ΡΕ ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΑΚΟΜΑ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΕΙΜΑΙ...

του Χρήστου Σούτου

Καλησπέρα σε όλους. Σήμερα αντί κοινωνικού σχολιασμού επέλεξα να κάνουμε ένα μικρό παιχνίδι με το μυαλό μας, τη σκέψη μας ή και τις μνήμες μας. Πάμε λοιπόν να ανατρέξουμε λίγο στο όμορφο παρελθόν μας, στα παιδικά μας χρόνια. Πόσες φορές όταν ήσασταν παιδιά δεν παρακαλούσατε τη μάνα σας να σας αφήσει λίγο περισσότερο χρόνο να παίξετε ή να δείτε λίγο περισσότερο τηλεόραση; Πόσες φορές για να δικαιολογήσετε ή να απαιτήσετε αυτήν την παράταση χρόνου δεν επικαλεστήκατε την άψογη εκτέλεση των μαθητικών σας καθηκόντων; Θα μου πείτε τι σχέση έχουν οι παραπάνω παιδικές αναμνήσεις με τον σημερινό τίτλο και το περιεχόμενο του άρθρου; Πολλές, αν κάνετε την σωστή αναγωγή. Ας σας βοηθήσω όμως λιγουλάκι.

Ήταν μια φορά και έναν καιρό μια πολύ όμορφη χώρα, που βρεχόταν από την πιο γαλανή θάλασσα, που είχε τον πιο ζεστό και καθαρό ήλιο όλης της πλάσης. Σε αυτή την ειδυλλιακή χώρα ζούσαν άνθρωποι με δυνατές φωνές, έντονο παρουσιαστικό, όμορφα χαρακτηριστικά, που πολλοί από αυτούς είχαν ιδιαίτερες ικανότητες σε διάφορους τομείς, οι οποίοι όμως αρέσκονταν στο να στέκονται στο ένδοξο παρελθόν των προγόνων τους, αδιαφορώντας για το παρόν και το μέλλον. Σε αυτό το μέρος κάποια στιγμή τα πράγματα έγιναν άσχημα. Όχι από πλευράς καιρού, αλλά οικονομικά. Η διάθεση των ανθρώπων χάλασε, η κατήφεια και η απαισιοδοξία επικράτησε στην ατμόσφαιρα και όλοι έψαχναν τον σωτήρα.

Ξαφνικά από το πουθενά εμφανίστηκε στη ζωή της χώρας ένα νέο παιδί με ωραίες επαναστατικές ιδέες και διάθεση για αλλαγή του σκηνικού. Ποιο ήταν αυτό; Ο μικρός Αλέξης, όπως έλεγε και η διαφήμιση, προεκλογικά, του έτερου πολιτικού του φίλου που έγινε συνοδοιπόρος στη δύσκολη αποστολή που το παιδί αυτό ανέλαβε. Για να μπορέσει ο Αλέξης μας να κάνει πράξη το όραμα του έπρεπε να βρει και τον κατάλληλο συμπαίκτη. Πήγε κόντρα στο "επικοινωνιακά ορθό" ρεύμα και διάλεξε αυτόν που συνήθως βάζαμε τέρμα στην αλάνα, τον πιο ευτραφή και στιβαρό ή τον πιο καλόβολο, αυτόν που έφερνε την μπάλα για να παίξουμε. Διαλέγετε την ανάγνωση της επιλογής που επιθυμείτε. Ο γεροδεμένος αυτός συμπαίκτης όμως δεν ήταν μόνο διαφορετικός εξωτερικά, αλλά και στο μυαλό. Πίστευε, a la carte είναι η αλήθεια, σε προάσπιση της θρησκευτικής και εθνικής ταυτότητας των ανθρώπων της χώρας του.
​

Πάμε λοιπόν στη νέα εποχή. Άρχισε το παιχνίδι εξουσίας των δύο φίλων. Παρόλο που ήθελαν πολύ να προσφέρουν αποδείχτηκε, ότι οι αυταπάτες που είχαν ήταν μεγαλύτερες από την πραγματικότητα. Έτσι  νικήθηκαν από αυτές, φάνηκαν ανακόλουθοι στον κόσμο, πληγώθηκαν συναισθηματικά και κυρίως αναγκάστηκαν, με πόνο καρδιάς είναι η αλήθεια, να ψηφίσουν μέτρα ενάντια στα πιστεύω τους και στη θέληση τους. Τι έκαναν τα παιδιά; Έδωσαν τα πάντα στους δανειστές. Μνημόνιο και ΕΝΦΙΑ δεν καταργήθηκαν αλλά ισχυροποιήθηκαν περισσότερο από ποτέ. Τα σπίτια στα χέρια των τραπεζιτών. Τα εργασιακά σε επίπεδο στρατοπέδου συγκέντρωσης. Οι κατασχέσεις λογαριασμών δίνουν και παίρνουν. Οι αυτοκτονίες, αν και πλέον δεν τις ακούμε, πολλαπλασιάζονται. Η εθνική μας κατάθλιψη εδραιώθηκε. Προσπάθησαν να πουλήσουν όπλα σε χώρα που βομβαρδίζει αμάχους, για το καλό μας βεβαίως βεβαίως. Έβαλαν σε κίνδυνο με τις πρακτικές τους τα εθνικά μας συμφέροντα. Δεν θα συνεχίσω να απαριθμώ γιατί κυριολεκτικά θα μας πάρει η νύχτα. Με την κοινωνία να βράζει, τον κόσμο στα κάγκελα και σε παροξυσμό για τις πληρωμές που πρέπει να κάνει στο Δημόσιο, είναι λογικό ο Αλέξης να αναφωνεί σε κάθε του βήμα, μπας και το πιστέψει και ο ίδιος κάποια στιγμή, μαμά σου λέω ακόμα αριστερός είμαι.....