ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΙΛΑΤΗ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ

της Μαρίας Σούμπερτ

«Δεν θέλω να περάσω κατ’ ανάγκη μηνύματα μέσα από τις εικονογραφήσεις μου. Θα προτιμούσα τα παιδιά να βγάζουν τα δικά τους μηνύματα». 

Την είδα πρώτη φορά στο βιβλίο της Μαρίας Λοϊζίδου «Ο πόλεμος των λέξεων» και μου άρεσε η καθαρή γραμμή, το παραμυθένιο ύφος –χωρίς φιοριτούρες και στολίδια-, τα απαλά χρώματα, η αίσθηση της ξυλομπογιάς και της ακουαρέλας–η οποία μπορεί να είναι και λαθεμένη, αφού με το τεχνικό κομμάτι της εικονογράφησης είμαι άσχετη. 

Η Αγγελική Πιλάτη δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια στον χώρο της εικονογράφησης και έχει εικονογραφήσει τις επανεκδόσεις των πιο γνωστών βιβλίων της Πηνελόπης Δέλτα. Είναι η Εικονογράφος μας για τον Ιούνιο και μοιράζεται μαζί μας πώς ξεκίνησε να ασχολείται με την εικονογράφηση, τι την εμπνέει, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της. 

«Ήμουν από εκείνα τα παιδιά που αφαιρούνται στις σκέψεις τους, που είναι κάπως λιγομίλητα, αρκετά συνεσταλμένα και εξαιρετικά ευαίσθητα. Έβλεπα στα πάντα μία ζωγραφιά, ένα σχήμα, έναν χαρακτήρα. Οι άνθρωποι γύρω μου έπαιρναν στη φαντασία μου μορφές ζώων, μία σκιά στον τοίχο μπορούσε να γίνει ολόκληρη παράσταση, ένα σύννεφο αυτόματα ξεχώριζε από όλα τ’ άλλα και γινόταν πειρατικό πλοίο, φάλαινα, ή πουλί.
​
Ζωγράφιζα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Σε χαρτοπετσέτες, σε βότσαλα της θάλασσας, πάνω σε τοίχους, σε όλα τα περιθώρια των σχολικών μου βιβλίων. Ονειρευόμουν ότι μια μέρα θα καταφέρω να εικονογραφήσω όλα τα βιβλία του δημοτικού σχολείου, από την πρώτη μέχρι την έκτη, και ότι τα παιδιά θα απολαμβάνουν να τα διαβάζουν και να μαθαίνουν αβίαστα και ευχάριστα –ακόμα τ’ονειρεύομαι αυτό!

Καθώς περνούσαν τα χρόνια, οι περίοδοι που ζωγράφιζα είχαν υφέσεις και εξάρσεις. Άλλοτε πιο πολύ, άλλοτε πιο λίγο, άλλοτε καθόλου. Η εικονογράφηση δεν είχε περάσει από το μυαλό μου ως μόνιμη ασχολία ή ως επάγγελμα. Σπούδασα αρχιτεκτονική, έμαθα τί θα πει χωρική αντίληψη, συμμετρία, αρμονία και υψηλό αισθητικό κριτήριο. Εκτίμησα πόσο σπουδαίο είναι να έχεις τη δύναμη με το έργο σου να βελτιώνεις την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.

Και κάπου εκεί, με αφορμή κάποια χρόνια στο εξωτερικό και την ανάγκη που ένιωσα να μεταδώσω μέσα από εικόνες, παραστάσεις από την παιδική μου ηλικία στα δικά μου πλέον παιδιά, ξεκίνησα να εικονογραφώ παιδικά βιβλία. Και ήταν κάτι το μοναδικό! Οι ήρωες ζωντάνευαν από τις λέξεις και παίρναν μορφή ο ένας μετά τον άλλο. Ο μικρός Δημήτρης, η κυρία Νίκη Φα-Σολ-Λα, ο Τρελαντώνης, ο Μάγκας, ο Γιοβάν, η βασίλισσα Παλάβω, ο βασιλιάς Εκφόβιος, ο μικρός Αλβέρτος, ο Δον Πατάτας, ο αιμοσταγής κυρ Πόλεμος κι άλλοι πολλοί.

Είχα την τύχη να συνεργαστώ με διαφορετικούς συγγραφείς και εκδοτικούς οίκους με κυριότερο τις Εκδόσεις Ψυχογιός, που μου έδειξαν απόλυτη εμπιστοσύνη και ελευθερία να εκφραστώ. Επίσης, είχα την τιμή στο δεύτερο κατά σειρά βιβλίο που εικονογράφησα, να βραβευτώ με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης Λογοτεχνικού Βιλίου για παιδιά και εφήβους από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας Κύπρου, για το βιβλίο «Από τη γη μέχρι τ’ αστέρια». Όπως επίσης είχα και την τιμή να εικονογραφήσω έξι βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα για τις Εκδόσεις Ψυχογιός, και να βάλω και εγώ το δικό μου λιθαράκι στην τεράστια αυτή  παρακαταθήκη.

Δεν θέλω να περάσω κατ’ ανάγκη μηνύματα μέσα από τις εικονογραφήσεις μου. Θα προτιμούσα τα παιδιά να βγάζουν τα δικά τους μηνύματα. Φυσικά, αν η εικονογράφηση ενός κειμένου πάει τη σκέψη και τη φαντασία των παιδιών μας δυο βήματα πιο πέρα, τότε έχουμε κερδίσει πολλά. Και αν η εικονογράφηση είναι σήμερα ένα από τα λίγα μέσα που διαθέτουμε για να κερδίσουμε την άνιση μάχη μεταξύ βιβλίων και ψηφιακών μέσων, τότε αξίζει να επενδύσουμε  όλες μας τις δυνάμεις σε αυτήν!»