Μιλάτε στα ζώα γιατρέ μου;

γράφει η Μαρία Σούμπερτ

Πώς γεννιέται ένα κλασικό βιβλίο; Ποια δύναμη μέσα στο συγγραφέα μπορεί να γεννήσει αυτό το δημιούργημα που θα ανταποκριθεί όχι μόνο στις ανάγκες της εποχής του, αλλά και στις ανάγκες των επόμενων γενεών; Πόση ανάγκη έχει ένας άνθρωπος την ώρα που ζει τη φρίκη του πολέμου να «δραπετεύει» με τη φαντασία του και να προστατεύει με αυτό τον τρόπο και τους παραλήπτες της αλληλογραφίας του; Και πόσο τρυφερή αυτή η κίνηση, όταν η αλληλογραφία απευθύνεται στα παιδιά του; 

Ο Χιου Τζον Λόφτινγκ, μας ενημερώνει στο βιογραφικό του σημείωμα ο Αντώνης Παπαθεοδούλου, κατατάχθηκε στον Βρετανικό Στρατό όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος και στα γράμματα που έστελνε στα παιδιά του εντοπίζουν οι βιογράφοι του την φαντασία που αργότερα γέννησε τον Δόκτορα Ντούλιτλ, τον χαρισματικό εκείνο γιατρό που μπορούσε να μιλάει με τα ζώα. Ο ιδιαίτερος αυτός δόκτορας θα εμφανιστεί το 1920 σε μια σειρά βιβλίων όπου θα εξιστορούνται οι περιπέτειές του.

Αντίστοιχα στην διασκευή του Αντώνη Παπαθεοδούλου που εικονογραφεί η Ίρις Σαμαρτζή, γνωρίζουμε τον δόκτορα, αλλά και τις οικονομικές δυσκολίες που συναντά όταν η αγάπη του για τα ζώα αρχίζει να δυσκολεύει τους ασθενείς του και να τους στρέφει προς άλλους λιγότερο φιλόζωους γιατρούς –γιατί πώς να ξαναπάς, όταν σε κάποια επίσκεψη συναντήθηκε ο άρρωστος πισινός σου με τα αγκάθια ενός σκαντζόχοιρου;

Ο δόκτορας όμως δεν θα απελπιστεί, γιατί η Πολυνησία, η παπαγαλίνα του που μιλάει τα ανθρώπινα, θα του μάθει τις γλώσσες των ζώων. «Βλέπεις, τα ζώα δεν μιλούν μόνο με λέξεις και ήχους αλλά και με νεύματα, με τα αφτιά τους, τα πόδια, την ουρά και τα μάτια», θα του πει και το μάθημα θα ξεκινήσει. Και ο δόκτορας αφού τα μάθει όλα, θα βρεθεί στην Αφρική να σώσει τις μαϊμούδες που έχουν αρρωστήσει. Θα επιστρέψει τότε μαζί με το αποδωκιαποκεί, το οποίο θα παρουσιάζει στη χώρα του σε διαλέξεις και σεμινάρια και θα βγάλει αρκετά χρήματα ώστε να φροντίσει τα ζώα του, το ιατρείο του και να ξεχρεώσει το χρέος του στον φίλο ναυτικό που του είχε δανείσει το καράβι του για το ταξίδι.

Δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς πως το κείμενο –πέραν της αγάπης για την άγρια φύση και τα ζώα- προχωράει χέρι χέρι με τις «αυτοκρατορικές απόψεις», τις αποικιοκρατικές της Βρετανίας, όταν ένας Βρετανός πρέπει να ταξιδέψει στην Αφρική και να γιατρέψει τις μαϊμούδες –και φυσικά να πείσει τον Αφρικανό βασιλιά πως δεν έρχεται να τους κάνει κακό, αλλά πως έρχεται για καλό, αλλά και όταν περιφέρει ένα άγριο ζώο ως τρόπαιο στις διαλέξεις του. Είναι όμως αυτό λόγος να μην διαβάζεται το βιβλίο; Όχι βέβαια. Γιατί η κουλτούρα που κουβαλάει εντάσσεται στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής στην οποία γράφτηκε και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να λείπει η αίσθηση της αποικιοκρατίας –όπως αντίστοιχα δεν απουσιάζει και στο Βιβλίο της Ζούγκλας του Κίπλινγκ. Αν μη τι άλλο, το βιβλίο που εκδόθηκε το 1920 κλείνει φέτος 100 χρόνια ζωής –και αυτό σημαίνει απλούστατα πως ο δημιουργός του μπόρεσε να γράψει για κάτι που αγγίζει τα παιδιά και τους νέους όλων των εποχών: τα ζώα και την προστασία της άγριας φύσης και ζωής, αλλά και την εξερεύνηση και την μάθηση νέων πραγμάτων. ​

Παπαθεοδούλου Αντώνης
ΔΡ. ΝΤΟΥΛΙΤΛ Ή Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
Εικονογράφηση: Ίρις Σαμαρτζή
εκδόσεις Παπαδόπουλος
ISBN: 978-960-484-551-4
Τιμή: €11.99
Ηλικία: 6+