ΣΑΝΤΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

της Μαρίας Σούμπερτ

Η εικονογράφηση είναι μοναχικό επάγγελμα,
όμως αυτό δεν μου είναι πρόβλημα, νιώθω πως κάνω παρέα
με τους ήρωες των βιβλίων και τις σκέψεις μου.​

Τον τελευταίο χρόνο η αλήθεια είναι πως τα παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο που είχα διαβάσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Παρατήρησα λοιπόν, πως ορισμένοι εικονογράφοι εμφανίζονταν όλο και συχνότερα μπροστά μου. Είτε διάβαζα τις «Ιστορίες για ατρόμητα κορίτσια» (Παπαδόπουλος), είτε το «Ο Τζάστιν Γκρέι και οι φύλακες της Γης» της Ελένης Ανδρεάδη (Μεταίχμιο), είτε την «Ζαχαρένια συνταγή» της Φωτεινής Κωνσταντοπούλου (Ελληνοεκδοτική), είτε τη «Στρίγκλα που έγινε αρνάκι» σε διασκευή Λίνας Σωτηροπούλου (Μεταίχμιο), είτε τη «Δανάη και η βροχή» της Καλλιόπης Κύρδη (Μεταίχμιο), πάντα κατέληγα ενθουσιασμένη με το χρώμα, το σχέδιο, αλλά και την κίνηση των εικόνων.
​
Για το λόγο αυτό, δεν θα μπορούσε η νέα χρονιά να μην ξεκινήσει με την Σάντρα Ελευθερίου, που φέρνει την δική της πνοή στον χώρο της εικονογράφησης παιδικού βιβλίου.

«Ζωγράφιζα από μικρή, με την εικονογράφηση όμως ασχολήθηκα εντελώς τυχαία, όταν το 2002 έλαβα μέρος σε μια ομαδική έκθεση ερασιτεχνών ζωγράφων. Η έκθεση έγινε αφορμή να γνωριστώ με τη συγγραφέα Τούλα Κακουλλή, η οποία με έφερε σε επαφή με τον εκδότη της, κ. Κώστα Επιφανίου κι έτσι ξεκίνησα να εικονογραφώ. Κι επειδή ήδη είχα οικογένεια και δουλειά, αρκέστηκα σε νυχτερινή φοίτηση, σπούδασα γραφικές τέχνες, ενώ παράλληλα συνέχιζα να εικονογραφώ. Το 2004 έδωσα παραίτηση από τη δουλειά μου και από τότε ασχολούμαι αποκλειστικά με την εικονογράφηση και τη συγγραφή.

Η εικονογράφηση είναι μοναχικό επάγγελμα, όμως αυτό δεν μου είναι πρόβλημα, νιώθω πως κάνω παρέα με τους ήρωες των βιβλίων και τις σκέψεις μου. Πώς θα φτιάξω κάποιον χαρακτήρα, τι να αναδείξω από το κείμενο, ποια παλέτα χρωμάτων να χρησιμοποιήσω, ένα σωρό αποφάσεις... Κάποιες φορές με ενθουσιάζει το κείμενο τόσο πολύ, που δεν μπορώ να αποφασίσω πώς να το χειριστώ, ψάχνω στα βιβλία, στο διαδίκτυο (ή και στα δύο) για έμπνευση και κάνω ένα σωρό προσχέδια μέχρι να κατασταλάξω σε μια ιδέα. Άλλες φορές, με την πρώτη ανάγνωση, ξέρω ακριβώς τι θέλω να κάνω κι αρχίζω τις σημειώσεις και τα σκίτσα.

Κάθε βιβλίο είναι μια πρόκληση, κάθε συνεργασία διαφορετική, δεν υπάρχει χώρος για πλήξη στην εικονογράφηση. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως έχω κουραστεί και δεν έχω έμπνευση, πως πάει, τέλειωσε, αυτή ήταν η καριέρα μου στην εικονογράφηση, όμως κάτι γίνεται, βλέπω κάποια εικόνα, ακούω κάτι, ή κάποιο κείμενο φτάνει στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και ξεχνώ τα πάντα.

Ζω στην Κύπρο, οπόταν όλες οι συνεργασίες μου είναι μέσω διαδικτύου. Ούτε κι αυτό είναι πρόβλημα γιατί μ' αρέσει να γράφω πολύ περισσότερο από το να μιλώ. Κλείνοντας την πόρτα του γραφείου μου, κλείνομαι σ' έναν κόσμο δικό μου, μαγικό, με μολύβια, πινέλα και χρώματα, άλλα απτά κι άλλα ψηφιακά.
​
Φέτος αποφάσισα να αλλάξω τον τρόπο που δουλεύω κι ενώ αρχικά δούλευα στο χέρι και μετά μετέφερα το χρώμα στο κομπιούτερ, τώρα δουλεύω αποκλειστικά ψηφιακά, προσχέδιο, τελικό και χρώμα. Κι αυτό, επειδή μετά από κάποια χρόνια στην εικονογράφηση, τα χέρια δεν είναι σταθερά και τα μάτια δεν βλέπουν όπως πριν. Η προσαρμογή είναι νομίζω ένα από τα ταλέντα του εικονογράφου.

Αν υπάρχει κάτι που να μ' ενοχλεί στο επάγγελμά μου, είναι το να αντιλαμβάνομαι πως δεν υπάρχει εκτίμηση προς την δουλειά του εικονογράφου. Κι αυτό συμβαίνει με διάφορους τρόπους, από το να παραλείπεται το όνομά του σε μια έκδοση που έχει εικονογραφήσει, ως το να του δίνεται η ευκαιρία να δουλέψει δωρεάν. Γι' αυτό φτιάξαμε την Ομάδα (Κύπριων) Εικονογράφων, για να συζητούμε και να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις σε παρόμοια προβλήματα».