Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ «ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ» ΣΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ

επιμέλεια παρουσίασης Λίλα Παπαπάσχου

Με λένε Νίκο Βαρδάκα. Γεννήθηκα το 1976 στη Θεσσαλονίκη όπου και μένω. Το 2013 εκδόθηκε το έργο "Πλατεία Συντάγματος" απο τις εκδόσεις "Ρώμη". Το 2014, επίσης κυκλοφόρησε σε συλλογή για το έτος Ελ Γκρέκο το κείμενο μου με τίτλο "Τολέδο εν καιρώ καταιγίδος" από τον ίδιο εκδοτικό οίκο όπως και το 2015 η ποιητική μου συλλογή με τίτλο "2015". Το 2015 κυκλοφόρησε το κείμενο μου με τίτλο "Αφιερωμένο" απο την 2η ομαδική ποιητική συλλογή απο τις εκδόσεις Διάνυσμα. Το 2016 πλέον απο τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορεί η 3η ομαδική ποιητική συλλογή, όπου συμμετέχω με 2 κείμενα.

Σε μορφή free e-book κυκλοφόρησε με αυτοέκδοση το έργο μου "Μέχρι την Λύτρωση" το 2015. Με τις εκδόσεις Διάνυσμα κυκλοφόρησαν το 2016 τα έργα μου σε μορφή free ebook "Σαν νύχτες μοιάζουνε οι ελπίδες" και η "Νοσταλγία". Την ίδια χρονιά το κείμενο μου "Διαδρομή" συμμετέχει στην συλλογή Τρενογραφίες του tovivlio.net. Eπίσης κυκλοφορεί πλέον απο το tovivlio.net το e-book με τίτλο "Bonsai stories" όπου υπάρχει το κείμενο μου "Σκοτάδι".
Οσον αφορά το 2016, στο blog μου φιλοξενούνται 4 συλλογές μου. Τα "Αταίριαστα", τα "Πρώιμα(1992-2005)" , τα  "Κείμενα" και "2005-2015". To 2017 φιλοξενoύνται οι νέες μου δουλειές με τίτλο "Συναισθήματα" και "Παρελθόν".

Η νέα μου ποιητική συλλογή έχει τίτλο "Στην μνήμη" απ΄τις εκδόσεις "24 γράμματα". Γράφτηκε και ολοκληρώθηκε το 2016. Εχει 28 ποιήματα. Μπορεί κάποιος να βρει το βιβλίο στην Αθήνα: Ιανός, Public, Πατάκης, Πολιτεία., Θεσσαλονίκη: Iανός, Public. Επίσης με παραγγελία: www.dyslexiashop.gr. 

__________________________________________________________________________________
Πάρτι
Κεριά  οι  ποιητές  ονομάζουνε  αύριο. Δυνατά
ακούγεται  η  μουσική, όσο  το  πιάνο  και  τα
βιολιά  ζευγαρώνουν  στην  ψυχή.
Φωνές  και  τραγούδια, κρασί  και  λουλούδια
ψέγουν  το  Είναι  μας  και  μαλώνουν  την  Πούλια.
Ως  το  πρωί, μέχρι  ο  ήλιος  να  φέξει  αυτό  το  πάρτι
πρέπει  να  αντέξει.
Να  ξεφύγουμε  απ΄το  σώμα  μας, να  καούμε  στο  χρώμα  μας.
Το  γκρίζο  να  γίνει  μαβί, να  αλλάξουμε  μορφή  που
περιφέρουμε  σαν  το  σκουλήκι  που  μεταμορφώνεται  σε
μεταξοσκώληκα.
Πιείτε, χορέψτε  η  χαρά  είναι  σύντομη, μονάχα  αγαπήστε
ξημερώνει  η  ντροπή.

Σκληρές  νότες
Λίγα  φώτα, πολλά  χνώτα  και  μία  κιθάρα
Λίγα  φώτα ,λλά  χνμε  ταξιδεύει  με  σκληρές  νότες  στο  σπίτι  αυτό.
Πολλοί  άνθρωποι, καθόλου φίλοι  σκοντάφτουνε
στο  σώμα  μου  ανήμπορο  πια  να  σταθεί.
Δοκίμασα  ηρωίνη  και  εσύ  κοκαΐνη  μα  είναι  δύσκολο
τελικά  να  ονειρευτούμε.
Από  παιδιά  μαζί  μεγαλώσαμε  στην  ίδια  αυλή ,στον  ίδιο  δρόμο
και  στα  τσιμέντα  του  γηπέδου  γλυκός  ο  πόνος. Με  τα  δερμάτινα
και  τα  τζίν  πιστέψαμε  στην  επανάσταση, με  τους  δίσκους  της  μουσικής
στων  ηρώων  μας  την  ανάσταση.
Jim  Morrisson, Janis  Choplin, Curt  Cobain αλλά  μάταια! Οι  γυναίκες  ποτέ
δεν  μας  χώρισαν. Δεν  μαλώσαμε  γι’αυτές  αν  και  μας  προδώσανε.
Το βάθος  του  κενού  που  βουτάμε  είναι  μεγάλο  και  άγνωστο. Το  σκοτάδι
δεν  αφήνει  να  χαράξει, να  φανεί  φωτεινό  επιτέλους  το  αύριο.