Ο αξιόλογος τραγουδοποιός Κώστας Συμεωνίδης αυτοπαρουσιάζεται στο Θεαθήναι

Καλλιτεχνικές αυτοπροσωγραφίες
Επιμέλεια: Λίλα Παπαπάσχου

Το Θεαθήναι παρουσιάζει αξιόλογους καλλιτέχνες από όλο το φάσμα της τέχνης και του πολιτισμού, οι οποίοι "συστήνονται" στους αναγνώστες μας με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο.

Καλωσορίζουμε στις καλλιτεχνικές αυτοπροσωπογραφίες τον τραγουδοποιό από τη Δράμα, Κώστα Συμεωνίδη, που μας αποκαλύπτει την ιδιαίτερη σχέση του με τη μουσική, που ξεκίνησε ήδη από τα παιδικά του χρόνια, αφού σε ηλικία μόλις 14 ετών έγραψε το πρώτο του τραγούδι με τίτλο «Η πρώτη φορά», που αναφερόταν στον πρώτο εφηβικό του έρωτα.

Τον ευχαριστούμε πολύ για όσα ενδιαφέροντα μας είπε και ευχόμαστε καλή επιτυχία  σε κάθε νέα του καλλιτεχνική προσπάθεια.

Γεννήθηκα και τελείωσα το σχολείο στην αγαπημένη μου Δράμα.

Στα 14 έγραψα το πρώτο μου τραγούδι με τίτλο «Η πρώτη φορά», που αναφερόταν στον πρώτο εφηβικό μου έρωτα.  Ταυτόχρονα ήταν και η πρώτη φορά που συναρμολογούσα ένα βίωμά μου σε τραγούδι. Η μαγεία είχε ξεκινήσει.

Στα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη έπαθα ένα ισχυρό σοκ  με το πεντατονικό ηπειρώτικο τραγούδι, χωρίς να έχω καταγωγή από την  Ήπειρο και χωρίς να έχω κάποια παρόμοια ακούσματα ως παιδί.

Σπούδασα βυζαντινή μουσική και αρμονία και παρακολούθησα πολλά μαθήματα και σεμινάρια σχετικά με την παραδοσιακή μουσική.

Επιστρέφοντας στη Δράμα ασχολήθηκα με τη μουσική των γηγενών κατοίκων της περιοχής. Μέρος αυτής της δουλειάς κυκλοφόρησε σε δίσκο με τίτλο: « Σκοποί και τραγούδια της Δράμας» το 1992. Από τότε η μουσική αυτών των χωριών έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα. Κορυφαία στιγμή για μένα ήταν η πολύ καλή κριτική του δίσκου.
                
Το 1995 μετακόμισα με την οικογένειά μου στην Ημαθία, όπου ήρθα σε επαφή με την παραδοσιακή μουσική της περιοχής.
                
Το 2000 μετακομίσαμε στη Μήλο, όπου ζω μέχρι σήμερα. Εδώ έγινε η στροφή μου στην τραγουδοποιία,  που με μαγεύει πιο πολύ από κάθε τι άλλο.
                
Τα τραγούδια μου είναι βιωματικά. Συνήθως, η μαγική αυτή διαδικασία της ολοκλήρωσης ενός τραγουδιού, είναι επίπονη και μακρόχρονη  αλλά όταν βγει προς τα έξω, νιώθω σαν τη γυναίκα που κυοφορεί και αισθάνεται απερίγραπτη ανακούφιση και γαλήνη μετά τον τοκετό. Είναι μια πάλη με τον εαυτό μου, για να μπορέσω να πλησιάσω όσο περισσότερο μπορώ την αλήθεια και την ομορφιά, τόσο στη μουσική όσο και στο στίχο.
                
Πολλές φορές είναι σαν κάποιος να με ξυπνάει μέσα στον ύπνο μου και να μου λέει: «Σήκω, ήρθε η ώρα να γράψεις». Είναι μια σύνθετη διαδικασία. Για πολύ καιρό σημειώνω κάθε φράση, κάθε λέξη, που με κάνει να πάλλομαι. Κάποια στιγμή, αυτά τα σπαράγματα συνδυάζονται απροσδόκητα σε κάτι που θέλω να εκφράσω.
                
Όνειρό μου είναι να μπορέσω να ολοκληρώσω τα τραγούδια μου και να φτάσουν στο κοινό. 
 
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία
 
                                           Κώστας Συμεωνίδης