Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΡΗΣ “ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ” ΣΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ

15/1/2018

επιμέλεια παρουσίασης Λίλα Παπαπάσχου

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Χίο, στο ιστορικό μεσαιωνικό χωριό Πυργί, το λεγόμενο ζωγραφιστό χωριό, λόγω των “ξυστών”, ένα είδος γκράφιτι που καλύπτει τις προσόψεις όλων σχεδόν των σπιτιών του χωριού. Πέρασα μαγικά τα παιδικά μου χρόνια, μέσα σε αυτό το κάστρο που μοιάζει με μακέτα σκηνικού. Στα 18 μου έφυγα για τα Γιάννενα, όπου σπούδασα στο Ιστορικό-αρχαιολογικό και στη συνέχεια κατέβηκα στην Αθήνα, όπου μπήκα στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου.

Μετά τη σχολή ένιωσα την ανάγκη να συνεχίσω τις σπουδές μου αλλά κυρίως να ταξιδέψω, να γνωρίσω καλύτερα τον κόσμο και τον εαυτό μου. Έτσι βρέθηκα στη Νέα Υόρκη. Εκεί παρακολούθησα μαθήματα και σεμινάρια πάνω στην υποκριτική και τη φωνή, έκανα κάποιες μικρές συμμετοχές σε ταινίες του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου και γενικά πήρα πολλά και ενδιαφέροντα ερεθίσματα. Ήταν μια δυνατή εμπειρία σε μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ όπως λένε, είναι κέντρο καλλιτεχνικών και κοινωνικών ζυμώσεων κι έχει πολλά να δώσει σε ανήσυχους ανθρώπους που τους αρέσει να ερευνούν τον εαυτό τους και τη ζωή.

Έπειτα από αρκετή περιπλάνηση και μια μικρή στάση στο Βερολίνο, επέστρεψα στην Αθήνα και σκεφτόμουν τα επόμενα βήματα μου. Τότε μαζί με τη σκηνοθέτιδα κι από χρόνια φίλη, Βαλεντίνη Σιόβα, αποφασίσαμε να φτιάξουμε μαζί έναν καλλιτεχνικό χώρο, σαν αυτούς που είχαμε δει έξω, έναν χώρο που να μας εκφράζει, μίνιμαλ, απλό, που θα παρέχει όμως μια ουσιαστική καλλιτεχνική συνθήκη. Με αυτό το όραμα κατά νου, με πολύ μεράκι στην ψυχή, καθώς και πολλή προσωπική εργασία, το 2011 δημιουργήσαμε το Zp87, έναν χώρο έκφρασης όπως τον λέμε, που βρίσκεται στη Νεάπολη Εξαρχείων και το όνομά του, είναι η διεύθυνση του: Ζωοδόχου Πηγής 87...

Ο χώρος μας αγκαλιάστηκε γρήγορα από σπουδαίους καλλιτέχνες κι απ' τον κόσμο και βρήκε το δρόμο του...Για μένα είναι πηγή γνώσης, γιατί έμαθα ένα σωρό πράγματα εκεί μέσα. Είναι επίσης, και το ησυχαστήριο μου, ό,τι κι αν έχω μπαίνοντας εκεί, ησυχάζει η ψυχή μου. Το πιο σημαντικό που έμαθα όλα αυτά τα χρόνια είναι πως κάθε άνθρωπος έχει την ομορφιά του και το δρόμο του και αξίζει σεβασμού. Επίσης, κατάλαβα ότι παρόλο που προσπαθούμε να αποφύγουμε τον κόπο, τελικά μόνο μέσα από τις δυσκολίες και τον προσωπικό αγώνα μπορεί κανείς να ωριμάσει..Παράλληλα το Ζp87 ,είναι χώρος άσκησης και δοκιμής αφού εκεί προετοιμάζομαι και ασκούμαι πάνω στο θέατρο και στη μουσική, ενώ διδάσκω κιόλας εκεί stage performance,δηλαδή πως να στέκεται κάποιος πάνω στην σκηνή και να εκφράζεται.

Άλλη μια σπουδαία εμπειρία, μέσα από την οποία πρωτίστως εγώ μαθαίνω. Το 2013 έγραψα το έργο Passport, την ιστορία ενός μετανάστη. Το έγραψα πριν γίνει μόδα το μεταναστευτικό και κυρίως για να καταθέσω την αγωνία μου γύρω απ’ το θέμα αυτό. Βέβαια έτσι όπως το παρουσιάσαμε, σε σκηνοθεσία της Βαλεντίνης Σιόβα, εν τέλει ήταν η υπαρξιακή πορεία του καθενός από μας. Αυτό το έργο μπήκε βαθιά μέσα στην ψυχή μου, μιας και ήταν το πρώτο που παρουσιάσαμε δημόσια, αλλά κι επειδή το έπαιξα για πολύ καιρό, περίπου 3 χρόνια. Πολλές αναμνήσεις, πολλή ομορφιά από κείνη την περίοδο. Έπειτα δημιούργησα κάποια μουσικά projects, ένα από αυτά είναι «Η Μεσόγειος είναι η γη», μια μουσική παράσταση με ποιήματα από ποιητές της Μεσογείου και τραγούδια, διασκευασμένα από δεξιοτέχνες μουσικούς.

Μουσικοθεατρική performance PASSPORT PROJECT

Ένα άλλο project μας είναι οι «Σταθμοί στο ελληνικό τραγούδι», μια αναδρομή σε σημαντικά τραγούδια που χαρακτήρισαν την εκάστοτε εποχή και καθόρισαν την μουσική μας ιστορία. Στη συνέχεια εκδόθηκε από τον Κέδρο, η πρώτη μου ποιητική συλλογή το «Εθεάθην μισός», μια συλλογή από ποιήματα που έγραψα από το 2006 μέχρι το 2012 περίπου. Είναι μια κατάθεση της σκέψης μου, της αγωνίας μου για τα πράγματα, της ανάγκης μου να εκφραστώ και να επικοινωνήσω με τους άλλους. Άλλωστε πιστεύω πως η τέχνη δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας άλλος τρόπος επικοινωνίας. Πιο σύνθετος, πιο δομημένος αλλά που απαιτεί την ίδια αλήθεια και το ίδιο δόσιμο, όπως ο έρωτας.

Αυτή την περίοδο εκτός από τις μουσικές μου εμφανίσεις σε διάφορους χώρους της Αθήνας , ετοιμάζουμε με την Βαλεντίνη Σιόβα , στο χώρο μας, το Zp87, την παράσταση «Εθεάθην μισός», που είναι βασισμένη στην ομώνυμη ποιητική συλλογή. Κάνουμε πρεμιέρα το Σάββατο 20 Γενάρη και θα την παρουσιάσουμε για 3 ακόμα Σάββατα μέχρι τις 10 Φλεβάρη κι ελπίζουμε να καταφέρουμε αυτό το στοίχημα της μετατροπής του ποιητικού λόγου σε θεατρική πράξη..

Την ποίηση την κρατώ μέσα μου σαν ακριβό φυλαχτό γιατί για μένα η ποίηση είναι πάνω απ’ όλα ομορφιά, είναι παρηγοριά, είναι εν τέλει ο ίδιος ο άνθρωπος..
.