ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ & ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ

του Χρήστου Γκόντζου

Με την σολίστ στο πιάνο Yuja Wang
​
Λίγες μέρες έχουν περάσει από την βραδιά εκείνη του ολόγιομου φεγγαριού στο Ηρώδειο όπου η φιλαρμονική του Λουξεμβούργου ερμήνευσε έργα Τσαϊκόφσκι, Γκέρσουιν, Σοστακόβιτς και Στραβίνσκι. Λίγες μέρες αφότου η παγκοσμίου φήμης πιανίστα Yuja Wang έβαλε τα δάχτυλα της πάνω στα πλήκτρα του πιάνου και μας μάγεψε με την τέχνη και την τεχνική της. Είναι πολλές οι μέρες και ο καιρός που θα περάσει ακόμα και θα μας μένει ανεξίτηλο στην μνήμη κάθε λεπτό από αυτήν την συναυλία. Με σιγουριά όμως μπορούμε να πούμε ότι το συναίσθημα και η συναισθηματική και ψυχική ανάταση που αποκομίσαμε από αυτήν την συναυλία θα μείνει χαραγμένη στην ζωή μας για πάντα σαν μία των ωραιότερων και σπουδαιότερων μουσικών και καλλιτεχνικών μας εμπειριών!

Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (1840-1893)
Η τρικυμία: Φαντασία – Εισαγωγή για ορχήστρα σε φα ελάσσονα, έργο 18  

Ερμηνεία μεστή και συνειδητοποιημένη για τον ρομαντικό της χαρακτήρα και την εποχή. Κάποιο αξιοσημείωτο στραβοπάτημα δεν παρατηρείται. Όλα βαίνουν καλώς. Σίγουρα η αίσθηση της μουσικής δεν θα ήταν ίδια αν είχαμε να κάνουμε με ρώσους ερμηνευτές… και τούτο είναι και καλό και κακό. Σίγουρα πρόκειται για μια μοναδική ερμηνεία με χαρακτηριστικά ομαλοποίησης των ρωσικών εξάρσεων συναισθήματος στην μουσική ερμηνεία και τούτο αποτελεί απλά ένα γεγονός. Η ισορροπία μεταξύ των δυναμικών είναι απαράμιλλη. Αν κάτι μπορεί να παρατηρηθεί χωρίς όμως να θέλουμε να μείνουμε σε αυτό, θα ήταν η αμήχανη σύνδεση των ετερόκλητων μουσικών υλικών. Κάτι που μπορεί να αποδοθεί σε μεγάλος μέρος στον μαέστρο και σε μικρότερο στην φυσιολογική αμηχανία των μουσικών μέχρι να πάρουν τον έλεγχο αυτού του τόσο λεπτού έργου επί σκηνής.

George Gershwin (1898-1937)

Rhapsody in blue
Εδώ πλέον τα πράγματα έχουν αλλάξει αισθητά. Η μουσική έχει αλλάξει. Η ερμηνεία της ορχήστρας ταιριάζει με το έργο τόσο όσο θα ταίριαζαν τα χέρια του Glen Gould πάνω στα έργα του Μπαχ. Παράδειγμα διόλου τυχαίο. Πρόκειται για μια επίκαιρη ερμηνεία της ορχήστρας. Μια ερμηνεία ξεχωριστή με προσωπικότητα και εκφραστικότητα από τα μέλη της ορχήστρας. Πράγμα που φαινόταν ακόμα και στην κινησιολογία τους. Το αποκορύφωμα όμως είναι το πιάνο. Πραγματικά πρόκειται για επέμβαση αριστοτεχνική πάνω στο έργο του συνθέτη. Θα εξηγήσουμε τι εννοούμε. Δεν είναι μόνο η ισχυρή προσωπικότητα και ιδιομορφία της ερμηνείας του πιανιστικού μέρους. Δεν είναι μόνο οι εξαίσιες διορθωτικές παρεμβάσεις της σολίστ στα αδύναμα σημεία της ερμηνείας της… όπου πλέον δεν μπορούσες να αντιληφθείς αν κάτι ήταν σκόπιμο και προσχεδιασμένο ή απλώς της στιγμής... Είναι το γεγονός ότι δεν είναι καθόλου λίγα τα σημεία όπου η πιανίστα όντας πλήρως μέσα στο έργο προσδίδει την δικιά της πινελιά με το αντίστοιχο μουσικό υλικό που φρόντισε να προσαρμόσει στην αρχική παρτιτούρα. Αξιοθαύμαστο και αξιέπαινο. Μια ερμηνεία τόσο σφιχτά δεμένη και προσωπική που δεν την λύνει ούτε ο διάολος!

Ντμίτρι Σοστακόβιτς (1906-1975)Κοντσέρτο αρ. 2 για πιάνο και ορχήστρα σε φα μείζονα, έργο 102 

Πόσο υπέροχα μας ηχεί εν έτη 2019 αυτό το κονσέρτο παιγμένο από την Yuja Wang και την φιλαρμονική του Λουξεμβούργου. Έργο που ο Σοστακόβιτς έγραψε για τον γιο του. Σε πολλά σημεία του πρώτου και του τρίτου μέρους το υλικό του κονσέρτου θυμίζει ασκήσεις και σπουδές για πιάνο. Ως προς αυτό μόνο αυτό δεν μας θύμισε η ερμηνεία της σολίστ. Από πού να πιαστεί κανείς και να μιλήσει και πώς να βάλει σε σειρά τα ανάμεικτα των συναισθημάτων για ένα τέτοιο έργο σε μία τέτοια εκδοχή. Τι να πει κανείς για την έξτρα αίσθηση legato εκ μέρους της ορχήστρας στο πρώτο μέρος. Ή για την τρυφερότητα της απόδοσης στο αργό και λυρικό δεύτερο μέρος. Μήπως η χορευτικότητα του πολυρυθμικού τρίτου μέρους δεν έγινε αντιληπτή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Ένα από τα κολοσσιαία έργα του μεγάλου Ντιμίτρι Σοστακόβιτς στα καλύτερά του!

Ίγκορ Στραβίνσκι (1882-1971)

Το πουλί της φωτιάς, σουίτα

Αδιαμφισβήτητα ίσως ένα από τα δύο-τρία έργα που καθιέρωσαν τον Στραβίνσκι ως έναν κορυφαίο ανάμεσα σε κορυφαίους. Αναρωτιέμαι όσο φέρνω στο νου μου στιγμές από την εμπειρία της ακρόασης αυτού του έργου. Πρόκειται για ηχογράφηση; Ελπίζω να ηχογραφήθηκε! Διότι για τέτοιο επίπεδο ερμηνείας μιλάμε. Θα άξιζε να το ακούσει κανείς ακόμα και από ένα φτηνό ραδιόφωνο! Και πάλι ευχαριστημένος θα έμενε! Αλλά το να βλέπεις την αποφασιστικότητα και την ένταση ζωγραφισμένη στις κινήσεις και στα πρόσωπα των μουσικών και του μαέστρου είναι το κάτι άλλο και μάλλον τελικά ένα από τα πράγματα που συνέβαλαν στην γέννηση αυτής της μουσικής πανδαισίας. Έργο άκρως επιβλητικό και ερμηνεία πέρα για πέρα μυσταγωγική! Ήταν κυριολεκτικά η σταγόνα που ξεχείλισε των ωκεανό των συναισθημάτων μας. Ήταν το αποκορύφωμα μιας μαγευτικής βραδιάς.
​
Ήταν και θα είναι μια συναυλία αξιομνημόνευτη, πιστεύω για τον καθένα από εμάς που την παρακολούθησε. Μέχρι να αρχίσει να τον απατά η μνήμη του…κάτι που ευχόμαστε να αργήσει πολύ να συμβεί.