γράφει ο Alex Ηλιάδης Προσπαθώ από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα να γράφω εδώ στο Θεαθήναι, να διοχετεύσω την ορμή της ασχολίας μου αυτής, κυρίως σε θέματα που με αγγίζουν προσωπικά. Φαντάζομαι λοιπόν, πως την αναφορά στον αγαπημένο μου rockstar, David Coverdale, την περίμεναν νωρίτερα όσοι με ξέρουν. Τους Whitesnake, μέχρι κάποια στιγμή της ζωής μου, τους ήξερα στο επίπεδο που τους ξέρει ο μέσος ακροατής «που ακούει λίγο από όλα». Ήμουν ακόμα σε μία ηλικία, που δεν είχα ακόμα κατορθώσει να διαχωρίσω στο μυαλό μου, πως η επαγγελματική γνώση με το προσωπικό γούστο, είναι δύο εκ παραμέτρων αντίθετα πράγματα. Η ροκ μου φαινόταν πάντα ξεχωριστή. Μου φαινόταν εντυπωσιακό, ότι πίσω (σχεδόν) από κάθε τραγούδι και (σίγουρα) από κάθε τραγουδιστή, υπήρχε μία ιστορία που θα μπορούσε να είναι κινηματογραφική. Ειλικρινά, σκεφτείτε το λίγο. Φέρτε στο μυαλό σας, οποιονδήποτε παγκοσμίως διάσημο ρόκσταρ και ψάξτε την ιστορία του. Σίγουρα, υπάρχει κάτι το οποίο ξεχωρίζει. Συνήθως όλη τους η ζωή και το πώς εκείνη κύλησε προς την αναγνώρισή τους. Θεωρώ επίσης ότι ο τρόπος, το βάθος και το πόσα νιώθεις ακούγοντας αυτή τη μουσική, ωριμάζουν μαζί σου. Ξεκινάς από τα πολύ εμπορικά ακούσματα, που ξέρουν όλοι ή που προσπαθούν να σου πασάρουν οι «ροκ σταθμοί» που ακούς και συνήθως κάτι «σε τραβάει» να πας πιο μέσα. Θεωρούσα λοιπόν πως οι Whitesnake ήταν τίποτα γλυκανάλατοι τύποι των 80s και πως τα μόνα hits που είχαν ήταν το Is This Love και το Here I Go Again. Μπορεί και να τους θεώρησα και one hit wonders, κάποια εποχή. Κατά τη διάρκεια λοιπόν, ενός από εκείνους του χωρισμούς, που μεγαλώνοντας κοιτάς προς τα πίσω και γελάς με το πόσο ηλίθιος ήσουν, ένας πολύ καλός μου φίλος, μου είπε «άκου αυτό το κομμάτι και σκάσε επιτέλους με αυτήν την κλάψα». Μέσα στον επόμενο ένα χρόνο, γνώρισα έναν από τους μακροβιότερους ραδιοφωνικούς συνεργάτες μου, μεγάλο φαν τους, ο οποίος μου έφερνε συνεχώς κομμάτια, για να περάσω στον αέρα του σταθμού. Ένα βράδυ λοιπόν, που ανάμεσα στα κομμάτια, ήταν το Still Of The Night, μου έλεγε διάφορες ιστορίες για το τραγούδι αυτό. Ταυτόχρονα, το σύστημα για κάποιον λόγο δεν ήθελε να το «δεχτεί» οπότε το είχα ακούσει κάμποσες δεκάδες φορές στην προσπάθεια αυτή. Δεν μπορώ επίσης να ξεχάσω τον φίλο μου τον Μάριο, να σπάει (ειλικρινά) το κινητό του, όταν τελικώς κατάφερα και το έβγαλα στον αέρα. Μετά λοιπόν από αυτήν την μικρή εισαγωγή, θα σας συστήσω τον αγαπημένο μου, David Coverdale, μέσω bullets, διότι αν μπω στη διαδικασία να γράψω κείμενο, δε θα έχω σταματημό.
Τραγουδώντας με τους Deep Purple
Κλείνοντας, θα σας αφήσω με ένα κομμάτι που με συντρόφευσε σε μία πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου, που προσπαθούσα να βρω και πάλι τα πατήματά μου, μετά από κάποιες κακοτοπιές. Είναι ένα κομμάτι, όλοι έχετε τέτοια πιστεύω, που την πρώτη φορά που άκουσα, σκέφτηκα «δεν γίνεται. Κάποιος έγραψε στίχους για εμένα…»
0 Comments
Leave a Reply. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος