της Μαρίας Σούμπερτ Η αλήθεια είναι πως το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Τα ζώα υφίστανται τα πάνδεινα από τους ανθρώπους: γίνονται πειραματόζωα, φυλακίζονται, τα κακομεταχειριζόμαστε, τα στοιβάζουμε το ένα πάνω στο άλλο και τα μπουκώνουμε με σωλήνες για να παχαίνουν και να τρώμε εμείς όλο και περισσότερο. Αν μάλιστα παρατηρούσαμε την ζωή των ζώων από την δική τους πλευρά, θα λέγαμε πως ζούνε ανάμεσα σε καταστροφικά τέρατα. Παιδιά που χτυπάνε γάτες, ιδιοκτήτες που δένουν στον ήλιο τα άλογά τους και τα γαϊδούρια τους, που κλειδώνουν καλοκαιριάτικα στο αυτοκίνητο τα σκυλιά τους, που τα παρατάνε κλειδωμένα σε ένα μπαλκόνι, άνθρωποι που τα κλείνουν σε κλουβιά και τα αφήνουν παρατημένα να περάσουν τις ημέρες τους. Στην άποψη αυτή φαίνεται να αντιτίθεται η πεποίθηση άλλης μερίδας ανθρώπων που υποστηρίζουν πως τα ζώα δεν βιώνουν τα συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο με εμάς: τα δελφίνια δεν καταπιέζονται στα καθημερινά σόου που κάνουν, αντίθετα είναι χαρούμενα γιατί τρώνε ψάρια. Και παρ’ ότι ούτε αυτή η άποψη μπορεί να γίνει αποδεκτή –από τη στιγμή που δεν ζούμε την δική τους ζωή και δεν μπορούμε να σκεφτούμε όπως εκείνα παρά μόνο να τα παρατηρήσουμε ως άνθρωποι και να καταγράψουμε τη συμπεριφορά τους- το γεγονός είναι ένα: δεν σεβόμαστε τα ζώα. Μπορεί να τα φοβόμαστε, να τα θέλουμε για συντροφιά μας, για προστασία, αλλά δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε. Αυτή φαίνεται να είναι και η πεποίθηση των Γάλλων δημιουργών Michaël Escoffier και Sénégas Stéphane, οι οποίοι φαντάστηκαν έναν κόσμο όπου τα ζώα θα ζούσαν τις ζωές των κατασκόπων. Θα παρεισφρέουν στην καθημερινότητα των ανθρώπων και θα μάθαιναν τις συνήθειές τους. Θα τους ακολουθήσουν στο γραφείο, στο σούπερ μάρκετ, στην πισίνα, στο σχολείο. Θα συναντιούνται τις νύχτες στους υπονόμους και θα καταστρώνουν τα δικά τους σχέδια εξόντωσης. Και σιγά σιγά θα αναρριχηθούν σε θέσεις ευθύνης στην ανθρώπινη κοινωνία, που έχει αλλοτριωθεί τόσο που χαμπάρι δεν θα τους πάρει. Θα έρθει τότε η στιγμή που μέσα στα ενυδρεία και μέσα στα κλουβιά θα βρεθούν οι άνθρωποι, μέχρι που οι τελευταίοι θα πειστούν και θα υπογράψουν την Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων –η οποία βασίζεται φυσικά στην ήδη υπάρχουσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, και την οποία πολύ λίγο λαμβάνουμε καθημερινά στα σοβαρά.
Αυτές τις ημέρες μάλιστα φαίνεται να πραγματοποιούνται όλα όσα φαντάστηκαν οι Γάλλοι δημιουργοί, καθώς η απομόνωση των ανθρώπων σε πολλές πόλεις και χωριά κατέβασε πάλι στα ζώα στους δρόμους, έφερε ελάφια που περιδιαβαίνουν τις λεωφόρους ή μπαίνουν στις πίσω αυλές, ασβούς, αλεπούδες που ξεμυτίζουν πλέον άφοβα από τις φωλιές τους. Σκεφτείτε το όμως… Τι θα γίνει αν όντως οι ρόλοι αντιστραφούν; Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
July 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
[email protected]
[email protected]
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος