Όταν τα πάρτι θεωρούνται επανάσταση κάτι μάλλον δεν πάει καλά

γράφει ο Χρήστος Σούτος

Αύγουστος ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού. Για πολλούς, κυρίως Έλληνες, παραδοσιακά ο μήνας των διακοπών τους. Ο Σεπτέμβριος που ακολουθεί φέρνει στο προσκήνιο τις πρώτες σοβαρές υποχρεώσεις της νέας σεζόν, την επιστροφή των μαθητών στα θρανία και των γονέων στα έξοδα. Οι ασφυκτικά γεμάτες παραλίες σιγά- σιγά αδειάζουν, το ίδιο και τα μπαράκια, οι τουριστικοί προορισμοί αρχίζουν να ενδύονται το φθινοπωρινό τους κοστούμι και όλοι μπαίνουν σε ρυθμούς "κανονικότητας" αφήνοντας πίσω τις όμορφες αυγουστιάτικες νύκτες. 

Καλά όλα αυτά θα μου πείτε....μέχρι πέρυσι. Φέτος τα πράγματα ήταν κομματάκι διαφορετικά. Ναι, η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι που διανύουμε είναι μάλλον από άλλο ανέκδοτο. Η πανδημία του κορονοϊού που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα από τις αρχές σχεδόν του 2020 άλλαξε πάρα πολλά στην καθημερινότητα μας και κατ΄επέκταση και στις διακοπές μας. Η χρήση μάσκας και αντισηπτικών, οι κοινωνικές αποστάσεις, η ακύρωση των μεγάλων μουσικών event και αρκετών θεατρικών παραστάσεων, η επιβολή μέτρων μερικού lockdown σε περιοχές με μεγάλο ιϊκό φορτίο, δυσκόλεψαν αφάνταστα το καλοκαίρι μας και εν πολλοίς μετέτρεψαν την χαρά και την ανεμελιά των διακοπών σε καταναγκαστικό έργο. Ήταν όμως για όλους έτσι;

Δυστυχώς στην πράξη αποδείχθηκε ότι δεν ήταν όλοι διατεθειμένοι να πειθαρχήσουν και να βοηθήσουν την προσπάθεια μας να μείνει ο ρυθμός μετάδοσης του ιού σε χαμηλά επίπεδα, δηλαδή πρακτικά κάτω της μονάδας. Ότι πετύχαμε με το γενικευμένο lockdown της άνοιξης το βάλαμε σε κίνδυνο μόνοι μας το καλοκαίρι και ειδικότερα τον Αύγουστο. Από την μία το άνοιγμα των συνόρων για να σωθεί, ότι μπορούσε να σωθεί, την φετινή σεζόν στον τουρισμό και από την άλλη η ανεύθυνη στάση μεγάλου αριθμού, κυρίως νέων, ατόμων άλλαξε προς το χειρότερο τα δεδομένα. Πλέον ο ρυθμός μετάδοσης μεγάλωσε, έφθασε και ίσως και να ξεπέρασε πια την μονάδα, τα μέτρα διαρκώς αυστηροποιούνται και όλοι πια περιμένουν με αγωνία την ημερήσια ανακοίνωση νέων κρουσμάτων και τι νέους περιορισμούς θα φέρουν στην ζωή μας. Στο σημείο αυτό καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Η Κυβέρνηση νομίζω πως έπραξε λάθος ανοίγοντας τα σύνορα μας. Το οικονομικό όφελος ήταν μικρό και δεν άξιζε σε καμία περίπτωση τον κίνδυνο. Πολλά ξενοδοχεία και ακόμα περισσότερα καταλύματα έμεινα κλειστά, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να στηρίζονται στα επιδόματα, οι τοπικές οικονομίες που στηρίζονται στην έλευση τουριστών δεν τονώθηκαν, άρα το στοίχημα δεν κερδήθηκε. Τι θα μπορούσε να κάνει; Να επιδοτήσει τον εγχώριο τουρισμό δίνοντας voucher στους Έλληνες με βάση την φορολογική τους δήλωση και να υποχρεώσει τους ξενοδόχους να τηρήσουν τον τιμοκατάλογο που η ίδια θα θέσπιζε με συγκεκριμένα πλαφόν και ειδικούς όρους. 

Είναι όμως το πρόβλημα μόνο το άνοιγμα των συνόρων; Σίγουρα αυτό έφερε τα νέα κρούσματα. Σίγουρα όταν ο Ρυθμός Μετάδοσης του κορονοϊού ήταν τον Μάιο στο 0,5 η άνοδος του προέκυψε από τα εισερχόμενα κρούσματα. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Τον Ρυθμό Μετάδοσης τον αύξησε περαιτέρω η δική μας ανευθυνότητα, η δική μας χαλαρότητα. Τα ατελείωτα πάρτι σε κυκλαδίτικα, ως επί το πλείστον νησιά, με τον απίστευτο συγχρωτισμό νέων γύρω από μπαρ και πισίνες, οι εικόνες χωρίς κανένα μέτρο προστασίας σε μέρη που θεωρείται απαραίτητη η χρήση μάσκας και αντισηπτικών, η αδιαφορία πολλών για την τήρηση των μέτρων και η νοοτροπία ορισμένων να θεωρούν ότι ο ιός είναι ένα ψέμα, ένα κατασκεύασμα σκοτεινών συμφωνιών και άλλα συναφή παραμύθια συνωμοσιολογίας. Είναι λυπηρό να ακούς νέους ανθρώπους να πιστεύουν ότι ηλιθιότητα τους σερβίρεται ή διασπείρεται μέσω των social media. Είναι λυπηρό να ακούς νέους ανθρώπους να λένε ότι θα πιστέψουν στον ιό και την σοβαρότητα της κατάστασης μόνο αν νοσήσουν οι ίδιοι ή πεθάνει κάποιος συγγενής τους. Είναι λυπηρό να ακούς νέους ανθρώπους να θεωρούν ότι κάνουν επανάσταση πηγαίνοντας σε πάρτι ή σε πλατείες. Είναι λυπηρό να ακούς νέους ανθρώπους να πιστεύουν πως η διοργάνωση ή η συμμετοχή σε μια παράνομη συνάθροιση αποτελεί πράξη αντιστασιακή στο σύστημα και να την συγκρίνουν με τις μαζώξεις των νέων επί Κατοχής ή Χούντας.

Τι συμπέρασμα βγαίνει απ' όλα αυτά; Ένα και μοναδικό. όταν τα πάρτι θεωρούνται επανάσταση και πράξη αντιστασιακή τότε κάτι μάλλον κάτι δεν πάει καλά. Η ηλιθιότητα δεν έχει ηλικία, μόρφωση, κοινωνική ή άλλου είδους καταγωγή. Η ηλιθιότητα είναι παρούσα και μας απειλεί όλους. Ο ιός είναι επίσης παρών και μας απειλεί. Ο κορονοϊός δεν είναι ο πιο θανατηφόρος ιός που ήρθε ποτέ αντιμέτωπη η ανθρωπότητα στην ιστορία της, όμως δεν παύει να είναι μια κατάσταση άγνωστη για την επιστημονική κοινότητα και όσο παραμένει έτσι θα δημιουργεί σοβαρά προβλήματα και θα οδηγεί σε απώλειες ζωών. Να το θυμάστε αυτό για όσο υπάρχει στην ζωή μας η πανδημία. Τον κορονοϊό τον κάνουμε εμείς με την ανευθυνότητα μας θανατηφόρο. Τον κορονοϊό τον κάνουμε εμείς μεγαλύτερο πρόβλημα από ότι πραγματικά είναι μην τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα για να σταματήσουμε την διασπορά του. Υπομονή και υπευθυνότητα και όλα θα περάσουν....