ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

της Μαρίας Σούμπερτ

Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι μια από τις πιο μελανές στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας. Η παραφροσύνη, οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στο όνομα μιας άριας φυλής, αλλά και μιας πολιτικής που κατέληξε να ομαδοποιεί και να μαζοποιεί τους ανθρώπους συνεχίζει να ξεβάφει πάνω μας μέχρι σήμερα. Δεν υπάρχει λοιπόν πιο σημαντικό πράγμα από το να θυμόμαστε τι συνέβη. Γιατί ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν ένας απλός πόλεμος, όπου σκοτώθηκαν στρατιώτες. Εδώ που τα λέμε κανένας πόλεμος δεν είναι απλός. Ο Β’ Παγκόσμιος υπήρξε η στοχοποίηση ενός ολόκληρου λαού, όλων των διαφορετικών ανθρώπων, όλων όσων δεν μπορούσαν να ενταχθούν σε ένα κανονιστικό καλούπι. Διαφορές στην πίστη, στο φύλο, στις πολιτικές και κοινωνικές πεποιθήσεις, διαφορές στην καταγωγή, οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο και την εξορία. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ. Το τι γεννάει ο φασισμός, τι γεννάει η ξενοφοβία, η υποκριτική υπερίσχυση μιας φυλής.
           
Η Ευρώπη γιορτάζει την λήξη του Πολέμου, στην Ελλάδα όμως γιορτάζουμε την έναρξή του. Προφανώς όχι επειδή είμαστε πολεμοχαρείς, αλλά για να τιμήσουμε την ελληνική ανδρεία και αψηφισιά στον κίνδυνο. Και δεν είναι ίσως υπερβολικό να πούμε πως ένα μεγάλο μέρος του Πολέμου κρίθηκε στο ελληνικό έδαφος, αφού αν κατάφερε το μικρό αυτό κράτος να αντισταθεί, γιατί να μην μπορούν και τα μεγαλύτερα;
           
Η Γιώτα Αλεξάνδρου γράφει ένα ιστορικό παραμύθι για το πώς βίωσε ένα παιδί τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα παιδί και μια φιγούρα σκιών. Γιατί ο μικρός ήρωας ζει τον πόλεμο, την στράτευση του πατέρα του, την απαγόρευση της κίνησης, τις θηριωδίες των Γερμανών, την αντίσταση, την απελευθέρωση μέσα από το θέατρο σκιών που του άφησε ο πατέρας του πριν φύγει. Ζει τους γείτονες που χάνονται, τις ουρές στο συσσίτιο, την πείνα και το φόβο, παρέα με τα παιδιά του Καραγκιόζη, τον Σβούρα, το Κολλητήρι και τον Μυρικόγκο.

«Το Θέατρο Σκιών έπαιξε μεγάλο και σημαντικό ρόλο στα τυραννισμένα εκείνα χρόνια. Οι καραγκιοζοπαίκτες, κύτταρα κι εκείνοι της εξαθλιωμένης –ηθικά και σωματικά- κοινωνίας, είναι ανάμεσα στους πιο δυναμικούς φορείς της λαϊκής βούλησης», γράφει στην εισαγωγή του ο Άθως Δανέλλης και συνεχίζει με τα λόγια του δασκάλου του: «Τότε δεν παιζόντουστε έργα με Γερμανούς και τέτοια, αυτά τα παίξαμε μετά. […] Κρυφά, βέβαια, με τσιλιαδόρο παίζαμε. Γιατί άμα σε πιάνανε σε στήνανε στον τοίχο, τη φουστανέλα δεν την θέλανε στο πανί γιατί ξεσήκωνε τον κόσμο. Τρομερά πράγματα…»

Τρομερά πράγματα συμβαίνουν στον πόλεμο. Και τρομερά είναι αυτά που ζουν τα παιδιά στον πόλεμο –τα παιδιά που μαθαίνουν από μικρά πως η βιαιότητα και η απώλεια είναι φυσικά κομμάτια της καθημερινότητας. Για αυτά τα παιδιά γράφει η Γιώτα Αλεξάνδρου –και αν η 28η Οκτωβρίου είναι αφορμή, τότε όλα τα παιδιά που ζουν σε συνθήκες πολέμου είναι οι ήρωές της.

Το βιβλίο εικονογραφείται όμορφα από τον Αχιλλέα Ραζή, προλογίζεται από την Αγγελική Βαρελλά και συμπληρώνεται από γλωσσάρι και ιστορικά στοιχεία για την εξέλιξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Που γέννησε τον εμφύλιο. Αλλά γι’ αυτό δεν έχουμε μπορέσει ακόμα να γράψουμε κάτι στα παιδιά μας… Και τι να τους πούμε…
​
Τρομερά πράγματα…
​

Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου

Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου

Εικονογράφηση:
Αχιλλέας Ραζής

Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική
​
ISBN: 978-960-563-296-0
Τιμή: 15.00 €

---