ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ 20+1 ΣΤΑΣΕΙΣ: ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΓΚΟΝΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΆΓΡΑ16/10/2019
του Χρήστου Γκόντζου Η συνάντησή μου με την γνωστή ερμηνεύτρια Λίνα Ροδοπούλου ήταν να πραγματοποιηθεί λίγο νωρίτερα, αλλά δυστυχώς λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων από μεριάς μου δεν κατάφερα να παρευρεθώ στον ΙΑΝΟ όπου πριν κάποιους μήνες η Λίνα είχε δώσει μια σημαντική κατάθεση ψυχής. Σήμερα έχω την χαρά να την φιλοξενώ σε μια απολαυστική συνέντευξη για το Θεαθήναι, που όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς διαβάζοντάς την γίνεται την κατάλληλη στιγμή και με τους κατάλληλους όρους. «ΤΟ ΌΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ» ΤΟΥ ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ΓΙΑ 4η ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΡΦΕΣ ΈΚΦΡΑΣΗΣ15/10/2019
της Μαρίας Σούμπερτ Δύο μήνες λειτουργούν περίπου τα σχολεία και οι συμπεριφορές των μικρών και μεγαλύτερων μαθητών και συμμαθητών έχουν αρχίσει να αναδεικνύονται σαν την μυρωδιά της μασχάλης μέσα στο λεωφορείο. Ύπουλα, σταθερά και ανοδικά. Πρώτα ένα παρατσούκλι. Μετά μια καταλάθος σκουντιά, ακολουθεί μια σκουντιά λίγο πιο επίτηδες και καταλήγεις με το εσώρουχο τραβηγμένο μέχρι το κεφάλι –δεν έχω καταλάβει ποτέ αν αυτό μπορεί πραγματικά να συμβεί ή αν στα παιδιά που συμβαίνει τα εσώρουχα είναι ήδη τριάντα σαράντα χρόνων, άρα έχουν ξεχειλώσει εκ των πραγμάτων. Δεν παραληρώ. Ήδη από τα τέλη Σεπτέμβρη στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία οι μαθητές παραπονιούνται άμεσα και έμμεσα για τους συμμαθητές εκείνους που τους φτύνουν, τους βρίζουν, τους ενοχλούν. Και συχνά είναι τα ίδια παιδιά από το Νηπιαγωγείο που ακολουθούν την ίδια συμπεριφορά μέχρι και το τέλος του σχολείου. Όποιας βαθμίδας. Τις περισσότερες φορές, αυτό το χαρακτηρίζουμε σχολικό εκφοβισμό. Τι είναι όμως ο σχολικός εκφοβισμός; Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί γιατί δεν χαρακτηρίζεται κάθε περιστατικό αντιμαχίας ή πειράγματος ως τέτοιο. Πρέπει να υπάρχει μια συγκεκριμένη διάθεση –να απουσιάζει η προσωπική ρήξη, για παράδειγμα δεν τίθεται θέμα σχολικού εκφοβισμού όταν δύο παιδιά έχουν μαλώσει και το ένα πειράζει το άλλο-, συγκεκριμένη διάρκεια και φυσικά το φαινόμενο απαιτεί εκτός από τον δίπολο θύτη-θύματος και τους μάρτυρες. Πρόκειται δηλαδή για ένα θεατρικό δρώμενο με συγκεκριμένη πλοκή, δομή, κοινό και συγκεκριμένο πλαίσιο. του Παναγιώτη Παπαϊωάννου “Diego Maradona” του Ασίφ Καπάντια, 2019. Ένα από τα πιο δυνατά και σινεματικά ντοκυμανταίρ, χωρίς ούτε μισό πλάνο – προτομή. Ο 47χρονος βρετανός ινδικής καταγωγής Ασίφ Καπάντια, που έχει στη φιλμογραφία του το δυνατό “Senna”, ήδη κάτοχος Όσκαρ το 2016 για το “Amy”, το ντοκυμανταίρ για την Amy Winehouse με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην ιστορία στη Βρετανία, αποτάσσεται την ευκολία και γι’ αυτό θριαμβεύει και πάλι. Δεν παραθέτει ούτε ελάχιστα δευτερόλεπτα συνέντευξης τηλεοπτικών αισθητηρίων. Απεναντίας, αποδεικνύεται μάστορας στη δραματουργία των voice over. Από τον Μπρούνο Τζιορντάνο ως τον Αλμπερτίνο Μπιγκόν, μονταρισμένες με οξυδέρκεια και επίγνωση, οι φωνές των πρωταγωνιστών, των ανθρώπων που έζησαν τον ήρωα, καταγράφουν την καρδιά της ιστορίας. Μιας ιστορίας που ξεκινά, όπως κάθε καλοφτιαγμένη ταινία, in media res. Από τη μέση, τη φυγή από τη Μπαρσελόνα του πιο ακριβού παίκτη στον κόσμο με σακατεμένο αστράγαλο και τη μεταγραφή του στη Νάπολι. Με τα καραβάνια από Μιραφιόρι και 127αράκια να οδεύουν με πατηλίκια μέσα στη σκόνη των Ναπολιτάνικων δρόμων, στις 5 Ιουλίου του 1984, για να προϋπαντήσουν έναν, αφανέρωτο ακόμη, τότε Μεσσία. Τον 24χρονο παρά 3 μήνες Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα (https://youtu.be/JNaRrDX8MUc) της Νίκης Ράπτη Τo θεατρικό έργο «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Federico Garcia Lorca παρακολουθήσαμε με μεγάλη χαρά και συγκίνηση στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον, από τη θεατρική ομάδα Mariposa, σε σκηνοθεσία της Έφης Μεράβογλου. Πρόκειται για το τελευταίο έργο του σπουδαίου Ισπανού δραματουργού και ποιητή, που γράφτηκε το 1936, παίχτηκε για πρώτη φορά το 1945 και ανήκει στην τριλογία της «ισπανικής υπαίθρου», μαζί με δυο επίσης κορυφαία του έργα, την «Γέρμα» και τον «Ματωμένο γάμο». Ο Lorca υπήρξε ένας εντυπωσιακός συγγραφέας με μια προσωπικότητα πολύπλευρη και εντελώς ξεχωριστή, με μια έντονη καλλιτεχνική ταυτότητα την οποία μετέφερε με ψυχή στο θέατρο, την μουσική και την ποίηση. Όλες του οι λέξεις ξεχειλίζουν από εικόνες και πλούσιο συναίσθημα. Σε κάθε γραμμή του αναπνέουν ο αισθησιασμός, η επανάσταση, η τρυφερή ματιά στην ζωή και η τόλμη μπροστά στον θάνατο. Με αλληγορική χροιά, θέτει ερωτήματα σε σχέση με τον έρωτα, το ανέφικτο, την εξουσία, την καταστολή, το ολέθριο, αναπόφευκτο και οδυνηρό τέλος που επιφέρουν πολλές φορές οι συγκρούσεις και τα βαθύτερα «θέλω» μας. της Μαρίας Σούμπερτ Εάν είσαι το Μουσείο Ψευδαισθήσεων, οφείλεις να σεβαστείς το όνομά σου από την αρχή μέχρι το τέλος. Και αυτό φυσικά το κατορθώνεις όταν η διεύθυνσή σου είναι Ερμού 119 –και απευθύνεσαι στους βιαστικούς σαν εμένα που δεν κοιτάνε τίποτα άλλο- αλλά τελικά πρέπει να μπεις στην Άστιγγος για να το βρεις. Γιατί τι είναι μια οπτική ψευδαίσθηση; Μια τέχνη που βασίζεται στην ταχύτητα που το μάτι διαβάζει μια πληροφορία και στον τρόπο που προλαβαίνει να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος αυτή την πληροφορία. Με λίγα λόγια, σε μένα αυτό έπιασε. Και ευτυχώς δηλαδή, γιατί είμαι από τις άτυχες αυτές γυναίκες που όταν τη δεκαετία του ’90 κυκλοφόρησαν τα μπλοκ με τις εικόνες 3D που έπρεπε να τις κολλήσεις στη μύτη σου και απομακρύνοντάς τες σταδιακά να δεις μια κρυμμένη εικόνα, εγώ παρ’ ότι κόντευα να κοιμηθώ με τα μπλοκ αυτά κολλημένα στη μύτη, δεν κατάφερα να δω ποτέ τίποτα. Τι είναι όμως το Μουσείο Ψευδαισθήσεων; Είναι ένας διαδραστικός χώρος, στον οποίο οι επισκέπτες μπορούν να παίξουν με τις οπτικές ψευδαισθήσεις, αλλά και να ψυχαγωγηθούν με τα παιχνίδια του ματιού. Κρυμμένες εικόνες, καθρέφτες, το Ανάποδο Δωμάτιο, οπτικές ψευδαισθήσεις που αλλάζουν το μέγεθος των ανθρώπων που βρίσκονται στο χώρο, το τρέξιμο στο γαλαξία, απατηλά δαχτυλίδια, ολογράμματα που μοιάζουν να έχουν εγκλωβίσει μέσα τους ανθρώπους, περιστρεφόμενες πλατφόρμες και ανύπαρκτα τρίγωνα, και πολλά ακόμα παιχνίδια γεμίζουν τους δύο ορόφους του μουσείου. Εκθέματα που καλούν τα παιδικά –και ενήλικα- χέρια να τα δοκιμάσουν και τα επεξεργαστούν, αλλά και να συνειδητοποιήσουν πως η επιστήμη μπορεί να έχει πλάκα –κάτι που το παρατηρώ αρκετά συχνά από τις βόλτες στα μουσεία τον τελευταίο καιρό, αλλά που το ίδιο το εκπαιδευτικό μας σύστημα προσπαθεί με κάθε δυνατό τρόπο να διαψεύσει. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος