Ένας χρόνος από το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα

Ο Χρήστος Σούτος 
κάνει reality check 
σε μία "θλιβερή" επέτειο

Σαν σήμερα πέρυσι τέτοιο καιρό ακούγαμε στην ενημέρωση από τον Σωτήρη Τσιόδρα για τον πρώτο Έλληνα ασθενή με κορονοϊό. Συγκεκριμένα ήταν μια Ελληνίδα που είχε επιστρέψει από την εβδομάδα μόδας στο Μιλάνο. Η ευρύτερη περιοχή της Λομβαρδίας άλλωστε ήταν από εκείνες που χτυπήθηκαν ανελέητα από τον ιό στο πρώτο κύμα της πανδημίας. Κανείς δεν είχε τότε συνειδητοποιήσει το τι θα επακολουθούσε το επόμενο διάστημα τόσο στην χώρα μας, όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη.

​Μέχρι να έρθει στα μέρη μας ο ιός, οι περισσότεροι τον αντιμετώπιζαν σαν κάτι μακρινό, εξωτικό και σίγουρα όχι ικανό να πλήξει εμάς και την καθημερινότητα μας. Λογικό ήταν, αν σκεφτεί κανείς πως και στο παρελθόν, το όχι τόσο παλαιό, στην Κίνα και στην Ασία γενικότερα είχαν κάνει την εμφάνιση τους αρκετές φορές μικρής ή μεσαίας έκτασης επιδημίες παρόμοιων ιών με πολύ πιο θανατηφόρο δράση. Ο κορονοϊός ήρθε όμως για να ανατρέψει όσα ξέραμε ή πιστεύαμε. 

Από την 26η Φεβρουαρίου του 2020 έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Τα πρώτα κρούσματα, ειδικά μετά την επιστροφή των προσκυνητών από τους Αγίους Τόπους από τα οποία προήλθε και η πρώτη απώλεια ανθρώπινης ζωής στην Ελλάδα, έφεραν το πρώτο γενικευμένο lockdown. Ο λαός πειθάρχησε στα μέτρα χωρίς πολλές συζητήσεις ή αιτιάσεις. Θέλετε λίγο ο φόβος για το άγνωστο, λίγο τα πλάνα από τις άλλες χώρες όπως η Ιταλία με τα φέρετρα να πολλαπλασιάζονται, λίγο η διάθεση να παλέψουμε προσδοκώντας γρήγορη επάνοδο στην κανονικότητα και όλα πήγαν καλώς. Η χαλαρότητα του καλοκαιριού σε συνδυασμό με τις παλινωδίες ειδικών και της Κυβέρνησης, μας έφεραν μπροστά στο φάσμα ενός δεύτερου κύματος κρουσμάτων.

Το φθινόπωρο μπήκαμε πάλι σε καθεστώς μερικών lockdown, αλλά πλέον ο κόσμος δεν ήταν τόσο δεκτικός. Με το ημερολόγιο πια να γράφει Φεβρουάριο του 2021 και τη ζωή μας να έχει μπει στον πάγο κοντά ένα χρόνο, τα δεδομένα έχουν αλλάξει.

Η οικονομία οδεύει στα τάρταρα, η πλειονότητα των πολιτών ζει χάρη στα επιδόματα και κάνεις δεν είναι σε θέση να προβλέψει με ασφάλεια το πότε θα επιστρέψει η καθημερινότητα μας στους προ πανδημίας ρυθμούς. Ακόμα όμως και αν μπορούσε κάποιος να κάνει αυτή την πρόβλεψη, ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Τα χρέη νοικοκυριών και επιχειρήσεων διογκώνονται καθημερινά, οι άνεργοι συμπολίτες μας αυξάνονται και το αύριο μοιάζει άγνωστο. 

Έναν χρόνο μετά το πρώτο κρούσμα τα όπλα της επιστήμης είναι πια περισσότερα. Ακόμα και έτσι όμως φαίνεται πως δεν επαρκούν. Ο ιός καθημερινά μεταλλάσσεται, τα νέα στελέχη του γίνονται όλο και πιο μεταδοτικά, τα συστήματα υγείας σε όλο τον κόσμο πιέζονται και η ανθρωπότητα βρίσκεται στα όρια της. Οι προβλέψεις των ειδικών μόνο αισιοδοξία δεν δημιουργούν. Πολλοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το τι μπορεί να μας επιφυλάσσει η φύση για μετά....τον κορονοϊό. Στο μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να αλλάξουμε πρώτα εμείς ως άτομα, να αρχίσουμε να σεβόμαστε την φύση και μετά βλέπουμε....