ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ & ΣΤΟ ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΡΑΜΗ «ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ»6/3/2019
του Χρήστου Γκόντζου Το γεφύρι της Άρτας, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού και Το στοιχειό της Χάρμαινας… τρία ποιητικά αριστουργήματα της δημοτικής μας παράδοσης με κοινό γνώρισμα τις μεταφυσικές προεκτάσεις τους έρχονται να συντεθούν σε ένα έργο (Μιούζικαλ) με τίτλο «Οι Στοιχειωμένοι». Μάλιστα στο τελευταίο κατά σειρά ποιητικό πόνημα το πρωτότυπο λιμπρέτο συντέθηκε από τον ποιητή Σωτήρη Τριβιζά. Μουσική Δημήτρης Μαραμής… Το Θεαθήναι είχε την χαρά να παρευρεθεί στην δεύτερη και τελευταία παράσταση του μιούζικαλ του Δ.Μαραμή, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην αίθουσα Α. Τριάντη την πρώτη ημέρα της άνοιξης του 2019. Η παράσταση δεν άργησε να ξεκινήσει παρά λίγα λεπτά από την προκαθορισμένη ώρα. Η προσμονή και οι απαιτήσεις είναι μεγάλες όταν βρίσκεσαι σε αυτήν την ιστορική αίθουσα και έχεις διαβάσει έστω και λίγα ονόματα από όσους συντελούν στην πραγμάτωση του όλου εγχειρήματος. Για να μην αναφέρω το βάρος των αιώνων που σκιάζει το περιεχόμενο και την μορφή που έδωσε ο λαός μας σε αυτά τα τρία ποιητικά αριστουργήματα. Είναι γεγονός ως προς αυτό το κομμάτι και εδώ πρέπει να σταθούμε, ότι ως προς την σύλληψη, την επιλογή και την διαμόρφωση του περιεχομένου ενός σύγχρονου μιούζικαλ η αντίληψη ότι «το μέλλον είναι πίσω μας» είναι κάτι παραπάνω από ποιητική σαν σκέψη και την βρίσκω σαν κίνηση εξαιρετική. Τα φώτα σβήνουν και αφηνόμαστε στα πρωτόγονα συναισθήματα που μας γεννά το μέρος των σόλο κρουστών από την οβερτούρα του μιούζικαλ. Ακολουθεί tutti του μουσικού συνόλου με τον Δημήτρη Μαραμή να συντονίζει από το πιάνο. Αμέσως ο ήχος που απλώνεται στην αίθουσα μας παραπέμπει σε κάτι με έθνικ καταβολές. Δεν αργεί η οργανική μουσική να κορυφωθεί και να φτάσει στο σημείο όπου θα ήταν ιδανική η είσοδος του λόγου. Η πρώτη αίσθηση είναι ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι πολύ ενδιαφέρον. Έντεχνη τεχνοτροπία και χειρισμός της μελωδίας, τραγουδισμένη από λυρικές και όπως τις λέμε φωνές της ελαφράς μουσικής. Ένα κράμα από λυρικούς και δεξιοτέχνες ελαφριούς τραγουδιστές. Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις να συνυπάρχουν και να ομογενοποιούνται στο ίδιο περιεχόμενο υπό την μουσική του Δ. Μαραμή, η οποία από την φύση της δικαιώνει αυτήν την επιλογή. Μελωδίες γραμμένες με προσεγμένες κορυφώσεις που εξυπηρετούν το έντονο θεατρικό στοιχείο που είναι προφανές από την πρώτη στιγμή. "ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ", του Δημήτρη Μαραμή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσα Α. Τριάντη Εδώ εισέρχεται πια το σκηνικό στοιχείο να δεθεί με τον λόγο και την μουσική. Τρία νεκροκρέβατα στα αριστερά, ένα διπλό στην μέση και τρία στα δεξιά. Στον αριθμό επτά. Έξι μονά και ένα διπλό. Μια εξαιρετική σκηνική και σκηνοθετική σύλληψη. Οι ξαπλωμένοι στα νεκροκρέβατα τους συντελεστές αρχίζουν να σηκώνονται και να κινούνται στον χώρο…σαν τους φορείς μια στοιχειωμένης παράδοσης που ζωντανεύει ξανά! Δεν άργησε να πέσει στην αντίληψη μου όσο περνούσε η ώρα το στοιχείο και ο χαρακτήρας της επιθεώρησης που ενδυναμώνονταν από την μουσική και την κίνηση των συντελεστών στον χώρο. Χορευτικές και αμφίσημες κινήσεις έδιναν σαφέστατα μια νότα ειρωνείας στο όλο έργο. Πρωταγωνιστής και χορός! Ερώτηση και απάντηση ενσαρκωμένη μουσικά και κινησιολογικά! Στοιχεία αρχαίου δράματος σε ένα δημοτικό περιεχόμενο! Έτσι κυλούν 30 λεπτά έντονης, συναισθηματικά φορτισμένης μουσικής. Οι ηθοποιοί κάνουν αισθητή την παρουσία τους σιγά-σιγά από το backround κινούμενοι κατά ομάδες πάντα βουβοί και περιορισμένοι σε κινήσεις. Σαν μία χορική σκιά! Σαν τον βουβό κατοπτρισμό ενός άλλου χορού πάνω στον χορό. Το έργο κυλάει στο ίδιο μότο για 30 λεπτά ακόμα. Αργότερα κάνει την παρουσία του ένα πολυφωνικό ηπειρώτικο σε πεντατονική. Κάτι που δίνει μια ανάσα φρεσκάδας, εξέλιξης και ωριμότητας στο έργο. "ΟΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΙ"....μια μουσικοθεατρική πανδαισία! Μία ώρα μουσικής έχει κυλήσει με αμείωτο ενδιαφέρον. Από εκεί και έπειτα τα επαναλαμβανόμενα tutti στο μουσικό σύνολο και η στατική δυναμική εκφορά του μουσικού υλικού θα μπορούσαμε να πούμε ότι αδυνάτισαν κάπως τα όσα είχαν μέχρι εκείνη την στιγμή διαδραματιστεί. Σαν ξαφνικά να έπεφτε η ταχύτητα και φόρα της ροής του έργου. Σε αυτό συντέλεσε και η επιλογή της γραφής και μελοποίησης εκ μέρους του συνθέτη σε τετράγωνους ρυθμούς με εξαίρεση το «Να μ’ αγαπάς» όπου αν δεν απατώμαι ήταν το μοναδικό μέχρι εκείνη την στιγμή γραμμένο σε πέντε όγδοα(5/8). Το ενδιαφέρον μεγάλωνε καθώς η ώρα περνούσε και άρχισε να διαγράφεται μια κάποια πλοκή στο καλλιτεχνικό οικοδόμημα. Μια πλοκή που μουσικά και λογικά οδηγούσε σε ένα φινάλε που σε αλάφρωνε, και φώτιζε τις σκοτεινές διαδρομές που γεννούσε το περιεχόμενο του έργου και που έκανε αισθητό το συναίσθημα της συνειδητοποίησης και κάθαρσης, από κάτι συνάμα τραγικό με μεταφυσική υφή και χροιά. Ξαφνικά η ένταση εκτονώθηκε απότομα με την ολοκλήρωση του έργου γεννώντας ισχυρά συναισθήματα αντίθεσης αλλά και ολοκλήρωσης…μιας μικρής οδύσσειας στους τόπους των προγονικών μνημάτων της δημοτικής τέχνης που επικαιροποιείται και παίρνει την πνοή της από την μουσική του Δ. Μαραμή. Όπως και να έχει…μιλάμε για έργο με ισχυρό θεατρικό στοιχείο και δομικά καταρτισμένο έτσι, που στο τέλος φεύγοντας από την παράσταση υπερισχύει η δυναμική που γεννάει η ολοκληρωμένη σύλληψη και αντίληψη περί της μορφής, που δόθηκε σε ένα πλούσιο περιεχόμενο λόγου ντυμένο από μία μουσική που αν μη τι άλλο έχει προσωπικό ύφος. Πράγμα που είναι το άλφα και το ωμέγα για ένα συνθέτη και που κάποιος μπορεί να μην το κατακτήσει ποτέ. Ο Δ .Μαραμής όχι μόνο φαίνεται ότι το έχει κατακτήσει αλλά είναι και ένα βήμα μπροστά χάρη στην ποιητική του αντίληψη και τις επιλογές του…που απ’ ότι φαίνεται το θερμό χειροκρότημα και η προσέλευση του κόσμου δικαίωσε και θα συνεχίσει να δικαιώνει…λόγω της αγάπης που γεννιέται για έναν καλλιτέχνη που αποφασίζει και καταφέρνει να κάνει μεγάλα πράγματα στον τόπο του και για τον τόπο του. Παραγγελία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου Σκηνικά - κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα Ήχος: Παναγιώτης Πετρονικολός Σχεδιασμός Κίνησης: Νάντη Γώγουλου Βοηθοί σκηνοθέτη: Μάριος Παναγιώτου, Κωνσταντίνα Ψωμά Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Έλλη Εμπεδοκλή Μουσική προετοιμασία: Βικτώρια Κιαζίμη Αργυρώ Καπαρού / Μάνα, Χορός Θοδωρής Βουτσικάκης / Κωσταντής, Χορός Βασιλική Καρακώστα / Γυναίκα Πρωτομάστορα, Χορός Ελένη Δημοπούλου / Λενιώ, Αρετή, Χορός Βασίλης Δημακόπουλος / Πρωτομάστορας, Χορός Λητώ Μεσσήνη / Χορός, Πουλί, Άνεμοι Σταμάτης Πακάκης / Χορός, Στοιχειά, Μάστοροι, Άνεμοι Νίκος Ζιάζιαρης / Χορός, Στοιχειά, Μάστοροι, Άνεμοι Μερκούριος Καραλής κλαρινέτο Σπύρος Αρκούδης τρομπέτα Σπύρος Βέργης τρομπόνι Χάρης Παζαρούλας κοντραμπάσο Βασίλης Παναγιωτόπουλος κρουστά Ζαχαρίας Ταρμπάγκος φλάουτο Σπύρος Νίκας σαξόφωνο Συμμετέχουν τελειόφοιτοι της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών: Πάνος Αργυρόπουλος, Ιφιγένεια Βαρελά, Παντελής Καλογεράκης, Δημήτρης Καραμάνος, Μανόλης Κασιμάκης, Μαρία Μαντά, Σίλια Μπισιώτη, Βικτωρία Μπιτούνη, Κωνσταντίνα Σκανδάλη, Χριστίνα Σωτηριάδου, Δημήτρης Χαραλαμπόπουλος, Εύη Χρόνη, Ειρήνη Χουρμούζη Μουσική διεύθυνση, πιάνο: Δημήτρης Μαραμής Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
July 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
[email protected]
[email protected]
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος