 της Μαρίας Σούμπερτ Τζακόμινους Σταν Μάρλοου Λιούις Γκενσμπορό ήταν το όνομά του. Κι ας ήταν μικρούλης αυτός. Και χνουδωτός. Οι γονείς του τον φώναζαν απλώς Ζακομινούς. Για να μικρύνουν ίσως τις προσδοκίες και τις υποχρεώσεις που φέρει ένα τόσο βαρύγδουπο όνομα. Δεν ήταν κάτι ξεχωριστό ο Ζακομινούς. Αν όμως γεννιόταν σε άλλη οικογένεια, θα ήταν διαφορετικός. Θα μπορούσε να είναι ακόμα και εσύ. Ή εσύ θα μπορούσες να έχεις γεννηθεί Ζακομινούς. Τι μπέρδεμα! Ήταν αγαπητός και καλός. Είχε φίλους και έναν έρωτα κρυφό. Είχε μια μικρή αναπηρία στο ένα πόδι. Και φυσικά έπρεπε να βρει τη θέση του στον κόσμο. Ήταν διαφορετικός. Και μάθαινε συνεχώς. Ταξίδεψε και πήγε στον πόλεμο. Επέστρεψε και παντρεύτηκε την αγαπημένη του. Εκείνη που αγαπούσε από μικρός κρυφά. Έκαναν παιδιά. Έχασε αγαπημένα πρόσωπα. Έγινε λίγο πιο σοφός μεγαλώνοντας. Και μια ανοιξιάτικη μέρα, εκεί που καθόταν κάτω από μια όμορφη ανθισμένη αμυγδαλιά, ο Ζακομινούς αποκοιμήθηκε.
Κάθε φορά που διαβάζω ένα παραμύθι της Rebecca Dautremer αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που θέλει να πει η δημιουργός. Γιατί είναι τόσο απλό και ταυτόχρονα τόσο σύνθετο αυτό που περιγράφει και εικονογραφεί, που δεν μπορεί να έχει μια και μόνο ανάγνωση. Τι κρύβεται λοιπόν πίσω από αυτή την όμορφη μελαγχολία και μοναξιά; Γιατί οι ήρωές της συχνά φαίνεται να νιώθουν μόνοι, κι ας είναι περιτριγυρισμένοι από ανθρώπους.; Ή ζώα; Ταυτόχρονα τόσο στις «Πλούσιες ώρες» του Ζακομινούς Γκενσμπορό, όσο και στο «Δάσος που κοιμόταν», η Dautremer μοιάζει να αφηγείται από το τέλος. Όχι στην κυριολεξία. Αλλά το τέλος, δίνει νόημα σε όλη την αφήγηση. Ποιο είναι λοιπόν για εμένα το νόημα του Ζακομινούς; Ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι από τη σύνοψη μιας ζωής που ενώ ξεκίνησε με τις προσδοκίες του μεγαλείου –εξ ου και το όνομα- ολοκληρώνεται και γεμίζει με τις απλές και καθημερινές πράξεις ενός ονειροπόλου, ενός ήρωα που βρίσκεται να πολεμήσει, να ταξιδέψει, που συναντάει πολλούς άλλους στο δρόμο του, που κατασταλάζει στην γυναίκα του και στην οικογένειά του, που μαθαίνει τα παιδιά του νέα πράγματα, που αμφισβητεί πως η ζωή του είχε εν τέλει νόημα, για να καταλήξει παππούλης πια να το βρει, να βρει το νόημά του. Και αυτό δεν είναι από την αγάπη για την ίδια τη ζωή. Όχι γενικά. Αλλά για τη ζωή που εκείνος έζησε. Rebecca Dautremer Οι πλούσιες ώρες του Ζακομινούς Γκενσμπορό Μετάφραση: Μάρω Ταυρή Εκδόσεις Μεταίχμιο ISBN: 978-618-03-1627-8 Τιμή: 15,50€ Comments are closed.
|
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ 
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
December 2022
|