Όλοι έχουμε τον δικό μας ελέφαντα

γράφει η Μαρία Σούμπερτ

Ο μπαμπάς της Όλιβ δεν χαμογελάει. Ο μπαμπάς της Όλιβ δεν φαίνεται να ακούει. Ο μπαμπάς της Όλιβ δεν χαίρεται. Ο μπαμπάς της Όλιβ δεν μιλάει παρά μόνο όταν πρέπει. Ο μπαμπάς της Όλιβ έχει πάντα δίπλα του έναν τεράστιο γκρίζο ελέφαντα με ένα μικροσκοπικό καπέλο στο κεφάλι του. Αν ο ελέφαντας αυτός δεν πλάκωνε τον μπαμπά της Όλιβ τόσο πολύ, αυτό θα μπορούσε να είναι και αστείο. Ο μπαμπάς της Όλιβ όμως δεν βλέπει τίποτα το αστείο. Ευτυχώς δηλαδή που η Όλιβ έχει τον παππού, το γκρίζο σκυλάκι της τον Φρέντι και τον Άρθουρ, τον καλύτερό της φίλο. Και μέσα σε όλα και μια σχολική έκθεση στην οποία θέλει να πάει το παλιό ποδήλατο της μαμάς.
           
Αλήθεια, που είναι η μαμά;
           
Η αφήγηση μας βρίσκει αρκετά χρόνια μετά το θάνατο της μαμάς και μας αφήνει να καταλάβουμε πως αυτή η απώλεια έχει φέρει τον ελέφαντα μέσα στο σπίτι. Όταν όμως κινδυνεύσει και η Όλιβ πέφτοντας από το δέντρο, τότε και ο παππούς θα αποκτήσει το δικό του γκρίζο ζώο, μια τεράστια χελώνα. Η Όλιβ όμως θα καταφέρει να τη διώξει, όπως θα καταφέρει να διώξει και τον ελέφαντα του μπαμπά.
           
Το γκρίζο σκυλάκι της όμως; Αυτό θα το κρατήσει;

Ο Peter Carnavas γράφει ένα εξαιρετικό βιβλίο για την απώλεια και το πένθος, αλλά και τον τρόπο που τα βιώνουν το κάθε μέλος της οικογένειας ξεχωριστά. Ο πατέρας μοιάζει καθηλωμένος σε αυτό το πένθος, στη θλίψη, στην απουσία. Η απουσία της γυναίκας του καθιστά και τον ίδιο απόντα –ίσως η αδυναμία του να την αποχαιρετίσει τον κρατάει αιχμάλωτο του δικού της φαντάσματος. Ο παππούς πάλι έχει καταφέρει μέσα από την εγγονή του να διαχειριστεί το δικό του πένθος –αναλαμβάνοντας την μικρή Όλιβ θα μπορέσει να το ξεπεράσει ή τουλάχιστον να πιστέψει πως το έχει ξεπεράσει, αφού ο φόβος μήπως χάσει κι εκείνην θα το επαναφέρει ολόκληρο.
           
Αν κάτι μας αφήνει αυτό το τρυφερό και ζωντανό βιβλίο –που διαβάζεται με την ίδια ευκολία και από ενήλικες, αφού χρησιμοποιεί το σύμβολο των γκρίζων ζώων για να μιλήσει για ένα θέμα που τις περισσότερες φορές ούτε οι ενήλικες μπορούν να διαχειριστούν- είναι ο τρόπος που η απώλεια και το πένθος επηρεάζουν τα μέλη της οικογένειας: εκείνοι που είναι ίσως οι πιο "τυχεροί" είναι όσοι πρέπει να ασχοληθούν με τα παιδιά, γιατί τα παιδιά δεν μπορούν να μείνουν στην ίδια συναισθηματική κατάσταση για ώρα. Θα κλάψουν, αλλά λίγο αργότερα θα γελάσουν και θα παίξουν. Αυτό το "μπες-βγες" στο πένθος είναι που καθορίζει το ζωάκι της Όλιβ ως μικρότερο και πιο εύκολο να το διαχειριστεί. Αυτό είναι που βοηθάει τον παππού να βγει πιο γρήγορα από το δικό του πένθος, ενώ ο πατέρας ο οποίος αποσύρεται από αυτή την καθημερινότητα θα δυσκολευτεί περισσότερο.
           
Αυτό όμως που φαίνεται να ξεχωρίζει σε αυτή την αφήγηση το πένθος από την κατάθλιψη είναι το γεγονός πως όταν έρθει η ώρα, όλοι –και ο πατέρας μαζί- θα μπορέσουν να κάνουν αυτό το ένα βήμα προς τη λιακάδα, θα μπορέσουν και πάλι να γελάσουν και να χαρούν, κάτι που στην κατάθλιψη είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί από μόνο του.
 
Peter Carnavas
Ο ελέφαντας
Μετάφραση: Κυριάκος Αθανασιάδης
Εκδόσεις Παπαδόπουλος
ISBN: 978-960-484-532-3
Τιμή: €9.99
Ηλικία: 8+