ΕΝΑΣ ΆΡΡΩΣΤΟΣ ΛΥΚΟΣ ΠΟΛΥ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ

της Μαρίας Σούμπερτ

Σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές πρέπει να σας πω πως ξενύχτησα. Η κόρη μου κοιμήθηκε με πονόκοιλο και ξύπνησε με εμετό και διάρροια. Αξημέρωτα λοιπόν, πλύναμε και καθαρίσαμε παιδί, αλλάξαμε σεντόνια, βάλαμε πλυντήριο, δώσαμε στη μικρή μια κουταλιά του γλυκού νερό και ξαπλώσαμε όλοι μαζί στο δικό μας κρεβάτι. Το πρωί το λατρεμένο μας τέρας πήγε στα κρυφά και ήπιε νερό από το μπάνιο. Επέστρεψε στο δωμάτιο κάνοντας πάλι εμετό. Παντού. Έτσι για να περνάμε ωραία.
           
Συμπάσχει λοιπόν η κόρη μου με τον κακό τον λύκο που είναι άρρωστος. Που φτερνίζεται (αυτό το είχαμε την περασμένη εβδομάδα), που έχει μύξες (περασμένη πάλι), που πάει στον γιατρό (την ίδια ζωή ζούνε αυτοί οι δύο τελικά). Ευτυχώς η μικρή δεν χρειάστηκε να κάνει ακτινογραφία, ούτε να πάρει κάποιο φάρμακο –έστω και σιρόπι για το βήχα. Όσο για τα χτυπήματα μετά στα πόδια, στις γωνίες και στις πόρτες, δεν το συζητάω, είναι σαν να διαβάζω τη βιογραφία της κόρης μου. 

Ο «κακός ο λύκος είναι άρρωστος» είναι ένα βιβλίο που με πολύ χιούμορ απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας –σίγουρα θα έλεγα μέχρι τα πέντε, γιατί μπορεί να είναι σε θέση σε αυτή την ηλικία να ανταποκριθούν και σε μεγαλύτερο κείμενο, δεν ξέρω όμως αν έχει τόσο σημασία αυτό ή το ίδιο το περιεχόμενο. Είναι ένα βιβλίο που δημιουργεί μια ασυνείδητη σύνδεση με το στοματικό στάδιο των παιδιών, όταν κάθε ασθένεια τα παλινδρομεί σε μια μικρότερη ηλικία, όταν οι ανάγκες που έπρεπε να ικανοποιηθούν ήταν σωματικές –όταν οι σωματικές ανάγκες ήταν και ψυχικές. Και εντελώς μεταξύ μας κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και στην ασθένεια; Το σώμα ασθενεί και η φροντίδα του σώματος αποδεικνύεται εν τέλει και φροντίδα της ψυχής. 

Δεν ξέρω πόσο παλιά είναι τα βιβλία μαριονέτες, εμένα προσωπικά μου θυμίζουν εκείνη την αξιαγάπητη σκηνή από το «Εγώ ο απαισιότατος», όταν ο Γκρου διαβάζει παραμύθι στα τρία του κορίτσια από ένα βιβλίο μαριονέτα. Αυτόματα λοιπόν για εμένα είναι βιβλία που παραπέμπουν σε κάτι γλυκό και φροντιστικό. Όπως και ο ίδιος ο κακός ο λύκος. Ένας ιδιότροπος τυπάκος που σε όλα αντιδράει, που το τεράστιο στόμα του συνεχώς ζητάει, που φοβάται, που πρέπει να τον απειλήσεις για να πιει το φάρμακό του, που καταφέρνει να χτυπήσει αμέσως μόλις γυρίσει από το γιατρό. Σας θυμίζει κάποιον;
 

Ζαν Λερουά, Λορέν Σιμόν
Ο κακός ο λύκος είναι άρρωστος!
Μετάφραση: Μυρτώ Ρασινιέ
Εκδόσεις Καστανιώτη
ISBN: 978-960-03-6601-3
Τιμή: € 12,00

​

---