ΌΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ

της Μαρίας Σούμπερτ

Τι είναι επιτέλους μια οικογένεια; Έχει κάθε οικογένεια γονείς, αδέρφια και παππούδες; Έχει κάθε οικογένεια δύο ενήλικες που φεύγουν κάθε μέρα για δουλειά; Τρώνε φαγητό που μαγειρεύουν στο σπίτι; Ψωνίζουν από το σούπερ μάρκετ ή καλλιεργούν τα λαχανικά τους; Γιορτάζουν όλες οι οικογένειες τις ίδιες γιορτές; Πάνε όλα τα παιδιά σχολείο;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα επεξεργάζονται στο βιβλίο τους «Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις Οικογένειες» οι Mary Hoffman και Ros Asquith προτείνοντας στα παιδιά εναλλακτικές μορφές οικογένειας και οικογενειακής ζωής. Ξεκινώντας από την παραδοχή πως η κλασική μορφή οικογένειας όπως τη γνωρίζαμε έχει σχεδόν εκλείψει, η συγγραφέας και η εικονογράφος ενημερώνουν τον νεαρό αναγνώστη πως οικογένεια μπορεί να είναι και με έναν γονιό, φροντιστές που δεν είναι γονείς, δύο πατεράδες ή μητέρες. Με πολλά αδέρφια ή κανένα. Με κατοικίδια σκυλάκια ή φιδάκια. Που ζουν σε πολυκατοικίες, μονοκατοικίες, πόλεις, χωριά, τροχόσπιτα. Που πολλές δεν έχουν σπίτι για να ζήσουν.

Το παιδί μαθαίνει πως οι διακοπές δεν σημαίνουν το ίδιο πράγμα για κάθε οικογένεια –άλλες θα φύγουν σε εξωτικά ταξίδια, άλλες θα επιστρέφουν στην πατρίδα τους και το χωριό τους, άλλες θα κάνουν διακοπές στον ακάλυπτο πίσω από την πολυκατοικία. Δε σημαίνει όμως πως κάποιες θα περάσουν καλύτερα. Σχολείο επίσης δεν πάνε όλα τα παιδιά. Κάποια είναι ακόμα πολύ μικρά, άλλα δεν θέλουν να πάνε, άλλα κάνουν τα μαθήματά τους στο σπίτι. Θα προσθέσω πως για κάποιες οικογένειες, σε ορισμένα μέρη του κόσμου, το σχολείο δεν είναι καν προτεραιότητα· σε άλλες επιτρέπεται να πάνε μόνο τα αγόρια.

«Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις Οικογένειες» είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να συμφιλιωθεί ένα παιδί με την έννοια της διαφορετικότητας. Κάθε οικογένεια κουβαλάει την δική της κουλτούρα που αποτελεί συμψηφισμό των εμπειριών, των εθίμων, των εκπαιδευτικών διαδικασιών και της κουλτούρας της πρωταρχικής οικογένειας των γονέω/ φροντιστών. Έτσι υπάρχουν οικογένειες που είναι φυσιολογικό ο άντρας να μένει σπίτι και η γυναίκα να δουλεύει ή να δουλεύει η μητέρα από το σπίτι με ένα μωρό κατσικωμένο στο σβέρκο της. Υπάρχουν οικογένειες όπου όλοι συμμετέχουν στις δουλειές που πρέπει να γίνουν, οικογένειες που πρέπει να επιβιώσουν μέσα από τις ψυχολογικές και πρακτικές δυσκολίες που προκύπτουν από την ανεργία.

Το ενδιαφέρον στοιχείο που προτείνει το βιβλίο αυτό είναι πως κάθε οικογένεια έχει το δικαίωμα να φέρει την κουλτούρα που επιθυμεί, να έχει τα δικά της έθιμα, την δομή που εκείνη κρίνει σωστή –και όχι αυτό που οι άλλοι κρίνουν πρέπον. Το παιδί μαθαίνει πως κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και πως αυτό δεν είναι κακό. Γίνεται επομένως πιο διαλλακτικό, κάτι που στο μέλλον θα το βοηθήσει να γίνει πιο ανεκτικό σε απόψεις και επιθυμίες διαφορετικές από τις δικές του.
​
Πάνω απ’ όλα όμως, το «Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις Οικογένειες» θυμίζει σε εμάς, τους ενήλικες αναγνώστες αυτό που εν τέλει χαρακτηρίζει μια αρκετά καλή οικογένεια είναι η αγάπη και τα όρια. Και πως εφόσον λειτουργούν όπως πρέπει οι ξεχωριστοί ρόλοι καθενός μέσα στην οικογένεια, κάθε πιθανή δομή και μορφή της μπορεί να συμβούν. Αυτό λοιπόν, είναι πολύ απενοχοποιητικό –γιατί εμείς οι ενήλικες είμαστε αυτοί που όταν δεν νιώθουμε καλά με τον ρόλο μας ή τη θέση μας μέσα στην οικογένεια, δημιουργούμε αυτό το κάτι που δεν πάει καλά.
_______________________________________
Mary Hoffman, Ros Asquith
«Το πιο μεγάλο βιβλίο για τις Οικογένειες»
Μετάφραση: Αντώνης Παπαθεοδούλου
Εκδόσεις Ίκαρος
ISBN: 978-960-572-118-3
Τιμή: €12,51
Ηλικία: από 7 ετών