Όταν μεγαλώσω θα γίνω Κατίνκα

γράφει η Μαρία Σούμπερτ

Μην με κοιτάτε περίεργα, σοβαρά το λέω. Όταν μεγαλώσω θα γίνω σαν αυτό το μικρό κορίτσι, που κάνει συνέχεια στροφές γύρω από τον εαυτό του και κατακόρυφους, που μοιάζει στη συμπεριφορά λιγάκι με την Πίπη τη Φακιδομύτη –ίσως είμαι επηρεασμένη από τα λοξά κοτσίδια στο εξώφυλλο του βιβλίου-, που την λέει στον χρυσοπληρωμένο ποδοσφαιριστή της Μπουντεσλίγκα. Που αποφασίζει να κάνει είκοσι διαδρομές στην πισίνα –και τα καταφέρνει.
           
Δεν θα μου είναι πολύ εύκολο. Τότε ίσως γίνω ο Ρόμπι, ο μικρός της αδερφός που δεν μιλάει καθόλου, αλλά παρατηρεί τα πάντα, μιλάει όποτε θέλει και τους εκπλήσσει όλους κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του και λέει κάτι όμορφα, περίεργα, ποιητικά και τόσο μα τόσο σωστά πράγματα. 

Αυτός που δεν θέλω να γίνω είναι ο Αλφ, όχι επειδή έχει το όνομα του Αλφ του εξωγήινου, που ήταν πολύ της μόδας τη δεκαετία του ’80, αλλά επειδή ο κακομοίρης είναι ήδη στην προεφηβεία, ετοιμάζεται να πάει Α΄ Γυμνασίου και θέλει να ξεκινήσει μποξ και στην κυριολεξία κοντεύει να σπάσει την πλάτη και την κοιλιά του κάνοντας βουτιές από τους ψηλότερους βατήρες για να εντυπωσιάσει την Γιοχάνα. Έχω ζήσει ήδη την δική μου προεφηβεία και εφηβεία, δεν μου χρειάζεται κάποια άλλη.
           
Που συμβαίνουν όλα αυτά;
           
Μα στην ανοιχτή πισίνα της πόλης όπου ζούνε τα τρία αυτά αδέρφια, και στην οποία κερδίζουν πάσο ελεύθερης εισόδου για όλο το καλοκαίρι, αφού σώσουν ένα βρέφος από πνιγμό. Έτσι ξεκινάει η αφήγηση του Βιλ Γκμέλινγκ, του Γερμανού συγγραφέα που έγραψε το «Καλοκαίρι στην πισίνα», αν και η ιστορία αυτή δεν είναι κεντρικής σημασίας για την ίδια την εξέλιξη της ιστορίας πέραν του ότι δίνει στους ήρωές του απεριόριστη πρόσβαση στην πισίνα. Και όταν λέμε πισίνα, μην φανταστείτε το απλό σύστημα «πισίνα-ξαπλώστρες», αλλά τρεις διαφορετικές πισίνες, γρασίδι για τις απλωμένες πετσέτες και κουβέρτες πάνω στις οποίες κάθονται οι λουόμενοι, καμπίνες για άλλαγμα και καντίνα. Όπως δηλαδή θυμάμαι κι εγώ τις πισίνες της Γερμανίας.
           
Ο Βιλ Γκμέλινγκ έγραψε ένα παιδικό λογοτεχνικό αφήγημα, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη λίστα White Ravens της Διεθνούς Βιβλιοθήκης του Μονάχου με τα 200 καλύτερα βιβλία παγκοσμίως για το 2019.
           
Τι είναι όμως αυτό που το κάνει ξεχωριστό;
           
Απέναντι σε έναν πολιτισμό που προωθεί την έξαψη, την αδρεναλίνη, την αγωνία, τις γρήγορες εναλλαγές των εικόνων και των προσώπων, ο Βιλ Γκμέλινγκ γράφει ένα βιβλίο που κυλάει αργά, σαν τις καλοκαιρινές μέρες, ήρεμα, γεμάτο από τις καθημερινές ευκολίες και δυσκολίες των παιδιών που δεν έχουν την ευκαιρία να φεύγουν κάθε χρόνο για διακοπές, που θα πάνε και τα τρία στην καντίνα έχοντας να μοιραστούν τρία ευρώ, που θα πρέπει να αποφύγουν την διαδρομή που περνάει από την γειτονιά με τα μπαρ και τις καντίνες γιατί τους τρέχουν τα σάλια –παρ’ ότι δεν πεινάνε, οι ήρωές του δεν ανήκουν στην ευκατάστατη τάξη. Η μητέρα τους εργάζεται σε φούρνο, ο πατέρας οδηγεί ταξί. Και μέσα από αυτή την τόσο κλασική σύμβαση, οι μικροί αναγνώστες έρχονται κοντά με μια γερμανική πραγματικότητα πολύ μακρινή απ’ ότι φανταζόμαστε εδώ, χωρίς φιοριτούρες, χωρίς λεφτά για πέταμα. Αλλά και μέσα στις εγκαταστάσεις της ανοιχτής πισίνας, γνωρίζουμε όλη την σύγχρονη κοινωνική –οικονομική και πολιτική ζωή της Γερμανίας, με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους ρατσιστές, τους οικονομικά δυσπραγούντες –ναι, υπάρχουν και αυτοί- τους μικρομεσαίους και τους παππούδες με τις λαστιχένιες στολές και τα σκουφάκια θαλάσσης.
           
​Η πισίνα λειτουργεί επομένως σαν αναπαράσταση της κοινωνικής σκηνής της σύγχρονης Γερμανίας και μέσα από τις βροχερές και λίγες ηλιόλουστες ημέρες ξεδιπλώνει τα ράθυμα καλοκαίρια των παιδιών –που άσχετα με τα γεωγραφικά τους μήκη και πλάτη είναι ίδια παντού. Ευτυχισμένα με παγωτό, τηγανιτές πατάτες και βουτιές στο νερό. 
 
Βιλ Γκμέλινγκ
Καλοκαίρι στην πισίνα
Μετάφραση: Πελαγία Τσινάρη
εκδόσεις Καστανιώτη
ISBN: 978-960-03-6711-9
Τιμή: € 14,00
Ηλικία: 10+