 Η Μάριον Καφετζοπούλου συναντά τον ζωγράφο Γιώργο Καπετανανδρέου Το σημερινό μου άρθρο αφορά σε μία συνέντευξη με έναν ταλαντούχο ζωγράφο. Άνθρωπο σπάνιο και ταυτόχρονα καθημερινό, που διαθέτει αμβλυμμένη ενσυναίσθηση, γενναιοδωρία και χιούμορ, καθώς και μία ιδιαίτερα ολιστική αντίληψη για το πεδίο που καλούμε ζωή. Το συγκεκριμένο μικρό αφιέρωμα επιδιώκει, παράλληλα, και στην ανάδειξη ενός βαθύτερου μηνύματος, καθώς ο καλεσμένος μου είναι άτομο με κινητικές δυσκολίες, στον αντίποδα των οποίων αντέταξε τη δημιουργική του ικανότητα και τον ψυχικό του πλούτο, για να αποδείξει έμπρακτα ότι η ζωή και η εξέλιξη των ανθρωπίνων ιδιοτήτων μπορούν να επιτελούν μικρά θαύματα! Για το λόγο αυτό, ο σημερινός τίτλος εμπνέεται από το ομώνυμο βιβλίο του Γκουρτζίεφ “ Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους” 1.
0 Comments
 Η Μαρία Σούμπερτ παρουσιάζει στα "Πρόσωπα" την Μαρία Γιαγιάνου Η Μαρία Γιαγιάννου γράφει το πρώτο της παραμύθι για τον μικρό Τρούφη, «ένα κουνέλι θαυματουργό», που ζούσε με τη μαμά του και το μπαμπά του και είχε μια μαγική δύναμη: μπορούσε να μεγαλώσει τα αφτιά του και να τα κάνει σκάλα! Έτσι και με στόχο να βοηθήσει τους γονείς τους να φυτέψουν ένα νέο δέντρο στον κήπο τους, θα περιπλανηθεί στον κόσμο και θα γνωρίσει μεγάλες προσωπικότητες που με το έργο τους σημάδεψαν στην εξέλιξη του πολιτισμού και της τεχνολογίας: τον Νεύτωνα, τη Φρίντα Κάλο, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Επίκουρο, τη Μαρία Κάλας, αλλά και τα τερατάκια Τρελόσωστα, που μπορεί να μην άλλαξαν τον κόσμο, αλλά σίγουρα εμφανίζονται στις παιδικές ζωγραφιές και αλλάζουν τον δικό τους τρόπο να βλέπουν τα πράγματα.
Για αυτό της το βιβλίο μας μιλάει σήμερα στο Θεαθήναι.  Η Μαρία Σούμπερτ παρουσιάζει τον "Εικονογράφο του Μήνα" «Η γραφιστική έχει τη δυνατότητα να εκτίθεται στο ευρύ κοινό, έτσι πολλά έργα γραφιστικής έχουν γίνει πολύ γνωστά στον κόσμο». Ο Νέαρχος Ντάσκας εικονογραφεί μέσω της γραφιστικής και κάνει μια διαφορετική πρόταση στην ελληνική αγορά του παιδικού βιβλίου. Το τελευταίο βιβλίο στο οποίο τον συναντήσαμε είναι ο «Τίμος το κλαδάκι» (Άλισον Φαλκονακη, εκδόσεις Παπαδόπουλος), ενώ έχει συνεργαστεί και με τις εκδόσεις Καστανιώτη στο βιβλίο της Ελένης Πριόβολου «Τσόκο Μπλοκ» και έχει εικονογραφήσει τα εξώφυλλα της σειράς ΤΟΞΟ των εκδόσεων Παπαδόπουλος. Ως ιδρυτής του δημιουργικού γραφείο polkadot design συμμετέχει στην εικονογράφηση βιβλίων και αφισών καθώς και σε μεγάλα project στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
 Η Μαρία Σούμπερτ παρουσιάζει τον Εικονογράφο του Μήνα! «Εμπνέομαι από τη Μυθολογία και τα ζώα». Η ζωγράφος και εικονογράφος Μυρτώ Δεληβοριά είναι η Εικονογράφος του Μάρτη για το Θεαθήναι. Με τα έντονα χρώματα και τις αντιθέσεις στις εικόνες της, έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία (2006, 2011, 2012, 2015), έχει συνεργαστεί με πολλούς συγγραφείς και εκδότες. Εμείς την γνωρίσαμε μέσα από τα βιβλία «Λέσχης αλλόκοτων πλασμάτων» του Γιώργου Παναγιωτάκη, «Πες το μ' ένα παραμύθι...: Τα ασημένια πατίνια» της Μαρίας Παπαγιάννη, «Χαριστική βιβλιοθήκη» του Δικαίου Χατζηπλή και του Αντώνη Παπαθεοδούλου, «Ο Φωκίων δεν ήταν ελάφι» του Μάνου Κοντολέων, «Ένα παιδί από το πουθενά» της Άλκης Ζέη κ.α.
 Ο αξιόλογος καλλιτέχνης Τάκης Πατερέλης μιλάει στον Alex Ηλιάδη με αφορμή το επερχόμενο Κονσέρτο "Cosmic Rhythm" στο Ίδρυμα Θεοχαράκη Όταν πρωτοξεκίνησα να γράφω στο Θεαθήναι, αυτό που ήταν - και συνεχίζει να είναι - για μένα το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό κίνητρο, ήταν ότι θα είχα τη δυνατότητα να γνωρίσω καλλιτέχνες όπως ο κύριος Τάκης Πατερέλης.
 Ο Απόστολος Μόσιος είναι ένας πολύ ταλαντούχος τραγουδοποιός που ήρθε για να μείνει, έχοντας ήδη αφήσει το στίγμα του στην ελληνική μουσική σκηνή με τα υπέροχα τραγούδια του, αλλά και τις πολύ σημαντικές συνεργασίες του με καταξιωμένους καλλιτέχνες, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Στο πλαίσιο της συνεργασίας του με τον “μυθικό” πλέον Βασίλη, θα μας παρουσιάσουν, αύριο Κυριακή 21/2/2021 μία νέα διαδικτυακή συναυλία, που θα μεταδοθεί ζωντανά από τον Σταυρό του Νότου, με Live Streaming.  Ο Θοδωρής Ρωμανίδης μιλάει στον Alex Ηλιάδη εφ' όλης της ύλης! Γνώρισα τον κ. Θοδωρή Ρωμανίδη, σε συνέντευξη που μου παραχώρησε πριν αρκετά χρόνια, σε ραδιοφωνική μου εκπομπή. Θεωρούσα, εκείνο το διάστημα, πολύ σημαντικό να μιλήσω με έναν ηθοποιό και σκέφτηκα να απευθυνθώ σε εκείνον. Τα όσα έχουν συμβεί στον Πολιτισμό με όλη αυτήν την κατάσταση, είναι πολλά, είναι σημαντικά και δεν δείχνει να ασχολείται κανείς, επί της ουσίας τουλάχιστον.
Το διάστημα που έκανα ραδιόφωνο, έτυχε να γνωρίσω πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι ήρθαν να μου δώσουν μία συνέντευξη. Άλλους, τους αντιμετώπισα τυπικά ως καλεσμένους και άλλους τους θυμάμαι έως σήμερα, διότι ήταν πολύ ωραίοι άνθρωποι, μου επέτρεψαν να τους γνωρίσω περισσότερο, να αποκτήσω οικειότητα μαζί τους και έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Ο Θοδωρής Ρωμανίδης, ανήκει στη δεύτερη κατηγορία και χαίρομαι που τον «συνάντησα» για δεύτερη φορά.  η Μαρία Σούμπερτ παρουσιάζει τoν "Εικονογράφο του Μήνα" «Το κάθε βιβλίο πρέπει να έχει τη δική του προσωπικότητα». Εικονογράφος του Μήνα η Σοφία Παπαδοπούλου, ένα παιδί της πόλης. Με μια δική της αισθητική που θυμίζει συχνά ζωγραφική σε τοίχο, η εικονογράφος που έχει συνδυαστεί με την σειρά Μυθολογίας του Κώστα Πούλου και των εκδόσεων Μεταίχμιο, αλλά και που μετράει πλέον σαράντα σχεδόν εικονογραφήσεις από το 2011 έως σήμερα, εδραιώνεται σιγά σιγά στην ελληνική αγορά του παιδικού βιβλίου με τις εικόνες της να έχουν μια δική τους ταυτότητα.
Αυτός ο μήνας είναι αφιερωμένος σε εκείνη.  η Μαρία Σούμπερτ παρουσιάζει τον Εικονογράφο του Μήνα «Την ημέρα που τα παράτησα, ήρθε το "ναι"». Πρώτη ημέρα του νέου χρόνου, ενός χρόνου φορτωμένου προσδοκίες και ελπίδες πως όλα όσα μας πήρε βίαια το 2020 να μας τα δώσει πίσω το 2021 –ή τουλάχιστον κάπως να είναι πιο ευγενικό και τρυφερό μαζί μας. Στην αυγή του νέου αυτού έτους το ΘΕΑΘΗΝΑΙ φιλοξενεί τον εικονογράφο Νίκο Γιαννόπουλο, τον οποίο συναντήσαμε και τον Δεκέμβρη μέσα από τα βιβλία που εικονογράφησε «Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας σώζει την Πρωτοχρονιά», αλλά και τη διασκευή της «Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας» (και τα δύο στις εκδόσεις Μίνωας).
Διαβάζοντας λοιπόν για τον Νίκο Γιαννόπουλο ανακαλύψαμε πως έχει βραβευτεί στο εξωτερικό, πως –ευτυχώς για τον ίδιο- έχει πολύ καλή εικόνα του πως λειτουργεί το σύστημα των βραβείων στον ελληνικό εκδοτικό χώρο, αλλά και πως εντέλει κατάφερε να κάνει αυτό που οι περισσότεροι ονειρεύονται: αλλαγή καριέρας και το χόμπι του επάγγελμα. Ο Γενάρης του 2021 είναι αφιερωμένος σε αυτόν.  Γράφει η Μαρία Σούμπερτ «Σαν ζωντανός οργανισμός που ανασαίνει είναι η δουλειά μας». Κόρη του Γιάννη Στεφανίδη και μαθήτρια του Γιάννη Μόραλη, του Δημήτρη Μυταρά και του Κωνσταντίνου Ξυνοπουλου στην ΑΣΚΤ, η Φωτεινή Στεφανίδη μεγάλωσε μέσα στον χώρο της Τέχνης.
Η εικονογράφησή της έχει την άμεση σφραγίδα της εικαστικού, της γυναίκας εκείνης που ξέρει πώς να στήσει εικαστικά τον πίνακα της, κι ας είναι μικρός, ίσα ίσα για να χωρέσει σε μια σελίδα βιβλίου. Σε μια τέτοια δουλειά της την συνάντησα κι εγώ, στον «Γάτο που έφυγε με τα χελιδόνια» του Χρήστου Μπουλώτη, και από τότε περιμένω την κατάλληλη στιγμή για να την καλέσω στους Εικονογράφους του Μήνα. Αυτό το Δεκέμβρη, κατά πως φαίνεται, η στιγμή αυτή ήρθε.  γράφει ο Alex Ηλιάδης Όπως θα έχετε καταλάβει όσοι διαβάζετε τη στήλη μου εδώ, είμαι φαν της ροκ μουσικής. Δεν έχω προσπαθήσει καν να το κρύψω. Κάθε φορά λοιπόν που μου δίνεται η ευκαιρία, κανονίζω με ανθρώπους που μοιράζομαι την ίδια τρέλα, να βρεθώ σε συναυλίες από αγαπημένες μπάντες. Δυστυχώς, η δυνατότητά μου για κάτι τέτοιο δεν είναι και πολύ συχνή, καθώς τις περισσότερες φορές οι εμφανίσεις των συγκροτημάτων, «συγκρούονται» με μία από τις εργασίες μου, που είναι το djing.
 γράφει ο Alex Ηλιάδης Ο Δημήτρης είναι από τους ανθρώπους που χαίρομαι πολύ που γνώρισα κάποτε και ακόμα περισσότερο που είναι ακόμα, έστω κι αν όχι με την ίδια συχνότητα όπως κάποτε, μέρος του κοινωνικού μου κύκλου.
Παλιότερα (εννοώ πριν τα 13 μου, που ήταν τον προηγούμενο αιώνα), ήξερα ότι κάπως στη ζωή μου θα ασχοληθώ με τη μουσική. Το πώς δεν το είχα εντοπίσει ακριβώς. Το έμαθα σίγουρα στις 31/1/2000. Αυτό είναι μία άλλη ιστορία που κάποτε, φαντάζομαι, θα σας πω. Ανάμεσα λοιπόν στο ψάξιμο που έκανα, εφόσον έκανα και μαθήματα πιάνου, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου, δίνοντας εισαγωγικές εξετάσεις στο Μουσικό Γυμνάσιο. Πέρασα λοιπόν κι αν και (περίπου ενάμιση χρόνο μετά) κατάλαβα ότι ο δρόμος που θέλω να πάρω είναι άλλος, ευτυχώς είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους, καθηγητές και συμμαθητές, όπως ο Δημήτρης Γαλίτης.  γράφει η Μαρία Σούμπερτ «Κάθε βιβλίο, βεβαίως, είναι μια ξεχωριστή ιστορία που πρέπει να εικονογραφηθεί έτσι πάντοτε ξεκινώ με ένα …άδειο λευκό χαρτί που πρέπει με κάποιο τρόπο να γεμίσει με ιδέες και εικόνες!» Εικονογραφεί τους «4 ξεχωριστούς ντετέκτιβ» του Δημήτρη Μαμαλούκα και βιβλία άλλων συγγραφέων, γράφει και εικονογραφεί δικά του βιβλία, απευθύνεται σε όλες τις κατηγορίες του παιδικού βιβλίου και δείχνει με την εικοσαετή του προϋπηρεσία να κατέχει πια μια σταθερή θέση ανάμεσα στους επαγγελματίες εικονογράφους της χώρας. Αυτό που τον ξεχωρίζει από άλλους εικονογράφους είναι η καρτουνίστικη εικονογραφική γραμμή. Και αυτό φυσικά δεν είναι παράξενο, αφού έχει εργαστεί και ως σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων για την Artoon, την Big Bang Toons και την Time Lapse Pictures στην παραγωγή ταινιών και σποτ για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Αυτός λοιπόν, είναι ο μήνας του!  γράφει η Μαρία Σούμπερτ Πας Γυμνάσιο, έχεις μόλις φορέσει σιδεράκια, τρως λίγο και ξαφνικά κάτι ξεμένει στην σιδηροκατασκευή που γεμίζει το στόμα σου. Κοκκινίζεις, κατεβάζεις το βλέμμα, κρύβεις την αφάνα και εξαφανίζεσαι. Μάλλον σκέφτεσαι να μην επανεμφανιστείς προτού κλείσεις τα 18 και τελειώσεις το σχολείο. Γιατί εκτός όλων των άλλων, σε έχει δει ο μεγάλος σου έρωτας, που είσαι ερωτευμένη μαζί του από το νηπιαγωγείο. Ευτυχώς βέβαια που υπάρχουν και οι φίλοι, διαφορετικά δεν αντεχόταν αυτό το ρεζιλίκι.
 γράφει η Μαρία Σούμπερτ Μία νέα περιπέτεια της παρέας των παιδιών που ανακάλυψαν τον Κώδικα της Λέρου παρουσιάζει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Στοφόρος, εστιάζοντας την προσοχή του στα Δωδεκάνησα και στην ιστορία τους, από τον μεσοπόλεμο μέχρι και τη δεκαετία του ’50.
Θα μάθουμε για τον τορπιλισμό του Fiume, και θα γνωρίσουμε τον Πρίγκιπα, τον Τάσο Χαραλάμπη, ο οποίος κλέφτηκε και παντρεύτηκε κρυφά με την Πριγκίπισσα του Ιράκ –όχι δεν έχουμε περάσει στον κόσμο των παραμυθιών, παραμένουμε στα χωράφια της Παγκόσμιας Ιστορίας και του 20ου αιώνα. Τα γεγονότα και τα πρόσωπα θα πλέξει τότε μεταξύ τους ο συγγραφέας και θα εφεύρει ένα ανεκτίμητης αξίας άγαλμα, ένα ορειχάλκινο ελάφι –μια ελαφίνα- που θα γίνει το μήλο της έριδας. Ίσως σε έναν παράλληλο συμβολισμό της ομορφιάς της Πριγκίπισσας, η ελαφίνα θα προκαλέσει πάθη και θα οδηγήσει ανθρώπους στον αφανισμό.  γράφει η Μαρία Σούμπερτ «…θέλω το καθετί να έχει μια σκέψη από πίσω του
και κυρίως να έχει αγάπη για τα παιδιά και τον απέραντο κόσμο τους».  γράφει η Μαρία Σούμπερτ Δεν έχανα ποτέ τα παπούτσια μου ως παιδί. Τις παντόφλες μου όμως ακόμα δύσκολα τις βρίσκω. Όχι απαραίτητα επειδή τις πετάω από εδώ και από εκεί. Συνήθως χάνω ότι συγυρίζω. Ξέρω βέβαια, πως αυτό δεν είναι δικαιολογία. Αλλά οφείλω να υπερασπιστώ τον φίλο μου τον Πολυπόδαρο που πάλι έχασε τα παπούτσια του. Εγώ τον καταλαβαίνω. Και τα παιδιά τον καταλαβαίνουν, πιστέψτε με. Ο παππούς μου πάλι στη Γερμανία –την έχω ακούσει πολλές φορές αυτή την ιστορία και γελάω κάθε φορά σαν να ήταν η πρώτη- όταν ο πατέρας μου και τα αδέρφια του πετούσαν τα ξύλινα τσόκαρά τους παντού μέσα στο δωμάτιο για να τρέξουν στα κρεβάτια τους, είχε βαρεθεί να τους ζητάει να τα μαζεύουν. Έτσι μια μέρα απλώς τα κάρφωσε στο ξύλινο πάτωμα. Καταλαβαίνετε τι συνέβη όταν τα μικρά πήγαν τρέχοντας να μπουν στις παντόφλες τους.
Η έννοια του συγυρισμένου είναι κάτι συχνά ακατανόητο στα παιδιά –όταν μάλιστα έχουμε ένα μικρό παιδί που τα συγυρίζει όλα στη θέση τους, αρκετά συχνά είμαστε καχύποπτοι για το τι μπορεί να συμβαίνει. Καταρχήν ένα παιδί –και μάλιστα προσχολικής ηλικίας- δύσκολα θα αντιληφθεί από μόνο του τι είναι συγυρισμένο και τι όχι. Στην ουσία θα αρχίσει σιγά σιγά να ανταποκρίνεται –ή να αντιδράει- στην εικόνα που του παρέχεται μέσα στο σπίτι. Σε ένα πολύ πιεστικά συγυρισμένο σπίτι, είτε θα προσαρμοστεί καταπιέζοντας αυτό που το ίδιο θέλει να κάνει και στην ουσία να είναι, είτε θα επαναστατεί μονίμως καλλιεργώντας τη σχέση μέσα από την σύγκρουση και την ματαίωση. Από την άλλη σε ένα χαοτικό σπίτι, θα αντιδράσει με παρόμοιο τρόπο: είτε θα αφεθεί στο χάος και ότι αυτό σημαίνει για την εσωτερική του οργάνωση, είτε θα περιφρουρήσει τον προσωπικό του χώρο συγυρίζοντάς τον όσο μπορεί περισσότερο.  γράφει ο Μιχάλης Λαγάνης Η επιτυχημένη παράσταση της Ομάδας Ρόδα “Τρικυμία” του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Περετζή και μετάφραση Δημήτρη Περετζή, επιστρέφει στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη για δύο παραστάσεις στις 15 & 16 Σεπτεμβρίου 2020, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πέτρας (τηρώντας φυσικά όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας...)
Συναντήσαμε λοιπόν, τον ηθοποιό και μέλος της Ομάδας Ρόδα, Σταμάτη Λόγο, που υποδύεται τον κεντρικό ρόλο του Πρόσπερου και συνομιλήσαμε μαζί του για το έργο, την παράσταση, αλλά και τη συνεργασία του με την πολυδύναμη καλλιτεχνική ομάδα Ρόδα, που παραμένει δραστήρια και δημιουργική ακόμα και υπό τις παρούσες συνθήκες της πανδημίας. |
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results |
