ΈΝΑΣ ΑΡΚΟΥΔΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

της Μαρίας Σούμπερτ

Σκέφτομαι πόσες φορές έχω διαβάσει τα ίδια και τα ίδια βιβλία σαν παιδί, πόσες φορές ξεφύλλισα την ίδια εικονογράφηση, πόσες φορές επανέλαβα τους ίδιους διαλόγους ή τις ίδιες περιγραφές. Και πόσο μου άρεσε αυτή η σιγουριά και η ασφάλεια του οικείου, μιας ιστορίας που δεν μπορεί να με εκπλήξει και δεν μπορεί να με ταράξει, όσο αγχωτική κι αν ήταν η πλοκή της, αφού πάντοτε γνώριζα το τέλος της. Και ευτυχώς όπως στα περισσότερα παραμύθια, ασχέτου κατάληξης, το τέλος ήταν πάντα το «και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα». 

Έτσι μοιάζει και ο Αρκούδος της Freedman, που εικονογράφησε η Alison Friend και πρόσφεραν στο ελληνόφωνο αναγνωστικό κοινό οι εκδόσεις Ίκαρος. Ο Αρκούδος έχει διαβάσει τις ιστορίες του τόσες φορές που το βιβλίο πια διαλύεται. Φαντάζομαι την ικανοποίησή του όταν κάθε σελίδα που διάβαζε ήταν πια γνωστή, δεν έκρυβε την κουραστική αποκωδικοποίηση των γραμμάτων, ούτε της άγνωστης πλοκής.
           
Όμως αυτό που συμβαίνει στην ασφάλεια και την σιγουριά είναι πως κάποια στιγμή φθείρονται. Όπως ακριβώς και οι σελίδες του βιβλίου του Αρκούδου, οι οποίες σκόρπισαν στον άνεμο και χάθηκαν.
           
Και τώρα; Τρόμος!
Τι θα συμβεί; Πώς θα ξανανιώσει οικειότητα και ασφάλεια;
           
​Ο Αρκούδος πρέπει να σας πω πως είναι τελικά πολύ πιο τολμηρός απ’ ότι φαινόταν. Αποφασίζει λοιπόν στο άψε σβήσε να γράψει μια δική του ιστορία. Αν μη τι άλλο έχει διαβάσει τόσο πολύ που θα έπρεπε να είναι παιχνιδάκι.
           
Ωραία. Και πώς ξεκινάμε; Πώς γράφουμε κάτι νέο που όμως να έχει όλες τις ποιότητες του παλιού; Που να μας συναρπάζει, να μας συγκινεί και να τελειώνει με αυτό το πολυπόθητο «και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα»;
           
Ο Αρκούδος και τώρα θα μας εκπλήξει και θα πάρει πρωτοβουλία: για να δημιουργήσεις κάτι νέο, πρέπει να είσαι ικανοποιημένος και ευχαριστημένος λέει. Άρα θέλει ένα καλό ξύσιμο στην πλάτη, μια γερή βουτιά στο ποτάμι, ένα γενναίο σκαρφάλωμα στο δέντρο, και ένα καλό κολατσιό. Για να είμαι ειλικρινής μου θυμίζει εμένα όταν έκανα το πρόγραμμα των διαβασμάτων μου για το Πανεπιστήμιο. Κάθε μέρα έφτιαχνα και ένα νέο πλάνο μέχρι που φυσικά δεν είχα άλλα περιθώρια.
           
Βέβαια ο Αρκούδος στο μεταξύ δεν χρονοτριβεί. Συναντά και βοηθά τους φίλους τους, παίζει και χορεύει μαζί του, τους σώζει από δύσκολες καταστάσεις και κοίτα να δεις… Με έναν μαγικό τρόπο εμπνέεται από αυτούς.
           
Σύμφωνα με το Rollo May η δημιουργικότητα προκύπτει όταν το άτομο έχει ανοιχτούς όλους τους διαύλους στα ερεθίσματα που λαμβάνει και τα οποία επεξεργάζεται με τρόπο ασυνείδητο, μέχρι που βρίσκει έναν τρόπο να τα μετουσιώσει σε κάτι νέο: σε ένα δημιούργημα.
           
Έτσι και ο Αρκούδος. Εμπνέεται από τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του, από τις περιπέτειές τους και τις δυσκολίες τους, από το καλό ξύσιμο στην πλάτη και όλα όσα ικανοποιούν και τον ίδιο και εν τέλει ξεκινάει να γράφει την δική του ιστορία.

Το βιβλίο των Friedman και Friend μοιάζει να φλερτάρει με την συζήτηση του τι δημιουργεί τον καλλιτέχνη, η εμπειρία ή η μελέτη και μοιάζει να καταλήγει πως και τα δύο είναι απαραίτητα. Γιατί κατά πώς φαίνεται και αποδεικνύεται, όλοι μας κρύβουμε έναν δημιουργό μέσα μας που αναζητά τρόπους να εκφραστεί. Αρκεί να έχουμε τα μάτια μας και τα αφτιά μας ανοιχτά και να αφεθούμε στην ίδια μας την εμπειρία.
 -------------------------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Claire Freedman
Η ιστορία του Αρκούδου
Εικονογράφηση: Alison Friend
Μετάφραση: Μαρία Ζουράρη
Εκδόσεις Ίκαρος
ISBN 978-960-572-225-8
Τιμή € 13,90