ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΑΣΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ

της Μαρίας Σούμπερτ

Τι κάνει ξεχωριστό έναν αφηγητή;
Είναι το υποκριτικό του ταλέντο; Η αφηγηματική του ικανότητα; Η θεματολογία που επιλέγει; Η Βρετανή δραματοθεραπεύτρια Alida Gersie χρησιμοποιεί την αφήγηση ως κύριο συστατικό της θεραπευτικής διαδικασίας. Συνδέεται η αφήγηση λοιπόν και η αφηγηματική τέχνη με την θεραπεία;

Καταφατικά απαντάει η Σάσα Βούλγαρη, πρωτοπόρος της νέο-αφήγησης στην Ελλάδα, έχοντας και η ίδια ένα υπόβαθρο σπουδών Ψυχολογίας και Παιδαγωγικών στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η δύο φορές υποψήφια για το Διεθνές Βραβείο Astrid Lindgren Memorial Award (2014 & 2015) σχεδιάζει και πραγματοποιεί προγράμματα αφήγησης για παιδιά και ενήλικες από το 1993, καθώς και σεμινάρια και εκπαιδευτικά προγράμματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 

Με σταθερή παρουσία σε σημαντικά Μουσεία, Βιβλιοθήκες και σχολεία –δημόσια και ιδιωτικά-, αλλά και την σειρά αφήγησης ελληνικών λαϊκών παραμυθιών στην τηλεόραση (ΕΤ1, 1998 «Ψέμματα κι Αλήθεια έτσι ειν΄ τα Παραμύθια»), η Σάσα Βούλγαρη στρέφει τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον της στον συνδυασμό της παράδοσης με την τεχνολογία, αλλά και την ψυχοθεραπεία.
 
«Στην περίπτωσή μου όταν λέω «ξεκίνησα» επαγγελματικά την τέχνη μου κυριολεκτώ: ως πρωτοπόρος της νεο-αφηγησης στην Ελλάδα δεν υπήρχε προηγούμενο για να στηριχθώ αν και από πάντα μου «έπλεα» μέσα στα παραμύθια.
 
Τα γονίδιά μου έχουν εγγραφές παραμυθάδων από τη Θεσσαλική γενιά της μάνας μου, από ένα «μαγικό» χωριό με νεράιδες, στοιχειά, φίδια – τέρατα, ελάφια αυτοπροσφερόμενα για θυσία, γουρνοχαρές, πανηγύρια, αγγέλους, μαγεμένα δέντρα κι ένα πανάρχαιο ιερό. Οι πρόγονοί μου έβρισκαν αρχαία απομεινάρια παντού οργώνοντας τα χωράφια τους.
 
Σπούδασα Ψυχολογία και Παιδαγωγικά για να καταλάβω τους ανθρώπους, ειδικότερα τα παιδιά, αλλά τελικά με έφερε γρήγορα ο δρόμος της ζωής στην δική μου Αλήθεια... τα παραμύθια! Συχνά λέω: τα παραμύθια είναι ο τρόπος ο δικός μου να αγαπώ και να με αγαπούν.
 
Υπήρξα επαγγελματίας με συνείδηση από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα ότι είμαι παραμυθού. Και είμαι από τους ελάχιστους στην Ελλάδα που ασκούμε αποκλειστικά το επάγγελμα της Τέχνης της Αφήγησης. Από τη στιγμή που το αποφάσισα δεν έκανα ποτέ κάτι άλλο και δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να γίνει καλός σε κάτι όταν το κάνει συμπληρωματικά.
 
Ανταμείβομαι πλουσιοπάροχα τουλάχιστον σε ηθικό επίπεδο  - γιατί σε υλικό... άστο καλύτερα...
 
Κέρδισα ανεκτίμητες συνεργασίες, πολυεπίπεδες, μακροχρόνιες, με εξαιρετικά πρωτότυπες δράσεις. Κέρδισα φιλίες και σχέσεις με ήθος κι Αγάπη. Είδα παιδιά να μεγαλώνουν με τα παραμύθια μου και χάρηκα με τους γάμους και τα γεννητούρια των μωρών των μαθητών μου. Και ένοιωσα ευτυχισμένη με μαθητές στα εργαστήριά μου που προχώρησαν την κοινή Αγάπη μας για τα παραμύθια ακόμα πιο πέρα και με τον δικό τους τρόπο.
 
Θυμάμαι έντονα το ξεκίνημά μου... πολύ νεαρή και ονειροπαρμένη – ζούσα σε έναν κοσμο παράλληλο: ίσως τα πόδια μου να μην ακουμπούσαν ακριβώς στη γη... Ακόμα δεν μπορώ να διανοηθώ το θράσος μου να δηλώνω «παραμυθού» σε μια εποχή που αυτό απλά δεν υπήρχε! Αλλά δεν είχα χρόνο να σκεφτώ. Το ένα έφερνε το άλλο κι εγώ απλώς ακολουθούσα.
 
Είμαι αυτοδίδακτη αν μπορείς να το πεις κι έτσι γιατί όλη η γενιά της μάνας μου ήταν γεμάτη ανθρώπους που αφηγούνταν, τραγουδούσαν, έπαιζαν με το λόγο. Κυλάει η παράδοση στο αίμα μου και η φωνή μου που την καλλιέργησα συστηματικά για πάρα πολλά χρόνια εμπεριέχει τις φωνές όλων αυτών των προγόνων.
 
Έχω πλέον δημιουργήσει τη δική μου μέθοδο για να βοηθώ τους ανθρώπους που έρχονται στα εργαστήριά μου να κατανοήσουν καταρχήν τη δική τους αφηγηματική πηγή και να οδηγηθούν στην δική τους αφηγηματική φωνή. Τη μέθοδό μου την έφτιαξα πάνω στις σύγχρονες ανάγκες και επιθυμίες που δεν είναι μεν διαφορετικές στην ουσία τους αλλά εκφράζονται με νέους επικοινωνιακούς τρόπους.
 
Ουσιαστικά αυτό που έχει χάσει ο άνθρωπος είναι η Επι-Κοινωνία. Δεν κοιταζόμαστε πια στα μάτια δεν γνωρίζουμε καν την δική μας φωνή. Κωφοί όντες μιλάμε ακατάσχετα... Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να κάνει ο Αληθινός Παραμυθάς και όχι αυτός που παρασταίνει τον παραμυθά είναι να αποκαταστήσει επικοινωνία μέσω της αφηγησής του.
 
Δεν είναι τα παραμύθια θεραπευτικά εάν ο κοινωνός / παραμυθάς δεν είναι θεραπευτής. Αυτό χρήζει πρωτίστως αυτογνωσία. Επίσης: διαίσθηση.
 
Τότε η Τέχνη της Αφήγησης γίνεται Μύηση, Φιλο-σοφία και Τέχνη Αγάπης».
 

Ορισμένες από τις δραστηριότητες που διοργανώνει η Σάσα Βούλγαρη και μπορείτε να παρακολουθήσετε:

• Το Ετήσιο Σεμινάριο Αφήγησης “Παραμυθέομαι IX” που ξεκινά άμεσα για 9η συνεχή χρονιά στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης
• Προγράμματα Αφήγησης για Σχολεία στο Ίδρυμα Θεοχαράκη:                   http://thf.gr/el/class/istories-me-th-sasa/?wcs_timestamp=1538992800 
• Αφήγηση για παιδιά και μεγάλους στα πλαίσια της έκθεσης “Κώστας Βαρώτσος - Γλυπτική 2008 - 2018”:  http://thf.gr/el/class/afigiseis-me-th-sasa-voulgari/?wcs_timestamp=1539975600