ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟ

της Γεωργίας Τσούρου

Όποιος δεν πέρασε καλά 12 χρόνια στο σχολείο να σηκώσει χέρι τώρα! Ποιος ήταν θύμα ατελείωτης καζούρας στο γυμνάσιο, ποιον ταπείνωνε διαρκώς ο μαθηματικός στην εξέταση στον πίνακα, ποια έλεγαν όλοι χοντρή, ποιος είχε τη φήμη του κλαψιάρη; Ποιος ακούει τον Καρβέλα να τραγουδάει «τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα» και του γυρνά το στομάχι ανάποδα; Ελάτε εδώ, έχω το τέλειο βιβλίο για εσάς.


Δεν έχω ιδέα τι είδους σχολικά χρόνια πέρασε ο συγγραφέας Stefan Ahnehm στο Χέλσιμποργκ της Σουηδίας αλλά φοβάμαι ακόμα και να κάνω υποθέσεις. Τα σχολεία της Σουηδίας υποτίθεται ότι είναι υποδειγματικά, τα τέκνα του Μπούλερμπου* διαπρέπουν σε κάθε τομέα και η ποιότητα ζωής τους είναι παράδειγμα από άκρη σε άκρη του δυτικού ημισφαιρίου, όμως το βιβλίο «Χωρίς Πρόσωπο» έρχεται να υπονοήσει ότι ακόμα και ένα υπερσύγχρονο τρένο μπορεί να εκτραπεί από τις ράγες του σκοτώνοντας δεκάδες και ότι ακόμα και το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα του κόσμου μπορεί να γεννήσει τον εφιάλτη. Κανείς δεν είναι πιο ευάλωτος από έναν μικρό μαθητή, είτε η πηγή του άγχους του είναι αποφθέγματα σοφίας των μεγαλύτερων που είναι ακόμα πολύ νεαρός για να εκτιμήσει, είτε ένας δολοφόνος που τον έχει βάλει στο μάτι είκοσι χρόνια μετά.


Φυσικά στο επίκεντρο της ιστορίας υπάρχει ένας ικανός αστυνομικός, από τα χείλη του οποίου ο αναγνώστης σύντομα μαθαίνει να κρεμιέται. Ο Φάμπιαν Ρισκ είναι ο αστυνόμος που επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε και καλείται να διαλευκάνει τον φόνο δύο ανθρώπων. Δίπλα στους νεκρούς βρίσκεται μια φωτογραφία της σχολικής τάξης στην οποία ανήκαν. Ο Φάμπιαν σύντομα διαπιστώνει ότι οι νεκροί ήταν παλιοί του συμμαθητές και ότι στην φωτογραφία βρίσκεται και ο ίδιος. Ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται και καθίσταται σαφές ότι κάποιος έχει αποφασίσει να εξαφανίσει όλους τους πρώην συμμαθητές.

Ό,τι γνωρίζουμε προέρχεται από τον Φάμπιαν, τα πάθη του είναι τα πάθη τα δικά μας καθώς γυρνάμε τις σελίδες τρώγοντας τα νύχια μας, οι αδυναμίες του πάνε εμάς πίσω και με κάθε λάθος δικό του απομακρυνόμαστε από την αλήθεια όλο και πιο πολύ. Η ιστορία είναι βίαιη και απίστευτα σπάταλη με την ανθρώπινη ζωή, και καθώς την διαβάζεις θέλεις όλο και πιο συχνά να ουρλιάξεις από απορία: Τι διάολο συμβαίνει και για πόσο ακόμα θα συμβαίνει; Ύστερα βλέπεις ότι έχεις ακόμα πολλές πολλές σελίδες για το τέλος και προσπαθείς να συνέλθεις και να βρεις το θάρρος να προχωρήσεις.


Αν έχετε αποφασίσει πως είστε φαν των αστυνομικών θρίλερ, θα το απολαύσετε αυτό το βιβλίο καθώς κάνει την δουλειά του περίφημα, χαρίζοντας αγωνία και ανατριχίλες, μπόλικο σπλάτερ και ανατροπές. Ο συγγραφέας παίρνει την κατεξοχήν ρομαντική συνθήκη της σχολικής τάξης, την οποία όλοι μας λίγο πολύ συνηθίζουμε με τα χρόνια να εξιδανικεύουμε και να νοσταλγούμε, την ξεκοκαλίζει και την ειρωνεύεται στέλνοντας τους ήρωές του σε ένα φριχτό ριγιούνιον στο νεκροτομείο. Αν έχετε τα κότσια διαβάστε το και μετά πάτε να ξεφυλλίσετε τα σχολικά σας άλμπουμ προς αναζήτηση εκείνου του ενός συμμαθητή που ξέρετε πως δεν πέρασε τόσο φανταστικά όσο οι εσείς στην πενθήμερη και είναι πιθανόν μετά από χρόνια να επιστρέψει για να πάρει την εκδίκησή του, κυνηγώντας τους υπόλοιπους με το κουζινομάχαιρο.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟ
Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
ISBN: 978-960-605-340-5
Μεταφραστής: ΕΛΙΑΣΑ ΝΟΕΛΑ