ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» & ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΗΜΗΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΡΓΑΡΗ

του Χρήστου Γκόντζου

Η ώρα εννέα παρά είκοσι και η άφιξη μας στην αίθουσα Παρνασσός στην πλατεία Κυρίτση σηματοδοτεί την αρχή για μια νέα μουσική εμπειρία. Η αίθουσα είναι ήδη σχεδόν γεμάτη και ο κόσμος κάθεται στις θέσεις του. Μόλις που προλαβαίνω να κάνω ένα τσιγάρο καθώς η παράσταση ξεκίνησε κατά πέντε λεπτά αργότερα. Στο διάστημα που μεσολάβησε η αίθουσα πληρώθηκε από κόσμο και ομολογώ ότι ποτέ μου δεν είχα πετύχει την συγκεκριμένη αίθουσα τόσο γεμάτη!
  
Ακολουθεί η είσοδος του καταχειροκροτούμενου Παναγιώτη Μάργαρη στη σκηνή. Δεν περνάνε λίγα λεπτά και γνώστες επιτυχίες της ροκ μουσικής απλώνονται στην αίθουσα. Ξεχώρισα κατευθείαν την εμβληματική αυτή ερμηνεία του πολύ γνωστού σε όλους μας κομματιού Hotel California. Ακολουθεί ο κινηματογράφος. Εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με μία ακόμα πλούσια σε προσωπικό ύφος ερμηνεία του μουσικού θέματος από την ταινία «Ο Νονός».

Κάπου εδώ αρχίζουν τα προβλήματα με τον ήχο και κάποιο από τα καλώδια δεν κάνει επαφή με τον μαγνήτη της κιθάρας. Αποτέλεσμα… να μην ακούμε πλέον από τα ηχεία τον ήδη κάπως σκληρό και διαπεραστικό ήχο της κιθάρας κατά τις ρυθμίσεις που έγιναν. Ο ερμηνευτής… δεινός σε εμπειρία συνεχίζει ακάθεκτος την ερμηνεία  και έπειτα προτείνει στο κοινό να συνεχίσει η συναυλία με φυσικό ήχο. Έτσι και έγινε. Κατά την γνώμη μου πολύ καλύτερα ως προς το ηχητικό αποτέλεσμα.
  
«Καταιγίδα πάθους», «Βάλς των ψυχών» και «Επιστροφή». Τρεις συνθέσεις για κιθάρα του Παναγιώτη Μάργαρη σε παγκόσμια πρώτη. Η πρώτη κατά σειρά σύνθεση παίζει με τις δυναμικές αυξομειώσεις. Πότε forte, πότε piano. Η δεύτερη, ακολουθεί δομή τύπου Α-Β-Α-Β με ουρά του Β που πάει σε Α. Η τρίτη έχει αρχαιόπρεπη εισαγωγή και ενδιαφέρουσα επεξεργασία.
  
Κομμάτι από το Άλμπουμ “Total Pop” του Π. Μάργαρη. “Oups I did it again.”(Britney Spears). Διασκευή του Μάργαρη σε παγκόσμια πρώτη στην οποία κρατάει τον κύριο κορμό του τραγουδιού με τεχνικές πινελιές σαν επεισόδια εμπνευσμένα από το υλικό του τραγουδιού.

Άλμπουμ: «Ο Παναγιώτης Μάργαρης ερμηνεύει Μίκη Θεοδωράκη». Τραγούδια: «Χάθηκα», «Ο λεβέντης» και «Του μικρού βοριά». Ως προς την διασκευή του πρώτου… μιλάμε για διασκευή με πλούσιες αρμονίες και λυρική ερμηνεία. Το δεύτερο κομμάτι κατά σειρά…κρατάει τον εμβατηριακό χαρακτήρα με προσθήκη pop πινελιάς. Στην τρίτη διασκευή συναντούμε διάφωνες συγχορδίες με ισοκράτη πάνω στην μελωδία, τέταρτες αυξημένες μελωδικά και αρμονικά παιγμένες και όλο αυτό να οδηγεί σε ένα pop ρεφρέν με μοτιβικό φινάλε.
  
Ο διεθνούς φήμης κιθαρίστας  ζητάει από το κοινό, εξ αφορμής του φυσικού ήχου… να τραγουδήσει μαζί του την Μαργαρίτα Μαγιοπούλα του Μίκη Θεοδωράκη. Έτσι και έγινε. Ορθοφωνία, γνώση των στίχων και δεύτερες από το κοινό γέμισαν την αίθουσα ζεστασιά.
  
Και κάπου εδώ φτάνουμε προς το τέλος αυτής της μουσικής εμπειρίας. "Τα λόγια και τα χρόνια" σε διασκευή δική του. Ξεκινάει με παιγμένες συγχορδίες από αρμονικούς. Συνδυασμός ροκ, κλασικού και σύγχρονου ύφους και εναλλαγές κλασικού και ροκ παιξίματος. Ισορροπία. Φτάνει μέχρι τα τελευταία τάστα της ταστιέρας και ακολουθούν τεχνικές σύγχρονης γραφής της μουσικής. Όπως χτύπημα στο καπάκι, τάπινγκ και ξύσιμο τον χορδών. Αναμφισβήτητα η πιο εντυπωσιακή διασκευή της βραδιάς.
  
Το φινάλε άφησε το κοινό να ζητάει κι άλλο και  καλεί τον δημοφιλή καλλιτέχνη να ερμηνεύσει ακόμα δύο έργα. Με το τελευταίο να σιγοτραγουδιέται από όλους. «Τα ήσυχα βράδια».
  
Κι έτσι ολοκληρώνεται η ζεστή ατμόσφαιρα μιας κρύας νύχτας του Φλεβάρη… και μια πλούσια σε περιεχόμενο μουσική εμπειρία.