ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΤΟΣ ΣΤΕΓΗΣ ΓΕΦΥΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΓΡΟΥ Vol. 5 ΣΤΙΣ 5 & 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 202028/1/2020
της Λίλας Παπαπάσχου Με τον γνωστό και καταξιωμένο ηθοποιό και σκηνοθέτη, Παντελή Δεντάκη, δεν έχουμε ξανασυναντηθεί δημοσιογραφικά, αλλά τον γνωρίζουμε μέσα από το έργο του, ως έναν ανήσυχο, ανατρεπτικό και άοκνο δημιουργό, που παρουσιάζει πάντα προσεγμένες παραστάσεις για μικρούς, μεγάλους και όσους ακόμα διατηρούν ανέπαφη την ικανότητά τους να ονειρεύονται.
Έχοντας συνεργαστεί με τους περισσότερους από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς και σκηνοθέτες των ημερών μας, φέτος παρουσιάζει στο αγαπημένο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων – τον πιο γνήσια εναλλακτικό χώρο της Αθήνας – την παράσταση «Η Μικρή μέσα στο Σκοτεινό Δάσος», του Γάλλου βραβευμένου συγγραφέα Philippe Minyana μέσα από μία πολύ ξεχωριστή σκηνοθετική ματιά, με έντονο εικαστικό ενδιαφέρον. Τον ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο του, αλλά και για τις γεμάτες ουσία και ζεστασιά απαντήσεις του και του ευχόμαστε το 2020 να είναι για εκείνον συναρπαστικό, και όσο το δυνατόν λιγότερο…ταραχώδες. της Μαρίας Σούμπερτ Υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια στην συγγραφή και την τέχνη γενικότερα: να απευθύνεσαι στο κοινό σου με σοβαρότητα και σεβασμό –δεν παίζεις τον αστείο όταν κάνεις κωμωδία, αλλά γράφεις και μιλάς πολύ σοβαρά για τα πιο αστεία πράγματα του κόσμου· περιγράφεις με ανάλαφρο ύφος ή αδιάφορο τα πιο σοκαριστικά γεγονότα, όχι γιατί είναι πράγματι αδιάφορα, αλλά επειδή το ίδιο το γεγονός είναι τόσο έντονο που δεν θα βοηθούσε ο επιπλέον χρωματισμός. Ή όταν θέλεις να αφηγηθείς στα παιδιά και τους εφήβους μια ιστορία από τις πλέον σοκαριστικές περιόδους των τελευταίων αιώνων, να το κάνεις σα να μιλάς σε μεγάλους –με όλο το σεβασμό, αλλά και την προσπάθεια ούτε να ωραιοποιήσεις, ούτε να δικαιολογήσεις αυτά που συνέβησαν, αλλά να προσπαθήσεις να τα καταλάβεις και να τα εξηγήσεις.
Αυτό φαίνεται να κάνει ο Φίλιπ Κερ σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά μυθιστορήματα για παιδιά και εφήβους που τοποθετείται στα χρόνια πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρ’ ότι ξεκινάει από το τέλος του πολέμου, η αφήγησή του είναι τόσο ζωντανή, άμεση και πραγματική που όταν στο τέλος του βιβλίου φτάσει πάλι στην αρχική σκηνή, ο αναγνώστης σοκάρεται, θλίβεται, και συνειδητοποιεί ίσως τι σημαίνει ένας πόλεμος. ΟΙ «ΟΡΝΙΘΕΣ» ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΑΚΡΙΔΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΣΤΟ ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΕΜΙΕΡΑ27/1/2020
φωτογραφίες & βίντεο essential pixels /Ευθύμης Παπαπάσχος Κοπή βασιλόπιτας Θεαθήναι...check!
Βρεθήκαμε όλοι μαζί, στο εστιατόριο "Τα Φιλετάκια" με το φανταστικό φαγητό και την παρεϊστικη ατμόσφαιρα, καλοφάγαμε, καλοήπιαμε, γελάσαμε, τα είπαμε και κόψαμε και την πίτα μας. από το πιο φημισμένο γλυκοπωλείο της Αθήνας - "Το Σερμπετόσπιτο της Νάνσυ" - έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μία νέα χρονιά, γεμάτη Τέχνη & Πολιτισμό! Χρήστος Σούτος, Λίλα Παπαπάσχου, Μαρία Σούμπερτ, Γεωργία Τσούρου, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Μιχάλης Λαγάνης & Ευθύμης Παπαπάσχος (αλλά και οι "απόντες" Νίκη Ράπτη και Θοδωρής Παπαντωνίου) θα δώσουν και τη φετινή χρονιά τον καλύτερο εαυτό τους για να σας μεταφέρουν σκέψεις και συναισθήματα, μέσα από τη δική τους ξεχωριστή οπτική, για θεατρικές παραστάσεις, ταινίες, συναυλίες, βιβλία, τουριστικούς προορισμούς, τον μαγικό κόσμο του παιδιού, αλλά και όσα συμβαίνουν στην Αθήνα, την Ελλάδα και τον Κόσμο και αξίζουν την προσοχή μας! Ένα μεγάλο και ζεστό ευχαριστώ από όλους εμάς, προς όλους εσάς για την αγάπη και το ενδιαφέρον σας, που μας δίνουν δύναμη για να συνεχίσουμε...προοδεύοντας! Καλή χρονιά σε όλες & όλους με υγεία, αγάπη, ευτυχία και περισσότερη...ενσυναίσθηση! της Μαρίας Σούμπερτ Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφόρησε το best seller του Ροντ Κάμπελ «Γράμμα στον ζωολογικό κήπο», το οποίο απευθύνεται σε παιδιά από ενός έτους –ίσως και μεγαλύτερα, αφού δεν τους γνωρίζει μονάχα τα διαφορετικά ζώα, αλλά και τα χαρακτηριστικά τους.
Το βιβλίο που εκδόθηκε πρώτη φορά το 1982 ξεκινάει με τον αφηγητή του να δηλώνει πως έγραψε ένα γράμμα στον ζωολογικό κήπο να του στείλουν ένα ζωάκι για παρέα. Κανένα παιδί δεν θέλει να μεγαλώσει μόνο του, γιατί μόνο μέσα από την αλληλεπίδραση μπορεί να μάθει τον εαυτό του και τον κόσμο. Από τη φύση τους λοιπόν τα περισσότερα παιδιά αναζητούν ένα αδερφάκι, ένα φίλο και μια φίλη, ένα κατοικίδιο ζώο. Και οι γονείς στο πλαίσιο του δυνατού ανταποκρίνονται. Βέβαια, στο βιβλίο του Ροντ Κάμπελ οι γονείς δεν αναφέρονται, κάτι επίσης φυσιολογικό, αφού μέσα στην παιδική παντοδυναμία εξυπακούεται να στείλει το δίχρονο γράμμα στον ζωολογικό κήπο και αυτός να απαντήσει θετικά και να ανταποκριθεί στο αίτημα. Θα του στείλουν λοιπόν του μικρού –υποθέτουμε- αφηγητή ένα λιοντάρι, μια καμηλοπάρδαλη, ένα βάτραχο, μια μαϊμού και διάφορα άλλα ζώα, όλα σε διαφορετικές συσκευασίες και μεγέθη, εισάγοντας το παιδί όχι απλώς στην γνωριμία των ζώων, αλλά και στις βασικές διαφορές τους. Αυτό το επιτυγχάνουν ο συγγραφέας και ο εκδότης δημιουργώντας διαδραστικές εικόνες, στις οποίες το παιδί αναγνώστης μπορεί να επέμβει, να ανοίξει το μεγάλο κουτί και να δει πίσω τον ελέφαντα, ή το λιοντάρι. «FOR LUDWIG» ΊΡΙΣ ΛΟΥΚΑ ΤΙΤΟΣ ΓΟΥΒΕΛΗΣ ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ 3/2/2020 ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ24/1/2020
ΖΗΣΗΣ ΡΟΥΜΠΟΣ &ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΡΗΓΑΣ «ΧΑΣΤΑΓΚ» ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΑ ΤΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΣΤΟ PREMISE COMEDY CLUB24/1/2020
της Μαρίας Σούμπερτ Είναι ορισμένα βιβλία της ελληνικής κλασικής λογοτεχνίας που είναι ιδιαίτερα δύσκολα. Όχι στο λόγο, ούτε στον τρόπο αφήγησης –παρ’ ότι και αυτά έχουν κάπως παλιώσει- όσο αφορά το συναίσθημα που μετακινείται μέσα στις σελίδες, που περνάει στον αναγνώστη και τον στοιχειώνει. Η «Ζωή εν τάφω» του Στρατή Μυριβίλη είναι το ένα από αυτά - ίσως γιατί η περιγραφή του τρόμου των χαρακωμάτων να έρχεται πολύ κοντά μας από τη στιγμή που γίνεται από Έλληνα συγγραφέα. Το άλλο είναι ο «Ζητιάνος» του Ανδρέα Καρκαβίτσα, το οποίο πραγματεύεται μια σκοτεινή εποχή, με πολύ θυμό και βία.
Στην περιγραφή του βιβλίου διαβάζουμε: «Μερικά χρόνια μετά την ενσωμάτωση της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος, φτάνει στο χωριό Νυχτερέμι στις εκβολές του Πηνειού ο επαγγελματίας ζητιάνος Τζιριτόκωστας, ένας αδυσώπητος εκμεταλλευτής της ανθρώπινης αδυναμίας. Με αποκλειστικό σκοπό τον προσωπικό πλουτισμό, ο Τζιριτόκωστας θα χειραγωγήσει επιδέξια τους αμόρφωτους, δεισιδαίμονες και με πρωτόγονα ένστικτα κατοίκους του χωριού και σε λίγες μόνον ημέρες θα τους οδηγήσει στην καταστροφή και τον αφανισμό». Αυτό είναι και το στοιχείο που κάνει βαθιά σοκαριστικό το νατουραλιστικό αφήγημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα. H απουσία ενσυναίσθησης, η απουσία του παραμικρού ενδιαφέροντος για τον διπλανό, για το ευ ζην, για την συνύπαρξη. Σε μια εποχή και έναν τόπο όπου οι χωρικοί έχουν μάθει να προσκυνούν και να επιβιώνουν, το αρνί έχει μεγαλύτερη αξία από την έγκυο γυναίκα –κυρίως γιατί oi γυναίκες παρέχονταν δωρεάν, ενώ τα αρνιά κόστιζαν. Τα χρόνια εκείνα –τα τόσο διαφορετικά από σήμερα, σε ένα πρώτο τουλάχιστον επίπεδο- η ανθρώπινη ζωή είχε μικρή αξία και η όποια τιμωρία της αφαίρεσής της αφορούσε περισσότερο την ανυπακοή στον άρχοντα, παρά την αξία της ίδιας της ζωής. ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΈΩΣ 12 /4/2020 «Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ» ΣΕ ΔΙΑΣΚΕΥΗ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΚΟΡΑΗ ΔΑΜΑΤΗ23/1/2020
ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΈΝΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ» ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ22/1/2020
της Μαρίας Σούμπερτ Πώς μιλάει κανείς σε ένα παιδί για την απώλεια; Και πώς σε ένα παιδοκεντρικό σύμπαν επιτρέπεται να βιώσει την απώλεια –αλλά και να την διαχειριστεί και να μπορέσει να την κάνει κομμάτι της νέας του καθημερινότητας- ένας ενήλικας δίπλα στο παιδί;
Τις τελευταίες δεκαετίες, απομακρύνουμε τα παιδιά από την απώλεια όλο και περισσότερο. Μιλάμε καταρχήν με συμβολικούς όρους. Κάποιος «έφυγε» ή «κοιμήθηκε», θέτοντας φυσικά το αυτονόητο ερώτημα πότε θα γυρίσει και πότε θα ξυπνήσει. Έτσι και η Έλλη, όταν πάει και φέτος στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού –ή του παππού και της γιαγιάς!- στα τέλη του καλοκαιριού, καταρχήν θα ψάξει να δει τι έχει αλλάξει και τι βρίσκεται στη θέση του. Η κουζίνα με το νεροχύτη που έχει ραγίσει είναι ακόμα εκεί, το τραπέζι της τραπεζαρίας, το σερβίτσιο του τσαγιού, οι παχουλές κότες στην αυλή και οι αγριοβιολέτες, η πολυθρόνα στο καθιστικό με την τηλεόραση και την εφημερίδα –όλα είναι στη θέση τους. Και η γιαγιά; Που είναι η γιαγιά; Ο Μάικ Κένι γράφει ένα θεατρικό έργο για την απώλεια και την αλλαγή –άλλωστε κάθε αλλαγή σηματοδοτεί και από μία απώλεια. Ταυτόχρονα όμως επαναλαμβάνει συνεχώς αυτά που δεν αλλάζουν: ο ραγισμένος νεροχύτης, το κύμα που έρχεται και αποτραβιέται –από τις πιο τρυφερές στιγμές νανουρίσματος που έχω δει γενικά στο θέατρο-, αλλά και η ρουτίνα της μικρής Έλλης στο σπίτι των παππούδων. Το κορίτσι ξέρει τι κάνουν κάθε φορά που πηγαίνει. Τι κάνουν όταν έχει ήλιο, όταν έχει κύμα, όταν βρέχει και όταν ο ουρανός είναι σκοτεινιασμένος. ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΑΥΡΙΟ 23/1 ΓΙΑ ΤΗΝ «ΗΛΕΚΤΡΑ» ΤΟΥ ΣΟΦΟΚΛΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ (ΦΡΥΝΙΧΟΥ) ΑΠΟ ΤΟΝ ΆΡΗ ΜΠΙΝΙΑΡΗ22/1/2020
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος