της Λίλας Παπαπάσχου Ο πυρήνας της "στρατευμένης" θεατρικής ομάδας ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, αποτελείται από τέσσερα νέα και πολύ ταλαντούχα κορίτσια, που μετά από τις συγκλονιστικές "Γυναίκες από Χώμα", επανήλθαν φέτος στον Πολυχώρο Vault, με τη νέα τους παράσταση "Κατανόησε με ή σε καταβροχθίζω", σε επιλογή, τελική σύνθεση κειμένων & σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη.
Οι Φανή Γρύλλη, Ντίνα Κούκου, Σοφία Ρούβα & Αναστασία Τσούτση, μιλούν στο Θεαθήναι εφ' όλης της ύλης, με αφορμή μία παράσταση που μιλάει με θάρρος και χωρίς περιστροφές για την παιδική κακοποίηση σε όλες τις μορφές της, θίγοντας καίρια κοινωνικά ζητήματα με τον δικό της ξεχωριστό και γνήσια καλλιτεχνικό τρόπο. Θα έχετε για λίγο ακόμα την ευκαιρία να παρακολουθήσετε την παράσταση, εν τω μεταξύ ας τις ακούσουμε, γιατί έχουν πολλά και ενδιαφέροντα να μας πουν. της Νίκης Ράπτη Το θεατρικό έργο του Ανδρέα Κεντζού «Βασιλιάς Αλέξανδρος» παρουσιάζεται στο Θέατρο Μπιπ, σε σκηνοθεσία της Αρκαδίας Ψάλτη.
Η γραφή του εξαιρετικού Ανδρέα Κεντζού, με ευαισθησία και αμεσότητα, μας ταξιδεύει στην ιστορία μιας οικογένειας, όπου τα μέλη της, η μητέρα, ο πατέρας, η κόρη και ένας παππούς με άνοια, δέχονται την επίσκεψη του αγοριού της κόρης στο σπίτι για πρώτη φορά. Και αυτό το γεγονός αποτελεί την αφορμή για να αποκαλυφθούν πράξεις και συναισθήματα, αλλάζοντας τις ισορροπίες στις σχέσεις των ηρώων. Η συγχώρεση, η αποδοχή και η κατανόηση θα συναντήσουν το ψέμα και τις απρόβλεπτες συνέπειες μιας εξομολόγησης-κατάθεσης που θα είναι καθοριστική για το μέλλον. Όλοι οι χαρακτήρες του έργου θα έρθουν σε επαφή με την τρυφερότητα αλλά και τη βία που κρύβουν μέσα τους. Το αίσθημα της δικαιοσύνης και της αγωνίας να οδηγηθούν σε μια αλήθεια που θα τους ελευθερώσει θα συμπορευτεί με την θλίψη και την απώλεια. Θα θέσουν ερωτήματα για τη μνήμη, την ταυτότητα, την ιστορία, για το πώς αντιμετωπίζει ο άνθρωπος την αλήθεια και τις οδυνηρές πτυχές της, για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις ενοχές και τον φόβο, την φρίκη του πολέμου, την εσωτερική σύγκρουση. της Μαρίας Σούμπερτ Ένα νησί που βουλιάζει από τις προσφυγικές ροές, αλλά και την αγωνία για την ασφαλή αποβίβαση όλων αυτών των ανθρώπων από τις σάπιες βάρκες στις οποίες επιβαίνουν. Μια γιατρός που αποφασίζει μετά τη σύνταξη να ζήσει στο νησί και βρίσκεται εθελόντρια στον καταυλισμό των προσφύγων. Ένας έφηβος νεαρός που μόλις ερωτεύεται. Ένας διάσημος παιδίατρος και η υπερβολικά νεότερή του και ύποπτα χαζοχαρούμενη σύντροφός του. Ένας περίεργος σωματοφύλακας και μια γυναίκα που συχνά απασχολεί τις αρχές. Ένας αστυνομικός που η καθημερινότητα του νησιού δεν είναι ίσως αυτό που περίμενε όταν αναλάμβανε την θέση του. Ανάμεσά τους ένα κορίτσι με επιλεκτική αλαλία, που βρίσκεται εγκαταλειμμένο –ή μήπως όχι;- σε κάτι θάμνους. Που θα το σώσει ο νεαρός Άλκης και θα το ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή.
Η Λίνα Λυχναρά γράφει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για παιδιά και εφήβους με φόντο το προσφυγικό ζήτημα, τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και την τρέχουσα πολιτικοκοινωνική κατάσταση, που πολλές φορές απορροφάει και κάθε άλλη περίπτωση κακοποιημένου παιδιού. Χρησιμοποιώντας στοιχεία που παραπέμπουν σε αστυνομικό θρίλερ –στα δεδομένα φυσικά ενός παιδιού και εφήβου-, η συγγραφέας ‘παίζει’ με τους φόβους και τις ανησυχίες, με την αντιπαράθεση της ασφάλειας – ανασφάλειας, της προσφοράς και της άρνησης. «Τώρα θὰ κοιτάζεις μία θάλασσα. Ἡ διάθεση νὰ σὲ ἐντοπίσω στὴ συστρεφόμενη ἐντός μου γῆ τῶν ἀπουσιῶν ἔτσι σὲ βρίσκει: πικρὴ παραθαλάσσια ἀοριστία. Ἐκεῖ δὲν ἔχει ἀκόμα νυχτώσει κι ἂς νύχτωσε τόσο ἐδῶ τῶν τόπων οἱ κρίσιμες ὧρες σπάνια συμπίπτουν. Κάτι σὰν φῶς καὶ οὔτε φῶς, ἡ ὥρα τοῦ ἑαυτοῦ σου ἔχει πέσει.» (από το ποίημα Γη των Απουσιών) Η γεννημένη τον Ιούνιο του 1931 , Βασιλική Ράδου, μετέπειτα Κική Δημουλά, όνομα που απέκτησε μετά το γάμο της με τον επίσης σπουδαίο ποιητή Άθω Δημουλά, έφυγε από τη ζωή χθες, σε ηλικία 89 ετών. Στο άκουσμα της βιολογικής της ηλικίας οι περισσότεροι θα πουν ότι “αναχώρησε” πλήρης ημερών. Για ένα πνεύμα όμως, όπως το δικό της ο αριθμός των χρόνων είναι απλά ένα νούμερο και τίποτα περισσότερο. Άνθρωπος σκεπτόμενος και παραγωγικός μέχρι την τελευταία στιγμή, αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στα Ελληνικά Γράμματα.
Κανείς δεν φανταζόταν ότι μία ευσυνείδητη υπάλληλος της τράπεζας της Ελλάδος, από το 1949 έως το 1973, θα έκρυβε μέσα της τέτοιο πλούτο πνευματικό και συναισθηματικό. Ευτυχώς για την Ελλάδα σε εποχές δύσκολες για τις γυναίκες, τόλμησε να επικοινωνήσει με τον κόσμο μέσω ενός εξ' ορισμού δύσκολου δρόμου, αυτόν της ποίησης. Πολυγραφότατη και πολυβραβευμένη, η Κική Δημουλά ξεκίνησε από το μακρινό 1952 να μας προσφέρει ποιήματα μοναδικά μέχρι και το 1916, με την τελευταία ποιητική συλλογή της, που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ίκαρος, με τίτλο “Άνω τελεία”. Ο Ίκαρος αποτέλεσε το φιλολογικό της σπίτι από το 1998 και όπως οι ίδιες οι εκδόσεις γράφουν στο ποστ στα socia media για την απώλεια της, η μεταξύ τους συμφωνία είχε έναν όρο: να εκδώσουν και τα ποιήματα του άντρα της, Άθου Δημουλά. Είχε πει χαρακτηριστικά τη φράση “Δεν μπορείτε να με καλέσετε σπίτι σας, χωρίς τον άντρα μου”. Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, από το 2002, όταν και κατέλαβε την έδρα των Γραμμάτων που είχε μείνει κενή μετά το θάνατο του Νικηφόρου Βρεττάκου, έγινε η τρίτη μόλις γυναίκα στην ιστορία της Ακαδημίας. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε τιμηθεί με Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής, από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωστή Στεφανόπουλο. Το 2014 της δόθηκε ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Φοίνικος, παράσημο που απονέμεται σε πολίτες που ξεχωρίζουν στον τομέα τους. Πολλά τα βραβεία της και για την πόιησή της, όπως το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της, που της δόθηκε το 2009 και το μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, ένα χρόνο αργότερα. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Πολωνικά, Βουλγαρικά, Γερμανικά και Σουηδικά. Ευτυχώς, αποσπάσματα του έργου της έχουν συμπεριληφθεί και στα σχολικά διδακτικά βιβλία. Η ποίηση της κυριαρχείται από θέματα που αφορούν τις έννοιες της μοναξιάς και της απώλειας, ενώ συχνή είναι και η ασυνήθιστη χρήση κοινών λέξεων, αφού την χαρακτήριζε η γλωσσική της τόλμη που την οδηγούσε σε μία ευρηματική και μοναδική λεξιπλασία. Παρόλο που ήταν και θα παραμείνει μία κορυφαία ποιήτρια, η ποίηση της γινόταν αντιληπτή και μιλούσε στο συναίσθημα και στην καρδιά κάθε ανθρώπου, χωρίς αυτός να έχει την ανάγκη ειδικών γνώσεων για να την καταλάβει. Οι λόγοι που γινόταν και θα γίνεται αυτό είναι ότι επιχειρούσε μέσω του ποιητικού της έργου να δώσει μία διαφορετική αύρα σε θέματα και τομείς που αφορούσαν την οικογένεια, τη γυναίκα, τον έρωτα, την καθημερινότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τρόπος γραφής της ενέπνευσε σημαντικούς συνθέτες, οι οποίοι βασίστηκαν στην ποίηση της και δημιούργησαν αριστουργήματα. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι το άλμπουμ “Στην αγκαλιά της άκρης”, εκεί όπου αποτυπώθηκε η ποιητική ιδιοφυΐα της Κικής Δημουλά με τη μουσική του τεράστιου Θάνου Μικρούτσικου. Αργότερα, το 2007, ο Μάνος Ξυδούς είχε συμπεριλάβει στο δίσκο του “Βράδιασε τα ξαναλέμε”, το ποίημά της “Για σένα στις επιθυμίες σου”. Αντί επιλόγου...“Βαδίζεις σε μίαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο και αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα την έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα”. Κική Δημουλά (6 Ιουνίου 1931 – 22 Φεβρουαρίου 2020). H εξόδιος ακολουθία της Κικής Δημουλά θα τελεστεί, δημοσία δαπάνη, την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2020 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών στις 16:00. Παράκληση της οικογένειας, αντί στεφάνων, όσοι επιθυμούν, να ενισχύσουν: Στέγη Γερόντων, Άγιος Νεκτάριος, Αγία Παρασκευή Εθνική Τράπεζα: GR 6801 10 18 000000 180 5580 2856 ΕΛΠΙΔΑ Σύλλογος φίλων παιδιών με καρκίνο της Μαρίας Σούμπερτ Από που έρχονται τα δώρα;
Και προτού με πείτε εκτός θέματος και ετεροχρονισμένη, θα σας κουνήσω το δάχτυλο αντιτείνοντας πως τα δώρα ΔΕΝ έρχονται μόνο τα Χριστούγεννα. Πόσες φορές δεν βρεθήκατε να έχετε αγοράσει κάτι στο παιδί σας χωρίς να το έχετε οργανώσει, καλοσκεφτεί –χωρίς καν να το θέλετε; Πόσες φορές δεν βρεθήκατε να κάνετε κάποιο δώρο στον εαυτό σας, ή σας έχουν κάνει κάποιο δώρο; Αυτό φαίνεται να ήταν και το βασικό ερώτημα της Αλεξάνδρας Μπίζη, για την οποία φαίνεται αυτονόητη η απάντηση, πως τα δώρα τα στέλνει η Κλώνη Κλου, η μικρή μάγισσα που μοιάζει με κλόουν και που έχει πάντα τον τρόπο της να ξεπερνάει τις δυσκολίες. Γιατί από αυτές συναντάει μπόλικες. Καταρχήν συλλαμβάνεται και την απαγάγουν, το σκάει, αλλά την πατάει όταν πια εκείνη προσπαθεί να σώσει τους φίλους της. Που το έχουν σκάσει κι εκείνοι στο μεταξύ. Από τον βασιλιά Τρεχέδειπνο που θέλει τη μαγική συνταγή για τα κρουασαντούτα σανμάσημα, τα μαγικά κρουασάν. Και που συνωμοτεί με την Φάγισσα Φλώρα. Και τα δώρα; Που κολλάνε τα δώρα; Α, αυτά θα είναι η απάντηση της Κλώνης Κλου στον Αβρόντιο Μπαρούφη και τον πόλεμο που θέλει να ξεκινήσει. Η Αλεξάνδρα Μπίζη γράφει ένα βιβλίο για παιδιά δημοτικού, το οποίο μιλάει για την επιμονή, την επιμονή, την ομαδική προσπάθεια, αλλά και για το πώς ο μόνος τρόπος να αποφύγεις τον πόλεμο είναι αντί για βόμβες να ρίχνεις δώρα. Συναντήσαμε λοιπόν την συγγραφέα, αλλά και την μικρή της ηρωίδα και μιλήσαμε μαζί τους. «COSMIC RHYTHM» Ο ΤΑΚΗΣ ΠΑΤΕΡΕΛΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΚΗΦΙΣΙΑΣ21/2/2020
της Νίκης Ράπτη «Girls and boys». Ο συνταρακτικός μονόλογος του βραβευμένου με Toni συγγραφέα Dennis Kelly ζωντανεύει στο Θέατρο 104 και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε μετάφραση και σκηνοθεσία από την Άννα–Μαρία Στεφαδούρου και ερμηνεία Δώρας Παρδάλη.
Η παγκόσμια πρεμιέρα του έργου έγινε τον Φεβρουάριο του 2018 στο Βασιλικό Θέατρο του Λονδίνου, σε σκηνοθεσία Lyndsey Turner, με πρωταγωνίστρια την βραβευμένη με BAFTA Carey Mulligan, όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο θεατρικό κείμενο που θίγει και προσεγγίζει με αριστουργηματικό τρόπο τα θέματα της βίας, της εξουσίας και των σχέσεων που αναπτύσσονται ανάμεσα στα δυο φύλα. Παρακολουθώντας στιγμές κρίσης σε μια καθημερινότητα οι οποίες καταλήγουν σε έναν φριχτό και αποτρόπαιο εφιάλτη που θα οδηγήσει στο χάος τον ψυχισμό και τις πράξεις των ηρώων, ο θεατής έχει την δυνατότητα να έρθει σε επαφή με μια ιστορία γεμάτη πόνο και ανατροπές. Οι αλλαγές που θα συμβούν στην ζωή του ζευγαριού θα αποκαλύψουν τις βαθιές τους ελλείψεις. Την αδυναμία τους να λειτουργήσουν ανθρώπινα ή το να αντιδράσουν σε απάνθρωπες συμπεριφορές. Η ηρωίδα μοιράζεται μαζί μας τον τρόπο με τον οποίο βίωσε τον έρωτα, τον αγώνα και τα όνειρα για μια επαγγελματική απακατάσταση-καταξίωση, την σχέση με τον εαυτό της, τα παιδιά της, την ζωή και τον θάνατο. Και μέσα από την ίδια, καθρεφτίζονται όλα τα στοιχεία ενός ευρύτερου φάσματος ανθρώπινης συμπεριφοράς και αντίληψης-σκέψης απέναντι στην ζωή και στις καθημερινές αλλά και ιδιαίτερες συνθήκες της. της Μαρίας Σούμπερτ Ο Γερμανός φιλόσοφος Arthur Schopenhauer αφηγούνταν μια ιστορία, όπου μια μάδα σκαντζόχοιρων ενώ θέλει να πλησιάσει ο ένας τον άλλο, κινδυνεύουν μονίμως από τα ίδια τους τα αγκάθια. Γιατί ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο σκαντζόχοιρος όσο γλυκούλης κι αν είναι, τσιμπάει. Και η χελώνα, όσο χαριτωμένη κι αν είναι, σου δίνει μονίμως την εντύπωση πως δεν έχει κανέναν και τίποτα ανάγκη. Κουβαλάει άλλωστε το σπίτι της στην πλάτη.
Γιατί λοιπόν να ασχοληθεί κανείς μαζί τους; Σκέφτομαι τα παιδιά εκείνα που είναι είτε πολύ ανεξάρτητα, είτε λίγο πιο επιφυλακτικά. Παιδιά που φαίνεται να τα καταφέρνουν μόνα τους και να μην χρειάζονται τίποτα, αλλά και παιδιά που την οικειότητα που τόσο αναζητούν, την νιώθουν και απειλητική. Ποιος θα τα αγκαλιάσει λοιπόν αυτά τα παιδιά; Ο Eoin McLaughlin και η Polly Dunbar γράφουν και εικονογραφούν ένα παραμύθι που διαβάζεται και από τις δύο πλευρές: είτε είσαι σκαντζόχοιρος, είτε είσαι χελώνα, μπορεί να δεχθείς πολύ απόρριψη, στο τέλος όμως θα βρεθεί κάποιος να σε αγκαλιάσει με όλη του την καρδιά. Άλλωστε κι αυτός/ή θα αναζητά την αγκαλιά. ΜΙΛΤΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ «ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ» ΝΕΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟ ΤΟ OGDOO MUSIC GROUP20/2/2020
ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΤΟ ΣΚΛΑΒΙ» ΤΗΣ ΞΕΝΙΑΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ19/2/2020
της Μαρίας Σούμπερτ Πώς μπορεί να γίνει παράσταση ένα λαϊκό παραμύθι και σε ποιο κοινό απευθύνεται; Απευθύνονται τα παραμύθια στα παιδιά ή στους ενήλικες –οι οποίοι αποτελούσαν και το πρώτο κοινό αφήγησης είτε την ώρα της δουλειάς, είτε τις μεγάλες νύχτες του χειμώνα; Και αν μεταγράψεις ένα παραμύθι σε θεατρική παράσταση, εκεί ποιο είναι το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι;
Μη νομίζετε, έχω κι άλλες ερωτήσεις. Μπορεί ένα μικρό παιδί, ας πούμε πέντε χρονών, να απολαύσει το ίδιο μια παράσταση με έναν ενήλικα, ας πούμε σαράντα χρονών; Πριν από είκοσι χρόνια, είκοσι χρονών κι εγώ –και με μια μεγάλη αγάπη για τα λαϊκά παραμύθια, την οποία τότε δεν ήξερα τι να κάνω- είδα την παράσταση «Το Σκλαβί» στο θέατρο Πόρτα. Έχοντας αγαπήσει ως παιδί τον «Οδυσσεβάχ» -από τις παραστάσεις της δεκαετίας του ’80- για κάποιο λόγο θεώρησα αυτονόητο να δω και το «Σκλαβί». Θυμάμαι ακόμα το συναίσθημά μου όταν η παράσταση είχε τελειώσει –δέος, θαυμασμός, έρωτας. Φέτος λοιπόν, πήρα την πεντάχρονη κόρη μου και την εννιάχρονη ανιψιά μου και πήγαμε να δούμε μαζί την νέα παράσταση που υπογράφουν ο Θωμάς Μοσχόπουλος και η Σοφία Πάσχου. Στα κορίτσια δεν είπα πολλά πριν το έργο, τους διάβασα μόνο το οπισθόφυλλο του προγράμματος και η αφήγηση εκτυλίχθηκε στη συνέχεια επί σκηνής. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος