ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ!

της Μαρίας Σούμπερτ

Περισσότερα από δέκα χρόνια χρειάστηκε ο Τιμ Μπάρτον για να ολοκληρώσει την ταινία του «Νεκρή νύφη», η οποία κυκλοφόρησε το 2005 και βασίστηκε σε έναν παλιό εβραϊκό μύθο. Σύμφωνα με το μύθο που είναι καταγεγραμμένος στο κείμενο του Shivhei ha-Ari του 17ου αιώνα, ένας νέος ρίχνει καταλάθος το δαχτυλίδι των γάμων του στο δάχτυλο ενός πτώματος, ενώ προβάρει τους γαμήλιους όρκους του. Το πτώμα ξυπνάει και τον θεωρεί σύζυγό του. Ο νεαρός τρέχει στον τοπικό ραβίνο ο οποίος ακυρώνει το γάμο δηλώνοντας πως κανείς νεκρός δεν μπορεί να παντρευτεί κάποιον ζωντανό και έτσι το πτώμα εξαφανίζεται.

Τον μύθο αυτό διασκεύασε το Τιμ Μπάρτον φτιάχνοντας την απόλυτη ταινία για τη ζωή, το θάνατο και την αφοσίωση, αλλά και για το φόβο μπροστά στις μεγάλες αποφάσεις, την ενηλικίωση και το «στοίχειωμα» σε όσα ποτέ δεν κατορθώνουμε. 

Για να θυμηθούμε όμως την πλοκή. Σε ένα βικτοριανό χωριό, πίσω στα 1800, ένας νέος ορίζεται με συνοικέσιο να παντρευτεί μια νέα. Οι γονείς του είναι νεόπλουτοι έμποροι, οι γονείς της παλιού αριστοκράτες. Οι μεν δεν είχαν να φάνε πριν λίγα χρόνια, οι δε δεν έχουν τώρα. Η συμφωνία αυτή θα ωφελήσει και τις δύο οικογένειες. Η οικογένεια του Βίκτορ θα μπει στην ανώτερη τάξη και η οικογένεια της Βικτόρια δεν θα πεθάνει της πείνας. Κανένας από τους δύο νέους δεν γνωρίζεται από πριν και ενώ η Βικτόρια διαχειρίζεται το άγχος της με την διακριτικότητα μιας κοπέλας της τάξης της, ο Βίκτορ είναι δυστυχώς πιο ατσούμπαλος. Αφού τα κάνει όλα θάλασσα στην πρόβα του γάμου, το σκάει στο δάσος, όπου προβάρει τους όρκους του στα δέντρα. Όταν του ξεφεύγει η βέρα από τα χέρια, εκείνη η σκασμένη πάει και σκαλώνει στα δάχτυλα της Έμιλυ, μιας νεκρής νύφης, που πέθανε την ημέρα του γάμου της και έχει στοιχειώσει. Ο Βίκτωρ θα προσπαθήσει να την αποφύγει, αλλά δεν θα τα καταφέρει, θα ταξιδέψει στον κόσμο των νεκρών και θα κληθεί να αποτρέψει μια ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία: τον γάμο της Βικτόρια με τον απατεώνα αριστοκράτη Λόρδο Μπάρκις –ναι, εκείνον που είχε κοροϊδέψει και την Έμιλυ και την σκότωσε την ημέρα του γάμου της για να της κλέψει τα κοσμήματα.

Και ενώ ο Βίκτορ είναι μια ενδιαφέρουσα μορφή στο έργο -η συνωνυμία του με την μέλλουσα σύζυγό του Βικτόρια θα έκανε τους συστημικούς θεραπευτές να τρίβουν τα χέρια τους από ενθουσιασμό- το βλέμμα μου εν τέλει τράβηξε η Έμιλυ, η νεκρή νύφη. Όχι τόσο επειδή είχε την τραγική μοίρα που της έλαχε. Κυρίως γιατί στοίχειωσε στο στόχο της, αυτόν του γάμου. Η Έμιλυ ήθελε τόσο πολύ να παντρευτεί που δεν την ενδιέφερε πια ποιος θα είναι ο γαμπρός.

Φαντάσματα λοιπόν, ζόμπι και σκελετοί, στην ταινία του Τιμ Μπάρτον, σε μια ταινία όπου ο θάνατος και ο κάτω κόσμος είναι απλώς κάτι το διαφορετικό –και μάλλον πιο ευχάριστο από την μουντή βικτοριανή πραγματικότητα του πάνω κόσμου. Και φυσικά ένας διαφορετικός τρόπος για να μιλήσει κανείς στα παιδιά για την απώλεια –όχι μόνο της ζωής, όπως δείχνει και η ίδια η Έμιλυ.
---------------------------------------------------------------------------------------------
https://www.youtube.com/watch?v=AGACeWVdFqo
Η Νεκρή Νύφη
2005
Σκηνοθεσία: Tim Burton, Mike Johnson
Παραγωγή: Warner Bros., Tim Burton Productions, Laika Entertainment