Happy End

του Βασίλη Σκαρμούτσου

Happy End
Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χάνεκε
Σενάριο: Μίκαελ Χάνεκε
Ηθοποιοί: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, Ματιέ Κασοβίτς, Φαντίν Αρντουάν, Τόμπι Τζόουνς
Διάρκεια: 107 λεπτά
Διανομή: Rosebud .21, Seven Group

Μη σας παραπλανεί ο τίτλος: τίποτα το «happy» δεν υπάρχει στη ζωή της οικογένειας Λοράν. Η Αν (Ιζαμπέλ Ιπέρ) έχει αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση από τον πατέρα της, Ζορζ (Ζαν-Λουί Τρεντινιάν) λόγω της προχωρημένης του ηλικίας. Η Αν έχει επίσης να διαχειριστεί τις πιθανώς καταστροφικές συνέπειες ενός εργατικού ατυχήματος σε ένα από τα εργοτάξια της επιχείρησης, το οποίο ίσως είναι σφάλμα του γιου της και μελλοντικού διαδόχου της στην κεφαλή της εταιρείας (Φρανζ Ρογκόφσκι), ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζει τον γάμο της με τον Λόρενς (Τόμπι Τζόουνς). Εν τω μεταξύ, ο αδερφός της (Ματιέ Κασοβίτς) αναλαμβάνει την επιμέλεια της έφηβης κόρης του από τον πρώτο του γάμο (Φαντίν Αρντουάν) μετά τη μυστηριώδη δηλητηρίαση της μητέρας της και πρώην συζύγου του. Κι εκείνος, όμως, κρύβει μυστικά, τα οποία θα μπορούσαν να βάλουν σε κίνδυνο το δεύτερό του γάμο…

Κάτι σαν ανεπίσημο σίκουελ του υπερ-επιτυχημένου «Αγάπη» (Χρυσός Φοίνικας και Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας), το «Happy End» σημαίνει ταυτόχρονα την επιστροφή του Χάνεκεστις θεματικές που τον έχουν απασχολήσει περισσότερο στην καριέρα του: η νοσηρότητα που κρύβει μια μπουρζουά οικογένεια, η ένταση ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές και κοινωνικές τάξεις, η υποκρισία της κοινωνίας απέναντι στους πιο αδύναμους, η βία που ξεπηδάει ξαφνικά από τις πιο αναπάντεχες στιγμές, οι πληγές που έχει δεχθεί η ανθρώπινη επικοινωνία παρά την αφθονία της τεχνολογίας. Και το κάνει χωρίς να χάνει το χαρακτηριστικό του χιούμορ. Ντύνει την ιστορία του με αριστουργηματικά καυστικές στιγμές, όσο οι χαμένες ψυχές στο κέντρο της προσπαθούν να βγουν από τα αδιέξοδά τους, σε ένα πορτρέτο μιας οικογένειας και μιας κοινωνίας, σε βαθιά κρίση.

Ο Χάνεκε είναι αναμφισβήτητα από τους μεγαλύτερους εν ενεργεία σκηνοθέτες, το Happy End είναι μία καλή ταινία, αλλά δεν είναι η καλύτερη στιγμή του. Το σίκουελ της ταινίας «Αγάπη» δεν έχει τα δυνατά συγκινησιακά στοιχεία της πρώτης ταινίας με αποτέλεσμα ο θεατής να μην έχει τη μεγάλη συναισθηματική σύνδεση με τους ήρωες που είχε. Επίσης το Happy End υστερεί των δυνατών στιγμών που είχαν παλαιότερες ταινίες του όπως: Funny Games, Η δασκάλα του πιάνου, Αγάπη, οι οποίες περιείχαν σκηνές, που έμεναν αποτυπωμένες στο μυαλό του θεατή. Η ταινία διαποτίζεται απο την ειρωνία του σκηνοθέτη προς την μεγαλοαστική οικογένεια. Την παράσταση κλέβει η μικρή Φαντίν Αρντουάν που δίνει μία εκπληκτική ερμηνεία.