ΈΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΌΛΟ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ

6/7/2019

της Μαρίας Σούμπερτ

Τι συμβαίνει στο μυαλό ενός παιδιού όταν καλείται να απαντήσει σε μια ερώτηση και ενώ την ξέρει, ξαφνικά μοιάζει σα να «αποσυνδέεται»; Τι είναι αυτό που «πατάει» πάνω στη γλώσσα του παιδιού και το αποτρέπει από το να απαντήσει; Είναι μια δική του αδυναμία; Είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης; Είναι η ίδια η άγνοια; Είναι ντροπή και φόβος πως κάποιος θα το κοροϊδέψει;

Ο Βασίλης Κουτσιαρής προτείνει την δική του οπτική στο τι συμβαίνει σε ένα παιδί όταν μπλοκάρει και δεν μπορεί να απαντήσει σε μια ερώτηση. Σύμφωνα λοιπόν με εκείνον –και δεδομένου πως δουλεύει ως εκπαιδευτικός πολλά χρόνια με παιδιά, άρα κάτι θα ξέρει παραπάνω- ένα παιδί που δεν μπορεί να απαντήσει σε μια ερώτηση γνώσεων, το παθαίνει αυτό, απλά και μόνο γιατί εκείνη την ώρα «ταξιδεύει» σε εκείνο το μέρος, σημείο, τόπο. Αυτό δηλαδή παθαίνει η Νεφέλη, που είναι μαθήτρια της Β΄ Δημοτικού και κάθε φορά που η δασκάλα της κάνει μια ερώτηση εκείνη δεν μπορεί να απαντήσει. Όχι επειδή δεν ξέρει, αλλά να, όταν την ρωτάει ποιο είναι το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, εκείνη αμέσως όχι απλώς έχει ταξιδέψει στον Όλυμπο, αλλά είναι τόσο μακριά που οι φωνές της δεν ακούγονται πίσω στην τάξη. Το ίδιο παθαίνει και με τον ουρανοξύστη, που βρίσκεται ξαφνικά τόσο ψηλά που οι συμμαθητές της δεν την ακούνε.

Αν ήταν ενήλικη θα μπορούσε κανείς να πει πως παθαίνει κρίσεις πανικού, κυρίως όταν ντράπηκε που την κορόιδεψαν οι φίλοι της και ξαφνικά βρέθηκε μέσα στα μαύρα σκοτάδια σα να είναι σε τρένο τη νύχτα. Τι την βοηθάει; Οι βαθιές αναπνοές. Τι μπορεί να την επαναφέρει και να της δώσει θάρρος να απαντήσει; Ο Βασίλης Κουτισαρής κάνει τη δική του πρόταση: μια θετική ενθάρρυνση, ένα «Μπορείς να τα καταφέρεις».

Παρ’ ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναπτυχθεί πολύ ο τομέας της παιδοψυχολογίας και παιδοψυχιατρικής, παρ’ ότι οι γνώσεις μας για τον τρόπο ανάπτυξης του παιδικού εγκεφάλου έχουν αυξηθεί πολύ, εντούτοις βρισκόμαστε ακόμα πολύ συχνά να μιλάμε για την τεμπελιά των παιδιών, το πόσο «κακομαθημένα» είναι, πόσο «αδιάφορα». Αυτό που θα πρέπει να έχουμε πάντα στο νου μας όμως είναι πως τα παιδιά με την συμπεριφορά τους τις περισσότερες φορές θέλουν να μας πουν και κάτι άλλο μαζί, κάτι που ακόμα ο εγκέφαλός τους δεν είναι έτοιμος να επεξεργαστεί.
Αυτό που καταφέρνει η ενθάρρυνση του παιδιού είναι να συνειδητοποιήσει πως όλοι κάνουν λάθη, πως όλοι λίγο πολύ ανησυχούν και αγχώνονται αν η απάντηση που θα δώσουν είναι σωστή ή όχι. Θα συνειδητοποιήσει ταυτόχρονα πως και η διάθεση των παιδιών αλλάζει πολύ εύκολα. Τα ίδια παιδιά που πείραζαν την Νεφέλη όταν εκείνη δεν μπορούσε να μιλήσει, ήταν διστακτική και επιφυλακτική, είναι εκείνα που θα την ενθαρρύνουν, θα την εντάξουν στο παιχνίδι τους και θα της δείξουν και τις δικές τους δυσκολίες. Αρκεί να υπάρχει ένας εκπαιδευτικός στην τάξη που να λειτουργεί ενθαρρυντικά και υποστηρικτικά.