«DEAD ROCKERS SOCIETY» ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ 1η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ HARD ROCK CAFE & ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ «ΡΟΚ» ΒΡΑΔΙΑ!

Τετάρτη απόγευμα 12/2/2020, στο Hard Rock Cafe, σε μία παρουσίαση βιβλίου που κάθε άλλο ΄παρά "dead" ήταν. Ο "δικός"μας Παναγιώτης Παπαϊωάννου παρουσίασε το νέο του βιβλίο "Dead Rockers Society", που στα ελληνικά αποδίδεται ως "Η Λέσχη των Νεκρών Ρόκερ", το οποίο μας μυεί στα άδυτα προσωπικών στιγμών και των γεγονότων που προηγήθηκαν ή οδήγησαν στον θάνατο 29 γνωστών - και λιγότερο γνωστών στο ευρύ κοινό- προσωπικοτήτων της παγκόσμιας ροκ σκηνής. 

Μπροστά σε περισσότερους από 150 προσκεκλημένους, ένα πάνελ ανθρώπων που σχετίζονται με το ροκ και την περί αυτού γραφή μίλησαν για το βιβλίο, την επίδραση των προσωπικοτήτων με τις οποίες καταπιάνεται το βιβλίο στις γενιές των ελλήνων ροκάδων, ενώ μοιράστηκαν ιστορίες από συναυλίες και συναπαντήματα με κάποιους από τους θρύλους του ροκ, στο πέρασμά τους από την Ελλάδα. 
​
Ο καθένας από τους εκλεκτούς ομιλητές μίλησε από την ιδιότητά του για το πώς γνώρισαν το συγγραφέα, το πώς είδαν την απόπειρά του να καταγράψει μνήμες και αισθήσεις τις οποίες λίγο ή πολύ και κείνοι μοιράζονταν και το πώς είδαν το ίδιο το βιβλίο. Ένα βιβλίο, το οποίο, όπως είπε ο ίδιος ο συγγραφέας στη σύντομη εισαγωγή του είναι «μια προσωπική κατάθεση για τις προσωπικές του μουσικές επιρροές», συγχρόνως όμως και μια ενήλικη ματιά σε ιστορίες προσωπικοτήτων του ροκ, οι θάνατοι των οποίων προσέφεραν πληθώρα θεμάτων συζήτησης για το πώς έζησαν και το πώς οδηγήθηκαν στο τέλος τους. Τόνισε ότι επέλεξε να ασχοληθεί όχι πάντα με τα πιο γνωστά μουσικά έργα των 29 ροκ ηρώων, αλλά με αυτά που αναδεικνύουν στάσεις της ζωής τους, και περιέχουν χαρακτηριστικά αποσπάσματα της δομής της προσωπικότητάς τους. Το πώς ξεκίνησαν, το από τί ήθελαν να ξεφύγουν, το πώς διαχειρίστηκαν την επιτυχία, το ποιοί γύρω τους τους εκμεταλλεύτηκαν.

Ο άνθρωπος που έχει απαθανατίσει όλους τους ροκ καλλιτέχνες που έχουν περάσει από τη χώρα μας με τον φακό της φωτογραφικής του μηχανής, ο και διεθνώς γνωστός Χρήστος Κισατζεκιάν, τόνισε ότι ο Παπαϊωάννου έχει καταγράψει με «εγκληματική ακρίβεια», στιγμές από τις ζωές των καλλιτεχνών φέρνοντας στο φως στοιχεία που εμπλουτίζουν τον τρόπο με τον οποίο ακούς πλέον τα τραγούδια. Ανέφερε, για παράδειγμα, την υπόθεση του θανάτου του Roy Buchanan, η οποία με το πρώτη φορά εκτενώς αναφερόμενο στην ελληνική βιβλιογραφία υλικό του βιβλίου, αποκαλύπτται ότι πιθανότατα δεν ήταν αυτοκτονία, αλλά μια αποσιωπημέμνη περίπτωση παράνομης αστυνομικής βίας.

Η Jane Σαμπανίκου, δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, μουσικός και ηθοποιός, μια περσόνα με ενεργό συμμετοχή από διάφορες θέσεις στα ροκ δρώμενα της Αθήνας, ξεχώρισε το βιβλίο για το λόγο ότι ο συγγραφέας δε διστάζει να εστιάσει το πώς βίωσε ο ίδιος κάποιες από τις ιστορίες του βιβλίου, τη στιγμή που συνέβαιναν: την πρώτη φορά που άκουσε ένα τραγούδι ή τη στιγμή  που έμαθε για τον θάνατο του αγαπημένου του καλλιτέχνη. Διάβασε με απολαυστικό τρόπο ένα απόσπασμα του βιβλίου – την ιστορία που αναφέρεται στον αδικοχαμένο μπασίστα των Metallica, Cliff Burton το 1986 – και τόνισε ότι κάθε ιστορία του βιβλίου προσφέρει μια ευκαιρία να αναζητήσει ο αναγνώστης ξανά αγαπημένα του τραγούδια που πιθανόν να είχε ξεχάσει και να ανακαλέσει εμπειρίες και πρόσωπα που είχαν συνδεθεί με αυτό.

Ο δε Θοδωρής Μανίκας, μουσικός, παραγωγός δεκάδων δίσκων, δημοσιογράφος σε όλα τα μουσικά έντυπα που άσκησαν καίρια επιρροή στο μουσικόφιλο κοινό της χώρας τα τελευταία 40 χρόνια, ο οποίος και έει γράψει τον πρόλογο του βιβλίου, ανέφερε μεταξύ άλλων, ότι το “Dead Rockers Society”, παρά το πλήθος των διασταυρωμένων πληροφοριών που παραθέτει και των πηγών που έχει αξιοποιήσει, συνειδητά διαφοροποιείται από τα συνηθισμένα αφιερώματα για αγαπημένους μουσικούς, τα οποία βρίθουν άχρηστων λεπτομερειών. Κι αυτό γιατί το κέντρο βάρος του δεν είναι «τα δεδομένα» αλλά η «ψυχή» του μουσικού. Το βιβλίο, είπε, δεν αντιμετωπίζει τους νεκρούς ρόκερς ως «πρότυπο», αλλά εκθέτει τα συναισθήματα που δημιουργεί το έργο τους σε αυτόν που εισπράττει τη μουσική τους.

Ο Φώτης Μελέτης αρχισυντάκτης του rocktime.gr, όπου ο Παπαϊωάννου είχε αρχίσει να δημοσιεύει άρθρα του, μέσα από τα οποία προέκυψε η ιδέα να «γεννηθεί» ένα βιβλίο, χαρακτήρισε το “Dead Rockers Society” ένα «ροκ συναξάρι», όχι βέβαια αγίων που θα πρέπει να μιμηθούμε τη ζωή τους, αλλά καλλιτεχνών, οι οποίοι δημιούργησαν κόντρα στους δαίμονές τους μουσικές που μας χάρισαν μοναδικές στιγμές και μας συγκίνησαν.
​
Τέλος, ο καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου Γιώργος Κεντρωτής, συγγραφέας και μεταφραστής δεκάδων βιβλίων, αναφέρθηκε στο δικό του ροκ παρελθόν, στο πώς γνωρίστηκε με το συγγραφέα στις κερκίδες του γηπέδου, στον πώς τον παρότρυνε να εκδώσει τα γραπτά του, αναφέροντας μάλιστα ότι ο τρόπος που ο Παπαϊωάννου προσεγγίζει τα πρόσωπα και τις ιστορίες τον κάνει κάτι ανάλογο με τον «Τσιφόρο του ροκ».

Ο ίδιος ο συγγραφέας, που έχει ήδη καταθέσει συγραφικό έργο στον επιστημονικό χώρο ως διδάκτωρ Εγκληματολογίας, αφού ευχαρίστησε όλους όσοι τον ενθάρρυναν και βοήθησαν στην έκδοση του βιβλίου, εξομολογήθηκε ότι το βιβλίο αποτελεί μια προσωπική κατάθεση, μια δική του προσπάθεια αυτοδιάσωσης, «τακτοποίησης αξιών και εμπειριών», ιδιαίτερα βοηθητικής στο να αντιμετωπίζει τις συνθήκες μέσα στις οποίες βιοπορίζεται ως μαχόμενος δικηγόρος. Κατέληξε με το ότι το βιβλίο γεννήθηκε ως ανάγκη του να καταγράψει τη μουσική που μεγάλωσε τηη γενιά του ώστε να μπορούν οι νεώτεροι να γνωρίζουν τί συνέβη την εποχή που δεν υπήρχε internet και που μόνον η ακρόαση ενός δίσκου δημιουργούσε φιλίες και αισθητικά στάνταρ για την τέχνη και τη ζωή. Αυτή, υπογράμμισε, υπήρξε και η συνεισφορά των διάσημων νεκρών του ροκ, συνεισφορά που ξεπερνά το βιολογικό κύκλο ζωής τους («Ως γνωστόν, οι μεγάλοι σταρ του ροκ ν΄ ρολ, δεν πεθαίνουν ποτέ, απλώς σταματούν τις ζωντανές εμφανίσεις»).

Εντύπωση προκάλεσαν τα δύο βίντεο που άνοιξαν και έκλεισαν την εκδήλωση, δίνοντας έναν εντελώς ξεχωριστό και πρωτότυπο τόνο στην παρουσίαση. Στη γεμάτη αίθουσα του Hard Rock Café, ανάμεσα από χρυσούς δίσκους, μουσικά όργανα, φωτογραφίες και αυθεντικά ρούχα και αξεσουάρ ροκ μουσικών, τη βραδιά της παρουσίασης ξεκίνησε με το “Baba O’ Reilly” των The Who και ολοκληρώθηκε με το AC/DC, “For Τhose Αbout Τo Rock (We Salute You)”, ενώ από τα βίντεο wall προβαλλόταν μια εντυπωσιακή συλλογή φωτογραφιών που απεικόνιζαν του 29 ροκ ήρωες του βιβλίου σε στιγμές που εχουν καταγραφεί στις σελίδες του “Dead Rockers Society”: David Bowie, Janis Joplin, Jim Morrison, Cliff Burton, Rory Gallagher, John Belushi, Freddie Mercury, Roy Buchanan, ένα πλήρες ροκ εικονοστάσι.

Η εμφατική προβολή ειδικά του τελευταίου βίντεο γέννησε την αίσθηση στους παρισταμένους ότι συμμετείχαν σε κάτι οικείο, ζεστό και ωστόσο πρωτογενές, κάτι που αποτυπώθηκε και στο εκτεταμένο σέσσιον υπογραφής του βιβλίου που έκλεισε τη τη βραδιά, που κράτησε περίπου μιάμιση ώρα και έφερε κοντά τους ομιλητές και το κοινό της παρουσίασης.

Ευχόμαστε στον συγγραφέα και πολύτιμο συνεργάτη του Θεαθήναι, Παναγιώτη Παπαϊωάννου, να έχει το βιβλίο του την πορεία που του αξίζει (γιατί αυτό το "καλοτάξιδο" δεν μας κάθεται με το ροκ) και για όσους έχασαν τη συγκεκριμένη παρουσίαση ακολουθεί άλλη μία στις 21/2/2020, στις 19.30, στο Βιβλιοπωλείο Booktalks.

Γιατί το ροκ ότι και να'σαι, άμα δεν το'χεις, να το φοβάσαι!