ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ & ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΤΣΙΦΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»18/2/2020
της Νίκης Ράπτη Ποια η έμπνευση σου για τα «Ατυχήματα»; Πως ξεκίνησες να γράφεις το συγκεκριμένο έργο;
Έγινε αρκετά πιο δομικά σε σχέση με το περσινό «Lost drive» που βασίστηκε κυρίως στο stream of consciousness. Βρέθηκαν οι χώροι, οι πρώτοι τρεις χαρακτήρες και σκηνή με τη σκηνή άρχισαν όλα να μπαίνουν στη θέση τους. Εντυπωσιάστηκα από την παράσταση, που σε όλα τα επίπεδα φάνηκε η υπέροχη δουλειά των άξιων συντελεστών της. Θα ήθελα να μου μιλήσεις για τους συνεργάτες σου. Θα μιλήσω αρχικά για τους ηθοποιούς που είναι πέντε υπέροχα παιδιά, που ήταν πάντα πρόθυμοι σε όλα, που με εμπιστεύτηκαν, που είδαν από την αρχή αυτό που έβλεπα κι εγώ και έβαλε ο καθένας το δικό του κομμάτι για να το χτίσει. Με αρκετούς από τους υπόλοιπους συντελεστές είχαμε συνεργαστεί και πέρυσι και όπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι μόνιμοι συνεργάτες μου. Ο Δημήτρης Μορφέας Σπανός (ηχητικό design, πρωτότυπη μουσική), ο Αλέξανδρος Πολιτάκης (σχεδιασμός φωτισμών) και η Φανή Παρλή (κινησιολογία, χορογραφίες) κατάλαβαν χωρίς να χρειαστεί να τους εξηγήσω πολλά πράγματα από την πρώτη στιγμή τον κόσμο και το όραμα μου και το υποστήριξαν με πολλές ώρες δουλειάς. Ο Χριστόφορος Κώνστας που επιμελήθηκε το σκηνικό μας χώρο είναι ένας άνθρωπος που ήξερα και θαύμαζα πολύ τη δουλειά του και είναι μεγάλη μου χαρά η φετινή μας συνεργασία. Πολλά ευχαριστώ οφείλω στον βοηθό μου το Μάκη το Νάνο που ήταν μαζί μας όλο αυτό το καιρό, στη Ράνια Παπαδοπούλου για την επικοινωνία και τις φωτογραφίες της και στον Στέφανο Χατζηλάμπρο για τον σχεδιασμό της αφίσας. της Μαρίας Σούμπερτ Η μαγεία είναι κάτι που τα περισσότερα παιδιά είτε μαθαίνουν να απορρίπτουν από πολύ μικρή ηλικία –όταν τους απογυμνώνουμε από την μαγική και φανταστική ύπαρξη του Άγιου Βασίλη ή των ξωτικών και των νεράιδων, γιατί θεωρούμε πως έτσι τα δυναμώνουμε για τον σκληρό κόσμο στον οποίο ζούμε. Αυτό που ποτέ δεν σκεφτήκαμε, είναι πως τις περισσότερες φορές δημιουργούμε τους μελλοντικούς ενήλικες που θα ταιριάξουν στον σκληρό μας κόσμο. Άρα σίγουρα δεν μας ενδιαφέρει να φτιάξουμε έναν πιο ευαίσθητο κόσμο για τα παιδιά μας.
Κλείνω όμως την παρένθεση αυτή και επιστρέφω στην μαγεία. Είτε πιστεύουν στην μαγεία της καθημερινότητας είτε όχι, τα παιδιά της προεφηβείας και εφηβείας δείχνουν να επιστρέφουν στα βιβλία όπου η φαντασία και η μαγεία υπερτερούν. Το μαγικό βασίλειο του Χάρι Πότερ, η μυθολογία του Τόλκιν, το βασίλειο της Νάρνια είναι κάποια από αυτά τα παραδείγματα, στα οποία προστίθενται συνεχώς και νέες συγγραφικές απόπειρες. Μια από αυτές είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας των Γουίντερσινς, της Μισέλ Χάρρισον, «Μια στάλα μαγείας», όπου η συγγραφέας κατορθώνει και δημιουργεί ένα κλειστοφοβικό και ασφυκτικό σύμπαν, γεμάτο υγρασία, ομίχλη και παλιοκαιρισμένα σπίτια. Εκεί ζούνε οι τρεις αδερφές Γουίντερσινς, η Μπέτι, η Φλις και η Τσάρλι, μαζί με τη γιαγιά τους, που διευθύνει την ταβέρνα του νησιού Κρόουστουν. Η Μπέτι ονειρεύεται όμως ταξίδια και ανακαλύψεις, περιπέτειες και ιστορίες που θα ζήσει –η ίδια η ζωή τους όμως, αλλά και η προγονική κατάρα που ακολουθεί το αίμα των Γουίντερσινς και που δεν τους επιτρέπει να απομακρυνθούν από το νησί. του Μιχάλη Λαγάνη Σε μια θεατρική Αθήνα που τα τελευταία χρόνια αναστενάζει από τις αναρίθμητες παραστάσεις που ανεβαίνουν και πριν καλά-καλά προλάβουν να «συστηθούν» στο κοινό κατεβαίνουν, το να επιλέξεις να ανεβάσεις ένα σχετικά πιο άγνωστο λογοτεχνικό έργο που απευθύνεται ενδεχομένως σε ένα πιο μυημένο κοινό, εμπερίεχει ρίσκο. Τόσο για τους συντελεστές της παράστασης, όσο και για τους ανθρώπους που διαχειρίζονται τους εκάστοτε θεατρικούς χώρους, σε καιρούς δύσκολους και οικονομικά δυσοίωνους για όλους.
Το ρίσκο αυτό θέλησαν να πάρουν η Ηρώ Μπέζου και ο Χρήστος Θάνος μεταφέροντας στη θεατρική σκηνή του Bios το πρώτο λογοτεχνικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη «Όφις και Κρίνο», το έκανε πρεμιέρα τη Δευτέρα 20 Ιανουαρίου και παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9 μ.μ. της Μαρίας Σούμπερτ Μετά τα Μικρά κορίτσια με Μεγάλες Ιδέες η Maria Isabel Sánchez Vegara μας συστήνει δύο μικρά αγόρια, οι ιδέες των οποίων τα έφτασαν πολύ μακριά. Μέχρι τα αστέρια –κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και παρ’ ότι αναρωτιέται κανείς γιατί πρέπει να ξεχωρίζουν οι ταλαντούχοι άνθρωποι ανάλογα με το φύλο τους, να σημειώσουμε πως ο αγγλικός τίτλος της σειράς «Little People, Big Dreams», αναφέρεται στους ανθρώπους γενικά και όχι σε αγόρια ή κορίτσια, κάτι που πιθανά δεν μπόρεσε να μεταφραστεί αντίστοιχα. Και ο ισπανόφωνος τίτλος όμως «Pequeños y grandes» επίσης δεν ξεχωρίζει το φύλο των ξεχωριστών αυτών ανθρώπων. Η ελληνική οικογένεια φαίνεται να χρειάζεται ακόμα την διαφοροποίηση –ή να την επιβάλλει ακόμα. Γιατί εντελώς μεταξύ μας, δεν με ενδιαφέρουν ο Ντέιβιντ Μπάουι ή η Κοκό Σανέλ για το φύλο τους, αλλά για το ταλέντο τους, τη δημιουργικότητά τους και την δύναμή τους να προσθέσουν μια νέα σελίδα στην ιστορία αυτού του κόσμου.
Σαν αυτή που έγραψε ο Στίβεν Χόκινγκ, που παρ’ ότι δεν ήταν υπόδειγμα μαθητή, ήταν πανέξυπνος και παρ’ ότι πάλι διαγνώσθηκε πολύ νωρίς με μια ασθένεια που η καλύτερη πρόβλεψή της θα είχε εγκλωβίσει στην κατάθλιψη οποιονδήποτε άλλο, εκείνος αποφάσισε να συνεχίσει τη ζωή του. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς έκανε οικογένεια, έγινε διάσημος επιστήμονας και έφτασε μέχρι το φεγγάρι. Τετάρτη απόγευμα 12/2/2020, στο Hard Rock Cafe, σε μία παρουσίαση βιβλίου που κάθε άλλο ΄παρά "dead" ήταν. Ο "δικός"μας Παναγιώτης Παπαϊωάννου παρουσίασε το νέο του βιβλίο "Dead Rockers Society", που στα ελληνικά αποδίδεται ως "Η Λέσχη των Νεκρών Ρόκερ", το οποίο μας μυεί στα άδυτα προσωπικών στιγμών και των γεγονότων που προηγήθηκαν ή οδήγησαν στον θάνατο 29 γνωστών - και λιγότερο γνωστών στο ευρύ κοινό- προσωπικοτήτων της παγκόσμιας ροκ σκηνής.
Μπροστά σε περισσότερους από 150 προσκεκλημένους, ένα πάνελ ανθρώπων που σχετίζονται με το ροκ και την περί αυτού γραφή μίλησαν για το βιβλίο, την επίδραση των προσωπικοτήτων με τις οποίες καταπιάνεται το βιβλίο στις γενιές των ελλήνων ροκάδων, ενώ μοιράστηκαν ιστορίες από συναυλίες και συναπαντήματα με κάποιους από τους θρύλους του ροκ, στο πέρασμά τους από την Ελλάδα. Ο καθένας από τους εκλεκτούς ομιλητές μίλησε από την ιδιότητά του για το πώς γνώρισαν το συγγραφέα, το πώς είδαν την απόπειρά του να καταγράψει μνήμες και αισθήσεις τις οποίες λίγο ή πολύ και κείνοι μοιράζονταν και το πώς είδαν το ίδιο το βιβλίο. Ένα βιβλίο, το οποίο, όπως είπε ο ίδιος ο συγγραφέας στη σύντομη εισαγωγή του είναι «μια προσωπική κατάθεση για τις προσωπικές του μουσικές επιρροές», συγχρόνως όμως και μια ενήλικη ματιά σε ιστορίες προσωπικοτήτων του ροκ, οι θάνατοι των οποίων προσέφεραν πληθώρα θεμάτων συζήτησης για το πώς έζησαν και το πώς οδηγήθηκαν στο τέλος τους. Τόνισε ότι επέλεξε να ασχοληθεί όχι πάντα με τα πιο γνωστά μουσικά έργα των 29 ροκ ηρώων, αλλά με αυτά που αναδεικνύουν στάσεις της ζωής τους, και περιέχουν χαρακτηριστικά αποσπάσματα της δομής της προσωπικότητάς τους. Το πώς ξεκίνησαν, το από τί ήθελαν να ξεφύγουν, το πώς διαχειρίστηκαν την επιτυχία, το ποιοί γύρω τους τους εκμεταλλεύτηκαν. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος