ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΦΥΛΕΣ» ΤΗΣ ΝΙΝΑ ΡΕΙΝ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΤΑΚΗ ΤΖΑΜΑΡΓΙΑ

της Λίλας Παπαπάσχου

Οι «Φυλές» το πολυβραβευμένο έργο της Νίνα Ρέιν, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο Θέατρο Σταθμός, σε μετάφραση Έρις Κύργια και σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά, γνωρίζοντας για δεύτερη χρονιά τεράστια επιτυχία – και όχι άδικα.

Από γραφής του, το έργο της βρετανίδας συγγραφέα διακρίνεται για την πολυσημία του, την εμβάθυνση στον ψυχισμό & τις σχέσεις των ηρώων, το ιδιαίτερο, φλεγματικό χιούμορ του, που αμβλύνει τις πιο σκληρές και αιχμηρές πτυχές του κειμένου, αλλά και τη διάθεση να ανοίξει έναν ουσιαστικό διάλογο με το θεατή γύρω από θεμελιώδη ζητήματα όπως η αναπηρία ως ζώσα κατάσταση, το «ανήκειν», ο κοινωνικός αποκλεισμός, η επικοινωνία και η ενσυναίσθηση, ειδικά σε μια εποχή όπως η δική μας που βρίθει αμετροέπειας και χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας και αποδοχής της διαφορετικότητας του άλλου, στρέφοντας στην ουσία τον καθρέφτη προς το κοινό και θέτοντας εμμέσως πλην σαφώς το ερώτημα…εσείς σε ποια «φυλή» πιστεύετε πως – ή θα θέλατε να -  ανήκετε;

Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς έχοντας στη διάθεσή του μερικούς από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς των ημερών μας -και στην πρώτη αλλά και στην τωρινή διανομή – μεταχειρίστηκε έντεχνα τη λειτουργική μετάφραση της Έρις Κύργια,  κορυφώνοντας σταδιακά την πλοκή του έργου. Στην αρχή συστήνοντάς μας τα μέλη μίας δυσλειτουργικής οικογένειας (αναρωτιέμαι αν υπάρχουν μη δυσλειτουργικές οικογένειες, κοινωνίες, κράτη κλπ…) και στη συνέχεια εστιάζοντας στον κωφό Μπίλι/Μάνος Καρατζογιάννης, που  μόλις έχει επιστρέψει από τις σπουδές του στο πατρικό του και προσπαθεί να επαν-ενταχθεί στους κόλπους μιας οικογένειας που ανέκαθεν τον αντιμετώπιζε ως ακούοντα, ο ταλαντούχος δημιουργός έδωσε από την αρχή το στίγμα μιας παράστασης που θέλει να πει τα πράγματα με το όνομά τους, μιλώντας με παρρησία για θέματα ταμπού.

ΦΥΛΕΣ, της Νίνα Ρέιν, σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά
μια παράσταση με έντονα ψυχαναλυτικές προεκτάσεις

Μέσα στο αστικό σαλόνι του Κρίστοφερ/Δημήτρης Ήμελλος και της Μπεθ/Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη εκτυλίσσεται όλη η δράση του έργου, αλλάζοντας μόνον ο χρόνος, που διαταράσσει σταθερές και ανατρέπει τις σχέσεις των ηρώων, φέρνοντας τον καθένα από αυτούς αντιμέτωπο με τους φόβους, τα τραύματα, τις ανεπάρκειές του.Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, η Ρουθ/Ειρήνη Κωνστανίνου και ο Ντάνιελ/Δημήτρης Κουρούμπαλης αν και φαινομενικά «μη ανάπηρα» αντιμετωπίζουν τις δικές τους κοινωνικές αγκυλώσεις, εγκλωβισμένα κι αυτά στο σπίτι των γονιών τους, οικονομικά και συναισθηματικά εξαρτημένα από εκείνους. Οι αρχικοί υπαινιγμοί για την ψυχική υγεία του Ντάνιελ γίνονται προϊόντος του χρόνου βεβαιότητα, καθιστώντας τον εν τέλει το πιο «προβληματικό» παιδί της οικογένειας και επιτρέποντας στον έμπειρο σκηνοθέτη της παράστασης  έναν επιπλέον προβληματισμό, σχετικά με το ποια είναι η σοβαρότερη μορφή αναπηρίας, η σωματική-αισθητηριακή του Μπίλι ή η συναισθηματική-ψυχική του Ντάνιελ;

Κομβικό ρόλο στη μεταστροφή του «σιωπηλού», συγκαταβατικού και πάντα πρόθυμου να ικανοποιήσει τις ανάγκες των άλλων Μπίλι, θα παίξει η Σίλβια/Καλλιόπη Παναγιωτίδου, που θα εισβάλλει σαν ανεμοστρόβιλος στη ζωή της οικογένειας (της «φυλής») του νεαρού κωφού άνδρα, για να του συστήσει έναν νέο τρόπο ζωής, πολύ πιο συμβατό με τις ανάγκες του. Η Σίλβια προέρχεται από οικογένεια κωφών και σύντομα θα χάσει κι εκείνη την ακοή της, εξαιτίας μίας κληρονομικής ασθένειας, που έχει ήδη οδηγήσει τον αδερφό της στην κώφωση, βιώνοντας μια δύσκολη μετάβαση από τον κόσμο των ήχων στον κόσμο της σιωπής, που δεν είναι όμως καθόλου γαλήνια. Από την άλλη, ως ενεργό μέλος αυτού του συναρπαστικού, καινούργιου κόσμου που ανοίγεται μπροστά του, ο Μπίλι θα ανακαλύψει τα δικά του όρια, τα δικά του πάθη, που δεν διαφέρουν απ’ των άλλων ανθρώπων και κάνοντας τα δικά του – μοιραία – λάθη, θα διαπιστώσει ότι τελικά σε όποια φυλή κι αν ανήκεις, το «τέλειο» είναι απλώς ανέφικτο. Διεκδικώντας με πάθος το δικαίωμα του στην ίση μεταχείριση, θα απαιτήσει από τους οικείους του να μάθουν τη νοηματική, ως απόδειξη της πραγματικής αγάπης τους για αυτόν, χαρίζοντας σε εμάς τους θεατές μία από τις ωραιότερες και πιο δυνατές σκηνές του έργου (μαζί με το συγκλονιστικό φινάλε …).​

Πάνω σε αυτόν τον δαιδαλώδη και πολυπρισματικό δραματουργικό καμβά, ο Τάκης Τζαμαργιάς αναμιγνύει ήχους, μνήμες, μουσικές, εικόνες, καταπιεσμένα συναισθήματα και ζωγραφίζει έναν τρυφερό, συγκινητικό και γεμάτο γοητευτικές αντιφάσεις θεατρικό πίνακα, χρησιμοποιώντας αδρές γραμμές και μουντά χρώματα, τα οποία όμως κρύβουν από κάτω ένα γλυκό φως, που καλύπτει όλες τις «μουτζούρες»., προσφέροντας την ευκαιρία στους ήρωες του έργου, να έρθουν αντιμέτωποι με τη δική τους αλήθεια.

Δημήτρης Κουρούμπαλης, Καλλιόπη Παναγιωτίδου & Μάνος Καρατζογιάννης  αναζητούν τη "φυλή" τους...

Ο Δημήτρης Ήμελλος σκιαγράφησε με επιτυχία το πορτραίτο του σνομπ διανοούμενου, που αρνείται να αποδεχτεί πως το παιδί του είναι «διαφορετικό», πασχίζοντας να το εντάξει στην «κανονικότητα» των πολλών, η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη που διαθέτει μια σπάνια σκηνική φινέτσα και τη διακριτικότητα του πραγματικού καλλιτέχνη έλαμψε για μία ακόμη φορά στο ρόλο της νευρωτικής, αλλά και γεμάτης ευαισθησία μητέρας που αγωνιά για τα παιδιά της, ευρισκόμενη η ίδια σε συζυγικό αδιέξοδο, η Ειρήνη Κωνσταντίνου έβγαλε όλη την πικρία, την απόγνωση, αλλά και την τρυφερότητα του ανθρώπου που βλέπει μεν τα όνειρά του να διαψεύδονται, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει χάσει την ανθρωπιά του, ενώ ο πειστικότατος Δημήτρης Κουρούμπαλης έδωσε όλη την ενέργειά του σε έναν ρόλο παγίδα, που εύκολα μπορεί να οδηγήσει τον ηθοποιό στο ολίσθημα της υπερβολής, κάτι που ευτυχώς στην περίπτωση του δεν ίσχυσε, καταφέρνοντας να παρουσιάσει μία αξιομνημόνευτη ερμηνεία. Η Καλλιόπη Παναγιωτίδου ήταν καταλυτικά εύστοχη στο ρόλο της Σίλβια, πλάθοντας μία πολύπλευρη και γεμάτη αντιφάσεις ηρωίδα, που μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στη σκηνή, με την αλήθεια και την αμεσότητά της. ​

​Στον απαιτητικό, υψηλού βαθμού δυσκολίας ρόλο του Μπίλι, ο βραβευμένος για την ερμηνεία του, Μάνος Καρατζογιάννης κάνει την προσωπική, ερμηνευτική του υπέρβαση, αλληλεπιδρώντας με όλους τους συμπρωταγωνιστές του με μία σπάνια γενναιοδωρία και δημιουργώντας έναν χαρακτήρα τόσο οικείο, που σε κάνει να αισθάνεσαι τα αιτήματά του και δικά σου. Τι ζητάει στ’ αλήθεια ο Μπίλι; Αυτό που διεκδικούμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του. Ένα μικρό κομμάτι αυτού του κόσμου, στο οποίο θα μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας. Πιο ώριμος και πιο μεστός από ποτέ, καταθέτει μία ολοκληρωμένη ερμηνεία, δουλεμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. 

Ένα εκλεκτό καστ ηθοποιών με προεξέχοντα
τον Μάνο Καρατζογιάννη στο ρόλο του Μπίλι

Τα σκηνικά-κοστούμια του Εδουάρδου Γεωργίου υπογράμμισαν την εστέτ εκκεντρικότητα μίας οικογένειας αστών, οι φωτισμοί του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου αν και ήσυχοι, εντούτοις έπαιξαν το δικό τους καθοριστικό ρόλο στην ανάδειξη των συναισθηματικών υφέσεων και κορυφώσεων,  ενώ η υπέροχη μουσική του Γιώργου Χριστιανάκη αποτέλεσε την ιδανική γέφυρα για την εναλλαγή των σκηνών.  Καθοριστικής σημασίας και η βίντεο εγκατάσταση της Δήμητρας Τρούσα, που αποκάλυψε με ευρηματικό τρόπο τις ενδόμυχες σκέψεις των ηρώων, οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια τους.

Συνολικά, η παράσταση «ΦΥΛΕΣ» δικαιώνει απόλυτα το χαρακτηρισμό  της από κοινό και κριτικούς, ως μία από τις πιο ουσιαστικές και επιδραστικές παραστάσεις των τελευταίων χρόνων, αναδεικνύοντας εν τέλει ως κυρίαρχο στοιχείο της, την αγάπη που μιλάει καλύτερα από όλες τη γλώσσα του σώματος, η οποία είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Ειλικρινά χαιρόμαστε, γιατί οι "Φυλές" έλαβαν νέα παράταση για οκτώ επιπλέον παραστάσεις  8, 15, 26, 29/ 2 & 4, 7, 11 και 14/ 3 , προσφέροντας την ευκαιρία στο αθηναϊκό κοινό να απολαύσει μία παράσταση που δεν εκβιάζει το συναίσθημα του θεατή απευθυνόμενη στο θυμικό του, αλλά θέτει επί τάπητος σοβαρά και ουσιώδη ερωτήματα στα οποία ο καθένας είναι ελεύθερος να δώσει τις δικές του απαντήσεις. 

* Για την ερμηνεία του στις “Φυλές” ο Μάνος Καρατζογιαννης τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας στα Θεατρικά Βραβεία Κοινού- all4fun 2019. 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά - Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου 
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Μουσική επιμέλεια & Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Βοηθός σκηνογράφου: Έλλη Αποστολάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Χρήστος Τζαμαργιάς
Βίντεο:  Δήμητρα Τρούσα 
Σύμβουλος δραματουργίας: Ελένη Μολέσκη
Επιστημονικός σύμβουλος: Κωνσταντίνος Σαμαράς
 
Ερμηνεύουν: Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Δημήτης ‘Ημελλος, Μάνος Καρατζογιάννης, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Ειρήνη Κωνσταντίνου, Καλλιόπη Παναγιωτίδου,
 
Παραγωγή:  Lead-in-Arts ΑΜΚΕ, Θέατρο Σταθμός
Τrailer : https://www.youtube.com/watch?v=YUv18D7KCnE&feature=youtu.be
 
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
 
Παράταση Παραστάσεων: 8, 15, 26, 29/ 2 & 4, 7, 11 και 14/ 3
Μέρες & ‘Ωρες Παραστάσεων: Τετάρτη στις 18:30 & Σάββατο στις 21:00
 
Εισιτήριο:
Τετάρτη Γενική είσοδος 10€
Σάββατο: Κανονικό: 15€, Φοιτητικό, Ανέργων, ΑΜΕΑ, άνω των 65: 12€
 
Προπώληση εισιτηρίων:
https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-stathmos/fyles/
Διάρκεια: 110 λεπτά
Χώρος: Θέατρο Σταθμός
Διεύθυνση:Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)
Τηλέφωνο πληροφοριών:210 52 30 267
 
Για να επικοινωνήσετε με το Θέατρο Σταθμός: [email protected]/
Η ιστοσελίδα μας: http://stathmostheatro.gr/
Η σελίδα μας στο facebook:https://www.facebook.com/stathmostheatro/
Ακολουθήστε μας στο Ιnstagram:
https://www.instagram.com/theatro_stathmos/