ΛΗΔΑ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

της Μαρίας Σούμπερτ

Γνώριζα τη Λήδα Βαρβαρούση μόνο μέσα από τις εικονογραφήσεις της, όταν όμως την συνάντησα από κοντά ήταν σα να γνωριζόμασταν προσωπικά χρόνια ολόκληρα. Συναντηθήκαμε ένα αυγουστιάτικο πρωινό στα Εξάρχεια, συζητήσαμε για πολλά και διάφορα, ήπιαμε καφέ και λεμονάδα με τζίντζερ, και παρατηρούσαμε τους τουρίστες να περιδιαβαίνουν τα έρημα λόγω διακοπών Εξάρχεια. 

Χαμογελαστή και με πολύ θετική ενέργεια, η Λήδα Βαρβαρούση έχει γράψει 17 βιβλία από το 1993 και έχει εικονογραφήσει περίπου 200. Έχοντας στην κατοχή της Διεθνή Βραβεία (2006, Πρώτο Διεθνές Βραβείο Εικονογράφησης από το Southeast Europe Children Literature Center-  Sofia Bulgaria (για το «Ένα Σκουλήκι με φτερά») και μια υποψηφιότητα για το βραβείο Andresen (το 2015 προτάθηκε από την ΙΒΒΥ Ελλάδος ως υποψήφια εικονογράφος), επικεντρώνεται σήμερα στις «Ζωγραφηγήσεις», μια ενεργητική, διαδραστική και ψυχαγωγική τεχνική αφήγησης και ταυτόχρονης σκιτσογράφησης σε μεγάλες επιφάνειες για παιδικό, αλλά και ενήλικο κοινό. Οι «Ζωγραφηγήσεις» ταξιδεύουν εντός και εκτός Ελλάδας -Ρωσία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Κύπρο, Γερμανία, και εγώ θέλω να μάθω ακόμα περισσότερα για την ίδια και το τι την εμπνέει.
 
«Εποχή αλλαγών.
Ούτε παιδί, ούτε γέρος.
Ούτε ποταμός, ούτε ρυάκι.
Σκέτη θάλασσα.
 
Εικονογράφηση.
Ανακάλυψα αυτή την τέχνη όταν ήμουν ακόμα παιδί.
Κοιτούσα τις εικόνες των βιβλίων και ταξίδευα μέσα τους.
Τακτοποιούσα τις σκέψεις μου και τα συναισθήματά μου παρατηρώντας τις.
Χαιρόμουν, έκλαιγα, ενθουσιαζόμουν, λυπόμουν, θύμωνα.
Ήταν σύντροφοι του κειμένου οι εικόνες.
Το ένα με είλκε προς το άλλο.
 
Μεγαλώνοντας ακολούθησα σπουδές ζωγραφικής και εφαρμοσμένων τεχνών.
Φωτογραφία, εικονογράφηση, graphicdesign.
Και η γραφή ήταν αναμενόμενο να με κερδίσει.
Βιβλιοφάγος γαρ.
Αργότερα συνέχισα με σπουδές στο τραγούδι.
 
Εικονογράφησα 200 βιβλία στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους ο «Τριγωνοψαρούλης» και «η γλώσσα μου» της Α’ Δημοτικού.
Έγραψα και εικονογράφησα 20. Αγαπημένα είναι οι σειρά μου τρελοδαγκωνίτσες, το φίδι το τρομερό, ένας πολύ γλυκός  λύκος, ενας καλοκαρδος καρχαρίας…
 
Τώρα 8 θα κυκλοφορήσουν εκτός Ελλάδας που τα γράφω και τα εικονογραφώ.
 
Πολλές φορές με ρωτούν:
Τι έρχεται πρώτα στο μυαλό σας, το κείμενο ή η εικόνα;
Απαντώ ότι: για μένα είναι το ίδιο, συνυπάρχουν.
Όλες οι αισθήσεις μαζί δρουν και επεξεργάζονται την ιδέα.
Οι ιδέες έχουν ήχο, γεύση, μυρωδιά, αφή και εικόνα.
Δεν χρειάζεται να περιορίζουμε την σκέψη μας με ή το ένα ή το άλλο.
 
Για μένα οι εικόνες ενός βιβλίου είναι σαν τους ηθοποιούς.
Μπορούν να είναι πολύ καλοί ηθοποιοί και να «παίζουν» ανάλογα με το κείμενο
που έχουν να ερμηνεύσουν.
Και σαν καλοί ηθοποιοί βγάζουν το ρόλο τους και σε δύσκολες και σε εύκολες συνθήκες.
Οπότε η σχέση μου με τις εικόνες μου είναι κάτι παραπάνω από μια απλή σχέση.
Σίγουρα με δονεί ότι εκπέμπουν χαρά, ευαισθησία και αισιοδοξία.
Το ότι είναι μέσο για σκέψη, γέλιο, παρατήρηση.
 
Φυσικά και η τεχνική παίζει ρόλο.
Αυτό και αν είναι ένα ταξίδι που ποτέ δεν σταματά.
 
Είναι και για ποιόν νοιώθεις ότι δημιουργείς.
Είναι μόνο για σένα;
Για να πεις είμαι καλλιτέχνης και μπλαμπλα, ώστε να βρεις ένα χώρο ύπαρξης ή προσφέρεις το χάρισμά σου στο σύνολο;
Σαν θεραπευτής.
Επειδή, ναι οι εικόνες είναι θεραπευτικές.
Για μένα είναι μέσο θεραπείας.
 
Και μετά την γραφή και τις εικόνες, τι;
 
Κάποια στιγμή χωρίς να το σκεφτώ, ανάβλυσε από μέσα μου το παρελθόν μου και οι άλλες τέχνες με τις οποίες ασχολήθηκα.
Χορός, τραγούδι.
Η αγάπη μου για το θέατρο, την μιμητική και τα ταξίδια βρήκαν όνομα και υπόσταση στις «Ζωγραφηγήσεις».
Δρώμενο με διαδραστική αφήγηση, με την γρήγορη σχεδίαση εικόνων σε μεγάλη επιφάνεια.Με παραστατικές αποχρώσεις.
Οι «Ζωγραφηγήσεις» είναι για όλες τις ηλικίες και για όλους.
Το ρεπερτόριό μου εξαρτάται από τις ηλικίες που απευθύνομαι.
 
Συνεργάζομαι με σχολεία, βιβλιοθήκες, δήμους.
Με το Ίδρυμα Ωνάση και το Ίδρυμα Θεοχαράκη.
 
Από το 2001 τις έχω παρουσιάσει σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο, το Βέλγιο, την Γερμανία και την Ολλανδία».