Ε, ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ!

της Μαρίας Σούμπερτ

Ο Τεό ξυπνάει ένα πρωί και βρίσκει δίπλα του τον κύριο Όχι. Αυτός είναι ένας περίεργος τύπος που παρεμβαίνει παντού και τα κάνει όλα χάλια. Να, εκεί στην κουζίνα πέταξε το μπολ με το μούσλι και έχυσε το χυμό στο πάτωμα. Στο σχολείο έκανε μουτζούρες στην κοινή ζωγραφιά του Τεό με τη Λότε. Γενικά φέρνει τον Τεό σε πολύ δύσκολη θέση. Γιατί ο Τεό κατά πώς φαίνεται, μέχρι εκείνη τη στιγμή έλεγε μόνο ναι. Σε μια αφήγηση που δεν έχει χώρο για τον μπαμπά του Τεό, αλλά αναφέρεται μόνο στη μαμά του που τον ξυπνάει το πρωί, τον πάει σχολείο και τον παίρνει και το μεσημέρι από εκεί, ο Τεό δείχνει να ενοχλείται από τον κύριο Όχι και την περίεργη συμπεριφορά του.

Εδώ που τα λέμε δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο το τί θέλει να κάνει και να πει ο κύριος Όχι. Οι αντιδράσεις του είναι σπασμωδικές, απότομες, τρομάζουν και τον ίδιο τον Τεό. Μέχρι που ο κύριος Όχι αρχίζει να καλύπτει με τις αντιδράσεις του το μικρό παιδί. Εκεί, που πήγαν να του κλέψουν τη σοκολάτα ή να βγάλουν το γάτο στο δρόμο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο κύριος Όχι μίκραινε κάθε φορά που έλεγε απλώς όχι, μέχρι το τέλος του βιβλίου όπου έχει πια εξαφανιστεί. Όταν όμως εξαφανίζεται, ο Τεό δεν τον χρειάζεται πια, γιατί μπορεί και ο ίδιος να πει πια το «Όχι».
           
Στην ηλικία των δύο – τριών χρόνων, το παιδί αρχίζει να μαθαίνει τη δύναμη του Όχι. Μέσα από αυτήν αντλεί την ικανοποίηση της προσωπικής επιλογής, αυτονομείται, ξεχωρίζει τον εαυτό του και τις επιθυμίες του από του περιβάλλοντός του. Πολλές φορές όμως η άρνηση αυτή δεν μπορεί να εκφραστεί ομαλά και άνετα. Ίσως λόγω ενοχών του παιδιού πως αρνούμενο θα στεναχωρήσει τη μαμά του, ή πως θα σταματήσει να το αγαπάει. Η άρνηση τότε, ή τουλάχιστον η επιθυμία της- αποκτά σπασμωδική χροιά, εκφράζεται άγαρμπα και με τρόπους απότομους που ξαφνιάζουν. Το παιδί ταυτόχρονα, καθώς δεν περιμένει κι εκείνο αυτή τη συμπεριφορά από τον εαυτό του, εκπλήσσεται και το ίδιο. Δεν ξέρει τί το έχει κάνει να αντιδράσει σπασμωδικά. Μόνο όταν μπορέσει να εκφράσει συνειδητά το όχι, όταν μπορέσει να κάνει μια προσωπική επιλογή, θα μπορέσει το παιδί να αφήσει τις σπασμωδικές αντιδράσεις. Η άρνηση τότε γίνεται κατάφαση γιατί μέσα από αυτήν, εξελίσσεται και αναπτύσσεται το ίδιο το παιδί.
 _________________________________________________________________________________
Φραντσίσκα Σέιμπολτ
«Ο Τεό μαθαίνει να λέει όχι»
Εικονογράφηση: Άντγε Ντρέσερ
Μετάφραση: Μαρία Σούμπερτ
εκδόσεις Διάπλαση
ISBN: 978-960-567-131-0
Τιμή: €12.50