ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΤΣΙΦΗ

της Νίκης Ράπτη

Είσαι ένας πολύ ταλαντούχος θεατρικός συγγραφέας, που σε διακρίνει μια ωριμότητα και μια ευαισθησία στη γραφή σου. Ποιες συνήθως είναι οι πηγές που αντλείς έμπνευση για να πλάσεις τον θεατρικό σου κόσμο;
 
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Αντλώ έμπνευση από τα πάντα. Κυριολεκτικά. Από την καθημερινότητα τη δική μου. Των φίλων μου. Από μια λέξη ή ένα όνομα που θα ακούσω στο δρόμο μπορεί να δημιουργηθεί μια καινούρια σκηνή ή ένας καινούριος χαρακτήρας. Από κάποιο άρθρο που θα διαβάσω στο ίντερνετ. Νομίζω πως για έναν συγγραφέα η πηγή έμπνευσης είναι ανεξάντλητη.
 
Μίλησε μου για τη σχέση σου με τη μουσική και το τραγούδι.
Εκεί που τελειώνει το θέατρο αρχίζει η μουσική. Είναι μεγάλο μέρος της καθημερινότητας μου. Θα με βρεις πάντα στο δρόμο να περπατάω φορώντας ακουστικά και τραγουδώντας τόσο, ώστε πολλές φορές να γυρίζουν περαστικοί και να με κοιτάζουν περίεργα. Συνεχίζω τις σπουδές μου στο τραγούδι, επαγγελματικά έχουν γίνει κάποιες δουλειές όμως απέχω εδώ και έναν χρόνο. Συνήθως οι προτάσεις που έχω και τα τραγούδια που φτάνουν στα χέρια μου είναι συγκεκριμένα μοτίβα που επαναλαμβάνονται. Θέλω να βρω ανθρώπους που θα έχουν τη βλέψη να φτιάξουμε κάτι καινούριο μαζί. Οπότε, όταν δουλέψω ξανά σε σχέση με το τραγούδι, θα είναι σίγουρα σε κάτι πιο ουσιαστικό.
 
Στο Θέατρο Επί Κολωνώ, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Off Off Athens θα παρουσιαστεί 6 και 7 Ιουνίου από τη Θεατρική Ομάδα ΜπακStage το έργο σου «Οι Νόμοι της Έλξης», σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπακογεώργου. Θες να μου πεις λίγα λόγια για το έργο αυτό;
 
Ο Άρης διαβάζει ένα βιβλίο του Καββαδία στα βραχάκια της Ακρόπολης και κατά λάθος γνωρίζεται με την Αλίκη που μόλις έχει μετακομίσει στην Ελλάδα και προσπαθεί να γνωρίσει την πόλη. Από εκείνη τη στιγμή πλάθεται ένας ολόκληρος κόσμος. Είναι ένα έργο που μιλάει για την καθημερινότητα τεσσάρων νέων στην Αθήνα του 2018 και τον τρόπο που η έλξη δρα ανάμεσα σε αυτούς δημιουργώντας καταστάσεις. Σύγχρονο τόσο στη δομή όσο και στη θεματολογία του. Θα χαρώ να μας δείτε στο Θέατρο Επί Κολωνώ 6 και 7 Ιουνίου.   

'80", του Γιώργου Κατσίφη

Φέτος, παρουσιάστηκε για έξι παραστάσεις το θεατρικό σου έργο με τίτλο «80» στο Booze Cooperativa Theater, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Δημητρίου και ερμηνεία της Ελένης Ανδρεάδη. Θα ήθελα να μου μιλήσεις για το έργο αυτό και την πολύ αξιόλογη παράσταση, που είχα τη χαρά να παρακολουθήσω.
 
Και δική μας μεγάλη χαρά που μας παρακολούθησες και σε ευχαριστούμε πολύ για την όμορφη κριτική σου. Είναι η ζωή μιας γιαγιάς που ακροβατεί ανάμεσα σε μια γυναίκα της διπλανής πόρτας και μια «σούπερ» γιαγιά. Ξεκινά από τις παιδικές της αναμνήσεις και περνάει σιγά σιγά στην εφηβεία, την ενηλικίωση. Και καταλήγει πάλι στο σήμερα με τους φόβους και τις ερινύες να γίνονται απελευθέρωση και λύτρωση. Η παράσταση ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Είναι το πρώτο ολοκληρωμένο έργο μου που παρουσιάζεται και αυτό είναι ευτύχημα. Η αποδοχή του κόσμου με τις περισσότερες παραστάσεις να είναι sold out, επίσης. Τα θετικά σχόλια. Οι παρατηρήσεις που μας βοήθησαν όλους να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Πήγαν όλα πολύ καλύτερα από όσο τολμούσα να φανταστώ. Συζητάμε έντονα το ενδεχόμενο να παρουσιαστεί ξανά από τον Οκτώβρη, οπότε ίσως αυτός ο κύκλος να μην έχει κλείσει ακόμα. 
 
Τι σημαίνει η συγγραφή για σένα;

Σημαίνει «εγώ» ολόκληρο. Είμαι από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ένας άνθρωπος που του αρέσει να καταπιάνεται με πολλά πράγματα και να σκορπίζεται. Όμως η συγγραφή είναι το κομμάτι εκείνο που βρίσκω τον εαυτό μου στο εκατό τοις εκατό. Θέλω να το κάνω όλη μου τη ζωή.
 
Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που πιστεύεις ότι μπορούν να ξεχωρίσουν έναν θεατρικό συγγραφέα στη σημερινή θεατρική Αθήνα;
 
Να φέρνει κάτι καινούριο. Κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Αρκεί να έχει γερό στομάχι για να το υποστηρίξει.
 
Τι σε γοητεύει περισσότερο να παρακολουθείς στο θέατρο;
 
Μου αρέσει να βλέπω κλασσικά έργα με σύγχρονη απόδοση κειμένων και σύγχρονη σκηνοθετική ματιά. Με σεβασμό πάντοτε στους συγγραφείς.
 
Με ποιες άλλες μορφές τέχνης, εκτός από το θέατρο, θα σε ενδιέφερε να ασχοληθείς;
 
Με τον κινηματογράφο. Νομίζω άλλωστε με επηρεάζει αρκετά στη γραφή μου.
 
Πότε αισθάνεσαι ότι η συγγραφή ενός έργου έχει ολοκληρωθεί;
 
Ποτέ δεν νιώθω απόλυτα ασφαλής. Σκέφτομαι πάντα αν χωράει κάτι περισσότερο, αν κάτι πρέπει να αλλάξει. Ίσως όταν ένα έργο βρίσκει τον δρόμο του στη σκηνή και μέσα μάλιστα από τη ματιά ενός έμπειρου σκηνοθέτη, να ολοκληρώνεται.
 
Ο τρόπος γραφής σου έχει μια εντυπωσιακή σαφήνεια, παράγεις εικόνες και χτίζεις μια ατμόσφαιρα που παραμένει συνεπής από την αρχή ως το τέλος των έργων σου, δίνοντας ταυτόχρονα σημασία στην ανατροπή και την έκπληξη. Αυτή η σχεδόν πολλές φορές «κινηματογραφική» αίσθηση των ηρώων σου είναι ένα πολύ γοητευτικό στοιχείο. Θα ήθελα να μου μιλήσεις για αυτό.
 
Νομίζω είναι κάτι που χρειάζεται το θέατρο σήμερα. Οι επιρροές του κόσμου είναι ο κινηματογράφος και η τηλεόραση. Η λογοτεχνία ήταν κάποτε. 
 
Θα ’θελα να μοιραστείς μαζί μας τρία όνειρα σου σε σχέση με το θέατρο.

Να παίζονται τα έργα μου και να είναι το θέατρο το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας μου. Να κάνω συνεργασίες με ανθρώπους που αγαπώ και θαυμάζω.