ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΟΡΦΕΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ & ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Η ΧΥΤΡΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ»

της Μαρίας Σούμπερτ

Πολλοί λαοί και πολλές λαϊκές κουλτούρες δίνουν ιδιαίτερη σημασία στα ξωτικά τους, κανένας λαός όμως δεν πιστεύει τόσο πολύ σε αυτά, όσο οι Ιρλανδοί. Για εκείνους όμως ο όρος ξωτικά δεν αφορά μονάχα τις πεταλουδόμορφες μικροσκοπικές μορφές που ρίχνουν χρυσόσκονη και κάνουν τα πράγματα πιο όμορφα –που τελικά αποτέλεσαν μια ξεχωριστή κατηγορία, τις νεράιδες- αλλά εκείνα τα μικρόσωμα, κακότροπα, ιδιότροπα, περίεργα και σκανταλιάρικα πλάσματα, με τα πράσινα ρούχα και τις γενειάδες –χωρίς γενειάδες προφανώς τα θηλυκά ξωτικά.

​Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ιρλανδέζικων ξωτικών ήταν πως κατείχαν καθένα από αυτά από μια χύτρα με χρυσάφι. Και πως αν τα έπιανε ένας άνθρωπος όφειλαν να του δείξουν που βρίσκεται. Η σχέση ανθρώπων και ξωτικών είναι ιδιαίτερα περίπλοκη επίσης, αφού τα ξωτικά ζουν σε διαφορετικό χρόνο από τους ανθρώπους. Άνθρωποι που τυχαίνει να περάσουν χρόνο με τα ξωτικά ανακαλύπτουν πως για κάθε μια μέρα χάνουν έναν ολόκληρο χρόνο, ενώ συχνά πίστευαν πως τα ξωτικά άλλαζαν τα υγιή παιδιά με παιδιά ξωτικά, τα οποία όμως ήταν διαφορετικά. 

Μια συνάντηση ανθρώπου και ξωτικού είναι και το κεντρικό θέμα στο ιρλανδέζικο παραμύθι «Η χύτρα με το χρυσάφι», που ανεβάζει η Παραμυθένια Ορχήστρα του Θωμά Κινδύνη σε διασκευή και σκηνοθεσία Άννας Σεβαστής Τζίμα. Στο παραμύθι αυτό, ο νεαρός Νάιλ Ο’ Λίρι, που μεγαλώνει σε ένα αγρόκτημα και καλείται να κάνει όλες τις βαριές –κατ’ αυτόν- δουλειές, ονειρεύεται να γίνει πλούσιος. Όταν λοιπόν συναντάει ένα ξωτικό, είναι σίγουρος πως θα το δεσμεύσει να του φανερώσει που κρύβει την δική του χύτρα με το χρυσάφι. Το ξωτικό από την άλλη ναι μεν δεσμεύεται να εκπληρώσει την υπόσχεσή του, κανείς δεν το δεσμεύει όμως να το κάνει παραδίδοντας την χύτρα του. Έτσι όταν πολλαπλασιάσει τα μεταξωτά μαντίλια στο λιβάδι και ο Νάιλ δεν ξέρει πια ποιο απ’ όλα δείχνει το σημείο όπου βρίσκεται θαμμένη η χύτρα, το αγόρι θα ανακαλύψει πως και πάλι μπορεί να φτιάξει την τύχη του, μαζεύοντας όλα τα μαντίλια και πουλώντας τα στην αγορά.
           
Α, ναι. Ξέχασα να σας πω πως υπάρχει και μια μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσο πράγματι τα ξωτικά έχουν χύτρες με χρυσά νομίσματα. Νομίζω πως και τα ίδια τα ξωτικά, συμμετέχουν σε αυτή τη συζήτηση. Γιατί μπορούμε να δούμε από δύο πλευρές αυτή την έκβαση: ίσως πιθανά, να ήθελε το ξωτικό του παραμυθιού να κρύψει τη χύτρα του. Ίσως όμως, να εκπληρώνει την υπόσχεσή του –γιατί όπως επαναλαμβάνεται συχνά στην παράσταση, μια υπόσχεση είναι μια υπόσχεση και δεν μπορεί κανείς να την αναιρέσει- δίνοντας την ευκαιρία στον νεαρό Νάιλ να φτιάξει την δική του χύτρα με χρυσάφι.
           
Η σημασία της υπόσχεσης, η αδυναμία να φτιάξει κανείς κάτι από το τίποτα, η ανάγκη της δουλειάς και της προσπάθειας, αλλά και το δικαίωμα καθενός να προστατεύει αυτό που είναι δικό του. Και όλο αυτό σε μια αφήγηση γεμάτη μουσική και τραγούδι, που αποτελούν το βασικό χαρακτηριστικό της παράστασης. Μουσικό θέατρο λοιπόν, με κύρια στοιχεία τη φωνή και την αρμονία που προκύπτει από το ρυθμό και τα κρουστά, με τραγούδια που βασίζονται σε ιρλανδικές μελωδίες –και πως αλλιώς δηλαδή;
 

«Η χύτρα με το χρυσάφι», από την Παραμυθένια Ορχήστρα του Θωμά Κινδύνη σε διασκευή και σκηνοθεσία Άννας Σεβαστής Τζίμα

Διασκευή- θεατρική απόδοση - μουσική -τραγούδια-σκηνοθεσία:  Άννα Σεβαστή Τζίμα
Μουσική διεύθυνση:  Θωμάς Κινδύνης
Ενορχήστρωση - Μουσικής διδασκαλία:  Παραμυθένια Ορχήστρα
Κοστούμια: Παραμυθένια Ορχήστρα
 
Την Παραμυθένια Ορχήστρα αποτελούν οι:
Άννα Τζίμα, Μαρία Ιωάννου, Δανάη Στεργίου, Στεφανία Πολλάκη, Δημήτρης Σκούρτης,  Βάγια Τσιμάρα,  Σελήνη Φιλιππιτζή, Χαρά Παπαμιχαλοπούλου.
 
Τιμές εισιτηρίων: 10€ – Οικογενειακό ( 3 άτομα +): 8€ – Ομαδικό και Μέλη (10 άτομα +): 7€
 
Κάθε Κυριακή στις 15.00 μμ.
Ηλικίες: 2+
Διάρκεια: 60 λεπτά
Παραστάσεις έως τις 5 Μαΐου
 
Θέατρο Μορφές Έκφρασης
Αλκμήνης 13, Κ. Πετράλωνα
(απέναντι από το Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς)
Κρατήσεις: 210 3464903, 210 3464002