«ΠΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΠΑΡΔΑΛΕΣ!»

της Μαρίας Σούμπερτ

«Πάμε να δούμε τις καπάρδαλες!» φώναζε η τετράχρονη τότε ανιψιά μου, ενώ η ενός έτους κόρη μου κοιμόταν στο καρότσι. Τις πρώτες δύο φορές που την πήρα μαζί μου στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο κοιμόταν. Την τρίτη έτρεχε σαν τρελή στο γκαζόν μπροστά από της καμηλοπάρδαλες, στους διαδρόμους ανάμεσα στα ζώα, έβγαζε επιφωνήματα ενθουσιασμού και ήθελε να πάρει για κατοικίδιο ένα λιοντάρι, την κρατούσα με το ζόρι για να μην αγκαλιάσει τα πόνι και την κυνηγούσα για να σταματήσει να τρέχει πίσω από το κακόμοιρο το κουνελάκι στο γκαζόν.

Για την ανιψιά μου από την άλλη κάθε επίσκεψη στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο αποτελούσε και μια νέα ανακάλυψη, μια νέα επαφή με τα «ζωάκια», όπως έλεγε κάθε φορά που πηγαίναμε εκεί.

«Πάμε στα ζωάκια!» χτυπούσε τα χέρια της και εγώ είχα στο μυαλό μου τους ελέφαντες και τα λιοντάρια και αναρωτιόμουν προς τι το υποκοριστικό. 

Έτσι είναι όμως για τα παιδιά. Ο κόσμος των ζώων τους είναι κάτι οικείο και προσφιλές, μπορούν να ταυτιστούν μαζί τους και να προβάλουν επάνω τους δικές τους ανησυχίες και επιθυμίες. Την ίδια στιγμή όμως βλέπουν από κοντά αυτό που για εκείνα υπάρχει μονάχα στη δισδιάστατη μορφή της εικόνας βιβλίου ή της κινούμενης εικόνας του dvd, της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου. Και φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες που μπορούν να έρθουν και σε επαφή με τα ίδια τα ζώα, να τα χαϊδέψουν και να τα αγγίξουν –πάντα με την εποπτεία και φροντίδα των υπευθύνων του Πάρκου.
           
Είναι όμως σημαντικό ένα Ζωολογικό Πάρκο; Προφανώς για την επαφή των παιδιών με την άγρια φύση και ένα ζωικό βασίλειο που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα γνωρίσουν ποτέ, είναι σημαντικό. Είναι σημαντικό για να γνωρίσουν και να ευαισθητοποιηθούν πάνω στα ζητήματα των ζώων, αλλά σέβεται ένα Ζωολογικό Πάρκο το δικαίωμα κάθε έμβιου οργανισμού στην ελευθερία; Και αν αυτή η ελευθερία συνδέεται με την λαθροθηρία και το ίδιο το είδος να τελεί υπό εξαφάνιση; Αν συνδέεται με επιβαρυντικές συνθήκες ζωής σε δάση που αποψιλώνονται και πεδιάδες που βιομηχανοποιούνται;
           
Δεν νομίζω πως έχω απαντήσεις σε τόσο σημαντικά ερωτήματα –εξαρτώνται άλλωστε από την οπτική που τα βλέπει κανείς τα πράγματα. Μπορώ να πως όμως με σιγουριά πως το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο είναι μια σοβαρή πρόταση για την ψυχαγωγία και ευαισθητοποίηση των παιδιών –κι ας είναι ακριβό το εισιτήριο για τον μέσο επισκέπτη. Μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα, ξεναγήσεις, επισκέψεις σε σχολεία, ημερίδες και τα zoo camp τα παιδιά ενημερώνονται για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των ζώων και μαθαίνουν πως μπορούν και αυτά να συμβάλουν στην διατήρησή τους, μέσα από το παιχνίδι. Ταυτόχρονα δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας το γεγονός πως το Πάρκο λειτουργεί με τα πρότυπα που ορίζει η ΕΑΖΑ (Ευρωπαϊκή Ένωση Ζωολογικών Πάρκων και Ενυδρείων) της οποίας είναι μέλος.

Με αφορμή λοιπόν την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων (4/10) το Θεαθήναι επικοινώνησε με τον ιδρυτή του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου κ. Jean-Jacques Lesueur και τον ρώτησε καταρχήν πώς ήρθε ένας Γάλλος στην Ελλάδα για να ζήσει, αλλά και πώς προέκυψε η ιδέα της ίδρυσης του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου.
            Να τι μας απάντησε:
 
·     Τι φέρνει έναν νέο Γάλλο στην Ελλάδα του 1969 και πώς προσαρμόζεται εκείνος στην καθημερινότητα και εποχή της Δικτατορίας;
Από το 1957, από μικρό παιδί ακόμα,  ερχόμουν κάθε χρόνο διακοπές στην Ελλάδα με τους γονείς μου. Έχοντας κάνει 2 χρόνια αρχαία ελληνικά στο γυμνάσιο, μιλούσα σχετικά καλά την γλώσσα.  Αυτό το ξεχωριστό προσόν, στάθηκε ο λόγος για να μου γίνει πρόταση για εργασία στην Ελλάδα από μια αγγλική εταιρία συμβούλων επιχειρήσεων.  Ήρθα στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1969, με την PA Management Consultants Ltd, ξεκινώντας στην υπηρεσία υπηρεσία επιλογής συμβούλων επιχειρήσεων, για λογαρισμό τρίτων.  Τότε ακόμα υπήρχε έντονο πεδίο δράσης σε αυτό το αντικείμενο, αφού υπήρχαν αρκτετές ξένες εταιρίες σε αναζήτηση κατάλληλων στελεχών.  Ήμουνα πολύ αφοσιωμένος στην δουλειά μου και ως ξένος απέφευγα εκείνα τα χρόνια την ανάμειξή μου με την πολιτική.

·        Ξεκινήσατε από τον εκδοτικό χώρο. Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο αποτέλεσε όνειρο ζωής ή μια έξυπνη επιχειρηματική πράξη;  
Στον εκδοτικό χώρο ξεκίνησα το 1974, πρώτα με παιδικά βιβλία, τις εκδόσεις «Χελώνα», και από το 1983 και μετά μπήκα βαθειά στον χώρο του περιοδικού τύπου από όπου βγήκα το 1993, διατηρώντας τις τυπογραφικές δραστηριότητες τις οποίες είχα αναπτύξει παράλληλα με τα περιοδικά.  Το 1997, και μετά από δύσκολα χρόνια, έκλεισα τις τυπογραφικές δραστηριότητες.  Τότε αποφάσισα να κάνω ένα ζωολογικό πάρκο.  Δεν ήτανε όνειρο ζωής αλλά κάτι που έλειπε από την Ελλάδα και για το οποίο ήμουνα σίγουρος πως θα έχει ανταπόκριση.  Από μικρό παιδί είχα πάθος για την φύση και τα ζώα, όμως δεν το έκανα για να ικανοποιήσω κάποιο χόμπι μου αλλά ούτε και για να πλουτίσω από αυτό.  Σήμερα αποδεικνύεται ότι ήταν και μια πολύ έξυπνη επιχειρήματική κίνηση, και παράλληλα η επαγγελματική περίοδος στη ζωή μου με τη μεγαλύτερη ικανοποίηση.

·        Γιατί ένα Ζωολογικό Πάρκο στην Αττική; Μπορεί το κοινό της ευρύτερης περιοχής να καλύψει τις ανάγκες συντήρησής του;
Όπως και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όλα τα μεγάλα ζωολογικά πάρκα βρίσκονται στην πρωτεύουσα καθώς αποτελούν και αυτά σημαντικό προορισμό τόσο σε τοπικό όσο και σε τουριστικό επίπεδο. Παρόλα αυτά οι επισκέπτες του πάρκου είναι από όλη την Ελλάδα.

·        Είναι ένα Ζωολογικό Πάρκο χώρος προστασίας απειλούμενων ειδών ή φυλάκισης άγριων ζώων; Πώς απαντάτε στους επικριτές τέτοιων χώρων; 
Ένα ζωολογικό πάρκο είναι περισσότερο από ένας χώρος προστασίας απειλούμενων ειδών. Είναι ένας χώρος ευαισθητοποίησης του κοινού για τα ευρύτερα περιβαλλοντικά θέματα του πλανήτη μας. Η απάντηση στους επικριτές έρχεται μέσα από τις πολλαπλές δράσεις μας γύρω από την προστασία άγριων ειδών. Θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που είναι αντίθετοι με την ύπαρξη Ζωολογικών Πάρκων και είναι αυτοί που στην πραγματικότητα δεν κατανοούν την δύναμη που μπορεί να έχει ένας τέτοιος φορέας στην σημερινή εποχή για την προστασία της άγριας ζωής.

·        Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο είναι ένας χώρος που στο μυαλό των περισσοτέρων συνδέεται με την ψυχαγώγηση και εξοικείωση με την άγρια φύση των παιδιών. Ποια είναι η δική σας θέση σε αυτό; Πώς μπορεί το Πάρκο να συμβάλει στην ανάπτυξη μιας ταυτότητας σεβασμού προς τα ζώα;
Ο ρόλος του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου είναι, μέσα από τους πρεσβευτές του κάθε είδους που φιλοξενεί, να δώσει την ευκαιρία στο κοινό (με ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό τρόπο)  να γνωρίσει από κοντά το ζωικό βασίλειο, να ενημερωθεί για την βιολογία τους, τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν στην φύση, και να συμμετέχει μέσα από προτεινόμενες δράσεις στην προστασία τους. 

Το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο έχει ως στόχο τις αρχές της ευζωίας και ευημερίας όλων των ζώων που φιλοξενούνται μέσα στο Πάρκο, υιοθετώντας όλα τα πρότυπα για την στέγαση, την φροντίδα, την ιατρική περίθαλψη και την υγιεινή των ζώων. Φιλοξενώντας αντιπροσωπευτικά είδη από κάθε οικογένεια ζώων κάθε χρόνο γεννιούνται νέα ζώα στο Πάρκο με το πιο ηλικιωμένο να είναι ένας αετός τριάντα χρόνων.

Το Πάρκο οργανώνει σε ετήσια βάση μια σειρά από δραστηριότητες μέσα από ξεναγήσεις, ταΐσματα ζώων, εθελοντικές δράσεις, παιχνίδια, μουσικές εκδηλώσεις, επιμορφωτικά σεμινάρια, zoo camps, προγράμματα για νέους, που όλα έχουν σαν σκοπό την γνωριμία, ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και call to action στα μεγαλύτερα θέματα που αντιμετωπίζει το ζωικό βασίλειο και το περιβάλλον μας σήμερα. 

Πληροφορίες θα βρείτε στο επίσημο site του Πάρκου στο www.atticapark.com