Γιάννης Σκουλούδης: Εικονογράφος του Μήνα!

Η Μαρία Σούμπερτ παρουσιάζει
τον Εικονογράφο του Ιουλίου
Γιάννη Σκουλούδη

Μπήκε στην ΑΣΚΤ Θεσσαλονίκης στα 15 του και έκτοτε ο Γιάννης Σκουλούδης (ή Δον Αρμαντίγιο) έχει αφοσιωθεί στην τέχνη, και δη στην τέχνη της εικονογράφησης.

Το τελευταίο βιβλίο που εικονογράφησε για τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι το «Που είσαι;» της Ράνιας Μπουμπουρή. Έχει συνεργαστεί με τις εκδόσεις Μεταίχμιο, Διόπτρα, Σαββάλας, Κόκκινη Κλωστή Δεμένη και Διάπλους. 

Είναι ο Εικονογράφος μας για τον Ιούλιο και τον ευχαριστούμε πολύ για αυτό! 

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πόλη της Θεσσαλονίκης σε ένα σπίτι ελεύθερο και φιλικό προς τα χρώματα και τις μουτζούρες. Πάντα με κέντριζαν οι λευκές κόλλες Α4 και οι φρεσκοξυσμένες ξυλομπογιές. Μου άρεσε να παρατηρώ τις λεπτομέρειες στα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία και μετά να προσπαθώ να τις αποτυπώσω στο χαρτί.
           
Αργότερα η αγάπη μου για τις εικόνες μεγάλωσε, όταν άρχισα να έχω επαφή με τα πρώτα μου κόμικς, Μαφάλντα και Αστερίξ, αλλά και με διάφορα καρτούν και βιντεοκασέτες τις Ντίσνεϊ. Αυτές ήταν και οι βασικές μου επιρροές που μου έμαθαν ότι η φαντασία δεν χρειάζεται να έχει όρια, και μπορεί να κάνει μέχρι και καθημερινά αντικείμενα να ζωντανεύουν!
           
Το μικρόβιο για την ζωγραφική μου μπήκε για τα καλά όταν στα σχολικά 5ωρά μπορούσα να εξασκήσω περισσότερο τα σκίτσα μου στα λευκά περιθώρια των βιβλίων. Κάπου εκεί συνειδητοποίησα πως οι τέχνες και πιο συγκεκριμένα η έκφραση μου μέσα από τις εικόνες ήταν κάτι με το οποίο ήθελα να καταπιαστώ πέρα από μια μερική ενασχόληση ως χόμπι. Πριν ακόμα τελειώσω το σχολείο πέρασα στην ΑΣΚΤ Θεσσαλονίκης με την ειδική κατηγορία ιδιαίτερης καλλιτεχνικής προδιάθεσης και έπειτα είδα ότι αφού το ενδιαφέρον μου για τα παιδικά βιβλία παρέμενε ζωντανό δοκίμασα να προσεγγίσω την εικονογράφηση και από την πλευρά του δημιουργού.
           
Έτσι, το 2017 συμμετείχα στον 62ο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς στην κατηγορία της εικονογράφησης και διακρίθηκα με έπαινο. Αυτή ήταν και η αφετηρία για την ενασχόληση μου με το παιδικό βιβλίο. Έκτοτε έχω συνεργαστεί με αρκετούς εκδοτικούς οίκους και συγγραφείς.
           
Ακόμα δεν νιώθω ότι έχω βρει προσωπικά ένα σταθερό ύφος . Και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν θέλω πραγματικά να το βρω γιατί αν το βρω φοβάμαι ότι μπορεί να μείνω εκεί. Η δυνατότητα που μου δίνεται να αναλαμβάνω διαφορετικές ιστορίες με κινητοποιεί και με ξεμπλοκάρει δημιουργικά.
           
Η εικονογράφηση για μένα παραμένει έκφραση παρότι την εξασκώ και ως “δουλειά”, δεν μπορεί όμως να μένει σε αυτά τα στενά επαγγελματικά πλαίσια, να κατασταλάζει και να μπαίνει σε φόρμες. Συνεχίζει να είναι ένας τρόπος να επικοινωνώ, να μου παρέχει την ελευθερία του να πειραματίζομαι και να προσεγγίζω την κάθε ιστορία με τα μάτια ενός παιδιού, αφού τα ίδια τα παιδιά, οι ζωγραφιές τους και πολλές φορές ο τρόπος που διηγούνται τις ιστορίες τους είναι για μένα κύρια πηγή έμπνευσης».