ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΓΩ»

της Νίκης Ράπτη

Η παράσταση «Ο Μικρός Εγώ», από την ομάδα «Αίολος», βασισμένη στο έργο του Κώστα Ταχτσή και κυρίως στο μυθιστόρημα-αλυσίδα «Τα ρέστα», παρουσιάζεται στο υπέροχο Θέατρο Άλφα-Ιδέα, σε μια εκπληκτική σκηνοθεσία του Βασίλη Ανδρέου.

Σε αυτήν την πολύ δυνατή παράσταση αποδίδονται εξαιρετικά όλα εκείνα τα στοιχεία που δομούν τον λογοτεχνικό κόσμο ενός σημαντικού συγγραφέα, κόσμο πλημμυρισμένο από αυθεντικότητα και ισχυρά συναισθήματα. Μεταφέρεται στη σκηνή μια έντονη μνήμη, με κυρίαρχη την αυστηρότητα και τη βία, ένα κλίμα αβεβαιότητας και απειλής. Και έρχεται η τρυφερότητα και η ευγένεια μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, για να σκεπάσει όλες τις αρνητικές καταστάσεις και να προβάλλει την αγάπη, τη συγχώρεση, την ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι για αναμνήσεις, ακόμα και αν κάποιες από αυτές είναι επώδυνες. 

Το φως αλλά και το σκοτάδι των ηρώων γίνονται αφορμή για να «φωτιστούμε» στο τέλος εμείς, καθώς ερχόμαστε αντιμέτωποι με όλα τα θέματα των σχέσεων οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος αλλά και με το πώς αυτά επιδρούν στον καθένα, επηρεάζοντας καμιά φορά σημαντικά την ζωή μας.

Μαζί με τον συγγραφέα βιώνουμε όλα εκείνα τα γεγονότα που θέλει να αφηγηθεί, να μοιραστεί ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό. Και φέρνει στο μυαλό μας εικόνες – στιγμές και από τη δική μας ζωή, όταν καταπιέσαμε συναισθήματα ή προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε ή και να δικαιολογήσουμε συμπεριφορές των ανθρώπων. 
​
Το αρνητικό πρότυπο του πατέρα είναι καθαρό και σαφές, αλλά δεν είναι εκείνο που υπερισχύει. Το μικρό παιδί έχει ανάγκη από τη στοργή και την κατανόηση της μητέρας. Και αντί για αυτά, βιώνει ακραίες εκδηλώσεις θυμού που το απομονώνουν. Μεγαλώνοντας, το πρίσμα της σκέψης του ήρωα αλλάζει, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μετριάζεται ο πόνος ή το παράπονο.  

Μέσα από μια σειρά εικόνων, με σαφή και κυρίαρχο τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, διαμορφώνεται μπροστά μας η παιδική ηλικία του συγγραφέα, ένα σύνολο από φιγούρες που τον επηρέασαν βαθιά, όπως η μορφή της μητέρας, της γιαγιάς, της γυναίκας. Το παρελθόν βρίσκεται μπροστά αλλά συγχρόνως είναι κάπου θαμμένο, ενδεχομένως γιατί πληγώνει. Αλλά πάντα με κάποιον τρόπο βγαίνει να «φωνάξει» ότι είναι παρόν, ότι δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ακριβώς γιατί καραδοκεί στη γωνία να μας επισκεφθεί με οποιοδήποτε τρόπο.

Ένα περιστατικό μικροκλοπής γίνεται η αφορμή του μεγάλου ξεσπάσματος. Η τιμωρία, μια δύσκολη σχέση-συμβίωση μητέρας και γιου, ο συγγραφέας-παιδί και ο συγγραφέας-ενήλικας, χρόνος και χώρος, συνθήκες, νοοτροπίες. Όλα αυτά ζωντανεύουν σε μια διάχυτη αίσθηση ισορροπίας και πάλης ανάμεσα σε ζωή και σε τέχνη, σε δημιουργία και βίωμα.

Η διασκευή από τον Βασίλη Ανδρέου και την ομάδα «Αίολος» είναι εντυπωσιακή. Η παράσταση είναι γεμάτη ρυθμό. Οι ερμηνείες, που εύκολα καταλαβαίνει κανείς το πόσο δουλεμένες είναι, καταφέρνουν να μας μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή και μια άλλη κοινωνία, κάνοντας μας μάλιστα να συνειδητοποιήσουμε μέσα από τη σύγκριση, τις ομοιότητες και τις διαφορές  με το «σήμερα».

Οι ηθοποιοί πραγματοποιούν μεγάλες ερμηνείες. Με την σκηνοθετική προσέγγιση ενός σημαντικού ηθοποιού, σκηνοθέτη, δασκάλου, του Βασίλη Ανδρέου, που φαίνεται καθαρά με πόση αγάπη, γνώση και αφοσίωση αγκάλιασε το έργο αυτό και τους άξιους συντελεστές του.

Ο Γιώργος Μακρής, είναι ένα αγαπημένο πλάσμα στον χώρο του θεάτρου, ένας ηθοποιός που σε κερδίζει αμέσως με την πολυεπίπεδη υποκριτική του, την αεικίνητη παρουσία του και την μοναδική του εκφραστικότητα. Τον απολαμβάνουμε στο ρόλο του συγγραφέα, σε παιδική ηλικία και σε κάθε στιγμή του έργου, ακόμα και στη σιωπή, μας καθηλώνει με το ταλέντο του.

Η Βλασία Κουτσού, ζωντανεύει καταπληκτικά τον ρόλο της Τουρκάλας γειτόνισσας, της γειτόνισσας και μάνας της κοπέλας που αγαπά τον Ταχτσή, και της Φούλης που του μαθαίνει πιάνο, χαρίζοντας μας πολύ ξεχωριστές στιγμές. 

Η Νατάσα Σφενδυλάκη, στον ρόλο της τρομερής γιαγιάς και της γειτόνισσας Ρωξάνης, έντονη και δυναμική, εντυπωσιάζει και συγκινεί με την ερμηνευτική δύναμη της.  

Η Φαίδρα Παπανικολάου συγκλονίζει τόσο στον σαρωτικό χαρακτήρα της μάνας όσο και στον χαρακτήρα μιας επιληπτικής κοπέλας που φωνάζοντας «σ’ αγαπώ» κάνει κάθε θεατή να ανατριχιάσει.

Ο Θεόδωρος Χιντζίδης, υπηρετώντας σπουδαία πολλούς χαρακτήρες, με βασικότερο αυτόν του Κώστα Ταχτσή, μας φέρνει κοντά σε μια ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία ενός συγγραφέα, ο οποίος αντιμετωπίζει τον ψυχικό τραυματισμό και αυτοαναλύεται. 

Υπέροχα φώτα και σκηνικά, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ενδυματολογική επιμέλεια και μουσική χτίζουν με συνέπεια τον κόσμο ενός έργου, που γοητεύει με τον λόγο και την ουσία των θεμάτων που πραγματεύεται, φτάνοντας κάθε λέξη του στην καρδιά μας.  
​
 _________________________________________________________________________________
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Βασίλης Ανδρέου
Διασκευή: Βασίλης Ανδρέου, Ομάδα Αίολος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Καστρισίου
Μουσική Σύνθεση: Σπύρος Παρασκευάκος
Τραγούδι: Νεφέλη Κουρή
Φωτογραφία: Γιάννης Μπορομπόκας
Ενδυματολόγοι: Αφροδίτη Μηλιώνη- Δήμος Κλιμενώφ
Ερμηνεύουν: Βλασία Κουτσού, Γιώργος Μακρής, Φαίδρα Παπανικολάου, Νατάσα Σφενδυλάκη, Θεόδωρος Χιντζίδης.
Κάθε Τρίτη και Τετάρτη στις 9:15
 Γενική είσοδος: 12 ευρώ
Μειωμένο: 8 ευρώ (ισχύει για φοιτητές και ανέργους)
 
Θέατρο Άλφα-Ιδέα
Πατησίων 37 & Στουρνάρα 51
Τηλέφωνο Γραφείου: 210 5221444
Τηλέφωνο Ταμείου: 210 5238742
Ε-mail: [email protected] | [email protected]