Βίκυ Μοσχολιού: Η μεγάλη κυρία του λαϊκού τραγουδιού έφυγε σαν σήμερα

γράφει ο Χρήστος Σούτος

Στις 16 Αυγούστου του 2005 σίγησε για πάντα η μεγαλύτερη γυναικεία λαϊκή φωνή, που γνώρισε η ελληνική μουσική σκηνή. Στην παραπάνω φράση υπάρχει όμως ένα μεγάλο λάθος. Η Βίκυ Μοσχολιού δεν ήταν απλά μια μεγάλη λαϊκή φωνή. Ήταν μια τεράστια τραγουδίστρια, που μπορούσε να ερμηνεύσει όλα τα είδη μουσικής με την ίδια ευκολία, με την ίδια αισθαντικότητα, με το ίδιο συναίσθημα και ποιότητα.

Ο τρόπος που έντυσε ερμηνευτικά σπουδαία τραγούδια των σημαντικότερων Ελλήνων συνθετών και στιχουργών ήταν μοναδικός και διαχρονικός. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι οι επιτυχίες της παραμένουν ανεξίτηλες στον χρόνο και τις σιγοτραγουδούν ακόμα και παιδιά που δεν την πρόλαβαν να μεσουρανεί ή ακόμα και να ζει. Η κληρονομιά της θα παραμένει ζωντανή και θα την θυμίζει σε κάθε γλέντι, σε κάθε δύσκολη στιγμή, στην καθημερινότητα μας.

​Η Βίκυ Μοσχολιού γεννήθηκε το 1943 στο Μεταξουργείο, αλλά μεγάλωσε στο Αιγάλεω. Δύσκολα παιδικά και εφηβικά χρόνια μέσα σε μια εξαιρετικά ταραγμένη περίοδο για την Ελλάδα. Έμαθε να αγαπά από μικρό κορίτσι το λαϊκό τραγούδι, αφού ο πατέρας της είχε τα ανάλογα ακούσματα. Αναγκάστηκε από πολύ μικρή ηλικία να βγει στο μεροκάματο, αφού για να συνδράμει στον οικογενειακό προϋπολογισμό δούλευε από τα 13 της χρόνια κορδελιάστρα. Αυτό είχε ως συνέπεια να μην αποκτήσει τα κατάλληλα εφόδια από πλευράς παιδείας, γεγονός που της "κόστισε" σε ορισμένες επιλογές της ως επαγγελματίας τραγουδίστρια. Οι γονείς της δεν ήθελαν η κόρη τους να "μπλέξει" με την νύχτα και γι' αυτό προσπάθησαν να την αποτρέψουν από κάτι τέτοιο. Χάρη στην δική της επιμονή και την βοήθεια της ξαδέλφης της, Έφης Λίντα, έκανε πραγματικότητα το όνειρο της κάνοντας το ντεμπούτο της το Πάσχα του 1962 δίπλα στον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Δούκισσα στην ιστορική Τριάνα του Χειλά. 

Ο Σταύρος Ξαρχάκος την άκουσε εκεί και απογείωσε την καριέρα της μόλις στα 21 της χρόνια. Έδωσε στην Βίκυ Μοσχολιού την πρώτη της μεγάλη επιτυχία το 1964, όταν η μεγάλη Ελληνίδα τραγουδίστρια ερμήνευσε το "Χάθηκε το φεγγάρι" στην ταινία "Λόλα" με πρωταγωνιστές τους Νίκο Κούρκουλο και Τζένη Καρέζη. Για όσους δυσκολεύονται να το θυμηθούν είναι γνωστό και ως "Πέτρα την πέτρα". Από εκείνη την στιγμή και μετά δεν σταμάτησε να συνεργάζεται με τα σπουδαιότερα ονόματα στιχουργών και συνθετών. Είναι τόσο μεγάλος ο κατάλογος, που απαριθμώντας τους σίγουρα θα ξεχάσεις και ορισμένους. Σταύρος Ξαρχάκος, Μίκης Θεοδωράκης, Βασίλης Τσιτσάνης, Άκης Πάνου, Μίμης Πλέσσας, Γιάννης Σπανός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Απόστολος Καλδάρας, Μάρκος Βαμβακάρης, Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιάννης Μαρκόπουλος ακόμα και εκείνοι της νεότερης γενιάς όπως ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Λάκης Παπαδόπουλος και ο Σταμάτης Κραουνάκης. Ξεχωριστή θέση στις συνεργασίες της κατέχει ο Γιώργος Ζαμπέτας, του οποίου ουσιαστικά υπήρξε η μούσα του. Τραγούδια της εμπιστεύτηκαν και πολύ μεγάλα ονόματα ποιητών και στιχουργών, όπως ο Νίκος Γκάτσος, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Λίνα Νικολακοπούλου κ.α.

Η Βίκυ Μοσχολιού ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της αθηναϊκής νύχτας για χρόνια. Είχε όμως και την διάθεση για πειραματισμούς. Ήταν κάτι που της το επέτρεπε η τεράστια γκάμα στην φωνή της. Μπορούσε με την ίδια ευκολία να ερμηνεύσει από το πιο βαρύ λαϊκό τραγούδι, από ένα αρχοντορεμπέτικο μέχρι ένα ελαφρολαϊκό άσμα, ένα έντεχνο. Αυτός είναι και ο λόγος που η βαθιά δωρική φωνή της, η μοναδική της βραχνάδα δεν μπήκε ποτέ σε καλούπια, δεν εγκλωβίστηκε ποτέ σε ταμπέλες. Η απόφαση της να εγκαταλείψει τις γεμάτες αθηναϊκές νυχτερινές πίστες για να τραγουδήσει στην Πλάκα σε μπουάτ όπως το ΖΟΥΜ και φυσικά ο Ζυγός έφερε πραγματική επανάσταση. Ήταν η πρώτη που το τόλμησε ανοίγοντας τον δρόμο και για τις άλλες συναδέλφους της.

Επί έξι και πλέον χρόνια επέβαλε ένα εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης με άλλο ύφος από αυτό που το κοινό της την είχε συνηθίσει και τα κατάφερε περίφημα χαρίζοντας μας και σε αυτό το είδος μοναδικές ερμηνείες. Το πόσο μετρούσε ως μέγεθος φαίνεται και από το γεγονός ότι είχε εμφανιστεί καλεσμένη σε τρεις βασιλικές αυλές, της Ελλάδας, της Περσίας και της Ιορδανίας, αλλά και σε ονομαστά θέατρα του εξωτερικού, όπως το Κάρνεγκι Χολ της Νέας Υόρκης, το Ρόαγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου και το θέατρο Ολύμπια του Παρισιού. Μην λησμονούμε ακόμα, ότι δύο επιτυχίες της ονοματοδότησαν και δύο εμβληματικά νυχτερινά κέντρα της εποχής, τα "Δειλινά" και τα "Ξημερώματα".

Στην προσωπική της ζωή παντρεύτηκε τον Μίμη Δομάζο, ίσως ο μεγαλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, σε ένα γάμο που αποτέλεσε αντικείμενο έντονης ενασχόλησης του εγχώριου Τύπου σε μια εποχή που η έννοια παπαράτσι δεν υπήρχε καν και διήρκησε 12 χρόνια. Απέκτησε δύο κόρες από αυτόν τον γάμο. Μελανό σημείο στην πορεία της η στενή της σχέση με το Απριλιανό καθεστώς. Η μεγάλη ερμηνεύτρια, δυστυχώς, συνέδεσε το όνομα της με τον ύμνο της Χούντας, τον οποίο και ερμήνευσε μαζί με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση στις 13 Ιουλίου του 1967 στο κέντρο "Δειλινά" στην εκδήλωση της ΥΕΝΕΔ υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γ. Οικονομίδη, η κουμπαριά της με τον αρχιπραξικοπηματία Ιωάννη Λαδά, αλλά και η συμμετοχή της στους χουντικούς εορτασμούς κατά την Στρατιωτική Δικτατορία στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

​Έφυγε από την ζωή μόλις στα 62 της χρόνια χτυπημένη από τον καρκίνο.