικαίωμα ζωής και θανάτου προς τα υπόλοιπα, εξαρτωμένα από αυτόν μέλη της οικογένειάς του (πάσα ομοιότητα με τον Γερακάρη του Οικονομίδη σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι συμπτωματική) φυλακίζει την κόρη του στη σοφίτα του σπιτιού, μέχρι να συνετιστεί και να παντρευτεί αυτόν που θέλει αυτός, έως την Στέλλα με τα Κόκκινα Γάντια του Ιάκωβου Καμπανέλλη, στην οποία βασίστηκε η εμβληματική αισθηματική – δραματική ταινία του 1955, σε σενάριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, της οποίας το τέλος έχει γράψει τη δική του συνεφίλ ιστορία, κοινή η μοίρα κάθε «Στέλλας» ανά τον πλανήτη. Δηλαδή κάθε ελεύθερα σκεπτόμενης γυναίκας που διαλέγει να βαδίσει στο δικό της αντισυμβατικό δρόμο, πηγαίνοντας ενάντια στη βούληση του πατέρα, του μεγαλύτερου αδερφού, του κτητικού συζύγου, του εκάστοτε υπέρ του δέοντος «αρρενωπού» αρσενικού. Βία, καταστολή, θάνατος. Κι όμως η «Στέλλα» του Γιάννη Οικονομίδη κλείνει το μάτι στο κοινό, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά κι ένα φως, έστω αμυδρό, να φέγγει πάνω από το βαθύ σκοτάδι του ανθρώπινου παραλογισμού ... Στο τέλος της παράστασης το κοινό ξέσπασε σε ένα δυνατό, παρατεταμένο χειροκροτημα, ενώ σε όλη την πλατεία αντηχούσαν τα επαναλαμβανένα «μπράβο» των ενθουσιασμένων θεατών. Υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή για μια τόσο ειλικρινή προσπάθεια; «Στέλλα Κοιμήσου»...στην αγκαλιά της γης, στου ήλιου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς….Αυτό μου ήρθε στο μυαλό φεύγοντας από το Θέατρο Τζένη Καρέζη, έχοντας κάνει στον εαυτό μου το καλύτερο δώρο για την γιορτή μου. Ιωάννα Κολλιοπούλου και Γιάννης Νιάρρος, δύο υπέροχοι ηθοποιοί που αποδεικνύουν πως η νέα γενιά ηθοποιών έχει πολλά να πει και άλλα τόσα να δώσει... Σ Τ Ε Λ Λ Α Κ Ο Ι Μ Η Σ Ο Υ του Γιάννη Οικονομίδη από 1η Οκτωβρίου 2018 στο Θέατρο Τζένη Καρέζη *Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανηλίκους άνω των 15 ετών. Σκηνοθεσία : Γιάννης Οικονομίδης Επιμέλεια κειμένου: Βαγγέλης Μουρίκης Σχεδιασμός φωτισμών : Bασίλης Κλωτσοτήρας Βοηθός σκηνοθέτη/επιμέλεια κίνησης: Αντώνης Ιορδάνου Σκηνογραφία : Ioυλία Σταυρίδου Ενδυματολόγος : Γιούλα Ζωιοπούλου Μουσική : Μπάμπης Παπαδόπουλος ΔΙΑΝΟΜΗ ΜΕ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ Θείος Τάκης: Αντώνης Ιορδάνου Στέλλα Γερακάρη: Ιωάννα Κολλιοπούλου Θεία Βάσω: Μάγια Κώνστα Ελένη Γερακάρη: Καλλιρρόη Μυριαγκού Γιώργος Γερακάρης: Γιάννης Νιάρρος Μάριος Αγγελής: Θάνος Περιστέρης Αντώνης Γερακάρης: Στάθης Σταμουλακάτος Ανθή Γερακάρη: Έλλη Τρίγγου Θέατρο Τζένη Καρέζη Ακαδημίας 3, Αθήνα Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη 21:00, Τιμές εισιτηρίων: 18, 15 και 12 ευρώ. Πληροφορίες – προπώληση εισιτηρίων: Τηλ. 2103636144, 2103644921 Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος