ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΓΙΟΥΛΑ ΜΙΧΑΗΛ

της Μαρίας Σούμπερτ

Έγιναν πολλές προσπάθειες να μάθω μουσική. Στο δημοτικό προσπάθησα να μάθω στο σχολείο φλογέρα –δεν ήταν δημόσιο. Βέβαια στη Δευτέρα δημοτικού, έχοντας ξεχάσει τετράδιο μουσικής και φλογέρα, ο δάσκαλος με έστειλε πίσω στο νηπιαγωγείο. Κάτι που έκανα. Κατέβηκα και επί μια ώρα κάθισα με την πολύ αγαπημένη εκείνη νηπιαγωγό. Στην πέμπτη έκτη δημοτικού, ίσως αρχές γυμνασίου, έγινε μια προσπάθεια να μάθουμε με την αδερφή μου αρμόνιο. Ήρθε τότε στο σπίτι ένας ευγενέστατος κύριος με μια μακριά κοτσίδα, και μας μιλούσα ασταμάτητα για ένα πράγμα που ονομαζόταν κλίμακες. Χασμουριόμασταν μέσα στα μούτρα του. Η συνεργασία μας δεν κράτησε πάνω από ένα μήνα. Όταν πια στο Πανεπιστήμιο θέλησα να μάθω κρουστά, παρ’ ότι μου άρεσε και ο τρόπος διδασκαλίας και το αντικείμενο, είχα χάσει πια κάθε ενθουσιασμό και ευχαρίστηση στο να μάθω αυτή την περίεργη ξένη γλώσσα που μέσα στο μυαλό μου είναι συνώνυμη των μαθηματικών.
         
Γι’ αυτό και χάρηκα τόσο πολύ όταν έμαθα πως η Γιούλα Μιχαήλ έχει βρει τους τρόπους εκείνους που μπορούν να διδάξουν την μουσική στα παιδιά με ένα τρόπο όμορφο, δημιουργικό και παιγνιώδη. Την αναζήτησα και της ζήτησα να μου μιλήσει για την εμπειρία της. Να τι μου απάντησε…
 

​"Με τη μουσική προσπάθησα να ασχοληθώ από μικρή αλλά κατάφερα να ξεκινήσω ως έφηβη.  Πρώτα με την φλογέρα μόνη και μετά με την κιθάρα. Πάντα αναρωτιόμουν όταν πήγαινα στο μάθημα σολφέζ του Ωδείου, γιατί μιά τόσο ωραία γλώσσα όπως η μουσική πρέπει να διδάσκεται τόσο βαρετά, δηλαδή 50 άτομα μέσα σε μία τάξη να ουρλιάζουμε όλοι μαζί τις νότες κουνώντας τα χέρια μας με κινήσεις χωρίς νόημα.

Τελειώνοντας το σχολείο βρέθηκα στο Παρίσι από μαγικές συγκυρίες και εκεί ανακάλυψα πολύχρωμες, ευχάριστες μεθόδους για την εκμάθηση της μουσικής μέσα από το παιχνίδι.  Αποφάσισα να διδαχθώ μία από αυτές, την μέθοδο Martenot για να γυρίσω στην Ελλάδα και να αποδείξω ότι μπορεί κάποιος να μάθει την μουσική ευχάριστα.

Σπούδαζα και συγχρόνως δούλευα σε σχολεία με μικρά παιδιά μαθαίνοντάς τους μουσική και βγάζοντας τα προς το ζειν. 
​
Το ένα έφερε το άλλο κι έτσι πέρασαν δέκα χρόνια σπουδάζοντας τραγούδι, πιάνο, τζαζ μουσική, θέατρο, χορό, δουλεύοντας, παρακολουθώντας κάθε λογής θεάματα, εκθέσεις εικαστικών τεχνών και βολτάροντας στους γεμάτους τέχνη και ιστορία δρόμους του Παρισιού.
Γυρνώντας πίσω στην Ελλάδα κράτησα την υπόσχεσή μου και παίζω μέχρι σήμερα με τα παιδιά μαθαίνοντάς μουσική. Συγχρόνως τραγουδάω κάθε λογής τραγούδια και γράφω μουσικές ιστορίες για παιδιά.
 
Τα βιβλία που έχω γράψει είναι 2 μουσικά παραμύθια. Το πρώτο με τον τίτλο «Η μεγάλη βόλτα του κύριου Πετράν» είναι η ιστορία ενός τυφλοπόντικα που είναι μόνος και κάνει μία βόλτα γιά να γνωρίσει καινούργιους φίλους.  Συναντάει ζώα με διαφορετικότητες -όπως κοντό και ψηλό ή δυσκίνητο και ευκίνητο- τα οποία ενώνει η αγάπη και η μουσική. Στο παραμύθι την αφήγηση διακόπτει η παρουσίαση κάθε ζώου με ένα τραγούδι. 
Το δεύτερο παραμύθι με τίτλο «Τιριμπιμπίμ, ο ιππότης των χρωμάτων»  είναι η ιστορία ενός μικρού παιδιού που ζει σε ένα σπίτι γκρι, χωρίς χρώματα και μουσική, και αναλαμβάνει να το μεταμορφώσει σε πολύχρωμο και μουσικό. Κι εδώ η αφήγηση διακόπτεται από τραγούδια που σχολιάζουν σημαντικές στιγμές της.
Μπορούμε να πούμε ότι και τα δύο παραμύθια έχουν κατα ένα τρόπο την μορφή της όπερας ή του μιούζικαλ.

Το τρίτο βιβλίο είναι μία διασκευή για μικρά παιδιά της όπερας του Β.Α.Μότσαρτ « Ο μαγικός αυλός».  Έγραψα ελληνικούς στίχους για τις βασικές άριες της όπερας έτσι ώστε τα παιδιά να μπορούν να τις τραγουδήσουν και όταν ακούνε τις αυθεντικές εκδοχές τους να τις αναγνωρίζουν και να τις κατανοούν.  Εύχομαι και πιστεύω οτι μετά την ανάγνωση και ακρόαση του βιβλίου τα παιδιά θα μπορούν να παρακολουθήσουν την όπερα με ενδιαφέρον.
Τέλος το βιβλίο «Φωνητικά παιχνίδια»  απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς, μουσικούς αλλά και γονείς και περιέχει παιχνίδια που μπορούμε να κάνουμε σε ομάδες παιδιών αλλά και ενηλίκων για την εξάσκηση της μουσικής ακρόασης, αντίληψης ερμηνείας διαμέσου της φωνής.
Όλα τα βιβλία κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Διάπλαση.
 
Πιστεύω ότι η μουσική και το τραγούδι αναπτύσσει την φαντασία και τη νοητική συγκέντρωση του παιδιού βοηθώντας το να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες και μέσα από αυτές να σκιαγραφήσει την προσωπικότητά του.  Επίσης το βοηθάει να αποτοξινωθεί από την πληθώρα εικόνων που λαμβάνει από την τηλεόραση και όλα τα διαδυκτιακά μέσα με αποτέλεσμα να μπορεί να τις φιλτράρει και να διαλέξει να κρατήσει αυτές που του ταιριάζουν."