της Μαρίας Σούμπερτ Ο Μικρός Μπίλι έχει μια μαμά. Η μαμά του κάνει όλη την ώρα δουλειές και του ζητάει να κάθεται φρόνιμα και –προς Θεού!- να μην πλησιάσει το σκοτεινό δάσος απέναντι από το σπίτι. Ο Μικρός Μπίλι της το υπόσχεται, και…μαντέψτε! Πάει!
Παρ’ ότι η μαμά τον έχει προειδοποιήσει για τα τρομακτικά τέρατα που ζουν στο σκοτεινό αυτό δάσος, ο Μικρός Μπίλι δεν πιστεύει σε αυτά. Πραγματικά όμως… Που ακούστηκε ξανά να υπάρχουν Ματζαφλάροι και Σκροτοκέφαλοι και Κομπινούρια και Γιγαντορωγαλίδες; Και πραγματικά τι είναι ένας Τρομερός Αιμοδιψής Ξεδοντιάρης Πετροκοπάνας Σαλιάμπουρας; Ο Ρόαλντ Νταλ γράφει ένα βιβλίο για τις περιπέτειες ενός μικρού παιδιού που «ξεστρατίζει» στο σκοτεινό δάσος μέσα στο οποίο ανακαλύπτει πως οι φόβοι της μητέρας του υπάρχουν πραγματικά. Μόλις χαθεί μέσα στα σκοτεινά δέντρα θα τον πάρει στο κυνήγι ο τρομερός Σαλιάμπουρας. Και πώς είναι αυτός; Κανείς δεν ξέρει, γιατί είναι τόσος ο καπνός που βγαίνει από τα τεράστια και σιχαμερά ρουθούνια του που δεν έχει δει ποτέ κανείς την μορφή του. της Μαρίας Σούμπερτ Το ξέρατε πως τα ακούσματά μας και οι μυρωδιές που έχουμε συναντήσει μπορεί να ξυπνήσουν μνήμες που δεν θα πιστεύαμε ποτέ πως μπορούσαμε να έχουμε κρατήσει;
Όταν ήμασταν πολύ μικρές με την αδερφή μου, οι γονείς μας μας έβαζαν συνεχώς έναν γερμανικό δίσκο με μεσαιωνικά τραγούδια. Επειδή ήμασταν όμως και στην ηλικία όπου μπορούσαμε εύκολα να «σφηνώσουμε» με κάτι, και είχαμε πράγματι σφηνώσει με τον Harry Belafonte, μας έλεγαν πάντα πως αυτό που ακούμε είναι Belafonte. Όταν μετά από αρκετές δεκαετίες άκουσα ξανά εκείνο το δίσκο με τα μεσαιωνικά τραγούδια, αυτόματα σκέφτηκα τον Belafonte. Αυτόματα ένιωσα μια γλυκιά θέρμη, ένιωσα ασφαλής και συγκινημένη. Αντίστοιχα, όταν έκανα την πρώτη μου πρακτική στη δραματοθεραπεία, βρέθηκα σε μια δομή που φιλοξενούσε ηλικιωμένους που έπασχαν από άνοια και αλτσχάιμερ. Επί εννέα εβδομάδες συστηνόμασταν και κάθε φορά παρέμενε η ίδια δυσκολία του πώς μπορείς να επικοινωνήσεις με ανθρώπους που δεν έχουν μνήμη. Μέχρι που είχα την φαεινή ιδέα να τους βάλω να ακούσουν Αττίκ και άλλα τραγούδια της εποχής τους. Το «Δυο πράσινα μάτια» έγινε ο συνδετικός μας κρίκος, έγινε ο λόγος για τον οποίο λειτούργησε η συναισθηματική τους μνήμη και άρχισαν να έρχονται πιο εύκολα στην ομάδα, οι επτά εκείνες υπέροχες κυρίες, να λένε ιστορίες, να φτιάχνουν ιστορίες γύρω από το τραγούδι αυτό και να τις αφηγούνται η μια στην άλλη. της Λίλας Παπαπάσχου Μνήμες ξεθωριασμένες σαν παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Κορμιά αποστεωμένα, ξυρισμένα κεφάλια και πρόσωπα χωρίς μάτια που κοιτούν χωρίς να κοιτάζουν το φακό φορώντας τη χαρακτηριστική ριγέ στολή με το αστέρι καρφιτσωμένο στο μέρος της καρδιάς. Στρατόπεδα συγκέντρωσης - επίγεια κολαστήρια με τον καπνό να βγαίνει από τα κρεματόρια, κάνοντας στάχτη κάθε έννοια ανθρωπισμού. Δεκάδες ταινίες, τραγούδια, βιβλία, ντοκιμαντέρ με προσωπικές μαρτυρίες για το Ολοκαύτωμα κι όμως ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που αμφισβητούν τα ιστορικά γεγονότα μιλώντας για παγκόσμιες συνωμοσίες και σκοτεινά συμφέροντα των Εβραίων. Άνθρωποι που αρνούνται να πιστέψουν αυτό που τα μάτια τους δεν μπορούν να αρνηθούν.
Η γνωστή δραματολόγος και σκηνοθέτις Έλενα Καρακούλη μοιάζει να επέλεξε πολύ συνειδητά και κατόπιν διεξοδικής έρευνας το έργο του Ισπανού Χουάν Μαγιόρκα, μεταφρασμένο υποδειγματικά από την μετρ του είδους Μαρία Χατζηεμμανουήλ, δημιουργώντας μία συν-κινητική παράσταση για την ευκολόπιστη ανθρώπινη φύση, την πολιτική προπαγάνδα, την επιλεκτική μας μνήμη και την διαχρονική τάση του ανθρώπου να εθελοτυφλεί, φέρνοντας τον καθένα από εμάς αντιμέτωπο με τη δική του πλάνη, μέσα από μια λεπτοδουλεμένη, πολυμεσική σκηνική σύνθεση, στην οποία υπάρχει ουσιαστική συνδιαλλαγή της θεατρικής πράξης με την βίντεο–προβολή που δημιούργησε αριστοτεχνικά ο Άγγελος Παπαδόπουλος και στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δραματουργικής πλοκής και όχι σκηνοθετικό τρικ εντυπωσιασμού. του Χρήστου Γκόντζου Η λέξη ρεμπέτικο προέρχεται από παραφθορά των λέξεων «ρέμβω, ρεμβάζω» που σημαίνει σπαταλώ τον χρόνο μου αναιτίως. Οι παραπάνω λέξεις μας οδηγούν στην λέξη «ρέμπελος» που είναι αυτός που περιφέρεται ασκόπως και τεμπέλικα.
Το χρονικό εμφάνισης του ρεμπέτικου τραγουδιού στις ελληνικές πόλεις ξεκινάει από το πέρας της μικρασιατικής καταστροφής (1922). Παρ’ όλα αυτά αναζητώντας τις ρίζες του ρεμπέτικου θα πρέπει να τις θέσουμε γεωγραφικά στα παράλια της Μικράς Ασίας και στα μεγάλα αστικά κέντρα της Τουρκίας, όπως η Σμύρνη και η Κωνσταντινούπολη. Αξιοσημείωτοι χώροι διαμόρφωσης και αναπαραγωγής του πρώιμου ρεμπέτικου τραγουδιού ήταν τα «Καφέ Αμάν» στην Σμύρνη. Ωστόσο χάνεται στα βάθη των αιώνων της συνύπαρξης των ελλήνων με τους ανατολίτες, το ιδίωμα του αμανέ, του μινόρε και του λαϊκού αστικού τραγουδιού στο σύνολό του. Μάλιστα, χαρακτηριστικά σχήματα της εποχής προ της μικρασιατικής καταστροφής στην Σμύρνη είναι οι «εστουδιαντίνες». Οι εστουδιαντίνες στην πρωτόλεια εμφάνισή τους ήταν ένα κουαρτέτο οργάνων (2 μαντολίνα, μια μάντολα και μια κιθάρα). Αργότερα εμπλουτίστηκαν με κλασσικά έγχορδα ακόμα και με χάλκινα πνευστά όπως τρομπέτες. Τα όργανα μέσα από τα οποία πήρε πνοή το ρεμπέτικο τραγούδι στην πρωταρχική του φάση ήταν όλα τα παραδοσιακά όργανα της Ελλάδας του 19ου αιώνα (σαντούρι, κανονάκι, λαούτο, ούτι, βιολί, κλαρίνο και κιθάρα). Το μπουζούκι άρχισε να εμφανίζεται στα τέλη της δεκαετίας του 20 και στις αρχές της δεκαετίας του 30 ως κύριο μελωδικό και σολιστικό όργανο του ρεμπέτικου τραγουδιού. της Μαρίας Σούμπερτ Οι αιώνες που ακολούθησαν τον Διαφωτισμό στηρίζουν όλη την γνώση και την επιστήμη στο λόγο. Ο λόγος δηλώνει το τι γνωρίζεις, το τι μπορείς να «πεις» -ακόμα και μεταφορικά χρησιμοποιούμε τη λέξη «μιλάω» και «λέω» όταν θέλουμε να απευθύνουμε κάτι σε κάποιον. Αντίστοιχα στις ψυχοθεραπείες έχει τονιστεί η σημασία του να «ειπωθούν» τα πράγματα, να γίνουν «λόγος». Η θρησκεία μας βασίζεται στην πρώτη φράση «Εν αρχή ην ο λόγος» και προφανώς ο λόγος συνδέεται με τη λογική. Η λογική που ελέγχει άμεσα το τι θα ειπωθεί και τι όχι, που κατευθύνεται και αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις καταστάσεις.
Τι έχει εκλείψει όμως; Έχει εκλείψει η εμπιστοσύνη στο συναίσθημα και το ένστικτο, έχει εκλείψει η γνώση του σώματος, η αντίδραση του σώματος δηλαδή στις καταστάσεις. Το σώμα έχει μνήμη, ενώ και τα συναισθήματα έχουν μνήμη –διαδικασίες που δεν ελέγχονται από τη λογική και το λόγο. Οι εικόνες είναι λόγος χωρίς λογική, είναι συναισθηματικός λόγος. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος